จับปลาสองมือ

เสียงเจื้อยแจ้วของผู้คนที่กำลังคุยกันปลุกให้ร่างอวบที่หลับลึกราวกับว่าไม่ได้นอนเต็มอิ่มแบบนี้มานานให้ตื่นจากห้วงนิทราเสียที

ทันทีที่เปลือกตาลืมขึ้นคนแรกที่เห็นก็ยังเป็นพี่ภวิตคนเดิมที่นั่งเฝ้าเธอไม่ห่าง แต่ที่เปลี่ยนไปเลยก็คือสีหน้าที่เรียบนิ่งเรียวคิ้วหนาย่นเข้าหากันจนผูกเป็นโบ พี่เขาจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าบนใบหน้ามีเครื่องหมายคำถามขึ้นเต็มใบหน้าไปหมด

“พี่ภวิตนั่งเฝ้าฝันนานแล้วเหรอคะ”

ชายหนุ่มยกนาฬิกาขึ้นดู “สี่ชั่วโมง”

เขาตอบสั้น ๆ แต่น้ำเสียงนั้นกลับเย็นยะเยือกจนเธอสัมผัสได้ไม่รู้ว่าไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่าจนกระทั่งเขาเอ่ยถามประโยคถัดมาเธอถึงเข้าใจ

“คุณอนาวินรู้เรื่องนี้หรือเปล่า”

ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยริมฝีปากถูกเม้มเข้าหากันหยาดน้ำใสเริ่มมาคลอรอบดวงตา มือสั่นเทาคว้าไปที่มือใหญ่ของรุ่นพี่ที่ทำงาน

“ฝัน ขอร้องได้ไหมคะ อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครโดยเฉพาะ คุณอนาวิน”

“ทำไมล่ะ เขาเป็นพ่อของเด็กนะ ทำไมฝันถึงไม่ยอมบอก”

คราวนี้เขาควรจะโกรธผู้หญิงตรงหน้าก่อนดีไหมที่ไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับใครเลย จะแบกความทุกข์เอาไว้กับตัวเองอะไรกันนักกันหนา

“เพราะฝันกับคุณวินกำลังจะหย่ากันค่ะ เขากำลั