บทที่ 25 ไปงมหอย🌾

เช้าวันใหม่มาพร้อมเสียงไก่ขันแว่วจากหมู่บ้าน แสงแดดอ่อนแรกของวันสาดส่องเข้ามาในเถียงนากลางทุ่ง แสงทองอุ่นจับต้องร่างเล็กของพลที่ค่อยๆ ปรือตาขึ้นจากการหลับใหล โลกใบเล็กๆ ของเขาดูเหมือนหยุดนิ่งเมื่อสิ่งแรกที่พบคือใบหน้าคมเข้มของเข้มที่นอนเคียงข้าง พร้อมกับกรอบหน้าชัดเจนที่ทำให้ใจพลสั่นไหว

เข้มยังคงหลับตาพริ้มรับแสงเช้าราวกับหลับฝันดีอยู่ จนกระทั่งเขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นเผยให้เห็นดวงตาคม รอยยิ้มเบาบางแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่อีกฝ่ายส่งมาให้

"มองอะไรแต่เช้ากันครับเนี่ย?" พลถามเสียงงัวเงียขึ้น แต่ทว่าก็อดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อทุกครั้งที่เขาได้มองใบหน้าหล่อคมของคนตรงหน้า

"ก็มองเมียไงครับ เมื่อคืนกินติมอร่อยป้ะ" เข้มตอบเสียงทุ้มนุ่ม พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัยอยู่ไม่น้อย แต่ทว่าก็ไม่ได้จริงจังะไรนัก มือใหญ่ก็พลอยยกขึ้นลูบแก้มของพลอย่างอ่อนโยน พร้อมกับยื่นหน้าไปจุ๊บที่หน้าผากขาวของคนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน

"อร่อยดีนะครับผมอมจนปวดกระพุ้งแก้มไปหมด" พลพูดพร้อมกับหัวเราะขึ้นเบาๆ แต่ทว่าใบหน้าใสก็แดงซ่านอย่างห้ามไม่อยู่ เข้มเองที่เห็นอย่างนั้นก็อดไม่ได้ที่จะโน้มหน้าเข้ามาใกล้ พร้อมกับลมหายใจอุ่นที่เป่ารดใบหน้า

"ขอจูบเติมพลังหน่อยได้ไหมครับ...เช้านี้พี่ยังไม่ได้เลย" เสียงกระซิบเบาๆ ข้างหูทำเอาหัวใจของพลเต้นแรงรัว พร้อมกับสัมผัสจากริมฝีปากของเข้มประทับเบาๆ บนริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเลื่อนไปที่แก้มใส พร้อมกับรสจูบที่ทั้งหวานและอ่อนโยนจนพลรู้สึกราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุนไปทันที

"พลครับรักพี่ไหม?" เข้มเอ่ยถามเสียงนุ่มเมื่อถอนจูบออก พร้อมกับจ้องมองริมฝีปากเรื่ออย่างใจจดใจจ่อ

"รักสิ...รักมากที่สุดด้วย" พลตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ พร้อมกับขยับตัวเข้ามาซบที่หน้าอกแกร่งก่อนที่จะพูดขึ้นเสียงอู้อี่ แต่ทว่าก็น่าเอ็นดูไม่น้อย

"แล้วอ้ายเข้มละครับ ฮักพลบ่" (แล้วพี่เข้มล่ะครับ รักพลไหม) พลพูดขึ้นพร้อมกับสำเนียงอีสานท้องถิ่นที่ไม่ค่อยแข็งแรง แต่ทว่าก็พลอยทให้คนที่ได้ฟังอดที่จะยิ้มกว้างออกมาไม่ได้ พร้อมกับแขนใหญ่ที่โอบตัวเข้ากอดอย่างอบอุ่น ก่อนที่เข้มจะพูดขึ้นในขณะที่ฝามือก็พลอยลูบเส้นผมนุ่ม

"ฮักครับ ฮักหลายแทงหลาย จำคำอ้ายไว้เด้อ" (รักครับ รักมากแทงมาก จำคำพี่ไว้นะ) คำตอบที่หนักแน่นของเข้มมาพร้อมกับการกดจูบอีกครั้งบนแก้มแดงระเรื่อของพล พร้อมกับความรักที่เอ่อล้นที่เข้มมอบให้คนตรงหน้าจนหมด

หลังจากตื่นนอน ทั้งพลและเข้มต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง เข้มรีบลุกขึ้นพร้อมพันผ้าขาวม้าอย่างลวกๆ ก่อนจะเดินออกจากเถียงนามุ่งหน้าตรงไปยังข้างๆ พลอยหอบหญ้ามาให้ "ลอล่า" วัวคู่ใจ ในขณะที่พลยังนั่งอยู่บนเถียงนาห่มผ้าห่มปกคลุมร่างกายจากไอเย็นของยามเช้า

ไม่นาน พลก็ลุกขึ้น ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย ก่อนเดินออกมายืนรับลมเย็น สายตาของเขาจับจ้องไปยังเข้มที่กำลังขยันขันแข็งหอบหญ้ามาอย่างไม่หยุดพัก พร้อมกับภาพของเข้มที่ทำงานด้วยความตั้งใจ พร้อมเหงื่อที่เริ่มผุดขึ้นตามกรอบหน้า ทำให้พลอดยิ้มออกมาไม่ได้

ไม่นานเสียงกระดิ่งจักรยานดังแว่วมาแต่ไกล พลหันไปมองและพบกับขิม ร่างเล็กๆ ของเธอที่ขี่จักรยานเข้ามาพร้อมถังน้ำสองใบผูกอยู่ท้ายรถและตะกร้าสานใบใหญ่ เธอจอดจักรยานหน้าเถียงนา ก่อนจะหยิบห่อข้าวออกมา พร้อมตะโกนเรียกสองหนุ่ม

“อ้ายเข้ม! อ้ายพล! มากินเข้าเด้อจ้า มื่อนี้ต้มบักหอยกับแจ๋วส้ม!” ขิมพูดเสียงใส พร้อมรอยยิ้มสดใส

เธอค่อย ๆ เทหอยออกจากถุงพลาสติกลงในชามใบใหญ่ พร้อมกับแกะถุงแจ๋วใส่ถ้วยเล็กอย่างเรียบร้อย พลที่ได้กลิ่นหอม ๆ ของหอยต้มนั้นถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ไม่รอช้า เขาเดินลงมานั่งที่แคร่ไม้อีกฝั่ง ขิมเองก็นั่งพับเพียบข้าง ๆ อย่างเรียบร้อย

ไม่นานนัก เข้มก็กลับมาหลังจากล้างตัวล้างมือเรียบร้อย ร่างกายกำยำในชุดผ้าขาวม้าที่มัดอยู่รอบเอวเผยให้เห็นซิกแพ็กแน่น ๆ ที่มีเหงื่อชุ่มอยู่นิดหน่อย พลที่เห็นอย่างนั้นถึงกับตาพราว อาหารตรงหน้าดูเหมือนจะเพิ่มความน่ากินขึ้นอีกเป็นสิบเท่า สายตาของเขาแอบจับจ้องไปที่หน้าท้องของเข้มอยู่เป็นระยะ โดยไม่รู้ตัวว่าอีกฝ่ายก็สังเกตเห็น

เข้มเองที่รู้ตัวเขาก็พลอยยิ้มเล็กๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาได้แต่ปล่อยให้พลมองอย่างชอบใจ ในขณะที่มือใหญ่ก็ค่อยๆ คว้าไม้ไผ่ที่โดนเหลาจนแหลมพร้อมกับจิ้มหอยออกจากกระดองอย่างชำนาญ เมื่อกินเสร็จขิมเธอก็เก็บอาหารใส่ตะกร้ากลับดังเดิม ก่อนที่เธอจะเดินไปคว้าถังสีใบใหญ่ก่อนจะพูดขึ้น

"อ้ายเข้ม! อ้ายพล! ไปงมหอยนำกันบ่จ้า!" (พี่เข้ม! พี่พล! ไปงมหอยกันไหมคะ) ขิมเธอพูดชวนทั้งสองเสียงใสเจื้อยแจ้ว พร้อมกับพลที่มองหน้าเธอด้วยสีหน้างงๆ

"งมหอยเหรอครับน้องขิม?" พลถามอย่างสงสัย

“แม่น ขิมพ้อที่น้ำตื้นๆ หลังนาที่พ่อใหญ่ตาปล่อยน้ำออก หอยหลายแฮงจ้า” (ใช่! ขิมเจอที่น้ำตื้นๆ หลังนาที่ลุงตาปล่อยน้ำออกไว้ หอยเยอะมากเลย!)

พูดจบทั้งสามก็เดินออกจากตัวเถียงนาพร้อมกับตรงไปยังนาของลุงตา เมื่อมาถึงก็เผยให้เห็นลำคลองเล็กๆ หลังนา พร้อมกับน้ำที่เรียกได้ว่าใสไหลเอื่อยเห็นพื้นทรายและหอยนานาชนิด ขิมเธอไม่รอช้าเธอรีบกระโดดลงน้ำอย่างไม่รีรอ พร้อมกับพลและเข้มก็ตามลงมาเช่นกัน

เข้มใส่เพียงกางเกงขายาวพับขาสูง ขณะที่พลสวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น แต่ทว่าสุดท้ายพลเขาก็เปียกโชกทั้งตัวเพราะเผลอลื่นล้มในขณะที่ตนกำลังเดินไปยังขิมที่ยืนอยู่ไม่ไกล

"อ้ายพลๆ ม่องนี้หอยหลายคือหยังนิ มานี่เร็วจ้า!" (พี่พลๆ ตรงนี้หหอยเยอะมาก มานี้เร็วค่ะ)

ขิมเธอเรียกพลจากอีกฝั่ง พลเองที่เห็นอย่างนั้นเขาก็เดินอย่างเก้ๆ กังๆ ตรงมาทางขิม เมื่อมาถึงพลยื่นมือลงไปจับที่เครือไม้ แต่จู่ๆ พลเองก็ถึงกับสะดุ้งสุดตัวเพราะมือของเขาดันไปโดนอะไรบางอย่างที่ขยับได้ พร้อมกับสัมผัสที่แข็งและหายไปเร็วมาก

"อ๊ากก! พี่เข้ม ช่วยด้วยตัวอะไรก็ไม่รู้!"

พลพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าเบ้ขึ้นด้วยความกลัว เข้มเองเมื่อได้เห็นอย่างนั้นเขาก็รีบวิ่งเข้ามาดูคนที่เขารักทันที เข้มใช้มือคลำหาที่เครือไม้ ก่อนที่เข้มจะพลอยหัวเราะลั่นออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นปูตัวเล็กๆ กำลังหนีใต่ไป

"ไม่ต้องกลัวหรอก มันแค่ปูน้ำตื้น" เข้มพูดพร้อมกับดึงตัวคนรักเข้ามาโอบกอด พร้อมกับปอบแต่ในใจก็แอบขำอยู่ไม่น้อย

"โฮ้....ผมก็ตกใจหมดเลยนึกว่าสัปหลาดเสียอีก!"

พลบ่นพึมพำพร้อมกับหน้าที่ซุกลงอกแกร่ง ก่อนที่เข้มจะค่อยๆ จูงมือพลพร้อมกับพามาตรงขิม พร้อมเผยให้เห็นหอยที่ฝังตัวอยู่ในดิน ก่อนที่เข้มจะพลอยหันพร้อมกับส่งยิ้มให้กับพลเบาๆ ก่อนที่ตนจะพูดขึ้น

"ไหวไหมเนี่ย พลยืนอยู่เฉยๆ นะครับ เลยเดี๋ยวพี่เก็บเองโอเคไหมครับ ไปรอพี่ที่ฝั่งนะครับ" เข้มพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้น มือก็พลอยยื่นมือมาขยี้เส้นผมพลของพลเบาๆ ก่อนที่พลจะเดินหันหลังกลับพร้อมกับไปนั่งรอ ทว่าสายตาก็ยังมองเข้มกับขิมด้วยสายตาละห้อย

ในช่วงเย็นหลังจากที่งมหอยเสร็จ พร้อมกับเข้มและขิมที่เดินกลับมาที่ฝั่งพร้อมกับหอยที่ได้เต็มถัง เมื่อมาถึงเข้มก็พลอยยื่นถังสีให้ขิม ก่อนที่เข้มจะเดินเข้าไปหาพร้อมกับหอมแก้มของพลหนึ่งฟอด มือก็พลอยถือรองเท้าของพลพร้อมกับนั่งยองๆ ลง

“มาเร็ว ขี่หลังพี่ เดี๋ยวเดินไกล”

เข้มเอี้ยวมองพลพลางพูดขึ้น ก่อนจะอุ้มพลขึ้นขี่หลัง พลเองก็แกล้งหอมแก้มของเข้มฟอดใหญ่ ในขณะที่เข้มก็พาพลเดินกลับไปยังเถียงนา เมื่อมาถึงเข้มก็วางพลลงบนแคร่ไม้ แล้วแบ่งหอยให้ขิมครึ่งหนึ่ง ขิมเองเธอรับไว้ก่อนจะปั่นจักรยานกลับเข้าหมู่บ้าน

ขณะที่เข้มเดินกลับมาหาพล ริมฝีปากหนาก็กดจูบที่ริมฝีปากเรียวของพลเบาๆ พลเองที่มองเข้มตาไม่กระพริบ ในขณะที่เข้มถอดเสื้อโชว์กล้ามให้พลดูเล่นๆ ก่อนจะไปล้างหอยในถังและเตรียมเครื่องปรุงสำหรับทำแกงหอยมื้อเย็น

"มาครับผม วันนี้พี่จะทำแกงหอยให้กิน จำไว้นะ เผื่อจะทำให้พี่กินในวันหน้า" เข้มพูดพร้อมกับมองที่คนข้างๆ ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะจู่โจมอย่างคนฉวยโอกาส แต่ทว่าพลเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ในขณะที่พลก็พลอยมองเข้มที่ในตอนนี้กำลังสอนการทำแกงหอยทุกขั้นตอน พลเองก็พลอยมองอย่างคนตั้งใจ ก่อนที่เข้มจะตักน้ำแกงขึ้นพร้อมกับเป่า

"พลชิมหน่อยสิว่าอร่อยไหม?"

เข้มตักน้ำแกงที่เขาเป่าให้เย็นลงพร้อมกับยื่นให้พลชิม พลเองก็รับหน้าที่เป็นผู้ชิมที่ดี เมื่อแกงหอยเข้าปากพลก็ต้องตาโต เพราะมันดูอร่อยต่างจากวันแรกที่เขาได้กินเมื่อมาถึงโคกสะแบง แต่ทว่าแกงหอยตอนนี้มั้นดูอร่อยมากอย่างบอกไม่ถูก

"อื้ม! อร่อยมากเลยครับ สุดหล่อนี่เก่งจังเลยครับ" พลพูดพร้อมกับตาโตราวใข่ห่าน จนเข้มที่มองก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ก่อนที่เข้มจะโน้มหน้าพร้อมกับหอมไปที่แก้มใสฟอดใหญ่เพื่อเติมพลัง

หลังจากมื้ออาหารแกงหอยแสนอร่อยผ่านไป เข้มกับพลช่วยกันเก็บถ้วยจานไปล้าง พร้อมกับแสงอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้าไป มีเพียงแสงไฟจากกองไฟที่ก่อขึ้น พร้อมกับเสียงของแมลงที่เข้ามาแทนที่ปนกับเสียงกระดิ่งที่คอของลอล่า พลล้มตัวนอนลงหนุนตักของเข้มก่อนที่จะพลอยพูดขึ้น

"พี่เข้ม ที่นี่...มองดาวชัดดีนะครับ ผมมาอยู่ที่นี่เกือบเดือนหนึ่ง ผมโคตรมีความสุขเลยครับ"

พลพูดขึ้นพร้อมกับนอนมองดาวที่พรางพราวระยิบระยับเต็มฟ้า พร้อมกับมือเล็กที่พลอบลูบไปยังกรอบหน้าชัดของเข้มตรงหน้าอย่างหลงใหล พร้อมกับเข้มที่ค่อยๆ โน้มตัวลงกดจูบที่ริมฝีปากเรียวเล็กอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ทั้งสองจะนั่งมองดาวกันทั้งคืน