บทที่สี่สิบ

และก็ถึงงานแต่งของแม่ทัพลู่เทียนหรงกับคุณหนูหลี่ซูเหยียนจัดขึ้นทำพิธีเช้าในจวนของสองท่านแม่ทัพใหญ่ แต่ไปกินเลี้ยงนั้นเชิญแขกไปบ้านสวนค่าเฟ่มีการแสดงของวงดนตรีจากโรงน้ำชาทั้งคืน แล้วโปรโมทบ้านสวนคาเฟ่ไปด้วยในตัวเลยยิงนกทีเดียวได้สองอย่าง พักบ้านหลังเล็กน่ารักหลายแบบให้เช่าเหมือนโรงเตี๊ยมในเมืองหลวง มีอาหารเครื่องดื่มผลไม้ให้ทานแล้วคิดเป็นรายหัวกินได้ไม่อั้น แต่ห้ามห่อออกต้นกลับบ้านแต่มีบริการขายให้เท่าที่ลูกค้าต้องการซื้อไปฝากคนในจวนของตัวเองได้ไม่จำกัด เล่นเอาลูกค้าของนางจากโรงน้ำชาพากันแห่ไปจองบ้านพักจนเต็ม แถมนางยังใจดีเลี้ยงฟรีงานเลี้ยงตอนค่ำอีกด้วย ผู้คนหลั่งไหลมาก่อนวันงานสำหรับลูกค้ามันคือวันเปิดให้คนเข้าพัก เปิดตัวด้วยความยิ่งใหญ่ มีองค์รัชทายาทมาเป็นประทานในพิธีและค้างคืนในโซนพิเศษสำหรับแขกวีไอพี  พี่ชายของนางทำเรือนพักให้พระองค์ไม่ไกลจากเรือนพักสี่หลังท้ายจวนด้านหลังที่ดินของพวกนาง แต่พระองค์เองก็สร้างบ้านพักตากอากาศในที่ดินส่วนพระองค์ใกล้กันกับที่ดินของแม่ทัพหลี่ซูหยางด้วยเช่นเดียวกัน

"เหยียนเอ๋อร์เหนื่อยไหมทนเอาหน่อยนะใกล้จะเสร็จพิธีแล้วเราจะออกเดินทางไปบ้านสวนคาเฟ่ของน้องเลย "  แม่ทัพลู่เทียนหรงกระซิบถามนางตอนกราบไหว้ฟ้าดินจบลง

 

เพราะนางตื่นตั้วแต่ตีสามได้ละมังถ้าบอกเวลาในภพเดิมพี่สาวทั้งห้าจับนางมานั่งทำสวยนางนั่งจนหลับมีพี่ชายใหญ่อุ้มนางขี่หลังมาส่งขึ้นเกี้ยวแปดคนห้ามของแม่ทัพลู่เทียนหรงนำขบวนยาวเหยียดมารับนางเข้าจวนของเขา

"พ่ออวยพรให้ลูกสาวของพ่อมีแต่ความสุขในชีวิตคู่หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก แม่ทัพลู่เทียนหรงรักลูกสาวของพ่อมากนะถึงแม้เขาจะเคยทำให้ลูกสาวของพ่อเสียใจจนลูกหมดรักเขาไปแล้ว แต่พี่เขาก็สารภาพผิดกับพ่อและพี่ใหญ่ของลูกทุกอย่างขอแก้ตัวทำให้ลูกสาวพ่อกับมารักเขาเหมือนเมื่อก่อน พ่อรักลูกมากนะเหยียนเอ๋อร์มีอะไรถ้าลูกแก้ไม่ได้อย่าลืมว่าเจ้ามีพ่อกับพี่ชายของลูกคอยเคียงข้างรับฟังลูกทุกอย่าง ปล่อยวางทำตัวให้มีความสุขกับการแต่งงานของลูกนะเด็กดี"   บิดาของนางอวยพรหลี่ซูเหยียนกอดบิดาน้ำตาซึมนางยังไม่อยากแต่งงานเลยแต่ขัดราชโองการไม่ได้   

"เจ้าค่ะท่านพ่อถ้าลูกอยู่กับเขาไม่ได้ลูกจะกลับมาอยู่กับท่านพ่อและพี่ใหญ่เหมือนเดิมเจ้าค่ะ"  นางตอบบิดา

"เหยียนเอ๋อร์พี่ใหญ่ขอให้น้องมีความสุขกับการแต่งงานในครั้งนี้น้องไม่ต้องกลัวแม่ทัพลู่รักน้องมากเขาอยู่ในกำมือของน้องแล้วจะบีบก็ตายจะคลายก็รอดไม่เห็นหน้าน้องสาวพี่สามวันทำเป็นใจจะขาด อย่าลืมน้องมีพี่กับท่านพ่อจะยืนเคียงข้างน้องตลอดไปน้องไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวพี่รักน้องมากนะไปเถอะได้เวลาแล้วพี่ใหญจะแบกน้องสาวไปส่งเกี้ยวให้เจ้าบ่าวเองมายืนชะเง้อหน้าจวนของเราแล้วกะมังจะถึงฤกษ์แล้วน้องเล็ก"

หลี่ซูเหยียนจึงปีนขี้นหลังพี่ชายของนางซบหลังแกร่งของพี่ชายที่คอยปกป้องนางจากอันตรายทั้งหลายมาตลอดหลายปีแทนบิดา 

 "พี่ใหญ่เหยียนเอ๋อร์รักพี่ใหญ่มากและยังไม่อยากออกเรือนเลยข้าพึ่งยี่สิบปีเองนะไม่รู้จะรีบแต่งไปทำไมข้ายังอยากเดินทางไปท่องเที่ยวให้ทั่วชายแดนใต้อยู่เลยฮือหมดแล้วอนาคตอันสวยงามของข้า"

นางบ่นให้พี่ชายของนางฟังไปจนถึงเกี้ยวตอนนี้แม่ทัพลู่เทียนหรงขี่ม้ามารับเจ้าสาวรับนางขึ้นเกี้ยวไปทำพิธีแต่งงานที่จวนของเขา 

 "เหยียนเอ๋อร์พี่มารับน้องแล้วนะคนดี"

ใช่แล้วพิธีการจบลงด้วยการเดินทางไปบ้านสวนคาเฟ่เพื่อกินเลี้ยงต่อนางเองก็เข้าหอที่บ้านสวนคาเฟ่แม่ทัพลู่ยอมทุกอย่างขอเพียงนางแต่งให้เขาจะเข้าหอที่ไหนก็ได้เพราะได้กราบไหว้ฟ้าดินในจวนตระกลูลู่แล้วห้องนอนของแม่ทัพลู่เทียนหรงนางไปนั่งรอเจ้าบ่าวก่อนออกเดินทางไปบ้านสวนคาเฟ่ แม่ทัพลู่ได้เปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวและอยู่ในห้องกินเต้าฮู้นางไปจนตัวอ่อนหมดแรงจะต่อต้านเขาได้นางกลายภรรยาของเขาอย่างสมบรูณ์แขกนั้นออกเดินทางไปกินเลี้ยงบ้านสวนคาเฟ่ของนางแล้ว เขาจึงเข้าหอกับนางก่อนแล้วจะออกเดินทางตามไปทีหลัง แขกนั้นให้ท่านพ่อกับบิดาของนางรับหน้าไปก่อนเขารอวันนี้มาตั้งหลายเดือนจะรอทำไม่ในเมื่อแต่งงานกันแล้วแม่ทัพลู่จับภรรยาตัวน้อยกดลงเตียงกินเต้าฮู้นางจนพอใจ

"อือท่านแม่ทัพเราต้องเดินทางไปบ้านสวนคาเฟ่อีกนะเจ้าคะ" ตอนนี้ชุดนางหลุดหลุยจนนางจะเปลือยต่อหน้าสามีหื่นแล้ว   

"มันยังไม่ค่ำเลยนะท่านจะหน้าหนาไปถึงไหนนี้"   

 "มีใครห้ามไม่ให้สามีภรรยามีอะไรกันตอนไหนบ้างล่ะข้าคนหนึ่งล่ะไม่สนข้าจะลงแดงตายอยู่แล้วเจ้าไม่รู้หรือเหยียนเอ๋อร์เข้าหอแล้วเราค่อยไปบ้านสวนกันนะคนดี ตอนนี้เดินทางลำบากรถม้าเยอะมากทุกคนมุ่งหน้าไปบ้านสวนคาเฟ่กินเลี้ยงงานแต่งของเราแล้วไปทีหลังดีกว่านะคนดีอืมเมียพี่หวานยิ่งนัก"   ลู่เทียนหรงพึมพำเบาๆเขาจูบนางจนจะขาดใจตายนางทุบอกเขาผละออกแล้วจูบนางใหม่จนนางครางเสียงหวานก่อนจะผละออกซุกไซร์ลงมาตามไหล่เนียนจนถึงภูเขาไฟสองลูกของนางเขาอ้าปากดูดดึงดื่มกินเหมือนทารกหิวนมมารดา 

" อืออ๊า"  นางไม่อาจต้านทานรสสวาทจากชายหนุ่มได้เลยเขาพานางขึ้นสวรรค์รอบแล้วรอบเล่นจนนางหลับคาอกแกร่งแม่ทัพลู่เฝ้าบอกรักภรรยาตัวน้อยย้ำนางรอบแล้วรอบเล่า จนนางหลับเขาจึงเช็ดตัวทำความสะอาดให้นางก่อนจะเปลี่ยนชุดให้นางใหม่แล้วอุ้มภรรยาคนสวยขึ้นรถม้ามุ่งหน้าออกเดินทางไปบ้านสวนคาเฟ่ของนางตอนนี้มีแม่ทัพใหญ่ทั้งสามคนคอยต้อนรับแขกแทนเขากับนาง

แม่ทัพลู่พาภรรยามาถึงบ้านสวนคาเฟ่ก็บรรยากาศยามเย็นเขาไปส่งนางเรือนนอนห้องหออีกหลัง แม่ทัพลู่อุ้มภรรยาคนสวยตัวน้อยตอนนี้หลับไปเพราะเขาเคี้ยวกรำนางจนหลับคาอกแกร่ง เขาวางนางลงเตียงด้วยความอ่อนโยนจัดท่านอนให้นางเรียบร้อยห่มผ้าก้มลงหอมหน้าผากก่อนจะกระซิบบอกนาง 

 "พี่รักเหยียนเอ๋อร์มากนะน้องนอนพักก่อนนะพี่จะไปรับแขกต่อแล้วพี่จะรีบกลับมานอนเป็นเพื่อน"  แม่ทัพลู่ออกมาจากในห้องเรียกหาสาวใช้ข้างกายของภรรยาให้มาดูแลนางต่อจากเขา

  "ดูแลฮูหยินน้อยให้ดีข้าจะไปรับแขกถ้านางตื่นหาอะไรให้นางทานด้วยทานก่อนข้าได้เลย"  ตอนอยู่ในห้องหอเขากับนางได้ทานข้าวกับเหล้ามงคลก่อนจะเข้าหอแล้วชายหนุ่มกลัวว่านางจะหิวเพราะนี้ก็ได้เวลาทานมื้อค่ำแล้ว

"เจ้าค่ะท่านแม่ทัพ"  สาวใช้ตอบเจ้านาย

หลี่ซูเหยียนตื่นมาอีกทียามชวี่สาวใช้ข้างกายมาช่วยนางอาบน้ำแต่งตัวให้นางใหม่นางอายแทบจะมุดน้ำหนีพี่สาวทั้งสอง เพราะสามีหื่นนั้นทิ้งรอยรักเอาไว้เต็มตัวนางเมื่อก่อนเขาจะไม่ทิ้งรอยรักเพราะกลัวคนจะเห็นไม่อยากให้ภรรยาตัวน้อยอับอายแต่วันนี้เขาคงคิดว่าได้ทำพิธีครบถ้วนทุกอย่างจึงทิ้งรอยรักให้นางอายพี่สาวข้างกาย

นางทานมื้อค่ำเรียบร้อยเดินออกมาหน้าระเบียงมองดูดวงจันร์เพราะนางนอนพอแล้วจึงย่อยอาหารไปในตัวด้วยเสียงดนตรียังเล่นให้ได้ยินถึงเรือนนอนของนางจนถึงยามจื่อ นั่งคุยกันดื่มชากับพี่สาวคุยเล่นกันเพราะนางยังไม่อยากเข้าห้องนอน แม่ทัพลู่เทียนหรงกลับมาเรือนเห็นภรรยานั่งชนจันร์หน้าระเบียงเขายกมือให้สาวใช้ข้างกายของนางออกไปก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างกายนาง