ไขปริศนา

เสียงฝีเท้าของ 'หัวหน้าใหญ่' แห่ง 'เงาที่หลงเหลือ' ดังกึกก้องไปทั่วทางเดินลับใต้ร้านหนังสือเก่าๆ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธแค้น ดวงตาแดงก่ำราวกับเพลิงนรก เมรี่และชายชราเจ้าของร้านยืนอยู่หน้าประตูเหล็กบานใหญ่ที่เต็มไปด้วยสัญลักษณ์โบราณ พวกเขารู้ว่าเวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้ว

"พวกแกไม่มีทางไขปริศนานั่นได้หรอก!" หัวหน้าใหญ่คำราม เขาก้าวเข้ามาใกล้อย่างคุกคาม พร้อมกับลูกสมุนอีกสองคนที่ตามมาติดๆ

"เราจะทำได้ค่ะ!" เมรี่ตอบอย่างท้าทาย เธอจ้องมองไปที่สัญลักษณ์บนประตูอย่างตั้งใจ สมุดบันทึกของ จอห์น สมิธ ยังคงอยู่ในมือของเธอ หน้าสุดท้ายที่เขียนว่า "ประตูสู่เวลา" คือเบาะแสเดียวที่พวกเขามี

"เจ้าหนูจอห์นเคยบอกข้าว่าปริศนานี้เกี่ยวข้องกับ ดวงดาว และ เวลา" ชายชราเจ้าของร้านกระซิบ เมรี่พยักหน้า เธอรู้ว่าต้องเชื่อมโยงข้อมูลนี้กับสิ่งที่เธอเคยเรียนรู้มาจากปู่ทวดเกี่ยวกับ 'กาลเวลา'

อเล็กซานเดอร์, เฟรเดอริค, เอดิสัน, และเบ็น ที่ต่อสู้อยู่ด้านบนเริ่มส่งเสียงตะโกนลงมาเพื่อถ่วงเวลาพวก 'เงาที่หลงเหลือ' ด้านบน เสียงปืนและเสียงการต่อสู้ดังกึกก้องไปทั่วทั้งร้านหนังสือ

"รีบหน่อยหลานสาว!" ปู่ทวดตะโกนลงมา "พวกมันกำลังจะลงมาแล้ว!"

เมรี่ไล่นิ้วไปตามสัญลักษณ์บนประตู ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่กลุ่มดาวที่สลักไว้ เธอหยิบเข็มทิศพกพาออกมาจากกระเป๋า แล้วเริ่มหมุนจานสลักบนประตูตามทิศทางของกลุ่มดาวต่างๆ ที่ปรากฏอยู่ในสมุดบันทึกของจอห์น สมิธ

"ต้องเป็น กลุ่มดาวนายพราน...แล้วก็ กลุ่มดาวหมีใหญ่...และสุดท้ายคือ ดาวเหนือ!" เมรี่พึมพำ

ทุกครั้งที่เธอหมุนจานสลักถูกต้อง เสียงกลไกเก่าแก่ก็ดังขึ้นเบาๆ ราวกับประตูที่กำลังจะเปิดออก

การเผชิญหน้าในทางเดิน

"หยุดนะ!" หัวหน้าใหญ่คำราม เขากระโดดเข้ามาพร้อมกับลูกสมุน พุ่งตรงมาที่เมรี่

ชายชราเจ้าของร้านใช้ไม้เท้าของเขาปัดป้องการโจมตีอย่างรวดเร็ว "ไม่ยอมให้แกแตะต้องเธอหรอก!"

แต่ด้วยวัยที่ร่วงโรย ชายชราไม่สามารถต้านทานพลังของหัวหน้าใหญ่ได้นานนัก เขาถูกผลักกระเด็นไปชนกับกำแพงอย่างรุนแรง

"คุณลุง!" เมรี่ร้องออกมาด้วยความตกใจ

"อย่าสนใจข้า! รีบเปิดประตูเดี๋ยวนี้!" ชายชราไอค่อกแค่ก แต่ก็พยายามยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน

เมรี่กัดฟัน เธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอหันกลับไปที่ประตู และหมุนจานสลักสุดท้ายไปที่ ดาวเหนือ

"คลิก!"

เสียงกลไกที่ดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งทางเดิน ประตูเหล็กบานใหญ่ค่อยๆ เลื่อนเปิดออกอย่างช้าๆ เผยให้เห็นทางเดินที่มืดมิดและลึกลับยิ่งกว่าเดิม เบื้องล่างมีขั้นบันไดทอดลงไปสู่ความมืดมิด

"ในที่สุด!" หัวหน้าใหญ่คำราม "แกเปิดทางให้ข้าแล้ว!"

เขาพุ่งตรงไปที่ประตู แต่ยังไม่ทันที่เขาจะก้าวผ่านเข้าไป ปู่ทวด ก็ปรากฏตัวขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับ อเล็กซานเดอร์, เฟรเดอริค, เอดิสัน, และเบ็น ที่ตามมาติดๆ

"แกไม่มีทางได้มันไปหรอก!" ปู่ทวดกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว

ทางแยกแห่งโชคชะตา

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นตรงหน้าประตูแห่งกาลเวลา!

อเล็กซานเดอร์และเฟรเดอริคเข้าปะทะกับหัวหน้าใหญ่และลูกสมุนอย่างดุเดือด เอดิสันใช้ความรู้ด้านกลไกของเขาในการสร้างสิ่งกีดขวาง ส่วนเบ็นก็เข้าจัดการกับศัตรูอย่างไม่ลดละ

ปู่ทวดพุ่งตรงไปที่เมรี่ "หลานสาว! นี่คือโอกาสเดียวของเรา! เข้าไปในนั้นซะ!"

"แล้วทุกคนล่ะคะ!" เมรี่ถามด้วยความเป็นห่วง

"เราจะตามไป! เจ้าต้องไปก่อน!" ปู่ทวดเร่งเร้า

หัวหน้าใหญ่พุ่งเข้ามาหาปู่ทวด "แกไม่มีทางหนีพ้นไปได้หรอก!"

เมรี่ลังเลเล็กน้อย แต่เธอก็รู้ว่านี่คือทางเดียวที่จะช่วยทุกคนได้ เธอจ้องมองไปที่ทางเดินที่ทอดลงไปสู่ความมืดมิด แล้วตัดสินใจก้าวเข้าไป

"ดูแลตัวเองด้วยนะคะทุกคน!" เมรี่ตะโกน แล้วก้าวเข้าสู่ทางเดินที่มืดมิดเบื้องหน้า

ชายชราเจ้าของร้านรีบตามเมรี่เข้าไปทันที ก่อนที่ประตูเหล็กจะเลื่อนปิดลงอย่างช้าๆ

"ไม่นะ! อย่าปิดประตู!" หัวหน้าใหญ่คำราม เขาพยายามจะพุ่งเข้ามา แต่ก็ถูกปู่ทวดขัดขวางไว้

"แกไม่มีทางผ่านประตูนี้ไปได้หรอก!" ปู่ทวดกล่าว "มันจะถูกปิดผนึกตลอดไป!"

ประตูเหล็กค่อยๆ ปิดสนิทลงในที่สุด ปิดกั้นเสียงการต่อสู้จากภายนอก ทิ้งให้เมรี่และชายชราอยู่ท่ามกลางความมืดมิดและเงียบสงัด

ความมืดมิดและเสียงกระซิบจากอดีต

ภายในทางเดิน เมรี่จุดไฟฉายขึ้นมา เธอเห็นว่าทางเดินนี้ทอดยาวลงไปใต้ดินอย่างไม่มีที่สิ้นสุด กำแพงเป็นหินที่ถูกแกะสลักอย่างประณีต มีสัญลักษณ์โบราณที่คล้ายกับบนประตูสลักอยู่ทั่วทั้งกำแพง

"นี่คือทางเดินไปสู่ ห้องสมุดลับแห่งเอดินบะระ" ชายชรากล่าว "ที่นั่นมีข้อมูลมากมายเกี่ยวกับ 'กาลเวลา' และ 'สถาปนิกแห่งหายนะ' ที่ซ่อนอยู่"

เมรี่พยักหน้า เธอรู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากกำแพง ราวกับว่ากำแพงเหล่านี้เคยเป็นพยานในการกระทำอันเลวร้ายในอดีต

ขณะที่พวกเขากำลังเดินไปตามทางเดิน จู่ๆ ก็มีเสียงกระซิบดังขึ้นจากด้านข้าง! มันเป็นเสียงที่ไม่สามารถระบุแหล่งที่มาได้ แต่กลับดังชัดเจนอยู่ในหูของเมรี่

"จงระวัง... เวลาของเจ้ากำลังจะเปลี่ยนไป..."

เมรี่หยุดเดิน เธอหันไปมองรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นใคร

"ใครน่ะคะ!" เมรี่ถาม

ชายชราเจ้าของร้านหยุดเดินเช่นกัน ใบหน้าของเขาดูซีดเผือด "เจ้าได้ยินเสียงอะไรไหม?"

"ใช่ค่ะ! เป็นเสียงกระซิบ!" เมรี่ตอบ

"นั่นคือเสียงของ 'ผู้พิทักษ์แห่งเวลา'" ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "พวกเขาคือวิญญาณของผู้ที่เสียชีวิตไปในการพยายามปกป้อง 'ประตูสู่เวลา' พวกเขาจะเตือนผู้ที่เดินผ่านทางนี้"

เมรี่รู้สึกขนลุก เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะได้พบกับอะไรแบบนี้

"พวกเขาเตือนอะไรคะ?" เมรี่ถาม

"พวกเขาเตือนว่า 'การเปลี่ยนแปลงแห่งเวลา' กำลังจะเกิดขึ้น" ชายชราตอบ "มันคือเหตุการณ์ที่จะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป"

เมรี่รู้สึกถึงความกังวลที่คืบคลานเข้ามาในใจ เธอไม่รู้ว่า 'การเปลี่ยนแปลงแห่งเวลา' คืออะไร และมันจะส่งผลกระทบอย่างไรต่อโลกและผู้คนที่เธอรัก

"เราต้องรีบไปที่ห้องสมุดค่ะ" เมรี่กล่าว "เราต้องหาคำตอบให้ได้!"

พวกเขาก้าวเดินต่อไปในความมืดมิด โดยมีเสียงกระซิบจากอดีตดังก้องอยู่ในหูของเมรี่ ราวกับเป็นคำเตือนถึงอนาคตที่กำลังจะมาถึง