บทที่สามสิบหก

ตัดมาทางหลี่ซูเหยียนนางไม่ได้รับรู้เลยว่าตอนนี้แม่ทัพลู่นั้นได้ทำการผูกมัดนางเพื่อแสดงความจริงใจว่าเขารักนางมากจนขอไปทูลขอสมรสราชทานยากต่อการหย่าร้างได้ 

นางนั้นดีใจมากเพราะจะไม่เห็นหน้าของชายหนุ่มกับมื้อค่ำแสนอร่อยกับพี่ใหญ่ของนางสองคน วันนี้จึงมีทั้งไก่ย่างและไก่ใต้น้ำแกงเห็ดป่าใส่ยอดผักหวานอีกเพียงพอต่อทุกคนให้ได้ทานจนอิ่มหนำสำราญกันทุกคน

แต่ตอนนี้อีกคนกำลังควบม้ากลับมาให้ทันทานมื้อค่ำกับภรรยาตัวน้อย เหยียนเอ๋อร์พี่จะพิสูนจ์ให้น้องรู้วว่าพี่รักน้องเพียงคนเดียวเป็นฮูหยินของจวนแม่ทัพลู่คนเดียวแล้วและไม่มีวันหย่าร้างจากกันได้ง่ายๆ ป่านนี้นางคงจะกำลังทำอาหารด้วยความสนุกกับคนของนางสินะ พี่กำลังจะกลับไปหาน้องแล้วรอพี่ก่อนนะคนดี  เขาคิดคนเดียวก่อนจะรีบควบม้ากลับมาบ้านนาคาเฟ่ของภรรยาสาวตัวน้อย

"เหยียนเอ๋อร์มันอร่อยมากเลยพี่ไม่คิดเลยว่าอาหารจากป่านำมาปรุงเป็นอาหารมันจะอร่อยได้มากขนาดนี้"  หลี่ซูหยางบอกน้องสาวด้วยรอยยิ้ม

"มันยังมีหลายอย่างบนเขานั้นให้พวกเราได้เก็บมากินเยอะแยะมากมายมากเลยละเจ้าค่ะพี่ใหญ่"  นางบอกกับพี่ชาย สองพี่น้องนั่งทางอาหารด้วยความอร่อยผ่านไปไม่ถึงเค่อนางต้องหุบยิ้มลง  กับการมาถึงของใครบางคนตอนนี้เดินยิ้มหน้าบานมาเลยไปทำธุรอะไรของเขาจะมีความสุขขนาดนั้นนะนางได้แต่คิดในใจ

"เหยียนเอ๋อร์พี่กลับมาแล้ว พี่รีบมากเลยนะรีบทำธุระแล้วรีบกลับมาเลยกลัวจะไม่ทันทานมื้อค่ำกับน้องมาช้าดีกว่าไม่มานะจริงไหมแม่ทัพหลี่"  เขาหันไปถามพี่ชายภรรยาสาวตัวน้อย

"ข้าคิดว่าท่านแม่ทัพลู่จะกลับมาพรุ่งนี้เสียอีกนั่งก่อนข้ากับน้องเล็กพึ่งจะทานไปหนึ่งเค่อเองตักข้าวให้ท่านแม่ทัพลู่ด้วย"

แม่ทัพหลี่หันไปสั่งบ่าวรับใช้ทุกคนรู้หน้าที่ดีเพราะพอเห็นม้าของแม่ทัพลู่มาก็รีบจัดถ้วยข้าวรวมถึงคนสนิทของแม่ทัพลู่ด้วยตอนนี้เข้าร่วมวงกับคนของแม่ทัพหลี่เรียบร้อยทุกคน ต่างลงมือทานข้าวต่อด้วยความอร่อยต่างจากหลี่ซูเหยียนเพียงคนเดียวเท่านั้น นางทำหน้างอแต่ก็ทานข้าวต่อเพราะว่าอาหารของนางนั้นมันอร่อยมากจะเลิกทานไม่ได้เด็ดขาด เพราะว่ากว่าจะขึ้นเขาไปเก็บลงมาได้มันลำบากมากเลยนะ นางคิดก่อนจะทานมื้อค่ำต่อไปกับพี่ชายและแม่ทัพลู่ถึงจะไม่พอใจมากเพียงไรก็ตามแต่นางก็แยกแยะออก

"ไก่นี้มันอร่อยมากเลยแม่ทัพหลี่ เหยียนเอ๋อร์น้องช่างคิดเมนูได้หลากหลายยิ่งนักไม่ว่าจะทำอะไรก็จะอร่อยไปทุกเมนูเลยนะพี่ว่า"

แม่ทัพลู่พูดกับนางรวมถึงพี่ชายของนางหลี่ซูเหยียนนั้นทานอย่างเดียว แม่ทัพหลี่นั้นยิ้มรับแทนน้องสาว 

 "ทุกอย่างมันต้องอร่อยมากอยู่แล้วท่านแม่ทัพลู่ ถ้าเหยียนเอ๋อร์ได้ลงมือทำหรือบอกสูตรว่าแต่ท่านรีบทานเถอะอย่าลืมว่าวันนี้เราจะต้องดวนเหล้ากันอีกคืนนี้"

"อืมข้าไม่ลืมหรอกน่า เหยียนเอ๋อร์น้องอิ่มแล้วหรือทานอีกหน่อยไหม" เขาจะคีบอาหารให้นางตอนนี้ทานหมดถ้วยนางก็วางตะเกียบลงแล้ว

"ข้าอิ่มมากแล้วเจ้าค่ะ"   นางรีบยกมือห้ามชายหนุ่มก่อนที่เขาจะคีบอาหารใส่ถ้วยของนางเพิ่ม

"ได้ถ้าน้องอิ่มแล้วพี่ไม่บังคับหรอก"   

 "ไก่ย่างนี้ก็อร่อยมากเลยนะอืมเป็นกับแก้มได้ดีเสียด้วยสิจริงไหมท่านแม่ทัพหลี่ พวกเจ้าใครอยากทานเพิ่มอีกพรุ่งนี้ขึ้นเขาไปล่าไก่มาให้พ่อครัวของท่านแม่ทัพหลี่ทำให้ทานใหม่นะพรุ่งนี้"

"ขอรับท่านแม่ทัพ"   คนสนิทตอบเจ้านายตอนนี้คือทุกคนจัดการอาหารบนโต๊ะเกลี้ยงหมดทุกจานเพราะมีอาหารหลายอย่างจึงทำให้พอกินกันทุกคนตบท้ายด้วยข้าวผัดกุ้งจานใหญ่

"ข้าชักอยากจะมาทานอาหารกับพวกท่านทุกวันเสียแล้วสิ"

เสียงคนสนิทคุยกันเรื่องการได้ทานอาหารอร่อยหลายอย่างมาสามมื้อนี้คืออิ่มจนแทบจะกลืนลิ้น

"พี่ใหญ่ข้ากลับเรือนก่อนนะเจ้าคะวันนี้ข้าจะเข้านอนเร็วหน่อยแต่เดินย่อยอาหารสักพักก่อนเจ้าค่ะ"

นางบอกพี่ชายก่อนจะเดินกลับเรือนนอนของนางเองพร้อมพี่สาวคนสนิท

"เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง" แม่ทัพลู่บอกนางแล้วลุกเดินตามหลังนางไปติดๆ

 เหยียนเอ๋อร์ไม่ถามพี่บ้างหรือว่าพี่รีบไปทำธุระด่วนอะไรมา" แม่ทัพลู่หาเรื่องคุยกับนาง

"ไม่ดีกว่าเจ้าค่ะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของท่านข้าไม่มีสิทธิ์จะไปก้าวก่ายท่านอยู่แล้วขอขอโทษอีกครั้งก็แล้วกันเมื่อก่อนข้าทำตัวจุ้นจ้านกับท่านมากจนเกินไป ในเมื่อมันย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้กับอดีตที่มันผ่านมาแล้วข้าคงจะทำวันนี้และต่อไปในวันข้างหน้าให้มันดีขึ้น ไม่งี่เง่าวุ่นวายกับเรื่องของท่านแม่ทัพลู่ข้าต้องขอโทษท่านอีกครั้งจริงๆนะเจ้าคะท่านแม่ทัพลู่เทียนหรง"

"อืมพี่เองก็ต้องขอโทษเหยียนเอ๋อร์ในทุกเรื่องเหมือนกันเมื่อก่อนพี่เองก็ทำให้น้องเสียใจแล้วยังคำพูดแย่ๆให้น้องเสียใจก็หลายคราต่อจากนี้เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะเหยียนเอ๋อร์  พี่จะพิสูจน์ห้น้องรู้ว่าพี่รักและจริงใจกับน้องเพียงไรพรุ่งนี้น้องจะรู้เองฝันดีนะคนดี"  เขาบอกนางด้วยรอยยิ้ม

หลี่ซูเหยียนถึงแม้จะสงสัยแต่นางเลือกจะเงียบไม่ถาม ถึงนางจะสงสัยมากแค่ไหนก็ตามเขาไปทำอะไรมาอีกวะนี้นางคิดในใจก่อนจะเดินขึ้นเรือน

แม่ทัพลู่มองภรรยาตัวน้อยขึ้นเรือนนอนของนางไปแล้วเขาจึงเดินกลับมาหาพี่ชายของนาง สองแม่ทัพใหญ่ย้ายขึ้นระเบียงเรือนนอนแล้วนั่งดวนเหล้ากันต่อ

"ท่านแม่ทัพลู่ไปทำธุระทำไมถึงรีบกลับมาล่ะท่านไม่ค้างในเมืองหลวงเลยพรุ่งนี้ค่อยกลับมาก็ได้"  แม่ทัพหลี่ถามด้วยความสงสัย

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ท่านก็รู้เองมาเถอะแม่ทัพหลี่เรามาดื่มกัน เพราะข้าอยากมาเห็นหน้าของเหยียนเอ๋อร์ก่อนนอนและทานข้าวกับนางทุกวัน เช่นเดียวกันกับท่านนี้นาในเมื่อข้ามีโอกาสแล้วต้องทำคะแนนหน่อยสิท่านว่าจริงไหมล่ะหึๆ"

"ทำไมต้องรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ด้วยล่ะท่านนี้มีลับลมคมใน" แม่ทัพหลี่มองหน้าแม่ทัพลู่แบบสงสัย

"รับรองว่าพรุ่งนี้จะเป็นเรื่องดีๆของข้ากับจวนแม่ทัพของท่านอย่างแน่นอน"

สองหนุ่มคุยเรื่องทั่วไปจนดึกดื่นจึงแยกย้ายกันเข้านอนและรอข่าวดีของตัวเองกับภรรยาตัวน้อยแม่ทัพลู่จึงหลับไปด้วยรอยยิ้ม