บทที่สอง

อีกฟากหนึ่งเยี่ยงกันกับโรงน้ำชาวันนี้แม่ทัพลู่เทียนหรงมานั่งห้องพิเศษเพื่อคุยงานกับองค์รัชทายาทที่โตมาด้วยกันต่างแยกย้ายกันเพราะหน้าที่ แต่ก็ยังคงติดต่อกันตลอดเพราะลู่เทียนทรงนั้นคือคนที่องค์รัชทายาทไว้ใจมากที่สุด 

"เทียนหรงเรื่องเจ้ากับคุณหนูหลี่จะทำอย่างไรต่อไปคนในเมืองพูดกันจนชื่อเสียงของนาเสื่อมเสียไปหมดเรื่องนางวางยาเจ้าจนได้เสียกันไปแล้ว แถมเจ้ายังทำเฉยเช่นนี้ทำทองไม่รู้ร้อนจะตบแต่งนางเข้าจวนก็รีบทำละ อย่างไรเสียนางก็เป็นคนที่มารดาของเจ้าเลือกให้ตั้งแต่เด็กไม่ใช่หรือ ข้อเสียของนางแค่ตามหึงหวงเจ้าสาวๆในเมืองหลวงต่างก็อยากแต่งเข้าจวนของแม่ทัพลู่ไม่ว่าจะตำแหน่งอะไรพวกนางต่างก็ยอมเพียงแค่เจ้าออกปากไม่ใช่หรือ"

"เพราะกระหม่อมยังอยากสั่งสอนนางให้สำนึกผิดกับการหยามเกียรติ์ในจวนของกระหม่อนจึงยังไม่ได้เข้าไปพูดคุยกันให้จบๆ วันนั้นก็ได้ตำหนินางไปบ้างแล้วยังไรเสียท่านแม่ก็เอ็นดูนางจนอยากให้เป็นสะใภ้จนท่านพ่อเองต้องรับปากเพราะขัดใจท่านแม่ไม่ได้ เมื่อก่อนนางยังเด็กก็น่ารักดี พอโตมานางกลับเปลี่ยนไปจนน่ารำคาญคอยตามติดจนไม่มีเหตุผลหาเรื่องทุกคนที่เข้าใกล้กระหม่อมพะย่ะค่ะ"

ชายหนุ่มถอนหายใจและคิดถึงเรื่องที่เกิดคืนนั้นที่เขาโดนวางยาและร่วมรักกับนางเกือบสว่างเพราะห้ามใจไม่ได้แม้ว่าฤทธิ์ยาจะหมดไปตั้งแต่ยกสามแล้ว นอกเหนือเพราะห้ามตัวเองไม่ได้ไหนๆนางก็คือภรรยาของเขาไปแล้ว เขาสะบัดหัวจากเรื่องเกิดขึ้นหวังว่านางจะคิดได้นะเขาว่าให้ไปในวันนั้นที่เกิดเรื่อง

 

"นี้โรงน้ำชาของมารดานางก็คึกคักไม่น้อยคนยังเข้าออกตลอดเวลา แม่ทัพหลี่ซูหยางเองก็เห็นวิ่งกลับจวนตลอดหนึ่งอาทิตย์เพราะเป็นห่วงน้องสาวที่ไม่สบายหลังจากกลับจวนของเจ้านะเทียนหรง"  องค์รัชทายาทบอกเพื่อน

"พะย่ะค่ะกระหม่อมเองก็ให้คนสืบข่าวดูเช่นเดียวกันว่านางไม่สบายแต่นางคงจะหาเรื่องให้กระหม่อมไปหาก็ได้ใครจะไปรู้ละพะย่ะค่ะ"  เขาตอบไปส่งๆ

"เอาละข้าไม่ถามเจ้าแล้วไปจัดการเองก็แล้วกันโตๆกันแล้ว เอ๋แต่เหมือนข้าจะเห็นคุณหนูหลี่ซูเหยียนเดินเข้าโรงน้ำชานะกับสาวใช้ของนาง วันนี้นางแต่ตัวแแปลกแฮะสดใสมากไม่เหมือนเมื่อก่อนนะเจ้ามองดูสิ" องค์รัชทายาทบอกเพื่อน

ลู่เทียนหรงหันไปมองด้านล่างเห็นหลังนางกับสาวใช้เข้าไปในโรงน้ำชาเขามองนางจนลับสายตา นางใส่ชุดสีม่วงขับผิวที่ขาวราวหิมะ เดินลับตาไปแต่เขาไม่เห็นด้านหน้านางใช่นางสวยมากจนเขาอดใจไม่ไหวถ้าไม่ติดนิสัยเอาแต่ใจมากไปหน่อย

 

หลี่ซูเหยียนเดินเข้าไปในโรงน้ำชามีลูกค้ามากมายนั่งด้านล่างจนเต็มทุกโต๊ะเพราะมีนิทานรอบเที่ยงรอบค่ำวันเว้นวันตามความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม

หลงจู๊มองเห็นนางเดินเข้ามาก็รีบมาต้อนรับและพานางขึ้นไปห้องรับรองพิเศษด้านบนชั้นสาม สำหรับคุณหนูหลี่ซูเหยียนนานๆนางจะมาทีต่างจากตอนเด็กที่ตามมารดามาแทบจะทุกวันสนิทกับลูกจ้างตั้งแต่หน้าร้านยันในครัว

"คุณหนูเชิญด้านบนเลยขอรับ" คนมองมาที่นางแล้วกระซิบกันเพราะข่าวของนางดังมาก หลี่ซูเหยียนยิ้มจนตาหยีให้หลงจู๊ 

 "สวัสดีท่านลุงเจ้าค่ะวันนี้ข้าจะมาขอทำงานในร้านด้วยขอท่านลุงช่วยสอนงานข้าด้วยนะเจ้าคะ" ก่อนที่นางจะยิ้มและพูดขึ้นเสียงหวานกังวานใส

"สวัสดีลูกค้าทุกท่านวันนี้ข้าได้ให้พี่สาวข้างกายข้าทำขนมสูตรใหม่ให้ทุกท่านลองชิมดูฟรีทุกโต๊ะวันนี้เจ้าค่ะ" 

 ใช่แล้วละนางได้ให้สาวใช้สั่งพ่อครัวทำขนมตามที่นางมีติดตัวมาในตอนเช้าแบบง่ายๆเพื่อมาแจกลูกค้าในร้านโรงน้ำชาในวันนี้

"และวันนี้ข้าจะเล่านิทานรอบเที่ยงให้ฟังหนึ่งเรื่องรับรองว่าทุกท่านจะสนุกกับนิทานของข้าอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ และวันต่อๆไปจะมีเพลงให้ฟังพร้อมทั้งอาหารอร่อยๆแบบที่ลูกค้าไม่เคยทานที่ไหนเลย ข้าคุณหนูหลี่ซูเหยียนจะมาทำงานในโรงน้ำชาแห่งนี้นับแต่นี้เป็นต้นไป ขอขอบคุณลูกค้าทุกท่านที่มาอุดหนุนโรงน้ำชาของครอบครัวตระกูลหลี่ตลอดมานะเจ้าคะ"

นางค้อมหัวก้มของคุณลูกค้าทุกโต๊ะจนเกิดเสียงฮือฮาออกไปนอกโรงน้ำชา

"เกิดอะไรขึ้นในโรงน้ำชาไปสืบมาสิเสียงดังมาดังถึงบนนี้"  เพราะว่าหลี่ซูเหยียนพึ่งจะเดินเข้าไปไม่นานกับมีเสียงคนส่งเสียงดังตามมาด้านนอก นางไปสร้างเรื่องอะไรอีกเมื่อไรเจ้าจะโตสักทีแม่ทัพหนุ่มคิดในใจจนคิ้วขมวดติดกัน

"ขอรับท่านแท่ทัพ"  สิ้นเสียงคนสนิทก็หายไปสืบข่าวทันที

ส่วนเจ้าตัวนั้นหลังจากขอบคุณค้าแล้วก็ขึ้นมาชั้นบนและคุยงานกับลุงหลงจู๊ในห้องส่วนตัวกับคนเก่าแก่ของมารดา

"ขอบคุณท่านลุงมากนะเจ้าคะที่ดูแลโรงน้ำชาแทนครอบครัวหลี่มานาน วันนี้ข้าหลี่ซูเหยียนจะมาขอให้ท่านลุงสอนงานให้ต่อจากนี้ข้าจะทำงานไม่ทำตัวไร้สาระคอยวิ่งตามหาความรักที่มันไม่มีอยู่จริงจนชื่อเสียงของท่านพ่อท่านแม่รวมถึงพี่ใหญ่ที่สร้างมาแทบจะไม่เหลือแล้วเพราะลูกสาวคนนี้เจ้าค่ะ"

"คุณหนูอย่าพูดแบบนั้นเลยขอรับถ้าไม่ได้นายท่านกับฮูหยินข้าไหนเลยข้าจะมีวันนี้ละขอรับ"  หลงจู๊หม่าอี้ตงตอบบุตรสาวของเจ้านาย บุญคุณจากที่ได้รับจากนายท่านทั้งสองมาถึงวันนี้ใช้ไม่หมดเพราะเขาเคารพอดีตฮูหยินของคุณหนูมากจากเด็กขอทานจนมาถึงวันนี้เพราะได้ความเมตาจากนายท่านทั้งสอง จนมาถึงรุ่นลูกก็ยังจิตใจดีเหมือนพ่อแม่ทุกอย่าง

"เอาละถ้าเช่นนั้นข้าขอให้ท่านลุงสอนงานให้ข้าด้วยนะเจ้าคะและอยากจะปรึกษาว่าทำ???? แบบนี้ท่านลุงว่าดีไหมเจ้าคะ"

"โอ้ะเป็นความคิดที่ดีมากเลยขอรับคุณหนูเดี๋ยวข้าจะจัดหาคนที่ชอบเล่นดนตรีและร้องรำระบำที่คุณหนูว่ามาอีกสองวันนี้เลยขอรับ"  หลงจู๊ตื่นเต้นมากกับสิ่งที่คุณหนูอยากเปลี่ยนแปลงเรียกลูกค้าเข้าโรงน้ำชาคุณหนูของเขาโตแล้วจริงๆข้าดีใจแทนฮูหยินเหลือเกิน

"ดีเจ้าค่ะข้าจะไปหาเครื่องดนตรีรอ" นางต้องบอกพี่ใหญ่ช่วยอีกแรงให้พาไปเลือกเครื่องดนตรีที่จะนำมาทำการแสดงในโรงน้ำชาของครอบครัวนาง

ค่ายทหารคนที่แม่ทัพหลี่ซูหยางให้คอยคุ้มครองน้องสาว ตอนนี้ส่งข่าวไปบอกท่านแม่ทัพว่าคุณหนูเดินทางไปโรงน้ำชาเขาจึงรีบมาหาน้องสาวทันที

  "นางหายดีแล้วหรือทำไมพวกเจ้าให้นางออกจากจวน"  ทุกคนก้มหน้าจะว่าไปก็โทษพวกเขาก็ไม่ได้น้องสาวเขาไม่มีคนห้ามนางได้อยู่แล้วนี้นะ

 

หลังจากที่คุยงานกันจนเข้าใจนางบอกว่าวันนี้จะเล่านิทานให้คนมาดื่มโรงน้ำชารอบเที่ยงฟัง ทั้งขนมของนางได้การตอบรับดีทุกโต๊ะทุกคนต่างบอกว่าอร่อยมากขอให้มีขายในทุกวันได้เลยคนงานขึ้นมารายงานหลงจู๊  หลี่ซูเหยียนยิ้มด้วยความดีใจกับการตอบรับนางยังมีสูตรขนมมากมายที่จะให้พ่อครัวทำออกมาทุกวันหึๆตำลึงทั้งนั้น   

"ท่านลุงพวกเราลงไปกันเถอะข้าอยากเล่านิทานแล้วเจ้าค่ะ"