ตอนที่ 4/1

ตอนที่ 4/1

“ไม่รีบอาบน้ำเหรอคะ?”

เป็นเวลาสองทุ่มกว่าๆ ได้แล้ว เจ้าของห้องยังคงนั่งกระดกวิสกี้ขวดเดิมไม่ยอมหยุด ไม่รู้ว่าไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน ตั้งแต่บ่ายยันค่ำ

จนหล่อนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จและเตรียมเข้านอนเขาก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเข้าห้องพักผ่อนเลยด้วยซ้ำ ลำบากต้องออกมาตามให้มีปากเสียงกันอีกรอบ

“คุณทิม”

“….” คนถูกเรียกเอาแต่เหม่อมองผนังห้อง ราวกับคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ไม่สนใจคนที่เป็นห่วงเสียด้วยซ้ำ

เอาเถอะ ถ้าหากพรุ่งนี้เขาตื่นไปทำงานไหว ไม่คงไม่ต้องห่วงแล้ว

“งั้นหนิงเข้านอนก่อนละกัน”

ทว่าพอกำลังจะเดินกลับเข้าไปยังห้องนอนเช่นเดิม คนที่นั่งกระดกเหล้าอยู่ถึงกับวางแก้วใส่เสียงดัง จนหล่อนสะดุ้งตัวนิ่งชั่วขณะ

เขาเป็นอะไรของเขากัน ถึงได้ทำตัวงอแงราวกับเด็ก

“ฉันยังไม่ง่วง เธอจะเข้านอนก่อนได้เหรอ?”

นี่ไม่ใช่ประโยคคำถาม ทว่ามันคือคำบัญชาการจากเขา จากที่ตั้งใจว่าจะได้นอนแต่หัวค่ำ คงต้องผลัดไปก่อน เพราะคนเอาแต่ใจแถวนี้คงไม่ยอมแล้ว

เรียวขายาวเดินจำใจเดินหันกลับไปหาคนเอาแต่ใจที่นั่งรอที่โซฟาตัวใหญ่ หล่อนจะทำอะไรได้นอกจากตามใจเขาไปก่อน เพื่อไม่ให้เกิดปัญหากัน คิดจะต่อต้านธาฎาอย่างไรเสียหล่อนก็ไม่ชนะ

“เฮ้อ... คุณเป็นอะไรทั้งวัน ตั้งแต่กลับมา” ลมหายใจดังแผ่วเป็นสัญญาณบ่งบอกได้ดีว่าหล่อนเองก็เริ่มเหนื่อยกับสงครามประสาทที่เขาสร้างขึ้นตั้งแต่ช่วงบ่ายของวัน

“ฉันแค่เซ็งๆ และเธอเองก็ขัดใจฉัน”

“ขัดใจเรื่องอะไรกันคะ?” ก็ถ้าเป็นเรื่องที่หล่อนกลับห้องไม่ตรงเวลา หล่อนก็ขอโทษไปแล้วอย่างไร กลับมาช้าไปไม่กี่ชั่วโมง มันทำให้เขาต้องโกรธขนาดนี้เลยหรือ

“เธอรู้ดีอยู่แก่ใจ”

“หนิงขอโทษคุณไปแล้ว”

“มันพอเหรอหนิง? วันนี้ฉันอุตส่าห์กลับมาจากเขาใหญ่กะทันหัน เธอควรอยู่ปรนนิบัติฉันหรือเปล่า?”

ที่แท้ก็เพราะโกรธที่ไม่มีหล่อนคอยอยู่ปรนนิบัติเขาเฉกเช่นทุกวันที่เคยทำ

แล้วที่หล่อนนั่งอยู่ด้วยตอนนี้ล่ะ มันไม่ได้เรียกว่าคอยอยู่ปรนนิบัติเขาหรอกหรือ

เมื่อรับทราบถึงความต้องการของอีกฝ่าย นันนลินทร์อยากจะให้เรื่องนี้มันจบๆ ไป หล่อนเหนื่อยกับการที่เห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนี้ มันพลอยทำให้หล่อนหงุดหงิดใจไปด้วยคน

ร่างอรชรขยับตัวเข้ามานั่งลงข้างๆ กับคนเจ้าปัญหา เก็บอารมณ์ความรู้สึกอึดอัดเอาไว้ในส่วนลึกของจิตใจ หล่อนเองก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งเช่นเขา แต่ดีกว่าตรงที่ยังมีความอดทนสูงกว่า

“หนิงรู้ว่าหนิงผิด” แล้ววันนี้ที่เขาติดต่อไม่ได้ก็เป็นเพราะว่าแบตเตอรี่โทรศัพท์ของหล่อนดันหมด ตอนที่ออกไปข้างนอกแล้ว จึงขาดการติดต่อ

สองแขนยกขึ้นโอบนรอบลำคอแกร่งอย่างเอาใจ หวังผ่อนหนักให้กลายเป็นเบา

กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่ที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จหมาดๆ ทำให้จมูกคำสันโน้มตัวลงเข้าหา เขาเสพติดกลิ่นหอมของตัวนันนลินทร์มาโดยตลอดไม่เคยเบื่อ กลิ่นน้ำหอมของชายอื่นจางหายไป เมื่อหล่อนผ่านการอาบน้ำมา เหลือเพียงกลิ่นหอมประจำตัวของหล่อน ต่อให้ปิดตาทั้งสองข้างหรือมัดมือไม่ให้สัมผัส เขาก็จำกลิ่นกายของหล่อนได้ดี

ฟอดดด~

เจ้าของจมูกคำสันอดใจไม่ไหวกับท่าทียั่วยวนของอีกฝ่าย เขาฝากฝังมันลงตรงซอกคอขาวด้วยความโหยหา เพียงข้ามคืนเดียวที่นอนอยู่เขาใหญ่ เขารู้สึกอยากจะกลับมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อวาน จนต้องรีบกลับมาในเช้าวันรุ่ง

“อื้ม คันคอค่ะ” ไรหนวดเคราของอีกฝ่ายทิ่มแทงซอกคอของหล่อนจนต้องร้องท้วง สัปดาห์ที่ผ่านมาเขาทำงานหนักจนไม่มีเวลาดูแลตัวเอง ถึงขั้นไม่ได้โกนหนวดเคราก็เกินไปแล้ว เห็นทีพรุ่งนี้หล่อนควรจะสะสาง

“อ่าส์ เพราะเธอ หนิง” แขนแกร่งกระชับอ้อมกอด ดึงร่างอรชรให้นั่งบนตักของตนเอง

“คะ? เพราะหนิงเรื่องอะไรอีก” สะโพกกลมบดคลึงเสียดสีเข้าหาตักแกร่ง สร้างความหวิวให้อีกฝ่ายได้ดี จนเริ่มสัมผัสได้ถึงลำแก่นกายที่แข็งขื่นภายใต้ร่มผ้ากางเกงสแลคตัวโปรดของธาฎา 

มันเริ่มขยายขึ้นเรื่อยไป สู้กับก้นกลมของหล่อนเมื่อยามเสียดสีเน้นๆ เข้าหา 

“เธอบกพร่องต่อหน้าที่ ไม่ดูแลฉันให้ดี” คนเจ้าปัญหาว่าอย่างคาดโทษ แต่กระนั้นก็ยังซุกใบหน้าตนเองเข้าหาร่องอกอวบ พลางบดเบียดจมูกคำฝังลงไปบนเนินอวบอิ่มภายใต้ชุดนอนซาตินวาบหวิว

“ถ้าเป็นเรื่องนี้ หนิงว่าหนิงมีเหตุผล สัปดาห์ที่ผ่านมาหนิงอยู่ทำโอที เพราะลูกค้าเข้าพักโรงแรมเยอะ คุณก็รู้”

“พนักงานที่ฉันจ้างมาเยอะแยะ ขาดเธอคนเดียวมันจะเสียหายอะไรนักหนา”

เขาเน้นย้ำเรื่องตารางงานของนันนลินทร์กับฝ่ายบุคคลรวมทั้งผู้จัดการห้องอาหารที่นันนลินทร์ทำอยู่ คนพวกนั้นไม่เข้าใจตรงไหนว่านันนลินทร์จะต้องเข้า 8 โมงเช้าและเลิก 6 โมงเย็น หรือคำสั่งของเขามันไม่มีค่าพอให้คนพวกนั้นกระตือลือล้นที่จะทำตาม

ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาควรจะทำอย่างไรกับคนพวกนั้นดี

“อื้อ... คุณทิม” มือหนาเริ่มไม่อยู่สุข เขาสอดมันเข้าไปใต้เสื้อบางที่หล่อนใส่นอน ก่อนจะเลื้อยมันขึ้นไปเคล้นคลึงสองเต้าอวบในมันล้นมือของเขา

ภายใต้เสื้อตัวบางไม่มีปราการชิ้นใดปิดกั้น นันนลินทร์ไม่ใส่บราเซียเวลานอน อันนี้เขารู้ดี และมันก็ง่ายต่อการทำกิจกรรมอย่างว่ากับเขาบนเตียง หรืออาจจะเป็นระเบียง รวมทั้งที่อื่นๆ ในห้องนี้อีก

อ่าาส์... เขาชอบที่สุดตรงที่หล่อนรู้งาน เพียงแค่มือสัมผัสใส่เต้าอวบ ร่างนุ่มนิ่มก็แอ่นตัวเข้าหามือของเขาในทันที

“ฉันชอบเวลาที่เธอดูแลฉันแบบนี้”