บทที่สามสิบเจ็ด

วันนี้หลี่ซูเหยียนไม่ได้รีบร้อนตื่นมาแต่เช้านางนอนตื่นสายเพราะอยากพักผ่อนนอนเป็นปลาเค็มสักวันนางจึงไม่ได้รับรู้ว่าตอนนี้ขบวนขององค์รัชทายาทเดินทางมาถึงบ้านสวนคาเฟ่ของนางแล้วรวมถึงขันทีส่วนตัวของฝ่าบาทกำลังมาถึงไล่เรี่ยกัน แม่ทัพลู่เทียนหรงนั้นไม่คิดว่าองค์รัชทายาทจะนำขบวนเสด็จมาถึงแต่เช้าขนาดมากนี้คือยามเฉิน เพราะเมื่อคืนสองแม่ทัพนอนดึกด้วยกันทั้งคู่ตอนนี้กำลังจะพากันทานอาหารมื้อเช้าในศาลาริมแม่น้ำ หลี่ซูเหยียนมาถึงและนั่งหย่อนก้นลงยังไม่ติดพื้นเก้าอี้ดี เสียงคนของแม่ทัพลู่ขี่ม้ามาถึงแล้วรายงานว่า

  "ท่านแม่ทัพลู่ขอรับ" 

"ท่านแม่ทัพหลี่ด้วยขอรับตอนนี้ขบวนเสด็จขององค์รัชทายาทมาถึงบ้านสวนคาเฟ่แล้วขอรับ มีขันทีของฝ่าบาทตามขบวนมาด้วยเชิญคุณหนูหลี่ซูเหยียนกับท่านแม่ทัพหลี่ซูหยางออกไปรับราชโอการด่วนขอรับ"

!!!

"อะไรนะท่านบอกว่าองค์รัชทายาทเสด็จมาเยี่ยงนั้นหรือ "  แม่ทัพหลี่ซูหยางรีบถามก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินออกไปจากศาลา  

 "เหยียนเอ๋อร์รีบไปรับขบวนเสด็จก่อนแม่ทัพลู่ด้วยไปกันเถอะอย่าให้พระองค์ทรงรอนานเลย"

เขารีบเดินไปหาม้าของตัวเองเพื่อจะขี่พาน้องสาวออกไปทางหน้าจวนของบ้านนาคาเฟ่เพราะมันไกลมากคงจะเดินไปไม่ได้ในตอนนี้

ทุกคนจึงรีบลุกเดินตามหลังกันไปจะถามกันก็ไม่ทันเพราะมันเร่งด่วนแม้จะสงสัยก็ตามทำไมถึงเร็วจังแม่ทัพลู่คิดในใจ   

"เหยียนเอ๋อร์น้องไปกลับพี่เถอะ "  เพราะม้าของแม่ทัพลู่อยู่ใกล้สุดตอนนี้คนสนิทรีบนำม้ามาให้เจ้านายพร้อมเดินทางทันที

นางหันมาจะบอกว่านางจะไปกับพี่ชายก็ไม่ทันแล้วตอนนี้แม่ทัพลู่อุ้มนางลอยขึ้นหลังม้าของเขาแล้ว    

"ว้ายท่านแม่ทัพท่านทำบ้าอะไร!!! "   นางตกใจร้องเสียงหลงเพราะกลัวตกม้าเพราะตอนนี้นางนั่งอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของชายหนุ่มแล้ว  ลู่เทียนหรงหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะกระตุกม้าวิ่งนำหน้า แม่ทัพหลี่ซูหยางกระโดดขึ้นหลังม้าขี่ตามหลังกันตามไปติดๆมองเห็นน้องสาวถูกน้องเขยจับยกขึ้นหลังม้าไปก่อนตนเองแล้ว

หลี่ซูเหยียนนั่งตัวตรงในอ้อมกอดของแม่ทัพลู่ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดให้นางเอนตัวพิงอกแกร่ง

"เหยียนเอ๋อร์ไม่ต้องกลัวพี่ไม่ปล่อยให้น้องตกลงไปด้านล่างอย่างแน่นอน"   เขาก้มลงกระซิบบอกนางข้างหูหลี่ซูเหยียนหดคอหนีลมหายใจอุ่นร้อนของชายหนุ่มเขากระชับอ้อมกอด ก่อนจะกระตุกม้าให้วิ่งทางเข้าบ้านสานคาเฟ่ของนาง  หลี่ซูเหยียนเองก็ไม่อยากจะทะเลาะกับชายหนุ่มในตอนนี้ สิ่งสำคัญในตอนนี้คือรีบไปรับขบวนเสด็จขององค์รัชทายาทกำลังรอให้ไปต้อนรับต่างหากล่ะนางจึงต้องจำยอมขี่ม้าตัวเดียวกับแม่ทัพลู่เทียนหรง

 

ตอนนี้ด้านหน้าเรือนต้อนรับแขกมีทหารยืนคุมด้านหน้าอย่างแน่นหนาแม่ทัพลู่ลงจากหลังม้าแล้วรับหลี่ซูเหยียนลงจากม้า พอดีกับแม่ทัพหลี่ซูหยางมาถึงกระโดดลงม้าแล้วจัดชุดให้เรียบร้อยก่อนจะรีบพยักหน้าให้น้องสาวกับแม่ทัพลู่เทียนหรงเข้าไปเรือนรับรองแขก

"ท่านแม่ทัพมาถึงพอดีเลยขอรับ"   พ่อบ้านรีบออกมาจากในเรือนรับรองเพราะทุกคนยังตกใจกับการเสด็จมาขององค์รัชทายาทแบบไม่แจ้งให้รู้ล่วงหน้าเขาถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ยิ้มแล้วก้มหัวเชิญเจ้านายเข้าไปในเรือนด้วยความดีใจ

  "ท่านแม่ทัพเชิญขอรับบ่าวต้อนรับแขกตามที่คุณหนูเคยสอนทุกอย่างแบบไม่ให้บกพร่องขอรับ " แต่ก็ยกมือปาดเหงื่อเพราะความตื่นเต้น

"ดีมากพ่อบ้าน" แม่ทัพหลี่ตอบก่อนจะรีบเดินเข้าไปในเรือนตามด้วมแม่ทัพลู่เทียนหรงกับหลี่ซูเหยียน

"ถวายพระพรพะย่ะค่ะองค์รัชทายาทกระหม่อมต้องขอประทานโทษที่ต้อนรับไม่สมพระเกียรติเพราะไม่ทราบว่าพระองค์จะเสด็จมาเยือนบ้านสวนคาเฟ่พะย่ะค่ะ" หลี่ซูหยางบอกองค์รัชทายาท

"ถวายพระพรเพคะ"  หลี่ซูเหยียนทำความเคารพแขกสูงศักดิ์ที่มาเยือนแบบไม่ได้ตั้งตัว

"ไม่ต้องมากพิธีเราต่างหากต้องขอโทษท่านแม่ทัพหลี่ซูหยางที่มาไม่ได้แจ้งบอกท่านล่วงหน้าอืมที่นี้น่าอยู่มากนะ"     

"ขันทีทำหน้าที่ของท่านก่อนเรื่องของเราค่อยคุยกัน"

"พะย่ะค่ะคุณหนูหลี่ซูเหยียนรับราชโองการ" หลี่ซูเหยียนจึงคลุกเข่าต่อหน้าราชโองการสวรรค์แบบงงๆ

"คุณหลี่ซูเหยียนเพียบพร้อมไปทั้งกริยาและวาจาผู้มีความดีของจวนของท่านแม่ทัพใหญ่ประจำชายแดนทิศใต้วันนี้ได้สมรสพระราชทานกับแม่ทัพลู่เทียนหลงแม่ทัพคู่ใจขององค์รัชทายาทแต่งทันทีถ้าได้ฤกษ์ดีในเดือนนี้จบราชโองการ"

แม่ทัพลู่เทียนหรงนั่งลงข้างนาง  

 "น้อมรับราชโองการพะย่ะค่ะ"  

"น้อมรับราชโองการเพคะ"   หลี่ซูเหยียนทั้งตกใจจะขัดราชโองการก็ไม่ได้ แม่ทัพลู่เทียนหรงรับเอาม้วนกระดาษสีทองแทนหลี่ซูเหยียนเพราะนางยังตกตะลึงอยู่

"ดีใจด้วยนะคุณหนูหลี่ซูเหยียน"  ขันทีข้างกายของฮ้องเต้พูดกับยิ้มๆ มิน่าล่ะเพราะนางงามจนคนมองเห็นเหลียวหลังแม่ทัพลู่จนต้องเดินทางไปขอสมรสพระราชทานจากองค์รัชทายาทเป็นการส่วนตัว

"ขอบพระคุณเจ้าค่ะ"  หลี่ซูเหยียนตอบขันทีแม่ทัพหลี่ซูหยางรีบนำถุงตำลึงใส่มือให้ขันทีเป็นธรรมเนียมแล้ว  

"เชิญท่านขันทีดื่มชาด้วยกันก่อนอย่าพึ่งรีบกลับข้ากำลังให้คนงานไปนำแตงโมและผักมาฝากขันทีนำถวายให้ฝ่าบาทอีกด้วยขอรับ"  แม่ทัพหลี่บอกขันทีข้างกายของฝ่าบาท

ทำให้ขันทีดีใจมากเดินตามหลังพ่อบ้านของแม่ทัพหลี่ ยิ้มจนแก้มแทบฉีกกับของฝากจากท่านแม่ทัพหลี่ซูหยาหลายคันรถม้า

"ท่านแม่ทัพหลี่คุณหนูหลี่เราดีใจด้วยนะกับเรื่องมงคลของคุณหนูหลี่ซูเหยียนกับแม่ทัพลู่เทียนหรงถึงแม้จะรู้ใจของตัวเองช้าไปหน่อยก็ตาม จริงสิข้าเข้ามาถึงบ้านสวนของท่านแม่ทัพหลี่ซูหยางกับคุณหนูหลี่ซูเหยียนบรรยากาศดีมาก สวยน่าอยู่ได้ข่าวว่าปลูกทุกอย่างจนได้ขายไปบางส่วนแล้วอย่างนั้นหรือพาข้าไปเยี่ยมชมได้หรือไม่แม่ทัพหลี่ "  องค์รัชทายาทตรัสถามเจ้าของจวน

"ด้วยความยินดีพะย่ะค่ะพระองค์เสวยพระกายาหารเช้ามาหรือยังกระหม่อมทูลเชิญพระองค์เสวยก่อนแล้วค่อยไปชมบ้านสวนของกระหม่อมกับน้องสาวทีหลังก็ได้พะย่ะค่ะ"   

"พ่อบ้านจัดอาหารขึ้นโต๊ะได้เลย"  แม่ทัพหลี่ซูหยางสั่งคนงาน

"ไม่ต้องมากพิธีทำตัวตามสบายมานั่งด้วยกันทานข้าวมื้อเช้าไปพร้อมกันนี้ล่ะข้าต่างหากล่ะที่มาแต่เช้าไปหน่อยเลยทำให้พวกท่านลำบากมาต้อนรับ"

พระองค์ตัดบอกแม่ทัพหลี่ก่อนจะพากันไปนั่งทานอาหารในบ้านสวนคาเฟ่ของแม่ทัพหลี่ซูหยางทำให้พระองค์เจริญพระกายาหารแปลกใหม่ด้วยความอร่อย

ส่วนอีกคนที่อาการดีใจจนออกนอกหน้าคือแม่ทัพลู่เทียนหรง เพราะได้สมรสพระราชทานสมใจส่วนหลี่ซูเหยียนได้แต่ยิ้มแห้งๆแต่ทำอะไรไม่ได้ ถึงแม้ว่านางจะเดือดปุดๆก็ต้องข่มใจเพราะมีคนที่ใหญ่กว่ามาเยือนถึงจวน

พร้อมข่าวร้ายสำหรับนางส่วนคนต้นเหตุนั้นยิ้มจนปากแทบฉีกจนจะถึงหู เดินร่วมบอกกล่าวพร้อมกับพี่ชายของนางเหมือนตัวเองเห็นเจ้าของบ้านสวนคาเฟ่ คนอะไรน่าไม่อายหลี่ซูเหยียนคิดในใจอย่าให้ถึงทีข้าล่ะแม่ทัพลู่