บทที่ 52

อัยน์นายกกระสอบเมล็ดธัญพืชใบบนสุดลงมา แล้วจับตั้งที่พื้นห้องอย่างยากลำบาก

ก่อนหน้านี้ เธอเคยคิดว่าการลอบออกกำลังกายและบริหารสัดส่วนอย่างพวกทหารใต้สังกัดบิดา จะช่วยให้เธอแข็งแกร่งจนดูแลและปกป้องตัวเองได้อย่างไร้ที่ติ แต่พอต้องมายกยกกระสอบเมล็ดธัญพืชพวกนี้โดยไม่มีใครช่วย อัยน์นาก็เข้าใจทันที ว่าตัวเองคิดผิด

ที่เธอฝึกมา ยังไม่หนักพอ

ถึงเธอจะคิดว่ามันเพียงพอ แต่มันยังไม่พอ

ไม่ต้องให้ใครมาบอก อัยน์นาก็พอเดาออก ว่าที่ร่างกายเธอยังดูปวกเปียกแบบนี้ อาจเพราะ ถึงเธอจะพยายามบริหารแขนขาเพิ่มกำลัง แต่การออกกำลังกายอย่างหลบๆ ซ่อนๆ ที่เธอลอบทำ ยังเทียบไม่ได้กับวิธีที่พวกครูฝึกใช้ฝึกทหารใหม่ด้วยซ้ำ

เธออาจจะใช้ผ้านุ่มๆ ห่อรองเท้าเพื่อไม่ให้เกิดเสียงตอนออกวิ่ง แล้วทั้งวิ่งย่ำอยู่กับที่เพื่อเสริมกำลังขา ทั้งวิ่งวนไปวนมาในสวนรกครึ้มเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงขึ้น เธออาจจะฝึกลุกนั่งโดยไม่ใช้มือช่วยเพื่อสร้างกล้ามเนื้อหน้าท้อง เธออาจทำสิ่งที่ครูฝึกทหารเรียกว่าการ ‘ยึดพื้น’ เพื่อให้มีกำลังแขนและกล้ามเนื้อหน้าอกแข็งแรง แต่นอกจากสิ่งเหล่านั้นจะช่วยให้เธอสุขภาพแข็งแรงไม่เจ็บไข้ได้ป่วยง่ายๆ แล้ว มันกลับช่วยได้เพียงเปลี่ยนให้แขน ขา และทรวดทรงองค์เอวดูกระชับยิ่งขึ้น มากกว่าเปลี่ยนให้เธอเป็นผู้หญิงร่างกายบึกบึน ที่ยกกระสอบธัญพืชใบใหญ่เท่าตัวคนง่ายดายเหมือนยกนุ่นอย่างพวกทหาร

ความที่กระสอบธัญพืชทั้งใหญ่และหนัก ทำให้เพียงยกกระสอบลงมาตั้งแล้วเปิดปากถุง คุณหนูคนเล็กของคฤหาสน์ก็ถึงกับเหงื่อตก

อาการเหนื่อยหอบ ความขัดใจในผลลัพธ์การฝึก ทำให้อัยน์นาเริ่มพาลสงสัย ว่าเธอจะยอมนั่งคัดแยกเมล็ดธัญพืชงกๆ ให้เหงื่อตกมากกว่านี้ตามความต้องการท่านผู้หญิงแกรนเทรนท์ หรือจะสรรหาวิธีอะไรสักวิธีมาช่วยให้เธอทำตามคำสั่งไร้เหตุผลนี้สำเร็จโดยไม่ต้องลงแรงเท่าที่คนสั่งวาดหวังไว้

“ให้ตายเถอะ...” อัยน์นาได้แต่ทอดถอนใจ รู้ดีว่าสุดท้ายแล้วตัวเองก็ต้องมองหาตัวช่วยสักอย่างอยู่ดี

คุณหนูในชุดราตรีฟูฟ่องไล้ปลายนิ้วเรียวสวยวนบนผิวเมล็ดธัญพืชปากกระสอบไป สมองก็ลองคิดหาวิธีการคัดแยกเมล็ดธัญพืชเหล่านี้ไปด้วย

เมล็ดธัญพืชในกระสอบเหล่านี้ มีทั้งหมดห้าชนิด แบ่งเป็นเมล็ดถั่วแดงชนิดเมล็ดใหญ่พิเศษ เมล็ดถั่วดำรูปทรงรีอวบอ้วน เมล็ดถั่วเขียวกลมเกลี้ยงขนาดเล็กกว่าเมล็ดถั่วดำราวหนึ่งในสามส่วน เมล็ดธัญพืชชนิดที่มีเกิดและเติบโตเฉพาะในปัญจาปเท่านั้นอย่าง ‘ลูกเดือย’ ซึ่งเกือบจะครองตำแหน่งเมล็ดธัญพืชที่ขนาดเล็กที่สุดในกลุ่ม ถ้าไม่มีเมล็ดธัญพืชชนิดที่ห้า อย่างเมล็ดข้าวกะเทาะเปลือกที่ตัวเมล็ดเล็ก รูปทรงยาวรี ผิวเมล็ดมีส่วนผสมระหว่างสีขาวเหลืองและม่วง ดูสวยแปลกตา

เพื่อความแน่ใจ คุณหนูคนเล็กของคฤหาสน์ลองหยิบเมล็ดถั่วทั้งสามชนิด กับเมล็ดลูกเดือย และเมล็ดข้าวไม่รู้สายพันธุ์ ขึ้นมาวางเทียบขนาดบนฝ่ามือ ชนิดละหลายเมล็ด

ที่ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด...คือขนาด

ต่างกันที่ขนาด ก็ต้องแยกด้วยขนาด คิดได้เท่านั้น นักคัดแยกเมล็ดธัญพืชจำเป็นก็รีบสาวเท้าเข้าหาห้องครัว แล้วกวาดสายตาหาข้าวของที่มีลักษณะคล้ายตาข่ายหรือตะแกรงที่เห็นว่าเมล็ดข้าว เมล็ดลูกเดือย เมล็ดถั่วเขียว และเมล็ดถั่วดำ ลอดผ่านได้ แต่เมล็ดธัญพืชชนิดที่ใหญ่กว่าเมล็ดธัญพืชชนิดนั้นๆ ลอดผ่านไม่ได้

ค้นไปค้นมา ก็เลือกได้ตะแกรงกรองเส้นแป้งสำหรับใช้ทำอาหารจำพวกเส้นมาสองขนาด กับถุงตาข่ายที่แม่ครัวใช้แขวนผึ่งของแห้ง

ของพวกนี้ สองอย่างแรกน่าจะใช้แยกเมล็ดลูกเดือย กับเมล็ดถั่วเขียวได้ ส่วนถุงตาข่ายรูไม่เล็กไม่ใหญ่ก็ใช้กรองแยกเมล็ดถั่วดำออกจากเมล็ดถั่วแดงได้อย่างไม่ต้องสงสัย

เหลือพวกที่เล็กที่สุด อย่างข้าว... อัยน์นากวาดสายตาจนทั่ว ก็ยังไม่เจอของที่น่าจะใช้การได้

ในนาทีที่เธอเกือบจะตัดใจ ใช้ถุงตาข่ายแยกเอาพวกที่ใหญ่ที่สุดอย่างเมล็ดถั่วแดงออกก่อน หางตาก็เหลียวไปเห็นชายกระโปรงตัวเอง

ชุดราตรีฟูฟ่องชายยาวเหยียดชุดนี้ มีผ้าตาข่ายสีขาวติดประดับแทรกอยู่ระหว่างชั้นผ้าสีฟ้าโปร่ง ตั้งแต่ช่วงก้น ยาวมาจนถึงสุดชายผ้า มองเผินๆ ก็ดูสวยเหมือนเมฆสีขาวล่องลอยกลางท้องฟ้า แต่ถ้าถามความรู้สึกคนสวมอย่างเธอแล้ว บอกได้แค่สองคำ ว่า หนัก และ เกะกะ เกินไป

อัยน์นารีบลองเอาชายผ้าตาข่ายมากรองเมล็ดธัญพืชดู พอเห็นว่าผ้าตาข่ายผืนนี้ใช้กรองเมล็ดข้าวได้ดี ไร้ที่ติ คุณหนูคนงามก็คว้ากรรไกรมาตัดชายผ้าส่วนที่เป็นตาข่ายดังฉับ แล้วจับผ้าตาข่ายผืนนั้นไปขึงบนปากหม้อทรงกลมใบโต เริ่มลงมือแยกเมล็ดธัญพืชทั้งห้าชนิดออกจากกัน

เธอใช้ผ้าตาข่ายแยกเมล็ดข้าวออกก่อนเพื่อน จากนั้น ใช้ตะแกรงกรองเส้นแป้งทั้งสองชิ้นแยกเมล็ดลูกเดือยและถั่วเขียวตามขนาดเล็กใหญ่ แล้วใช้ถุงตาข่ายของแม่ครัวแยกถั่วดำออกจากถั่วแดง

ด้วยวิธีการนี้ ใช้เวลาไม่นานเท่าที่คิด เธอก็แยกเมล็ดธัญพืชกระสอบแรกสำเร็จอย่างสวยงาม

หึ...สองชั่วโมง

คุณหนูคนเล็กมองกองกระสอบใบใหญ่ตรงหน้าอย่างไม่ยี่หระ

นึกว่าจะยากกว่านี้ซะอีก

เมื่อรอบทดลองเสร็จสิ้น อัยน์นาก็ออกแรงยกกระสอบที่เหลือทั้งหมดลงมาตั้งเรียงกัน นัยว่าจะยอมเหนื่อยยกของหนักอีกแค่เที่ยวเดียวเท่านั้น จากนั้นก็เริ่มทำงานตรงหน้าอีกหน

แล้วหลังจากนั้น ภายในคฤหาสน์ทรงเก่าแก่โบราณ ก็แว่วเสียงเพลงไพเราะกังวานหวาน จากห้องเก็บของข้างห้องครัว