บทที่ 19 ฝากความคิดถึง🌾

เอ่ก อี๋ เอก เอ้ก

เสียงไก่ขันขึ้นดังจากทางหมู่บ้าน พลที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นสิ่งๆ แรกที่มองหาคือเข้ม ที่ในตอนนี้หายไปไหนไม่รู้ พร้อมกับพลที่ค่อยๆ พยุงตัวของเขาขึ้น พร้อมกับรีบสวมเสื้อผ้า และเดินออกมาจากตัวห้อง พร้อมกับสายลมเย็นในยามเช้ากระทบเข้าใบหน้าพลางทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย ทว่าในใจก็ยังว้าวุ้นอยู่ไม่น้อย

เท้าเล็กค่อยๆ ก้าวขาลงจากตัวเถียงนาพร้อมกับลงมาด้วยขาสั่นๆ พร้อมกับควานหาโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงพร้อมกับดูเวลา หน้าจอแสดงวอเปเปอร์ขึ้นพร้อมกับบ่งบอกเวลาว่าตอนนี้ เป็นเวลาหกโมงครึ่ง พลที่กวาดสายตาหาเข้มไปทั่ว

“ไปไหนของเขาว่ะ คือจะฟันแล้วหนีเหรอ?” พลเบ้หน้าพลอยคิดในใจ พร้อมกับนั่งกอดอกหน้าบึ้ง

แปร๊น แปร๊น…..

เสียงมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างที่ดังมาตั้งแต่ไกลพร้อมกับเข้มที่ยิ้มกว้างโดยขี่รถมอไซค์พ่วงข้าง ข้างๆ พ่วงก็มีเลขาอย่างนาติดรถมาด้วย เธอมาในลุคที่สบายๆ และสีหน้าผ่อนคลายสุดๆ เมื่อมาถึงเข้มก็ดับเครื่องรถลง พร้อมกับถือถุงบางอย่างเดินเข้ามา ซึ้งเป็นถุงปิ้งไก่หอมอบอวนแตะจมูกเข้าเป็นอย่างดี

“คุณหนู?”

“เดี๋ยวนะครับพี่นา” พูดจบพลก็เดินแบบเก้ๆ กังๆ ไปหาเข้ม ที่ตอนนี้ยืนเก๊กหน้าหล่อ ก่อนท