ช้ำคือเรา

ภายในซอกซอยของตึกกรุงทองย่านประตูน้ำซึ่งถือว่าเป็นแหล่งรวมเสื้อผ้าแฟชั่นส่งออกไปทั่วประเทศร่างบางของเพียงฟ้ากำลังกวาดสายตามองหาชุดเดรสให้กับคนเป็นพี่สาวซึ่งตอนนี้กำลังเดินหรือคลานต้วมเตี้ยมอยู่ด้านหลัง

"พี่ฝันไหวไหมเนี่ย ถ้ารู้ว่าตัวเองยังเจ็บอยู่ก็น่าจะมาดูวันหลัง”

“พี่ไหวน่า จะมาดูวันหลังอะไร งานเลี้ยงบริษัทจะเริ่มมะรืนนี้อยู่แล้ว”

เพียงฝันย่นคิ้วใส่น้องสาวเล็กน้อยถ้าไม่อยากได้เงินซื้ออัลบั้มวงโปรดเธอมั่นใจได้เลยว่ายัยน้องสาวตัวแสบคงไม่มาเลือกซื้อเสื้อผ้าเป็นเพื่อนแน่นอน

หญิงสาวเองก็ไม่รู้ว่าจะไปหาเลือกซื้อเสื้อผ้าไซน์ขนาดเธอได้จากที่ไหนก็เลยจำใจนั่งรถเมล์มาซื้อที่นี่แทน

“พี่ฝันตัวนี้สวยมากเลยอ่า เข้ากับตรีมงานเดรสสีฉูดฉาดพอดีเลย”

เพียงฟ้าจูงแขนคนเป็นพี่สาวไปยังร้านเสื้อร้านหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าซึ่งตัวคนขายเองก็ยืนต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เดรสสีเขียวเหมือนเหล้าชาร์ทรุสที่โชว์อยู่บนหุ่นจำลองช่างสะดุดตาเธอยิ่งนัก ช่วงแขนถูกออกแบบให้เปิดไหล่แขนยาวเกือบถึงศอก ส่วนหน้าอกเป็นรูปโบคล้าย ๆเกาะอก ใต้หน้าอกเว้าโชว์ให้เห็นส่วนพุงเล็กน้อย ตัวกระโปรงยาวถึงเข่า

“อือ ตัวนี้สวยมากเลยอ่า งั้นเอาตัวนี้แหละ”

เธอไม่รีรอที่จะตัดสินใจเลยสักนิด ทำไมต้องเลือกมากด้วยล่ะในเมื่อเจอชุดที่ถูกใจแล้วแถมราคายังย่อมเยาไม่ต้องเปลืองเงินไปซื้อชุดราคาแพงไปอวดใครเลย

สองสาวซื้อของเสร็จแล้วก็เดินออกมาเพื่อรอรถจะกลับบ้านแต่เธอก็สังเกตเห็นสีหน้าน้องสาวดูเศร้าลงเล็กน้อยอีกทั้งสายตาก็ทอดยาวไปยังถนนอีกฝั่งหนึ่งเหมือนมีเรื่องให้คิดมาก

“ฟ้า แกเป็นอะไรหรือเปล่าพี่เห็นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้”

“พี่ฝัน คือว่าฟ้าอยากไปรับน้อง ๆ วงget7ที่สนามบินจังเลยอ่าแต่มันต้องกลับบ้านดึกมากฟ้ากลัวว่าแม่จะไม่ยอมให้ไป”

เด็กสาวพูดพร้อมกับก้มหน้ามองโทรศัพท์มือถือที่กำลังเลื่อน     ทวิตเตอร์ที่มีข้อความขึ้นเรียงรายผ่านแฮทแท็กต้อนรับนักร้องดังสู่ ประเทศไทย

“อยากไปขนาดนั้นเลยเหรอ”

“อือ อยากไปสิพี่ฝัน เขามาจัดคอนเสิร์ตฟ้าก็ไม่ได้ไปเพราะราคามันแพงเกินเด็กแบบฟ้าที่จะไป ถึงจะเก็บเงินทันมันก็เป็นจำนวนเงินที่มากอยู่ดี”

“ฟ้าคิดแบบนี้มันก็ถูกแล้วแหละ การที่เรารักใครสักคนหรือศิลปินสักคนหนึ่งเราไม่จำเป็นต้องซัพพอร์ตจนเกินตัวหรอก รอให้ฟ้าโตขึ้นมีงานทำ มีเงิน ฟ้าอยากไปกี่คอนเสิร์ตก็จะไม่มีใครห้าม”

หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหัวน้องสาวเพียงฟ้าจึงพยักหน้ารับแล้วลุกขึ้นชวนพี่สาวกลับบ้านแต่ทว่าเพียงฝันกลับดึงแขนน้องสาวไว้

“มีอะไรอีกอ่า พี่ฝันยังซื้อของไม่ครบเหรอ”

“เปล่าพี่ซื้อครบแล้ว”

“ถ้าซื้อครบแล้วจะรออะไรอยู่อีกล่ะ กลับบ้านดิ”

“ไม่กลับ ไหน ๆ วันนี้แกก็อุตส่าห์มาเป็นเพื่อนพี่ซื้อของแล้วแถมยังเป็นเด็กดีสอบได้ที่หนึ่งของห้องด้วย พี่ก็เลยจะตอบแทนด้วยการพาแกไปรับพวกเขาที่สนามบินดีไหม”

“จริงเหรอพี่ฝัน”

ได้ยินแบบนั้นเด็กสาวถึงกับหูผึ่งตาโตความดีใจมันแสดงออกบนใบหน้าให้เห็นได้อย่างชัดเจนแต่แล้วก็ต้องหุบลงเมื่อนึกถึงหน้าของคนเป็นแม่ที่ต้องดุเธอแน่ ๆ หากกลับบ้านชักช้า

“แต่ว่าแม่...”

“ไม่ต้องห่วงหรอกเรื่องนั้นพี่จัดการเอง ทำมาเป็นกลัวทีเลิกเรียนแล้วพากันไปปั่นวิวยูทูบกลับบ้านช้าตั้งหลายครั้งไม่เห็นกลัวเลย”

“ก็มันไม่เหมือนกันนี่พี่ฝัน อันนั้นก็ไม่ได้กลับดึกดื่น”

“แต่ครั้งนี้แกก็ไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อยพี่ไปเป็นเพื่อน ส่วนเรื่องแม่พี่ไลน์ไปบอกแล้วท่านอนุญาต”

หญิงสาวว่าพลางยกโทรศัพท์ขึ้นให้น้องสาวดูเพื่อที่เธอจะได้ไปหาศิลปินแบบไร้ความกังวล

“เย้ ฟ้ารักพี่ฝันมากที่สุดเลย”

ร่างเล็กกระโดดกอดพี่สาวด้วยความดีใจ นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ตั้งแต่ที่เธอเป็นแฟนคลับพวกเขามาจนทุกคนแยกย้ายกันไปแล้วกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง เพียงฟ้าจะได้เห็นตัวจริงพวกเขาสักที

“นุ ฟังลิตาหน่อยได้ไหม วินกับลิตาเป็นเพื่อนกันจริง ๆ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน เราคุยเรื่องนี้กันบ่อยมากเลยนะ คุณเองก็รู้จักกับเขามาตั้งนานจะมาหวงทำไม”

เรียวขาสวยก้าวยาว ๆ ตามแฟนหนุ่มที่เดินนำหน้าไปโดยที่แทบจะไม่เหลียวหลังกลับมามองเธอเลยสักนิด

อณุถึงกับลมแทบออกหูเมื่อเพื่อนที่รู้จักเห็นลิตาไปกินข้าวกับ อนาวินแล้วส่งรูปถ่ายมาให้ดู เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ที่เขาต้องมาคอยนั่งทะเลาะกับแฟนสาวเพราะหึงหวง

ครั้งนี้ก็เช่นกันเขาถึงกับต้องยอมโดดฝึกซ้อมบอลเพื่อมาถามเธอให้รู้เรื่องด้วยตัวเองแต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังคงได้แต่คำตอบเดิม ๆ

“เพื่อนกันเหรอลิตา นุแทบจะทนไม่ไหวแล้วนะ เวลาที่ผมไม่อยู่คุณก็ไปคอยตามติดมันเป็นเงาตามตัว ผมรู้นะว่ามันอ่าชอบคุณ ผู้ชายด้วยกันยังไงก็มองกันออก”

ชายหนุ่มหันกลับมาเผชิญหน้ากับเธอแล้วเอ่ยสิ่งที่รู้สึกออกไป นับตั้งแต่รู้จักกับอนาวินเมื่อสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเขาก็พอจะมองออกว่าผู้ชายคนนั้นมีใจให้กับแฟนสาวตนเอง

“แต่ลิตาไม่ได้คิดอะไรกับเขา ที่ลิตาอยู่กับวินก็เพราะคุณเองไม่ใช่เหรอที่แทบจะไม่มีเวลาให้กับลิตาเลย ลิตาเหงา”

เธอแสร้งบีบน้ำเสียงให้ดูเศร้าลงเพราะไม่อยากต้องมานั่งทะเลาะกันแม้ในใจลึก ๆ เธอเองรู้ตัวดีว่าเก็บอนาวินไว้เป็นตัวเลือกอีกทาง

อณุมองหน้าแฟนสาวแล้วก็ถึงกับใจอ่อนยวบเพราะส่วนหนึ่งเขาเองก็มีส่วนผิดที่ไม่มีเวลาให้ แต่หน้าที่ตัวแทนของประเทศก็สำคัญเหมือนกันเขาก็แค่อยากให้แฟนสาวเข้าใจบ้างก็เท่านั้น

“นุคะ เราอย่ามาทะเลาะกันเรื่องนี้อีกเลยนะ ลิตาขอโทษต่อไปนี้     ลิตาจะระวังตัวเองดีไหมคะ”

หญิงสาวเดินเข้ามาเกี่ยวแขนแล้วซบไหล่พร้อมกับทำน้ำเสียงออดอ้อนคนเป็นแฟน สุดท้ายแล้วชายหนุ่มก็ใจอ่อนยอมยกโทษให้เพราะรักผู้หญิงตรงหน้ามากเหลือเกิน

ภาพที่ทั้งคู่งอนง้อกันไปมาและตบท้ายด้วยการหยอกล้อกันนั้นอยู่ในสายตาของอนาวิน  ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีแม้กระทั่งสิทธิ์ที่จะหึงหวงเสียด้วยซ้ำแต่ทำไมก้อนเนื้อหน้าอกข้างซ้ายมันรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน

เหล้าเท่านั้นที่จะเยียวยาจิตใจของชายหนุ่มได้ในตอนนี้เขาจึงเลือกที่จะขับรถไปยังไนน์คลับที่เพื่อนสนิทอย่างการันต์เป็นเจ้าของอยู่

“น้องเอาBACARDIเข้ม ๆ”

เดินเข้ามาในร้านได้อนาวินก็เอ่ยบอกบาร์เทนเดอร์หนุ่มที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาชงเครื่องดื่มให้ลูกค้าท่านอื่นแต่พอเงยหน้าขึ้นมองเห็นว่าคนที่สั่งคือเพื่อนเจ้านายและลูกค้าประจำก็พยักหน้ารับ

“คุณวินจะเอาแบบเข้มเลยเหรอครับ แค่แบบธรรมดาก็หนักแล้วนะครับ”

เด็กหนุ่มเอ่ยถามเพราะรู้สึกเป็นห่วง ใคร ๆ ก็รู้ว่าเหล้าชนิดนี้นั้นแรงแถมแอลกอฮอล์ก็สูงอันดับหนึ่งในบรรดาเหล้าทั้งหมด

“ทำไมคิดว่าฉันคออ่อนจนกินมันไม่ได้หรือไง ไม่ต้องถามมากชงมา”

“ครับ ๆ”

น้ำเสียงหงุดหงิดที่ตอบกลับทำเอาเด็กหนุ่มต้องรีบรับคำและทำตามที่บอก

น้ำเมาแก้วแล้วแก้วเล่าถึงกระดกผ่านลำคอราวกับน้ำเปล่าแม้ว่าร่างสูงจะพยายามประคองสติตัวเองเอาไว้แต่มันก็เท่านั้นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้นแรงใช้ได้ทีเดียว

“สภาพแบบนี้ไม่บอกกูก็รู้ว่ามึงคงเสียใจเรื่องลิตาอีกตามเคย”

การันต์ที่แวะเข้ามาดูร้านเดินมาตบไหล่เพื่อนแล้วทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นโบกให้กับบาร์เทนเดอร์ที่กำลังจะเสิร์ฟเหล้าให้กับอนาวินว่าไม่ต้อง เพราะดูจากสภาพเพื่อนตัวเองแล้วก็คงไม่ไหว

“กูจะทำยังไงถึงเลิกรักลิตาได้วะ”

“ก็ไม่เห็นยากกูบอกมึงเป็นรอบที่ล้านแล้วว่าให้ลองเปิดใจมองหาผู้หญิงคนใหม่เข้ามา”

“กูทำไม่ได้ว่ะ กูเคยลองแล้วแต่หน้าลิตาก็ลอยมา”

“มึงตั้งสติแล้วฟังกูนะ ลิตามีแฟนแล้ว หรือเรียกง่ายๆว่าผัวที่ยังไม่แต่งงานอย่างเป็นทางการก็เท่านั้น มึงอยากไปเป็นมือที่สามคนอื่นหรือไง”

“แต่ลิตาเขาทำเหมือนมีใจให้กับกูเลย”

“โธ่ เรื่องอื่นดันฉลาดเรื่องนี้ดันโง่เหมือนควายจริง ๆ ลิตาเขาแค่หลอกมึงไว้เผื่อเลือกก็เท่านั้น ถ้าแค่นี้มึงยังคิดไม่ได้กูจะให้มึงแดกหญ้าแทนข้าวแล้วนะ”

ชายหนุ่มรู้สึกฉุนเฉียวกับความคิดของเพื่อนที่ไม่รู้จักคำว่าmove onสักที

“นี่มึงว่ากูเหรอ มึงอ่า ม่าย...เข้า...จาย...กู”

น้ำเสียงอ้อแอ้พูดยังไม่ทันจะจบประโยคเสียด้วยซ้ำร่างสูงก็ฟุบลงกับโต๊ะทุกอย่างเหมือนดับวูบไป

การันต์มองสภาพเพื่อนตัวเองแล้วถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ คงต้องเป็นหน้าที่เขาอีกแล้วสินะที่ต้องแบกมันกลับไปส่งที่บ้าน

“ตายแล้ว ตาวิน เมากลับมาแบบนี้อีกแล้ว ดูสิกลิ่นเหล้าหึ่งเลย”

ทันทีที่เปิดประตูรถออกกลิ่นละมุดก็ลอยคละคลุ้งไปทั่วจนศจีที่เดินออกมาดูว่าใครมาดึก ๆ ดื่น ๆ จนต้องยกมืออังจมูก

“สวัสดีครับคุณแม่ ผมห้ามมันแล้วนะครับ แต่ว่าไม่เป็นผลก็เลยต้องลากมันมาส่งทั้งสภาพแบบนี้แหละครับ”

การันต์ส่งร่างหนักของเพื่อนรักให้กับพ่อบ้านที่วิ่งออกมารับแล้วก็ยกมือขึ้นไหว้คนเป็นแม่เพื่อนตอนแรกว่าจะเอามันไปส่งคอนโดแต่ควานหาคีการ์ดกับกุญแจไม่เจอก็เลยต้องหิ้วมาบ้านแทน

“ไม่เป็นไร ป้าเข้าใจว่าคนอย่างลูกชายป้าใครห้ามอะไรก็คงไม่ฟังหรอก ว่าแต่มีเรื่องอะไรหรือเปล่าทำไมตาวินถึงได้เมาไม่ได้สติขนาดนี้”

“ผมว่าคุณป้ารอถามมันเองดีกว่าครับ”

การันต์ส่งยิ้มแหย ๆ ให้เพราะไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของเพื่อน หากจะให้ป้าศจีจะรู้ก็ขอให้มันบอกด้วยตัวเองหรือไม่ป้าศจีก็ต้องรู้เรื่องนี้ด้วยตัวเองก็เท่านั้น

“อย่างนี้ทุกทีมีอะไรก็ช่วยกันปิดบัง”

คุณหญิงศจีย่นคิ้วแล้วส่ายหน้าแกมหยอกที่ชายหนุ่มตรงหน้าช่วยกันปิดบัง แต่ท่านก็ไม่จริงจังอะไรมากมาย

เมื่อเห็นว่าส่งร่างเพื่อนถึงบ้านปลอดภัยแล้วการันต์จึงขอตัวลากลับส่วนตัวคุณศจีก็เดินตามหลังพ่อบ้านขึ้นไปดูลูกชายตัวเอง

เธอยืนมองลูกชายที่นอนอยู่บนเตียงแล้วถึงกับส่ายหน้าแต่แล้วก็ต้องย่นคิ้วเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกชายเพ้อออกมา

“ลิตา ผมรักคุณนะ ผมจะรอคุณเลิกกับเขา”

ลิตาที่อนาวินเพ้อถึงจะเป็นคนเดียวกันกับที่เธอรู้จักหรือไม่ หากเป็นคนเดียวที่เธอรู้จักนั่นก็หมายความว่าลูกชายเธอกำลังทำเรื่องผิดศีลธรรมอย่างนั้นหรือ

คุณหญิงศจีเองก็ไม่อยากตัดสินใจเรื่องนี้ไปเองจึงได้แต่เก็บงำเรื่องนี้เอาไว้ก่อน เธอจะสืบเรื่องนี้ให้แน่ใจเสียก่อนแล้วจะหาทางตัดไฟเสียแต่ต้นลมเพราะไม่อยากให้เรื่องนี้มาทำให้ลูกชายเธอต้