แผนที่ลับ

หลังจากที่ 'สถาปนิกแห่งหายนะ' ถูกลบเลือนออกจากกาลเวลา บรรยากาศในห้องลับใต้พระราชวังเอดินบะระก็กลับมาสู่ความสงบเงียบอีกครั้ง เมรี่และทีมยังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันระหว่างความโล่งใจจากชัยชนะและความสับสนจากคำพูดปริศนาที่พวกเขาได้ยิน

"อนาคต...ของพวกเจ้า...ได้เปลี่ยนไปแล้ว..." เสียงนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหัวของเมรี่

เอดิสัน ก้มลงเก็บเศษ 'กระจกแห่งความจริง' ที่แตกกระจายอยู่บนพื้น เศษกระจกชิ้นหนึ่งยังคงเรืองแสงสีฟ้าอ่อนๆ อยู่ในมือของเขา

"เราควรจะทำอย่างไรกับมันดีครับ?" เอดิสันถามด้วยความลังเล

ปู่ทวด มองไปที่เศษกระจกนั้นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง "มันอันตรายนัก...มันคือพลังที่เกินกว่ามนุษย์จะควบคุมได้"

"แต่เราก็ต้องเก็บมันไว้ครับ" อเล็กซานเดอร์ กล่าว "ถ้าปล่อยทิ้งไว้ที่นี่ อาจจะมีคนอื่นมาเจอมันอีก"

"อเล็กซานเดอร์พูดถูก" เฟรเดอริค เสริม "เราไม่สามารถปล่อยให้พลังแบบนี้ไปอยู่ในมือคนผิดได้อีกแล้ว"

เมรี่พยักหน้าอย่างเห็นด้วย เธอรู้ว่าภารกิจของพวกเขายังไม่จบลง การที่ 'สถาปนิกแห่งหายนะ' ถูกลบเลือนไปไม่ได้หมายความว่าอันตรายจะหมดไป

"เราต้องหาที่เก็บมันไว้ในที่ที่ปลอดภัยที่สุดค่ะ" เมรี่กล่าว "ในที่ที่ไม่มีใครเข้าถึงมันได้อีก"

ศพที่ฟื้นคืนชีพ

ในขณะที่พวกเขากำลังปรึกษาหารือกันอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมาจากด้านหลัง!

"พวกแกจัดการกับเขาได้แล้วสินะ..."

ทุกคนหันขวับด้วยความตกใจ!

ร่างของ นักสืบโธมัส ที่ควรจะถูกลบเลือนไปแล้ว กลับมายืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าของเขาดูซีดเซียว แต่เขากลับยิ้มให้พวกเขาอย่างอ่อนโยน

"นักสืบโธมัส!" เมรี่อุทานด้วยความดีใจ

"มันเป็นเพราะเศษเสี้ยวของ 'กระจกแห่งความจริง' ที่ยังคงเหลืออยู่" นักสืบโธมัสอธิบาย "มันได้รั้งร่างของผมไว้ ไม่ให้ถูกลบเลือนไปอย่างสมบูรณ์"

เบ็น และ ทหารที่รอดชีวิต ต่างก็แสดงความดีใจ พวกเขาไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นนักสืบโธมัสกลับมาอีกครั้ง

"ผมขอขอบคุณพวกคุณทุกคนจริงๆ" นักสืบโธมัสกล่าว "ถ้าไม่มีพวกคุณ...โลกนี้คงจะต้องเจอกับความวุ่นวายครั้งใหญ่"

"แต่เรื่องยังไม่จบหรอกครับ" ปู่ทวดกล่าว "เรายังมีสิ่งที่ต้องค้นหาอีก"

"นั่นคือเหตุผลที่ผมมาที่นี่" นักสืบโธมัสตอบ "ผมได้บางอย่างมา...บางอย่างที่จะช่วยให้พวกคุณทำภารกิจต่อไปได้"

เขาหยิบ แผนที่เก่าแก่ เล่มหนึ่งออกมาจากเสื้อโค้ทของเขา แผนที่นั้นดูเก่าแก่และเต็มไปด้วยรอยยับย่น

"นี่คืออะไรคะ?" เมรี่ถามด้วยความสงสัย

แผนที่สู่ห้วงเวลา

"มันคือ แผนที่สู่ห้วงเวลา" นักสืบโธมัสตอบ "มันถูกสร้างขึ้นโดย 'พันธมิตรแห่งเวลา' เพื่อใช้เป็นเครื่องมือนำทางสำหรับผู้ที่ต้องเดินทางข้ามเวลา"

เมรี่และทีมมองหน้ากันด้วยความตกใจ "พันธมิตรแห่งเวลาอย่างนั้นหรือคะ!" เมรี่อุทาน "พวกเขาเป็นใครกันแน่!"

"ผมยังบอกไม่ได้" นักสืบโธมัสตอบ "แต่ผมเชื่อว่าพวกคุณจะสามารถหาคำตอบได้ด้วยตัวเอง"

เขาชี้ไปที่จุดๆ หนึ่งบนแผนที่ ที่มีรูป นาฬิกาโบราณ และมีตัวอักษรภาษาอังกฤษสามตัวเขียนอยู่ด้านล่าง "B.L.A.C.K."

"สัญลักษณ์นี้...มันคืออะไรคะ?" เมรี่ถาม

"มันคือรหัสลับของพวกเรา" นักสืบโธมัสตอบ "มันคือรหัสของ 'หน่วยสืบสวนลับแบล็ควู้ด'"

ปู่ทวดเบิกตากว้าง "เป็นไปไม่ได้...เจ้าเป็นสมาชิกของหน่วยนั้นอย่างนั้นหรือ!"

"ใช่ครับ" นักสืบโธมัสตอบด้วยรอยยิ้ม "ผมเป็นสมาชิกของหน่วยนั้นมานานแล้ว"

เขามองไปที่เมรี่ "ผมรู้ว่าพวกคุณจะต้องทำสิ่งที่ถูกต้อง และผมก็เชื่อว่าพวกคุณจะสามารถหาคำตอบของทุกสิ่งทุกอย่างได้ในที่สุด"

"แล้วเราจะเริ่มจากตรงไหนดีคะ?" เมรี่ถาม

นักสืบโธมัสชี้ไปที่จุดๆ หนึ่งบนแผนที่ ที่มีรูป ปราสาท และมีลูกศรชี้ไปที่อีกจุดหนึ่งที่อยู่ห่างออกไป

"จุดๆ นี้...มันคือที่ที่พวกคุณจะต้องไป" นักสืบโธมัสกล่าว "มันคือที่ที่ 'ผู้ส่งสารจากอนาคต' กำลังรอพวกคุณอยู่"

เมรี่มองไปที่แผนที่ เธอรู้สึกถึงความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้น เธอรู้ว่าภารกิจต่อไปของเธอไม่ใช่แค่การปกป้องโลกในปัจจุบันเท่านั้น แต่ยังเป็นการแก้ไขอดีตและกำหนดอนาคตด้วย!

"เราจะไปกันเลยค่ะ" เมรี่กล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว "เราจะไปหาคำตอบทั้งหมด!"