หลายวันผ่านไป.....
" มีอะไรวะนนท์ ถึงได้นัดมาผับตั้งแต่หัววัน " พอวิชิตเข้ามาในผับประจำของพวกเขา ก็เริ่มถามชานนท์จนตอบแทบไม่ทัน "อกหัก..." ชานนท์ตอบสั้นๆ แต่น้ำเสียงเศร้าจนวิชิตชะงักเงียบมองหน้าเพื่อนรักอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แล้วเดินไปตบบ่าเพื่อนเบาๆ สองสามที " อยากเล่าไหม" "อืม เราผิดเอง เรามันเลวไง " ชานนท์ตอบด้วยน้ำเสียงตัดพ้อตัวเอง แล้วชานนท์ก็เล่าเรื่องที่แฟนสาวไปเห็นหลักฐานที่เขาเพิ่งร่วมรักกับแม่เลขาสุดเอ็กซ์ แต่ชอบแต่งตัวเรียบร้อยปกปิดทุกอย่างแต่เวลาปลดผ้าออก คุณเธอทำชานนท์หลงใหลได้ไม่ยาก จนทำให้แอบกินกันมาได้พักใหญ่แล้ว พอแฟนของเขาเห็นหลักฐานนั้นก็บอกเลิกเขาทันที ชานนท์ไม่คิดว่าแฟนสาวจะใจเด็ด เลิกเขาไปทันทีขนาดนั้น โดยไม่ฟังคำอธิบายใดๆ เลย เขาไปตามง้อเธอแล้วแต่ ยังไม่เจอตัวเลย ชานนท์ระบายความในใจอยู่ไม่นานก็หยุด เมื่อสายตาไปสะดุดกับสาวสวยที่เดินเข้ามาในผับพร้อมเพื่อนๆ ของเธอ ชานนท์เริ่มส่องและส่งสายตาให้หญิงสาวคนสวยอย่างเปิดเผย ใช่...เวลานี้เขาต้องหาสาวๆ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่เพิ่งโดนบอกเลิกมามาดๆ "อะไรวะ นี่เพิ่งอกหักจะหาสาวมาดามอกเลยเหรอว่ะ " "ไม่ได้เอามาดามอก เอามาเอา...ให้หายเครียด" ชานนท์ไม่ได้ใส่ใจแฟนสาวมากนัก ขอแค่มีเหล้ามีผู้หญิงก็หายเครียดได้แล้ว "น่าน้อยใจแทนน้องกวางวะ ยังไม่ข้ามวันก็หาผู้หญิงคนอื่นมาแทนเธอแล้ว " ก็เธอไม่ยอมฟังอะไรเลย แล้วจะให้ทำยังไง " "เอ่อๆ แล้วแต่นายตามที่สบายใจเลยเพื่อน " วิชิตไม่รู้จะทำยังไงเพราะชานนท์ก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร "อีกสองวันไปช่วยงานที่บริษัทน่ะ จะเอาเลขาออก " "ทำไมเร็วจังวะ " วิชิตยังไม่ได้ตั้งตัวเลยนึกว่าจะอีกสักเดือน นี่สามวันเอง "ช่วยหน่อยน่ะเพื่อนรัก" ชานนท์อ้อนวิชิต เขาเหนื่อยกับตัวเองไม่น้อย อะไรกับผู้หญิงนักหนาก็ไม่รู้ "เฮ้อ.." ชานนท์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย และสุดท้ายก็จบด้วยการหอบหิ้วสาวๆ เข้าโรงแรม . สามวันผ่านไป.... วันนี้วิชิตมาช่วยงานตามที่ชานนท์ขอไว้ ก็เขามันว่างมาก รู้สึกเบื่อๆ ก็เลยมาช่วยเพื่อนรักก่อน กิจการบ้านเขามีคนทำเยอะแล้ว แค่เขาอยู่เฉยก็มีกินไปทั้งชาติแล้ว พอวิชิตมาช่วยชานนท์ก็เริ่มโปรเจคใหญ่ทันที แทบไม่มีเวลาพักกันเลยทีเดียว แต่ก็ดีสำหรับเขา ที่มีข้ออ้าง ไม่ให้แม่บังคับได้ แม่ชอบหาเรื่องให้เขาไปรับคู่หมั้นไปกินข้าวบ้าง ดูหนังบ้างอะไรบ้าง แล้วแต่ที่แม่เขาคิดได้ เขารู้สึกขอบใจชานนท์ที่งานเยอะจัด จนไม่สามารถปลีกตัวไปไหนได้ แต่วันนี้เขาไม่สามารถหาข้ออ้างใดๆ ได้ เพราะบอกปัดไปหลายครั้งแล้ว จนแม่เขาต้องเอาของรักมาขู่อีกแล้ว วันนี้มีงานเลี้ยงที่บริษัทของพ่อของวิชิต จริงๆ แล้วมันของเขานั่นแหละ แต่เขาไม่ยอมเข้าไปบริหาร เพราะตอนนี้แพรวาเข้ามาช่วยงานที่บริษัทด้วย แพรวาเองก็พอรู้เหตุผลที่วิชิตไม่ยอมเข้าบริษัท เธอกำลังหาเหตุผลที่จะเลิกเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับบริษัทของเขาเหมือนกัน บางทีปัญหาอาจอยู่ที่เธอคนเดียวก็ได้ที่ไม่ยอมหยุดรักวิชิตสักที วันนี้แพรวาแต่งตัวสวยด้วยชุดราตรีสีน้ำเงินน้ำทะเลตัวยาวเกาะอกเปิดไหล่ โชว์ผิวเนียนใส เว้าโชว์แผ่นหลังขาวเนียนเพิ่มความเซ็กซี่ไปอีก เป็นชุดที่แม่ของวิชิตจัดให้ เพราะแพรวาเธอไม่ค่อยชอบแนวนี้ กระโปรงยาวผ่าขึ้นสูงจนถึงต้นขาขาวเนียน ผมนุ่มสลวยรวบมัดอย่างมีสไตล์ด้วยฝีมือช่างทำผม ในงานนี้เป็นงานเปิดตัวโครงการบ้านหรูที่มีมูลค่าหลายล้านล้าน และเปิดตัวผู้บริหารตัวจริงที่ไม่ยอมเข้าบริษัทเลยตั้งแต่ได้รับตำแหน่ง แต่วันนี้เขาต้องมา การหมั้นหมายระหว่างวิชิตกับแพรวาอาจจะเกิดขึ้นระหว่างสองครอบครัว แต่วงในก็พอรู้ว่าทั้งสองหมั้นหมายกันอยู่นานแล้ว แต่สาวๆ หลายคนที่อยากจับวิชิตก็ไม่ได้สนใจแพรวามากนัก เพราะวิชิตมักแสดงออกให้เห็นว่าไม่สนใจแพรวาเลย ทำให้สาวๆ ทั้งหลายต่างคิดว่าตัวเองยังมีหวัง เพราะอย่างนี้สาวๆ ถึงไม่มีใครเกรงใจแพรวาเลย ถึงแม้จะอยู่ในตำแหน่งคู่หมั้นก็ตาม แพรวาเธอก็ไม่เคยแคร์ว่าวิชิตจะไม่สนใจเธอ เพราะเธอคิดว่าวิชิตแค่อยากจะแกล้งเธอเท่านั้น ซึ่งไม่มีทางสำเร็จหรอก เพราะแพรวาเธอรู้ทัน ภายในงานเต็มไปด้วยผู้ที่มีหน้ามีตาในสังคม ต่างแต่งตัวสวยงาม เพื่อมาอวดโฉมกัน แพรวาเธอเดินอยู่โซนอาหารและเครื่องดื่ม ก็การแต่งตัวใช้เวลานานมากจนไม่ได้กินอะไรรองเธอเลย พอมาถึงงานเธอเลยต้องรีบจัดการกับความหิวก่อนอย่างอื่น ส่วนวิชิตพอเลิกงานก็ตรงดิ่งมางานเลย เพราะแม่ของเขาโทรตามจิก อยู่ตลอดจนต้องรีบมา วิชิตชวนชานนท์มาด้วย เพราะตัวเขาเองก็ไม่ถนัดออกงานสังคมเท่าไร แต่ชานนท์เขาเป็นนักธุรกิจเต็มตัว ออกงานพวกนี้ก็บ่อยครั้งและไม่ใช่ปัญหาอะไร เขายิ่งชอบเพราะจะได้พบปะสาวสวยๆ มากหน้าหลายตา พอมาถึงงานสายตาทุกคู่ต่างจับจ้องมาทางวิชิตและชานนท์ เพราะสองคนนี้ความหล่อเหลาไม่มีใครเกินกัน วิชิตเดินเข้าไปทักทายผู้ใหญ่ที่มาในงาน แม่เขายืนรออยู่แล้ว "นึกว่าจะเบี้ยวแม่อีกแล้ว " คุณหญิงชวนชมเอ่ยทักลูกชายสุดที่รัก "สวัสดีครับคุณแม่ " ชานนท์ทำความเคารพแม่ของวิชิต " สวัสดีจ้ะ พ่อนนท์มาด้วยก็ดีเลย แนะนำวิธีเข้าสังคมให้เพื่อนเราหน่อยนะ " คุณหญิงชวนชมฝากฝังลูกชายกับเพื่อน เพราะคงมีแต่ชานนท์เท่านั้น ที่จะพูดกับวิชิตรู้เรื่อง "เห็นหนูแพรวาหรือยังวันนี้สวยมากเลยน่ะ เห็นแล้วแกจะตะลึง คิกๆ" คุณหญิงชวนชมหัวเราะคิกคักก็เธอตั้งใจให้วิชิตเห็นว่า ว่าที่เจ้าสาวสวยมากแค่ไหน "อย่างยายนั่นจะสวยได้แค่ไหนกันเชียว แม่ก็พูดเหวอไป " "คอยดูเอาเองก็แล้วกัน " แล้วเธอก็เดินจากไป อยู่ชานนท์สะกิดวิชิตหยิกๆ แล้วชี้ไปที่หญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังหันหลังตักอาหาร อยู่อีกฟากหนึ่ง " มองข้างหลังให้เต็มร้อยเลยว่ะ " ชานนท์พูดออกมาในขณะที่เห็นแค่ด้านหลัง วิชิตเองพอได้เห็นก็ตะลึงตาค้างเช่นกัน แล้วเขาก็เดินเข้าไปหาหญิงสาวผู้นั้นทันที แค่เห็นข้างหลังเขาก็จำได้แล้วว่าเป็นใคร " ทำไมแต่งตัวแบบนี้ " แพรวาตกใจที่มีคนมากระซิบที่ข้างหู เธอหันขวับตามเสียงนั้น แล้วแก้มของแพรวาก็ชนเข้ากับจมูกโด่งของวิชิต แพรวายิ่งตกใจกะจะขยับถอยนี้ แต่รองเท้าส้นสูงก็ดันไปเหยียบที่ชายกระโปรงยาวทำตัวหญิงสาวหงายเงิบไปด้านหลัง ว้าย!! .... แต่โชคดีของแพรวาที่มีมือหนามาประคองไว้ทัน ไม่ใช่ของวิชิต แต่เป็นหนึ่งนารายณ์ ซึ่งเป็นเพื่อนของวิชิตและชานนท์ แต่ดูท่าว่าวิชิตกับชานนท์ไม่ค่อยจะลงรอยกับหนึ่งนารายณ์มากนัก เพราะมีเรื่องราวในอดีตที่ผิดใจกันมา "เป็นอะไรไหมครับ " หนุ่มรูปงามนามว่าหนึ่งนารายณ์ถามแพรวา ที่มือหนายังกอดประคองหญิงสาวอยู่ "ขะ..ขอบคุณค่ะ หงายหลังลงไปแย่แน่เลยค่ะ " แพรวากล่าวขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความเขินอาย เธอเกือบหน้าแหกแล้วไหมล่ะ วิชิตมองการกระทำนั้นแล้วรีบเดินเข้าไปกระชากตัวแพรวาออกมา ประคองไว้ "ทำไมซุ่มซ่ามจังวะ" ชายหนุ่มพูดที่ข้างหูของแพรวาด้วยอาการหงุดหงิด แพรวารีบแกะมือหนาของวิชิตออก "ขอบคุณค่ะแต่ว่าเดินเองได้ แล้วเพราะใครละ มาไม่ให้สุ้มให้เสียงก็ตกใจสิคะ " แพรวาทำหน้ามุ่ยใส่วิชิต และเตรียมจะเดินหลบไป แต่วิชิตนึกสนุก ใช้ปลายเท้าเหยียบชายกระโปรงของแพรวาไว้ คราวนี้ชุดของแพรวาเกือบจะหลุดออกจากร่างบาง เธอรีบนั่งลงแล้วกอดอกตัวเองไว้ แต่ก็พอให้เห็นเนินอกขาวๆ ซึ่งชายหนุ่มหลายคนในงานก็กำลังมองมา วิชิตมัวแต่ยืนหัวเราะร่า โดยลืมไปว่าที่มันงานใหญ่ และสิ่งที่เขาทำมันทำให้แพรวาอับอายได้ เป็นหนึ่งนารายณ์ที่ถอดเสื้อสูทมาคลุมแพรวาไว้ "ทำไมทำน้องวาแบบนั้นว่ะชิต " ชานนท์รีบเตือนสติเพื่อน แล้ววิชิตก็หันมองแพรวากะจะเข้าไปขอโทษและช่วยประคอง แต่แพรวาเธอมองวิชิตด้วยสายตาตำหนิปนแววตาผิดหวัง ทำวิชิตชะงัก แพรวาลุกเดินหนีเขาไปข้างหลัง เพื่อไปเข้าห้องน้ำ จัดชุดให้เข้าที่เข้าทาง และเธอคงต้องกลับแล้ว เธอรู้สึกว่าไม่น่ามางานนี้เลย เขาทำเหมือนเธอเป็นตัวตลก และไม่เคยเห็นใจเธอเลยจริงๆ เขาไม่รู้เหรอว่ามันเป็นเรื่องน่าอายขนาดไหน 👉 อ่านจบแล้วคอมเมนต์+กดถูกใจ เพิ่มเข้าชั้ยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ 💓หนึ่งปีผ่านไปทุกอย่างผ่านเลยมาด้วยดี แพรวากับวิชิตนั้นได้ลูกชาย ตอนนี้อายุขวบหนึ่งเดือนแล้วกำลังจ้ำม่ำน่ารักน่าฟัด หัดเดิน หัดพูด หัดกินข้าวเอง อยากรู้ไปทุกอย่าง น้องชื่อว่า อชิแพรวาและวิชิตจึงต้องให้เวลากับลูกมากขึ้นกว่าเดิม งานทุกอย่างที่มีในมือจึงหาคนช่วยดูแลแทนไปก่อน แต่ยังตรวจดูงานตลอดสมัยนี้ไม่ต้องไปถึงที่ทำงาน ก็สามารถทำงานได้กล้องวงจรปิดทุกมุมของคาเฟ่ของแพรวา จึงมาอยู่ที่จอคอมพิวเตอร์ที่บ้าน ดูลูกไปด้วยดูร้านไปด้วย โดยไม่ต้องเดินทางไปมาส่วนเดซี่นั้นเพิ่งคลอดได้สองเข้าสามเดือน และแน่นอนว่าคุณพ่อมือใหม่จะต้องอยู่ไม่ห่างจากลูกน้อยแน่นอนนาวินลาออกจากงานราชการเพราะอยากมาอยู่กับลูกกับเมียนาวินได้ลูกสาวหน้าตาน่ารักน่าชังมากผิวขาวเหมือนแม่ แต่ตาคมเหมือนพ่อ โตมาต้องสวยแน่ ๆ สำหรับน้องลิลี่ลูกสาวพ่อวินแม่เดย์วันนี้วิชิตแพรวา นาวินเดซี่ ชานนท์มินตรา และที่ขาดไม่ได้คือ หนึ่งนารายณ์ รวมตัวกันที่ บ้านของนาวินซึ่งเป็นแบบนี้เป็นประจำในช่วงหลังมานี้ ตั้งแต่มีลูกก็รวมตัวตามบ้านสลับกันไปบ้านนั้นที่บ้านนี้ที เพราะต้องพาลูกพาเมียไปด้วยจึงงดเจอกันตามร้านเหล้า เข้าผับ หรือบาร์เมื่อมีครอ
60.หายเหนื่อยแล้ว 18+อืม~~เสียงครางทุ้มเล็ดลอดออกจากปากหนาไม่ต่างอะไรกับหญิงสาวที่ร่างกายสั่นสะท้านเมื่อลิ้นเรียวยังทำงานไม่หยุด เธอบิดเร้าร้อนรุ่มไปทั้งทรวง" อ๊าส~ เฮีย~เดย์~ไม่ไหวพอก่อน "หญิงสาวอ่อนระทวยไปทั้งร่าง เสียงหวานครางกระเส่าเสียวซ่านจนต้องร้องขอให้เขาหยุดยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ลิ้นเรียวปาดเลียไม่เคยพอ นำนิ้วแกร่งผสมโรงออกงานหวังเพียงให้คนรักตรงหน้าได้เสร็จสมเขาอยากให้เธอมีความสุข ยิ่งเธอร้องเรียกยิ่งทำอารมณ์เขาคุกรุ่นละเลงเพลงรักจากปลายลิ้นและปลายนิ้วให้เธอเสร็จสมไปก่อนส่วนตัวเขารอได้ ถึงแม้จะรอมาทั้งวันแล้วก็ตาม"เฮีย อ้ายย~เดย์แตก ละแล้ว "ได้ยินแบบนั้นก็ต้องยกยิ้มที่มุมปาก ช่วยส่งเธอขึ้นสวรรค์ในทันทีเสียงหอบหายใจเหนื่อย ทำหน้าอกหน้าใจเธอกระเพื่อมไหวเรียกร้องให้คนใจอ่อนไหวอย่างเขาต้องรีบเข้าจัดการ ดูดเลียอย่างมูมมามสองมือประคองเต้าใหญ่บีบเคล้นแทบแหลกคามือ" อ๊าส เบาหน่อยค่ะเฮีย "เสียงหวานร้องบอก เขาเริ่มรุนแรงกับเธอมากเกินไปแล้ว" ครับ "และในที่สุดก็ต้องยอมผละออกจากความงามตรงหน้าอุ้มเธอลงจากเคาร์เตอร์ หญิงสาวอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัดเขาจึงจัดการอาบน้ำให้เธอโ
59.ข้าวใหม่ปลามันตุบๆมือบางๆ ของเดซี่กำแน่น ทุบไปที่หลังของนาวินไม่แรงนัก แต่ก็พอให้คนที่ถูกกระทำรู้สึกเจ็บได้"เป็นอะไร แปลกๆ "อยู่ๆ เขาก็จูบเธอกอดเธอ แล้วก็ยิ้มอย่างกับคนบ้า"ขอบคุณนะเดย์ "" ขอบคุณอะไรคะ "ยิ่งทำเดซี่งงมากกว่าเดิม เธอทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองนาวินอย่างเอาเรื่องเขาเป็นอะไร เธอยิ่งไม่เข้าใจ ถามอะไรก็เอาแต่ยิ้มนาวินพาเดซี่มาที่คลินิกที่ใกล้ที่สุด แค่คิดว่ากำลังจะมีลูกก็รู้สึกดีใจมากแล้วแต่ถ้าจะให้แน่ ให้ชัวร์ก็ต้องพาเธอมาตรวจดีที่สุด" ใครบอกเฮียว่าเดย์ท้อง""พนักงานแคชเชียร์ร้านเพชร บอกมา "นาวินตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ แววตาเป็นประกาย เห็นแล้วอดยิ้มตามไม่ได้แต่ก็อยากจะลองถามเขาดูว่าเชื่อแคชเชียร์คนนั้นเหรอ"แล้วเฮียเชื่อเขาเหรอคะ "" ไม่เลยครับ เฮียไม่เชื่อเลยสักนิด "ตอบกลับเดซี่ทันทีเมื่อจบคำถาม" ไม่เชื่อแล้วพามาตรวจทำไมคะ กลับเลยดีกว่า "เดซี่รู้สึกน้อยใจนาวินขึ้นมาดื้อ ๆ งอแงร้องกลับบ้าน อย่างกับเด็กสามขวบ" ไม่เชื่อก็เลยต้องพาเดย์มาตรวจไง "พูดจบนาวินก็ยิ้มแฉ่งตอบเดซี่อย่างภูมิใจ ด้วยหัวใจพองโตทำไมเขาจะไม่เชื่อ เขาทำอะไรไว้บ้างเขารู้ดีแก่ใจรอผลตรวจไม่นานก็รู้
58.ร้องขอชีวิต18+ความเข้าใจกัน ทำคนสองคนได้รักกัน คำหวานหูที่คนตัวโตกล่าวขาน ได้ฟังแล้วรู้สึกดีไปหมด สายตาคมมองลึกลงไปในดวงตาคู่หวาน"วันนั้นเฮียขอโทษเจ็บมากไหม "นาวินถามขึ้น เขานึกถึงวันที่เขารุนแรงใส่เธอในวันนั้นคนตัวเล็กที่ร้องไห้อ้อนวอนร้องขอให้เขาอ่อนโยนกับเธอหน่อย แต่เขากลับไม่คิดถึงความรู้สึกของเธอเลยคิดแล้วก็อยากไถ่โทษ ขอโอกาสนี้ทำให้เธอมีความสุขที่สุดเพื่อทดแทนแล้วกันถึงแม้ความรู้สึกอาจจะแลกกันไม่ได้ แต่เขาจะจำใส่ใจไว้ว่าจะไม่ทำร้ายเธอแบบนั้นอีกในตอนนี้ทั้งสองร่างเปลือยกายอยู่ด้วยกัน แต่คนตัวเล็กที่สายตาของเธอออกจะหวั่นๆ เหมือนกลัวอะไรบางอย่าง" เฮียเดย์จะเจ็บไหม "ได้ยินคำนี้นาวินรับรู้ได้ทันทีว่าเธอกังวลเรื่องอะไร เขานี่มันแย่จริงๆ" ยังเจ็บอยู่เหรอ ""อืม "เธอพยักหน้าเบา ๆ" ขอเฮียดูหน่อย "หญิงสาวถึงกับใบหน้าร้อนผ่าว เมื่อได้ยินคำกล่าวขอของคนตัวโต" มะ ไม่ดีกว่าคะ "เธอเขินอายเกินกว่าจะให้เขาดูได้"ไม่ต้องอายเฮียทำเดย์เจ็บเฮียจะดูแลเดย์เอง "จบคำพูดเขาก็แทรกตัวเข้าตรงหว่างขา จับขาเรียวอ้าออกกว้าง ก้มลงมองดูรอยบอบช้ำที่เขาทำไว้นิ้วมือหนาค่อยๆ คลี่แบะกลีบดอกไม้สีช้ำ
57.แลกด้วยชีวิตกินข้าวต้มเสร็จนาวินรีบจัดแจงล้างจานคว่ำจานเองเรียบร้อยรีบแล้วเดินไปหาเดซี่นั่งอยู่ตรงโซฟารับแขก เขาเดินไปนั่งลงตรงหน้าของเธอเดซี่ละสายตาจากจอโทรศัพท์ตรงหน้าแล้วหันมาหาเขาเช่นกัน" เดย์ "นาวินเรียกเธอแผ่วเบา สายตายังมองที่หน้าหวานอย่างหวั่นๆ" คุณเลิกให้ใครโทรบอกฉันว่าคุณรักฉันได้แล้ว "เดซี่เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน เธออยากให้เขาเลิกป่าวประกาศบอกใครๆ ว่ารักเธอทั้งที่จริงแล้วเขาไม่ได้อะไรกับเธอเลย" ใครโทรหาเดย์ "" พี่วากับพี่หนึ่งค่ะ อีกอย่างคุณก็มีคนที่พิเศษอยู่แล้ว อย่าดึงฉันเข้าไปเกี่ยว "พอได้ยินที่เธอบอกเขาก็นึกขอบคุณน้องทั้งสองคน ที่ช่วยเจรจากับเดซี่แทนเขา จนเธอยอมมาอยู่ตรงหน้าเขาในวันนี้เขายังไม่ได้บอกเธอเรื่องของณดา มิน่าล่ะเธอถึงได้จากเขาไปโดยไม่เหลือเยื่อใย แต่เดี๋ยวค่อยอธิบายขอเรื่องนี้ก่อนแล้วกัน" แล้วถ้าเฮียบอกเองได้ไหม "นาวินถามพร้อมกับคิดบางอย่างเขาเม้มปากแน่น เพราะความเป็นคนปากแข็งใช่ไหมถึงได้โดนเธอทิ้ง" บอกอะไร "เดซี่ถามกลับทันควัน ถ้าเขาพูดเองจากปากจริงๆ เธอจะเชื่อเขาได้หรือเปล่า ใจดวงน้อยของเธอเริ่มเต้นรัว" เฮียรักเดย์นะ "" ฮึ ๆ "เมื่อได้ยินค
56.เพ้อเดซี่กำลังทำข้าวต้มรอคนเมา ที่หลับอยู่ เมื่อวานหลังจากที่เธอออกจากคาเฟ่ของแพรวาแพรวาโทรมาหาเธอ แพรวาเธอบอกว่า เธอเพิ่งรู้ว่าพี่ชายเธอรักเดซี่ เธออยากให้เดซี่ให้โอกาสโอกาสพี่ชายเธอสักครั้งถ้าเป็นไปไม่ได้จริงๆ เธอจะไม่รบเร้าเดซี่อีกเลยแต่เดซี่ก็ขอเวลาและขอให้โอกาสตัวเองทบทวนหลายสิ่งหลายอย่างเหมือนกัน แพรวาบอกว่านาวินรักเดซี่ แล้วทำไมเขาไม่เคยบอกเธอเลยหรือแพรวาแค่อยากจะช่วยพี่ชายเลยพูดเองเออเอง ให้เดซี่ใจอ่อนกับนาวินเดซี่ที่กำลังนอนคิดนั่งคิดถึงคำของแพรวา ก็มีสายเรียกเข้าจากหนึ่งนารายณ์" นี่ก็ดึกมาแล้วโทรมาทำไมกัน "เดซี่มองหน้าจอโทรศัพท์แล้วบ่นคนเดียว เธอกำลังเคลิ้มจะหลับอยู่แล้วเชียว พยายามข่มตาให้นอนหลับเธออยากพักผ่อน เธอนอนหลับไม่เต็มอิ่มมาหลายคืนแล้ว" สวัสดีค่ะพี่หนึ่ง ""เดย์ พี่ขอคุยด้วยสักห้านาทีได้ไหม ""ได้สิคะ มีอะไรคะเสียงเครียดจัง "เดซี่ตอบกลับหนึ่งนารายณ์เสียงใส" เดย์ เฮียวินเมาหนักมาก""ก็เรื่องของเขาสิคะ"หนึ่งนารายณ์ยังพูดไม่ครบประโยค เดซี่ก็พูดสวนขึ้นมา แค่ได้ยินชื่อนาวินก็ทำเธออารมณ์เสียแล้ว"เดย์ ใจเย็นๆ หน่อยได้ไหม ฟังพี่ก่อน "หนึ่งนารายณ์พยายามเอาน้