21 ผู้หญิงหยำฉา

“เมื่อคืนไก่เจอตุ๊กตากับช่อดอกไม้ในตู้เสื้อผ้าค่ะ” เธอพูดระหว่างที่จิบกาแฟ

สมิตพยักหน้า

“พี่ตั้งใจจะเอาไปให้ไก่วันรับปริญญาตรี หอบไปทั้งดอกไม้ทั้งตุ๊กตาหมีตัวเบ่อเริ่มแต่ไม่เจอไก่ คนมองทั้งมหาวิทยาลัย”

“ช่วงนั้นไก่มีปัญหาเยอะค่ะไม่สะดวกไปรับ ยังไงก็ขอบคุณนะคะ” เธอพูดน้ำเสียงปกติไม่ได้รู้สึกเสียใจที่เสียโอกาสในวันนั้นอีกแล้ว

“พี่ขอโทษนะ ความจริงวันนั้นพี่ควรจะอยู่ด้วย” สมิติเพิ่งคิดได้ว่าเขาพลาดและทำผิดมาก เขาคิดเองทั้งหมดโดยที่ไม่ได้ทำความเข้าใจกับเธอ

กฤติกามองเขาตรงๆ แววตาเธอต่างจากคนเดิมที่เคยอยู่กับเขาจนสมิติใจหาย หลังจากที่เรื่องผ่านมานานจนทำให้เธอเห็นความจริงว่าในสถานะของเขาและเธอในวันนั้น สมิติทำหน้าที่ ‘คนเลี้ยงดู’ ได้ดี ไม่มีอะไรบกพร่อง เป็นตัวเธอเองที่ล้ำเส้นไปรักเขาและเขาก็รักเธอตอบไม่ได้

“พี่ไม่ได้ผิดหรอกค่ะ เราทุกคนก็ต้องทำหน้าที่ตัวเอง” เธอตอบแค่นั้นแล้วหันไปสนใจอาหารเช้าต่อ จากนั้นเธอลุกไปดูในครับ ปิดสวิทต์ไฟหม้อจับฉ่ายปิดฝาและขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปพบผู้ใหญ่ของสมิติ

หนึ่งชั่วโมงต่อมาสองหนุ่มสาวไปถึงบ้านท่านผู้หญิงสุวดี เมื่อวายุขับรถเลี้ยวผ่านประตูใหญ่เข้าไปในบริเ