บทที่สามสิบเก้า

ตอนนี้จึงกลายเป็นว่านางกับครอบครัวเดินทางไปบ้านนาคาเฟ่พร้อมกับครอบครัวของคู่หมั้นเพื่อจะพาบิดาไปพักผ่อนด้วย รวมถึงต้องเตรียมงานแต่งของนางด้วยถ้าถึงวันแต่งงานของนางจริงๆโรงน้ำชาก็ต้องปิดคนงานนั้นจะมาร่วมงานของคุณหนูผู้เป็นที่รักของบ่าวไพร่ของจวนแม่ทัพผู้ชุบชีวิตของทาสจนถูกลือ เพราะนางช่วยมาอีกทั้งหมดลูกเล็กเด็กแดงมาทำงานให้นางที่บ้านสวนคาเฟ่ คือซื้อพวกเขามาแบบยกครอบครัวนางสงสารไม่อยากให้คนพลัดพรากจากกันเหมือนนางต้องห่างจากภพเดิมเพราะตายจากมาแบบทันตั้งตัว

ขบวนของท่านแม่ทัพใหญ่เดินทางออกจากเมืองหลวงด้วยหลายคันรถม้าและออกเดินทางไปพร้อมกันหลี่ซูเหยียนนั่งในรถพร้อมกับสาวใช้ข้างกายของนาง มีม้าของแม่ทัพลู่เทียนหรงขี่ประกบรถม้าของนางไม่ห่าง หลี่ซูเหยียนได้แต่กรอกตามองบนกับคนคลั่งตามนางแทบจะสิงร่างนาง ถ้าไม่ติดว่าเขาไปทำงานในค่ายทหารกับพี่ชายของ นางถ้าเลิกงานจะเห็นหน้าของเขาตัวลอยเดินนำหน้าพี่ชายของนางทุกวันในโรงน้ำชาเพราะนางต้องไปทำงานทุกวันเช่นเดียวกัน ยิ่งกลางคืนยิ่งคึกคักกลางวันจะมีอาหารของคนทำงาน  กับพวกพ่อค้าหรือคนมาพักตามโรงเตี๊ยมแล้วมาตามข่าวลือเรื่องอาหารโรงน้ำชาของนางอร่อย มีเพลงให้ฟังมีนักเล่านิทานเล่าแบบไม่ซ้ำเรื่องกันเลยในแต่ละวัน ตอนกลางคืนนั้นคนชอบเที่ยวชอบดื่มวัยหนุ่มวัยฉกรรจ์ออกมาหาความสุข นี้สิเขาถึงบอกว่าเมืองหลวงนั้นมันมีทุกอย่างจริงๆคนยุคนี้ร่ำรวยกันใช่ย่อยนางคิดในใจ

เดินทางเพียงไม่นานก็ถึงหน้าบ้านสวนคาเฟ่ของสองพี่น้องมีสามแม่ทัพใหญ่ขี่ม้านำหน้ามีแม่ทัพลู่เทียนหรงขี่ข้างรถม้าของนางด้านหน้าคือสามแม่ทัพใหญ่

"ถึงหน้าบ้านสวนคาเฟ่ของพวกเราแล้วขอรับเชิญท่านพ่อกับท่านลุงด้านในเลยขอรับ"

"พวกเจ้าคนเฝ้ายามจงจำหน้าของบิดาข้าแม่ทัพใหญ่หลี่ซางเหอกับคุณหนูหลี่ซูเหยียนเอาไว้ อีกคนคือท่านแม่ทัพใหญ่ลู่ฟงเหวินบิดาของท่านแม่ทัพลู่เทียนหรงคู่หมั้นของคุณหนูของพวกเจ้า"  แม่ทัพหลี่บอกคนงานเฝ้าป้อมยามให้รู้จักคนสำคัญ

"ขอรับท่านแม่ทัพบ่าวคาระวะท่านแม่ทัพใหญ่ทั้งสองท่านผู้ปกป้องชายแดนให้พวกเราอยู่อย่างสงบสุขมาตลอดหลายปีขอรับ" 

 บ่าวหน้าป้อมยามตอบเจ้าด้วยความนอบน้อม  

 "อืมดี"  แม่ทัพหลี่ซางเหอพูดออกทำให้ทุกคนยิ้มด้วยความดีใจที่ได้รับใช้เจ้านายใจดีกันทุกคน

"อืมนับว่าบุตรทั้งสองคนของท่านแม่ทัพหลี่มองกาลไกลเลยทีเดียวพวกเขาลงมือทำจนสำเร็จข้าดีใจกับท่านแม่ทัพหลี่ซางเหอจริงๆที่มีบุตรสาวมีหัวการค้าต่อยอดการค้าจากมารดาของนาง แล้วยังได้นางมาเป็นสะใภ้ของข้าสมใจฮูหยินของข้ายิ่งนัก วันนี้ข้าได้เปิดหูเปิดตาขนาดชื่อนางยังตั้งไม่เหมือนใครบ้านสวนคาเฟ่  ท่านแม่ทัพหลี่มองดูสิขอรับบ้านอะไรถึงได้มีหลังเล็กน่ารักคนละแบบนางช่างมีความสามารถเสียจริงใช่ไหมเทียนหรง" แม่ทัพฟงหันไปถามลูกชายของตัวเอง

"ขอรับท่านพ่อนางเก่งกาจจนลูกเองยังตกใจในหัวของนางมีแต่สิ่งแปลกใหม่ขนาดว่าลูกไปเยืยนแทบจะทุกหัวเมืองยังไม่เคยได้ทานอาหารตามที่นางในพ่อครัวทำให้ขายหรือทานในจวนเลยขอรับท่านพ่อท่านลุงแม้แต่แม่ทัพหลี่ซูหยางยังบอกเลยว่านางเปลี่ยนไปมากตั้งแต่ไม่สบายแต่ทุกคนก็ชอบนางมากนางใจดีร่าเริงยกเว้นกับลูกคนเดียเท่านั้นนางไม่คอยจะชอบลูกเท่าขอรับ"

"ฮ้าๆจะโทษใครได้ล่ะก็ท่านเองใจร้ายกับนางก่อนพยายามต่อไปก็แล้วกัน"  แม่ทัพหลี่หัวเราะน้องเขยพอเขาบอกให้ท่านพ่อของเขากับบิดาของตัวเองฟังทุกคนก็หัวเราะสมน้ำหน้าเขาข้อหาทำให้หลี่ซูเหยียนนั้นเสียใจ

"ท่านพ่อท่านลุงขอรับแวะโรงอาหารส่วนกลางของคนงานก่อนแล้วค่อยไปพักที่เรือนคนงานคงจะมารอรับท่านพ่อเพราะลูกให้พ่อบ้านแจ้งคนงานว่าท่านพ่อจะมาพักบ้านสวนคาเฟ่ของเรากับท่านลุงลู่ฟงเหวินแล้วขอรับ"

"อืมเอาสิทำตามลูกบอกก่อนค่อยไปเรือนพักก็ได้แม่ทัพฟงละ"  

"อืมได้สิท่านแม่ทัพหลี่ซางเหอ"  จากนั้นแม่ทัพหลี่ซูหยางก็มุ่งหน้าตรงไปโรงอาหารตอนนี้คนงานมารอพบหน้าเจ้านายใหญ่ประมุขของจวนของตระกลูหลี่

พ่อบ้านรีบออกมาต้อนรับท่านแม่ทัพหลี่ซูหยางคนงานลุกขึ้นเดินออกมาด้านหน้าตามหลังพ่อบ้านอย่างเป็นระเบียบแล้วพูดขึ้นพร้อมเพียงกัน

"บ่าวทุกคนยินดีต้อนรับท่านแม่ทัพหลี่ซางเหอกับท่านแม่ทัพลู่ฟงเหวิน  ขอรับ/เจ้าค่ะ"

" อืมดีมากในเมื่อบุตรชายของข้าได้พวกเจ้ามาทำงานด้วยนับว่าทุกคนมีวาสนาร่วมกันมาจงตั้งใจทำงานในหน้าที่ของตนเองให้ดีต่อไป ถ้ากิจการของบ้านสวนคาเฟ่ดีพวกเจ้ายอมมีความเป็นอยู่ที่ดีไปด้วยเพราะพวกเจ้าคือกำลังหลักของบ้านสวนคาเฟ่ขอให้มีความขยันซื่อสัตย์ รับรองว่าพวกเจ้าจะต้องมีชีวิตที่ดีต่อไปอย่างแน่นอนเอาล่ะแยกย้ายกันไปทำงานของพวกเจ้าต่อไปเถอะ เอาไว้จบงานแต่งของคุณหนูเล็กเสร็จข้าจะให้ท่านพ่อบ้านจ่ายตำลึงตอบแทนพิเศษให้กับทุกคน"

"ขอบคุณขอรับ/ขอบคุนเจ้าค่ะ บ่าวจะตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่เพราะว่าคุณหนูคือผู้มีพระคุณของบ่าวทุกคนขอรับ/เจ้าค่ะ"

ทุกคนต่างก็ยิ้มรับด้วยความดีใจเพราะท่านแม่ทัพใหญผู้ผ่านสนามรบปกป้องบ้านเมืองจะมีเมตาไม่ต่างจากบุตรทั้งสองคนของท่าน

"ท่านพ่อไปเรือนนอนกันก่อนดีกว่าขอรับข้าจะพาไปเองแล้วเราค่อยไปเดินสำรวจให้ทั่วที่ดินของพวกเราน้องเล็กเป็นคนบอกให้ลูกซื้อและทำมันออกมาอย่างที่ท่านพ่อเห็นนี้ล่ะขอรับ"   ชายหนุ่มบอกบิดาด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข

"เหยียนเอ๋อร์ของพ่อโตแล้วจริงลูกรักไหนเล่าเรื่องในฝันของลูกให้พ่อฟังได้ไหมว่าลูกไปเรียนรู้อะไรมาจากท่านแม่ของเจ้ากลับมาบ้าง"

ท่านแม่ทัพหลี่ถามบุตรสาวตอนนี้เดินเคียงข้างบิดาบอกเล่าเรื่องลาวในแปลงปลูกพืชผักให้บิดากับท่านแม่ทัพลู่ฟงฟังอย่างไม่เบื่อ ทั้งสองแม่ทัพใหญ่นั้นพยักหน้ารับฟังด้วยความสนใจยิ่งเดินไปถึงแปลงนาข้าวที่เหลืองอร่ามรอการเก็บเกี่ยวในอีกไม่กี่วันที่จะถึง

"เหยียนเอ๋อร์พ่อเคยแต่ขี่ม้าผ่านนาข้าวของชาวบ้านแต่มันไม่ได้รวงใหญ่เหลืองอร่ามขนาดนี้ลูกสาวพ่อช่างเก่งกาจๆฮ้าๆพ่อภูมิใจในเหยียนเอ๋อร์"

"มากขอบคุณเจ้าค่ะท่านพ่อ"  

 "ถ้าเสร็จงานแต่งของลูกก็พอดีเก็บเกี่ยวข้าวรอบนี้ใช่ไหมอืมเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนักท่านแม่ทัพลู่ฟงว่าไหม  ข้าวปลาอาหารเราไม่ได้ซื้อแถมเลี้ยงดูคนงานได้สบายมีขายได้ตำลึงเข้าจวนอีกต่างหาก"  

 "ยังมีที่เหลือให้พ่อทำนาข้าวเหมือนลูกสะใภ้ไหมเทียนหรง"   แม่ทัพฟงถามบุตรชาย   

"ท่านพ่อยากทำนาหรือขอรับ"   แม่ทัพลู่ถามบิดา 

 "ใช่แล้วได้ที่ดินติดกันยิ่งดีพ่อจะมาอยู่ใกล้กันกับแม่ทัพหลี่ซางเหอคอยเลี้ยงหลานก็พอแล้วชีวิตในวัยเกษียณของพ่อตอนนี้"