บทที่ 13

อัญญากดรับ เมื่อเห็นเบอร์ของคนที่หล่อนแอบบันทึกชื่อเอาไว้ว่า ‘ท่านประธาน’

“เมื่อเช้าอัญโทรหาท่านหลายครั้ง… ”

พูดยังไม่ทันจบเขาก็แทรกขึ้นเสียก่อน

“ไม่เป็นไร… ผมรู้แล้ว ว่าแต่เป็นอะไรไม่สบาย แล้วเป็นมากหรือเปล่า… ”

ตอนแรกอัญญาคิดว่าจะโดนตำหนิ แต่พอได้ยินน้ำเสียงของห่วงใยของท่านประธาน หัวใจของหล่อนก็พองโตขึ้นมาทันที

“อัญเป็นไข้นิดหน่อยค่ะ… ”

“ถึงกับไข้ขึ้นเชียวหรือ เป็นเพราะว่าเมื่อวานผมใช้งานคุณหนักเกินไปหรือเปล่า… ”

เขาถามไม่อ้อม หญิงสาวนึกในใจว่าหนักหรือไม่หนักนั้นตัวเขาย่อมรู้ดีกว่าใคร

“อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อตอนเย็นที่กลับมาถึงบ้านอัญโดนฝนนิดหน่อยค่ะ… ”

“แล้วตอนนนี้เป็นไงบ้าง… หายหรือยัง”

“ตัวรุมๆ เหมือนยังมีอาการไข้อ่อนๆ… แต่กินยาแก้ไข้แล้วค่ะ เดี๋ยวอัญนอนพักสักครู่ก็น่าจะดีขึ้น”

“นอนพักแล้วดื่มน้ำเยอะๆ นะครับ… ”

“ค่ะ… ”

“ผมเป็นห่วงนะ”

“ขอบคุณค่ะ… เอ่อ วันนี้ก่อนเที่ยงท่านมีนัดกับลูกค้าสองรายนะคะ… ”

หล่อนยังทำหน้าที่เลขา กลัวว่าธันวาจะลืม

“ครับ… เอาเป็นว่าช่วงบ่ายผมจะไปเยี่ยมคุณที่บ้าน… ”

คำพูดที่ได้ยินทำเอาหญิงสาวตกใจ

“อัญไม่ได้เป็นอะไรมาก… เดี๋ยวนอนสักพักครู่ก็น่าจะดีขึ้น… ”

“ไม่เ