ชุดหนังสือ อินตูตู ยอดขุนพลสตรี เล่ม 1- หมินผิน 1/1

“เจ้าว่าอันใดนะ เจียกูกู” สุรเสียงหวานของหมินผินตรัสขึ้นอย่างตระหนกพระทัย

“ทูลนายหญิง หม่อมฉันได้ยินข่าวจากตำหนักฮองเฮาว่า ฟางกุ้ยเฟยเสด็จไปชายแดนเพื่อลอบสังหารแม่ทัพแคว้นศัตรูเพคะ” เจียกูกูตรัสกราบทูลนายหญิงตนเองด้วยสีหน้าซีดเผือด

“เหลวไหล…ฟางกุ้ยเฟยนางทำเช่นนั้นไปทำไม” หมินผินตรัสต่อหน้าเจียกูกูด้วยสีพระพักตร์ดุดัน           

“หม่อมฉันได้ยินมากับหูเพคะ นายหญิง” เจียกูกูทูล

“หากการณ์เป็นเช่นนั้นจริง ราชสำนักฉีแย่แน่ เวลานี้บ้านเมืองเกิดสงคราม เราจะต้องหาทางกราบทูลฮองเฮาให้ทราบความนี้ นางอาจมีแผนการร้ายที่พวกเราไม่รู้ก็เป็นได้” สิ้นสุรเสียงของหมินเจียหรง วรกายอรชรก็เป็นลมล้มพับไปในทันที

“นายหญิง เกิดอันใดขึ้นเพคะ” เจียกูกูร่ำร้องเรียกหมินผินพลางถลาเข้าประคองวรกายบอบบางเอาไว้

“พวกเจ้ามาช่วยกันประคองนายหญิง ชักช้าอยู่ไย” เจียกูกูกล่าวกับเหล่านางกำนัลที่ยืนละล้าละลัง

      

“เอะอะอะไรกันข้างใน” ฉับพลันประตูพระตำหนักในก็ถูกเปิดออกโดยพระหัตถ์หนาขององค์ราชัน

 “ทูลฝ่าบาท พระสนมเพคะ” เจียกูกูเอ่ยขณะประคองวรองค์ของหมินเจียหรงด้วยอาการตกใจ

     

องค์ราชันรีบถลันไปประคองวรองค์ของพระสนมหมินผินทันที เรียวพระโอษฐ์บางเฉียบก็ตะโกนด้วยสุรเสียงดังลั่น

“ตามหมอหลวง”

             

เวลานี้ท้องนภาถูกย้อมเป็นสีแดงฉานดั่งโลหิตของทหารหลายค่ายที่ต้องนอนใต้ผืนธรณิน

“ถอยทัพ” เสียงเข้มของแม่ทัพจ้าวกล่าวดังลันเมื่อเห็นว่าทัพตนเองพ่ายแพ้จนหมดสภาพ

ร่างกำยำของแม่ทัพใหญ่จ้าวดึงบังเหียนม้าศึกให้หันหลังไปอีกทาง ท่ามกลางศพทหารหลายนายที่นอนจมกองโลหิตด้วยฝีมือของทหารราชสำนักแคว้นฉิน

“ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้พวกหนูสกปรก” แม่ทัพจ้าวเข่นเขี้ยวคำรามเสียงต่ำพลางมองใบหน้าของเซี่ยจินหู่ที่เห็นเพียงครึ่งเสี้ยวอย่างชิงชัง

ทหารฝ่ายฉีล่าถอยทัพตามคำสั่งบัญชาการของแม่ทัพจ้าว ชั่วพริบตาเดียวก็เหลือเพียงแค่เหล่าทหาร ‘ฉี’ ที่นอนกองกันอย่างน่าอนาถา

“เหล่าทหารฉินผู้กล้าทั้งหลาย” แม่ทัพใหญ่เซี่ยจินหู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงฮึกเหิม

“เราจะกำชัยและรอดมาไม่ได้เลย หากไม่ใช่กลศึกกลเกมของแม่ทัพอินเหยา” เซี่ยจินหู่กล่าวพลางลอบมองไปยังร่างอรชรที่ซุกซ่อนภายใต้เกราะรบ

“ขอบคุณแม่ทัพอิน” เซี่ยจินหู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุมหากแต่หนักแน่นอยู่ในที

“ขอแค่เหล่าพี่น้องทหารฉินอยู่อย่างเป็น ข้าอินเหยาผู้นี้ก็สุขใจ” เพ่ยอินเหยากล่าวตอบเหล่าทหารที่ตั้งวงล้อม

การศึกในยามนี้ พวกเราเหล่าทหารกล้ามาได้เกินที่ข้าได้ตั้งปณิธานไว้ แต่พวกเราจะประมาทกันไม่ได้เด็ดขาด หากแคว้นฉินยังมิยอมยกธงขาวศิโรราบแก่ราชสำนักฉิน พวกเราจะพ่ายต่อแคว้นฉีไม่ได้เด็ดขาด”   เพ่ยอินเหยากล่าวพลางยกดาบตนเองชูขึ้นแล้วตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงฮึกเหิมที่ดังลั่น

“การศึกครั้งนี้เราต้องยึดแคว้นฉีมาให้จงได้” อินตูตูกล่าวขณะที่เหล่าทหารก็ร้องตามคำของนาง

“ยึดแคว้นฉี ๆ ๆ” เหล่าทหารต่างโห่ร้องปลุกกำลังใจของตน