ชุดหนังสือ อินตูตู ยอดขุนพลสตรี เล่ม 1- แผนลับของฟางกุ้ยเฟย 1/2

ในยามนี้ร่างกำยำของแม่ทัพใหญ่นั่งตรงอยู่ด้านหลังอานม้าศึกพันธุ์ดีของเหยาเอ๋อร์

กลิ่นหอมอ่อนจางจากเรือนเกศาที่เกล้ามวยซุกซ่อนภายใต้หมวกเกราะรบสีเงินของแม่ทัพค่าย ไม่อาจทำให้แม่ทัพเซี่ยมีสติสัมปชัญญะต่อไปได้เลย

แผงอกกำยำของแม่ทัพเซี่ยแนบกับแผ่นหลังของแม่นางเพ่ย กลิ่นหอมจรุงใจของหญิงสาวทำให้แม่ทัพเซี่ยเผลอไผลยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้เพ่ยอินเหยาอย่างลืมตัว

“อินตูตู” แม่ทัพเซี่ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนละมุน

“ท่านแม่ทัพยามนี้ข้าว่าพวกเรากำลังตกอยู่ในวงล้อมของฝ่ายฉี” แม่นางเพ่ยขุนพลนักรบกล่าวกับบุรุษหนุ่มที่เอื้อมมือมากอดเอวของตนเองอย่างลืมตัว

“ข้ารู้” เซี่ยจินหู่จงใจกระซิบข้างหูของขุนพลสตรีตรงหน้าอย่างแผ่วเบา

เพ่ยอินเหยาอดรู้สึกไม่ได้ว่า ยามนี้นางอาจตัดสินใจผิดพลาดน่าจะปล่อยให้คนตัวใหญ่ที่เคยล้อใบหน้าของนางตกจากอานม้าตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด

“ท่านแม่ทัพเราจะฝ่าวงล้อมออกไปแล้ว ท่านนั่งให้ดี” เพ่ยอินเหยาเอ่ยเสียงตะกุกตะกักยามเมื่อเวลานี้มือหนาของร่างกำยำอยู่ไม่สุขเสียแล้ว

มือหนาอีกข้างที่หาได้เกาะเอวของอินตูตูเอื้อมลากไล้ขึ้นไปยังทรวงอกอวบอิ่มของเพ่ยอินเหยาที่ซ่อนไว้ใต้เสื้อเกราะรบอย่างมิดชิด

โชคยังดีที่เหยาเอ๋อร์ได้พันอาภรณ์อีกชั้นเพื่อป้องกันกายาอันนุ่มนิ่มของนางเอาไว้

ดวงตาของเพ่ยอินเหยาเบิกกว้าง เมื่อยามนี้ธนูลุกหนึ่งพุ่งตรงมายังใบหน้าของนางอย่างไม่รอรี

ขุนพลสตรีเห็นดังนั้นจึงได้ผลักร่างของเซี่ยจินหู่ให้หลบพ้นวิถีของลูกดอกทันที

ม้าศึกตระหนกกว่าเดิมจึงทำให้เพ่ยอินเหยาร่วงลงสู่พื้นพสุธา…เพ่ยอินเหยาที่ตกลงจากอานของอาชาไนยจึงได้ตบเข้าที่ก้นของม้าให้เตลิด

เหยาเอ๋อร์หันไปมองเพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้น หางตาของนางเห็นเพียงร่างของแม่ทัพใหญ่ที่หายลับเข้ากองฝุ่นไปพร้อมกับม้าพยศของตนเอง

ขุนพลสตรีไม่รอช้ารีบชักกระบี่ออกมาทันที กระบี่สีเงินยวงอาบแสงอาทิตย์สะท้อนเปลวรัศมีส่องประกายวาววับจับตา

“เข้ามา” เพ่ยอินเหยาส่งเสียงตระโกนดังก้องสนามรบ

คมของกระบี่ถูกแทงเข้าไปยังกลางหน้าอกของทหารฉีคนหนึ่งที่ดาหน้าเข้ามาหมายจะจ้วงฟันเพ่ยอินเหยาเป็นคนแรก

มือเรียวของเพ่ยอินเหยาจับกระบี่มั่นแล้วชักออกจากร่างของศัตรูอย่างไร้ความปรานี

โลหิตสีแดงฉานไหลทะลักออกจากปากของทหารผู้นั้นเป็นทางยาว ท่ามกลางทหารนับสิบแคว้นฉีที่ยืนอออย่างแค้นเคืองที่เห็นทหารผู้หนึ่งถูกอินตูตู ทหารฝ่ายตรงข้ามสังหารอย่างโหดเหี้ยม

“ย้ากกกกกกกกก” เสียงทหารชั้นเลวผู้หนึ่งดังขึ้นข้างหน้าของเพ่ยอินเหยา    

อินตูตูประเมินสถานการณ์ตรงหน้าด้วยสายตาลุ่มลึกที่อยากเกินจะคาดเดา

‘ต่อให้งัดกลยุทธ์ซุนวูมาใช้ในยามนี้ก็คงยากจะรอด’

อินตูตูจับกระบี่ให้มั่น ในสมรภูมิหากขาดม้าศึกก็คงจะมีเพียงสิ่งใดที่จะสามารถทำให้นางสู้บุรุษเช่นพวกนั้นได้นั่นคือ ความบ้าระห่ำของนางนั่นเอง