21 อิจฉา

เซบาสเตียนหันมามองหน้าผู้หญิงทุกคนที่ลงสมัคร แต่เขาไม่ได้ยิ้มแย้มอะไรมากมาย เขากวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อมกับถือไมค์จ่อปาก

"เลือกเลยจ้ะ!" อาจารย์ยื่นสายสะพายและเข็มกลัดดาวให้กับเซบาสเตียน

"กรี๊ดดดด!!"

สิ่งที่ทำให้ทุกคนกรี๊ดได้ปรบมือเสียงดังลั่นซึ่งไม่ต่างจากฉัน เพราะเซบาสเตียนเดินมาอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับยิ้มให้ นี่คือเขาเลือกฉันหรอฉันถึงกับตาลุกวาวเพราะไม่คิดว่าฉันจะได้เป็นดาวจริงๆ ไม่คิดว่าเขาจะเลือกฉัน

"ฉันเลือกเธอให้เป็นดาวของมหาลัย GG เธอเป็นดาวที่ยืนเคียงข้างเดือน เป็นนักศึกษาดีเด่นที่ทุกคนรู้จักและยอมรับ"

"^_^"

"คะแนนสุดท้ายฉันให้เธอ"

"กรี๊ดด! อร้าย!"

เซบาสเตียนยืนช่อกุหลาบให้ฉันแล้วติดเข็มกลัดดาวที่หัวไหล่ซ้ายพร้อมกับใส่สายสะพายของดาวให้ฉัน

ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตฉัน จะขึ้นชื่อว่าเป็นดาวของทุกคน

"ขอบคุณนะ"

"ฉันเลือกเธอตั้งแต่แรกแล้วแสนดี เธอยิ้มสวยฉันชอบ"

"กรี๊ด!!" ทุกคนต่างพากันรุมส่งเสียงแซวบางคนก็พูดจนดังออกมาว่าฉันกับเขาเป็นคู่จิ้นอะไรกันบ้าง คะแนนสุดท้ายโผล่ขึ้นบนจอ ฉันคือดาวของมหาลัย

"ดาวมหาลัยของเราในปีนี้คือ กรกนก เวชพิสิฐกิจเจริญจากคณะบริหารธุรกิจ บลาๆ"

ทุกคนต่างพากันปรบมือให้กับฉันแล้วยิ้มแย้มให้เหมือนร่วมยินดีกับฉัน ฉันภูมิใจจังที่ได้รับตำแหน่งนี้ มันไม่ใช่แค่ความสวย แต่มันเต็มไปด้วยความสามารถของฉันด้วย

และอีกหนึ่งคนสำคัญ ต้องขอบคุณเขา ที่เลือกให้ฉันเป็น

"ขอบคุณนะเซบาส"

"ฉันเต็มใจ" เขายิ้มให้ฉัน ทำไมรอยยิ้มของเขามันอบอุ่นดีจัง เขาแสนดีกับฉันจริงๆ ถึงตอนแรกฉันจะมองว่าเขาปากไม่ดี แต่ตอนนี้ฉันกลับเปลี่ยนใจแล้วล่ะ ฉันว่าเขา perfect ที่สุดเลย

talk เซบาสเตียน

นี่คือรอยยิ้มที่ผมยิ้มอย่างเต็มใจให้กับผู้หญิงคนแรก แสนดีเป็นคนแรกที่ได้รอยยิ้มแบบนี้จากผม ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องยิ้มให้เธอคนนี้ รู้แค่ว่าผมหยุดมองเธอไม่ได้ หยุดสายตาหนีจากเธอไม่ได้

เธอเป็นผู้หญิงไทยที่สวยมาก สวยจนผมรู้สึกว่าผมหลงเลยก็ว่าได้

ไม่ใช่ที่ผมเลือกเธอเพราะเธอสวยนะ แต่โปรไฟล์ของเธอมันดีจริงๆ ดีจนผมต้องยอมรับ เก่ง แถมยังแสนดีเหมือนชื่อของเธออีก ตำแหน่งนี้มันเหมาะกับเธอแล้ว

ผมชื่อเซบาสเตียน อายุ 23 ปี เป็นหนุ่มลูกครึ่งไทยรัสเซีย ที่ผมพูดไทยได้ชัดเจนเพราะแม่ผมเป็นคนไทย บ้านผมทำธุรกิจโรงแรมอยู่ที่รัสเซีย นิสัยส่วนตัวของผมเป็นคนนิ่งๆ เป็นคนค่อนข้างพูดน้อย และไม่ค่อยจะสุงสิงกับใครมากมายนัก

แต่แสนดีเป็นคนแรกที่ผมคุยด้วยยาวๆ แสนดีเธอยิ้มออกมา ใบหน้าของเธอสวยมาก ให้ตายเถอะ ผมกำลังหลงรักเธอ เพียงเพราะรอยยิ้มและความสดใสในตัวเธอเหรอเนี่ย

"เธอยิ้มแล้วสวยฉันชอบ"

คำพูดทุกคำพูดของผมมันออกมาจากใจ ผมชื่นชมเธอ ผมชอบเธอจัง หลงรักดาวมหาลัยคนนี้แล้วสิ อีกอย่างดาวอย่างเธอ ต้องจับคู่กับเดือนอย่างผม จริงไหมครับฮ่าๆๆ

"ขอบใจนะ งั้นฉันไปหาเพื่อนๆก่อนนะ"

"เย็นนี้ไปกินข้าวกันไหม เอ่อ ฉลองกันน่ะ"

"ได้สิ แต่ชวนเพื่อนไปด้วยได้ไหม?"

"OK"

"thanks"

เธอยิ้มให้ผม แล้วเดินออกไปหากลุ่มเพื่อนของเธอ ให้ตายเถอะวะ สาวไทยคนนี้กำลังฉุดให้ผมอยากอยู่เมืองไทยต่อ

"เฮ้ย ยิ้มอะไรของนาย" ปีเตอร์เพื่อนของผมเอ่ยขึ้น

"ยิ้มให้กับความสวย และความน่ารักของผู้หญิงคนนั้น" ผมเอ่ยขณะที่สายตาของผม ยังคงจับจ้องตามแผ่นหลังของแสนดี

"เธอสวยมาก ฉันไปได้ยินมาว่า มีคนเริ่มจับจิ้นนายกับเธอ"

"ให้พวกเขาจิ้นไป แต่ฉันจะเอาจริง" ผมยิ้มออกมา

"นายจะจีบเธอหรอเซบาสเตียน"

"ใช่ ฉันจะจีบแสนดี อีกอย่างดาวอย่างเธอต้องอยู่เคียงข้างเดือนอย่างฉัน มันถึงจะถูก"

"ว้าว ขอให้นายจีบเธอสำเร็จนะ"

"อื้อ" ผมมองไปที่แสนดีอีกครั้งรอยยิ้มนั้นยังตราตึงติดในใจของผม เธอเป็นคนเดียวที่ผมอยากให้เธอเข้ามาอยู่ในหัวใจ เธอเป็นคนเดียวที่ผมมองและเก็บรอยยิ้มของเธอ เข้ามาในชีวิตและอยู่ในสายตา

ขอหลงรักแสนดีคนนี้สักล้านครั้งได้ไหมครับ....

talk แสนดี

หลังจากที่ฉันคุยกับเพื่อนๆเสร็จแล้วก็ตกลงกันว่าคืนนี้จะไปฉลองความสำเร็จของฉันที่ผับ s ฉันก็เลยรีบเดินมาหาเซบาสเตียนเพื่อบอกเขา เพราะเขาบอกว่าอยากร่วมฉลองด้วย

"เซบาส"

"หืม" เขาหันมามองฉันพร้อมกับคาบสตอเบอรี่อยู่ในปาก

"คืนนี้ฉันกับเพื่อนตกลงจะไปกันที่ผับ s นายไปด้วยไหม?"

"ไปสิ!"

"โอเคงั้นคืนนี้เจอกัน นายไปถูกใช่ไหม?"

"เพื่อนฉันเป็นคนไทยคนนึง เขาพาฉันไปที่นั่นถูกแน่นอน เธอไม่ต้องห่วงนะ เราได้เจอกันอยู่แล้ว"

"โอเคงั้นฉันกลับก่อนนะคืนนี้เจอกัน"

"อืม กลับดีๆนะ อย่าเผลอไปชนใครเขาอีกล่ะ เพราะฉันไม่แน่ใจว่า เขาจะไปส่งเธอเหมือนฉันหรือเปล่า" เขาเอามือมาขยี้ผมของฉันเบาๆแล้วยิ้มออกมา นี่เขากำลังหยอกล้อฉันหรือเปล่าเนี่ย

"อื้อ ไม่ชวนใครแล้ว เลิกขยี้ผมฉันได้แล้ว หัวฉันยุ่งหมดแล้วเนี่ย" ฉันแกะมือของเขาออกจากหัวแล้วยิ้มให้ทำไมวันนี้เขาน่ารักจัง

"ฮ่าๆๆเธอนี่น่ารักชะมัด อื้อ ฉันชอบแก้มเธอจัง มันน่าหยิกมากๆ" เขาเอามือมาบิดแก้มฉันแล้วหัวเราะออกมา โอ๊ยเซบาสเตียน นายกำลังทำฉันหัวใจกระชุ่มกระชวย

"ง่า มาบิดแก้มฉันทำไมเนี่ย นี่แนะๆ" ฉันเลยบีบแก้มเขากลับบ้าง แก้มของเขานิ่มดีจัง ฉันอยากฟัดแก้มของเขาจริงๆ

"ฮ่าๆ เธอเอาคืนเหรอ?"

"ก็นายทำฉันก่อน ฉันไม่ยอมถูกแกล้งฝ่ายเดียวหรอก"

"เธอเป็นคนแรก ที่ได้แกล้งฉันแบบนี้นะแสนดีรู้ตัวไหม?"

"จริงเหรอ? แต่ถ้ามันทำให้นายไม่พอใจฉัน...."

"ฉันชอบ" ฉันถึงกับมองเขาด้วยในตากลมโต เขาบอกว่าชอบงั้นเหรอ ชอบในที่นี้ของเขามันแปลว่าอะไรอ่ะ ชอบที่แกล้งหรือชอบอะไรกัน?

"เหรอ งั้นฉันกลับก่อนนะไว้คืนนี้เจอกัน" ฉันรีบพูดตัดบทออกไป เพราะถ้าอยู่ต่อฉันคงละลายต่อหน้าเขา เขาทั้งหล่อแสนดี เป็นผู้ชายที่ทุกคนใฝ่ฝัน เขาไม่คู่ควรกับคนที่มีสามีอย่างฉัน

"อื้ม เจอกัน" รอยยิ้มของเขามันทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาได้ทุกครั้งจริงๆ รอยยิ้มที่แสนสดใส รอยยิ้มของคนจริงใจมันเป็นแบบนี้นี่เอง

ฉันเดินกลับมาที่กลุ่มเพื่อนพร้อมกับถ่ายรูปกันไปมา ตอนนี้มันได้เวลาเลิกเรียนกันหมดแล้วด้วย เพราะฉันมีเรียนเช้าก็เลยจะได้กลับเร็ว

เพื่อนของฉันพากันรุมแซวฉันและเขา แถมยังมีโซเชียลกลุ่มของมหาลัย กระหน่ำจิ้นฉันกับเซบาสเตียนกันใหญ่

"โอ๊ยอีแสนดีมึงดูรูปนี้ เซบาสเตียนยีหัวมึงอ่ะ น่ารักเวอร์ เมื่อกี้ใช่เปล่าวะที่มึงไปคุยกับเขา" ทำไมข่าวฉันกับเขามันเร็วจริงๆ ฉันเพิ่งแหย่เล่นกับเขาไม่นาน รูปก็สนั่นลั่นเมืองไปหมดแล้ว

"อืม เมื่อกี้"

"หูย กรี๊ด กูอิจฉามึงจริงๆเลยอีแสนดี"