บทที่ 11

บทที่ 11

“วันนี้ฉันเจอนัสริน”

ในที่สุดหมอปากหนักก็ยอมพูดความจริง พร้อมกับแอบระบายลมหายใจออกมาเบาๆ และซ่อนบางอย่างเอาไว้ในสายตาที่เคร่งขรึมลงไป แต่คนมองก็สังเกตเห็น

“เมียเก่าแกน่ะเหรอ”

“อืม...”

“เจอแล้วไง ทำไมต้องมานั่งดื่มเหล้าแทนน้ำแบบนี้ หรือว่าเสียดาย เมียคงสวยขึ้นผิดหูผิดตาล่ะสิ หวงก้างว่างั้น” คราวนี้เป็นศาสตราบ้างที่เป็นฝ่ายดักคอ

“ไอ้กริช!”

“หรือฉันพูดผิด ก็เถียงมาสิโว้ยว่าไม่จริง”

“ถ้าจริงแล้วทำอะไรได้” คำตอบนั้นเท่ากับยอมรับกลายๆ

“ก็จีบใหม่สิวะ แต่ติดตรงที่ว่าเขามีผัวใหม่หรือยังเท่านั้นละ” ศาสตราถามห่ามๆ ไม่ได้ตั้งใจจะไม่ให้เกียรตินัสริน แต่ถามแบบจงใจเย้ยคนฟังให้หัวใจร้อนรุ่มเล่น มันสนุกดีพิลึกเวลาเห็นไอ้หมอผู้สุภาพมาโดยตลอดหลุดความดิบๆ เถื่อนๆ ที่ซ่อนอยู่ในตัวออกมา

“เห็นบอกว่ายัง” ปราณต์ตอบแบบเสียงแข็งกระด้าง มือที่กำลังเอื้อมไปจับขวดเหล้าเผลอลงน้ำหนักแรงอย่างหงุดหงิด เมื่อคิดถึงรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างผิดหูผิดตาของนัสริน

“เชื่อได้เหรอ”

“ไม่รู้สิ ผู้หญิงคนนั้นไม่มีความน่าเชื่อถืออะไรสำหรับฉันสักนิด” ยิ่งฟังคำถามอันตอกย้ำเช่นนั้น ปราณต์ก็ยิ่งเหมือนร้อนรุ่มในอกมากขึ้นเป็นทวีคูณ เขาจึงเทเหล้าใส่แก้วและยกขึ้นดื่มพรวดเดียวจนหมดอีกรอบ

“พูดอย่างนี้ แสดงว่าแกไม่ได้มีเยื่อใยอะไรกับเขาแล้วล่ะสิ”

“ไม่...”

“แน่ใจนะ?” ศาสตราถามเพราะไม่เชื่อสักนิด เพราะตอนที่ปราณต์ปฏิเสธนั้นน้ำเสียงไม่ได้หนักแน่นเอาเสียเลย

“แน่สิ”

“ถามจริงๆ นะปราณต์ แกหย่ากับนัสรินทำไม”

“ก็เพราะฉันถูกนัสรินกับปรัชญ์ตลบหลังน่ะสิ สองคนนั้นวางแผนกันว่าจะให้ฉันแต่งงานแทนปรัชญ์ตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้ว”

นั่นเป็นครั้งแรกที่ปราณต์ยอมเผยเรื่องส่วนตัวออกมาให้ได้รู้ ศาสตราพอจะรู้มาบ้างว่าปราณต์ต้องแต่งงานแทนปรัชญ์ แต่ไม่รู้ว่ามีตื้นลึกหนาบางอะไร และเขาก็ไม่เคยถามเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องภายในครอบครัวและเป็นเรื่องส่วนตัวของปราณต์

“หมายความว่านัสรินรู้อยู่แล้วว่าคนที่จะแต่งงานกับเขาคือแก ไม่ใช่ปรัชญ์”

“ไม่ใช่แค่รู้ แต่เตรียมการล่วงหน้ามาเป็นอย่างดี”

“แกรู้ความจริงเข้าก็เลยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จึงใช้ทิฐิกับเขาตั้งแต่หลังแต่งงานใช่มั้ย เขาทนไม่ไหวเลยขอแกหย่า”

“นัสรินเป็นคนฉลาด รีบขอหย่ากับฉันโดยที่ตัวเองยังไม่ทันได้สึกหรออะไร”

“อย่าบอกนะว่าแกไม่เคยทำอะไรเมียเก่าแกเลย” ศาสตราทำเสียงเหมือนไม่เชื่อและแปลกใจสุดๆ

“เคย...แต่ก็แค่ครั้งเดียว...” ความจริงมันไม่ใช่ครั้งเดียว มันหลายครั้งในคืนเดียวต่างหาก แต่เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องมาสาธยายให้ใครฟัง แม้คนคนนั้นจะเป็นเพื่อนสนิทก็ตาม

“คราวนี้พอเจอกันอีกครั้ง แล้วแกเห็นว่าเขาสวยขึ้น แกเลยเกิดหึงขึ้นมา กลัวว่าจะมีผู้ชายอื่นได้ทำกับเขาแบบที่แกเคยทำใช่มั้ย” เจ้าของไร่เดชาธรพูดราวกับมานั่งในหัวใจเพื่อนรัก ไม่ใช่เพราะเขารู้ใจปราณต์ไปเสียทุกอย่าง เพียงแต่ศาสตรานั้นใช้มาตรฐานตัวเองตัดสิน เมื่อคิดไปว่าหากถึงวันที่ต้องหย่ากับภัคธีมาขึ้นมาจริงๆ แล้วเขาเจอสถานการณ์แบบที่ปราณต์ต้องเจอบ้าง เขาก็คงรู้สึกหึงหวงเช่นกัน

        “ไม่ได้กลัว”

        “งั้นก็เสียดาย”

        “ไม่”

        “เออ...ไม่ได้กลัวว่าเขาจะมีใหม่ ไม่ได้เสียดาย แต่แค่หวงก้างว่างั้นเถอะ” ศาสตรายอกย้อนอย่างสนุกที่ได้ยั่วอารมณ์หมอปากแข็ง โดยลืมเรื่องของตัวเองไปชั่วขณะ

        “เชี่ย...แม่ง! กวนตีนว่ะกริช!”

        “ฮ่าๆ นี่ทั้งเชี่ยทั้งแม่ง เลยเหรอวะ” ศาสตราหลุดขำออกมาเสียงดังลั่น ไม่คิดว่าจะได้ยินคำสบถอันหยาบคายเช่นนั้นหลุดออกมาจากปากของปราณต์ เขาจะไม่แปลกใจสักนิดถ้าปรัชญ์น้องชายของปราณต์เป็นคนพูดมัน แต่นี่มันกลับหลุดออกมาจากปากผู้ชายที่มาดเนี้ยบและเป็นสุภาพบุรุษมาตลอดอย่างปราณต์

“ถ้ามีความสุขมากก็ไปนอนกับเมียไป” ปราณต์เอ่ยปากไล่อย่างหงุดหงิด น้ำเสียงขรึมเครียด ทว่าอ้อแอ้เต็มที จากนั้นร่างสูงก็ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางโงนเงนเพราะเมาหนักมาก จนศาสตรามองอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้

“แล้วนั่นแกจะไปไหน”

“กลับ”

“เฮ้ย! กลับสภาพเมาแอ๋แบบนี้มีหวังเป็นศพก่อนถึงบ้าน”

ศาสตราทัดทานอย่างเป็นห่วง เพราะครั้งนี้เหมือนปราณต์จะเมาหนักกว่าครั้งที่แล้วเสียอีก

“ช่างฉันเหอะ ตายไปก็คงไม่มีใครเสียใจหรอก”

“บ้าเหรอวะ ชีวิตหมออย่างแกมีค่ากับคนนับพันนับหมื่นนะเว้ย แล้วไหนจะแม่จะน้องจะหลานแกอีก ฉันไม่ยอมให้แกกลับในสภาพนี้เด็ดขาด คืนนี้นอนนี่ละ”

ว่าแล้วศาสตราก็เข้าไปประคองเพื่อนรักที่อยู่ในสภาพเมาแทบพับ พาขึ้นบันไดไปยังห้องนอนรับแขกชั้นสอง และปราณต์เองก็ไม่ได้ขัดขืนหรือดื้อดึงอะไร คงเป็นเพราะคำพูดที่ทำให้เขาตระหนักว่า ชีวิตตัวเองยังมีค่าต่อคนนับพันนับหมื่นที่ต้องการการเยียวยาจากวิชาชีพหมอของเขา รวมถึงคนในครอบครัวของเขาทุกคนโดยเฉพาะแม่

เมื่อหัวถึงหมอนนุ่มๆ ในห้องนอนซึ่งตอนนี้เย็นฉ่ำไปด้วยเครื่องปรับอากาศชั้นดีที่เริ่มทำงานตามคำสั่งจากรีโมต ร่างสูงใหญ่ที่ถูกประคองมานอนบนเตียงกว้างก็หลับตาลงทันที เพราะถูกความง่วงงุนและความเมารุมเร้าร่างกายอย่างหนัก แต่กระนั้นก่อนที่จะเข้าสู่ห้วงนิทรา ความคิดก็ยังล่องลอยไปถึงเรื่องราวในวันแต่งงานของตนกับเมียเก่า…