บทที่ 9

หลังหายไปจากพัทยาหลายวัน ไผ่หลิวกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับแปลนออกแบบทั้งหมด เพื่อนำมาเสนอเจ้าของโครงการอย่างอลิซาเบธและเพชรกล้า

และตอนนี้หญิงสาวนักออกแบบร่างเล็กแต่ท่าทางคล่องแคล่วพูดจาฉะฉาน กำลังเปิดภาพจากวีดีโอ แสดงถึงการออกแบบจัดวางเฟอร์นิเจอร์ในจุดต่างๆของโรงแรม ไม่ว่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน ห้องอาหาร รวมทั้งในส่วนของเค้าท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ทางโครงการก็ให้ความไว้วางใจ บริษัทของนพคุณเป็นผู้ออกแบบและติดตั้งให้ทั้งนั้น เรียกได้ว่ากินรวบตั้งแต่ก่อสร้างยันออกแบบภายใน

สายตาคมกริบของเพชรกล้า กำลังไล่ดูการออกแบบอย่างสนใจ ถึงแม้ในใจของเขาจะมีอคติและคิดหมั่นไส้ลูกชายเจ้าของบริษัทอย่างนพคุณ แต่ก็ต้องยอมรับว่า การออกแบบเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งภายในของไผ่หลิวนั้นมันดูเรียบหรูทันสมัย และเหมาะแก่การใช้งานในทุกฟังก์ชั่น อย่างปฏิเสธไม่ได้เลย

"ออกแบบดีมากครับ มันดูทันสมัยเหมาะกับการใช้งานทุกอย่าง ทั้งโทนสีและรูปแบบ ผมเอาตามนี้ก็แล้วกัน"

เขาหันไปบอกสาวร่างเล็กที่กำลังยิ้มแป้นจนตาหยี ในที่สุดงานแรกของเธอก็ผ่านเสียที แถมได้ทำโครงการใหญ่หลายพันล้านทั้งๆที่พึ่งจะเรียนจบมา

"จริงหรือคะคุณเพชร งานของหลิวผ่านแล้วเหรอคะ" เธอแทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง ก่อนที่จะหันมาหาอลิซาเบธ และพูดอออกมาอย่างดีใจว่า

"ขอบใจนะอลิซ ขอบใจมากที่เลือกเรา" เธอจับมือของเพื่อนสาว พลางเขย่าอย่างดีใจ

"ต้องเลือกอยู่แล้ว แกเก่งขนาดนี้ พี่นพต้องดีใจมากแน่ๆ ที่ได้มัณฑนากรเก่งๆอย่างแกมาเป็นลูกน้อง" อลิซาเบธบอกกับเพื่อนใบหน้าเปื้อนยิ้ม

แต่มันขัดตาอีกคนจนใบหน้าตึงขึ้นมา คำก็พี่นพ สองคำก็พี่นพ ขนาดไอ้ตี๋นั่น มันไปคุมงานที่อื่น ยังจะพูดถึงมันทั้งวัน

ส่วนเขาที่นั่งอยู่ตรงนี้ ไม่คิดที่จะสนใจกันเลย จู่ๆก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมา เพราะตลอดเวลาหลายอาทิตย์ ที่ผ่านมานี้ เพชรกล้าคอยดูแลเอาใจใส่คนตัวเล็กตลอดแต่ดูเหมือนเอาชนะใจ ไม่ได้เลย

"ถ้าอย่างนั้น หลิวขอชวนคุณเพชรไปทานอาหารได้ไหมคะ หลิวอยากจะเลี้ยงขอบคุณ" เสียงของไผ่หลิวทำให้เพชรกล้าตื่นจากภวังค์ ก่อนจะหันไปหาคนตัวเล็กเป็นเชิงปรึกษา สองสามอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ เขาพยายามชวนเธอไปทานอาหาร เพื่อทำตามแผนการที่วางไว้ แต่โดนปฏิเสธอยู่ร่ำไป

"ไปก็ได้" เสียงตอบรับของอลิซาเบธทำให้อีกคนหูผึ่งทันที และสมองอันชาญฉลาดของเขา กำลังวางแผนว่าจะทำยังไงต่อไป เขาอยากปิดจ็อบจะแย่แล้ว เพราะเบื่อที่จะตามตื้อเธอเต็มทน

"ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเย็นนี้เลยนะคะ" ไผ่หลิวหันไปบอกทั้งสองคน ก่อนที่พวกเขาจะพยักหน้าพร้อมๆกัน

และในตอนค่ำวันเดียวกันนั้น อลิซาเบธเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูพร้อมกับไผ่หลิว สายตาผู้ชายทั้งร้านต่างมองมาที่เธอ

ก็ผิวขาวๆที่อยู่ในเสื้อเกาะอกเอวลอยและกางเกงยีนส์ขาดๆสไตล์วัยรุ่นของเธอนั้น มันเรียกสายตาหนุ่มๆได้ไม่ยาก รวมทั้งสายตาของเพชรกล้าก็มองมาเหมือนกัน เขาเผลอหันมองหญิงสาวจนตาค้าง ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และหันกลับไปเหมือนเดิม

"รอนานไหมคะคุณเพชร" ไผ่หลิวเป็นฝ่ายทักทาย

"ผมพึ่งจะมาถึง" เขาหันไปพูดนิ่งๆก่อนจะมองเลยไปที่อลิซาเบธที่กำลังส่งยิ้มให้เขาอยู่ตอนนี้

อลิซาเบธยิ้มให้เขาอย่างนั้นเหรอ เพชรกล้าแทบไม่อยากจะเชื่อสายตา เพราะตลอดหลายอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ เธอมึนตึงใส่เขามาตลอด หรือจะใจอ่อนลงแล้ว จู่ๆหัวใจของชายหนุ่มก็เกิดเต้นแรงขึ้นมา เหมือนกับว่าตกหลุมรักครั้งแรก

แต่ไม่หรอก เขาไม่มีวันยอมรับการแต่งงานแบบคลุมถุงชนแน่นอน ชายหนุ่มบอกกับตัวเอง ก่อนที่ผ่อนลมหายใจช้าๆเพื่อลดอาการเต้นแรงของหัวใจ

"คุณหลิวจะทานอะไรสั่งได้เลยนะครับ มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง" เขาหันไปบอกเพื่อนของเธอ

"ได้ไงล่ะคะคุณเพชร หลิวชวนมาหลิวก็ต้องเป็นคนเลี้ยงซิ" อีกฝ่ายโวยวาย

"ให้พี่เพชรเลี้ยงน่ะ ดีแล้ว แกพึ่งจะทำงานไม่ใช่เหรอ ถือว่าเป็นการเลี้ยงขอบคุณ ที่ออกแบบเฟอร์นิเจอร์สวยๆให้กับโรงแรมของเรา" อลิซาเบธขยิบตาให้เพื่อน ส่งสัญญาณว่าถล่มได้เลย ไผ่หลิวยิ้มรับจนตาหยี ก่อนจะตอบไปว่า

"ถ้าอย่างนั้น หลิวไม่เกรงใจนะคะ"

ไม่นานอาหารหลากหลายก็ถูกสั่งมาเต็มโต๊ะ แต่เพชรกล้าไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว เรื่องเปย์ผู้หญิงแค่นี้ ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วง

แต่กำลังคิดวางแผนขั้นต่อไปมากกว่า ชายหนุ่มกำลังคิดว่า เขาจะทำตามแผนของคฑาดีไหม หรือจะใช้เสน่ห์ของตัวเองหลอกล่อให้เธอตกหลุมพรางที่เขาวางเอาไว้ดี

เพราะดูจากแววตาของอลิซาเบธในวันนี้ ดูเธอจะคลั่งรักเขาเหมือนดังเดิม หากเธอคลั่งรักเขาอย่างนี้ มันก็ไม่ยากต่อการล่อลวง ชายหนุ่มพยายามคิดทบทวนแผนบางอย่างอยู่ในใจ ก่อนจะตัดสินใจว่าจะล้มเลิกแผนสร้างสถานะการณ์ แต่จะใช้แผนบอกรักเธอและหลังจากนั้น ก็จะทำให้เธอยอมแต่งงานแบบรวบรัดในอีกไม่นาน หัวสมองอันชาญฉลาดของเขา คิดแผนการทุกอย่างเงียบๆ

ก่อนจะสั่งไวน์ราคาแพงมาเลี้ยงสองสาว เขาอยากจะให้เธอเมา ทุกอย่างจะได้ง่ายมากขึ้นกว่าเดิม และถ้าหากคืนนี้ทุกอย่างเป็นใจ เขาจะได้ปิดจ็อบเสียที..

ทั้งสามคนนั่งทานอาหารกันเงียบๆกว่าหนึ่งชั่วโมง ก่อนที่เพชรกล้าจะขอตัวไปห้องน้ำ ระหว่างทางที่เขาเดินออกจากโต๊ะไปนั้น สาวๆต่างหันไปมองความหล่อจนคอแทบเคล็ด

"พี่เพชรของแกนี่ฮอตจริงๆว่ะ ดูซิ สาวๆโต๊ะนั้นหันมองอย่างกับจะกลืนกิน" ไผ่หลิวสะกิดเพื่อนให้ดูสาวๆโต๊ะหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกล อลิซเบธยักไหล่ ก่อนจะบอกว่า

"ก็ได้แค่มอง" เพราะทุกวันนี้เพชรกล้าเดินตามเธอต้อยๆ จนอลิซาเบธมั่นใจแล้วว่า เขากลับมาคราวนี้ เพราะรักเธอจริงๆ

"ทานเสร็จแล้วเช็คบิลเลยไหมครับ" ชายหนุ่มถามสองสาว หลังจากกลับมานั่งที่โต๊ะได้ไม่นาน

"เช็คบิลเลยก็ได้ค่ะ หลิวอยากจะกลับห้องเต็มทีแล้ว" ไผ่หลิวบอกกับเขา ก่อนที่เพชรกล้าจะเรียกเช็คบิล และเอ่ยถามทั้งสองสาวว่า "ไปเดินเล่นเลียบชายหาดกันไหมครับ"

"พวกคุณไปกันเถอะค่ะ หลิวง่วง อยากจะนอนแย่แล้ว พรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัทแต่เช้า" ไผ่หลิวอยากเปิดโอกาสให้เพื่อนปรับความเข้าใจกัน

" ไปแป๊บเดียวก็ได้นี่ไผ่หลิว พึ่งจะสองทุ่มเอง" อลิซาเบธหันไปบอกเพื่อนสาว ทำให้คนตัวโตมองจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างกดดัน

"เฮ้ย พวกแกไปเถอะ ฉันไม่สะดวกจริงๆ งั้นแยกกันตรงนี้นะ" ไผ่หลิวรีบปฏิเสธก่อนจะเดินออกจากร้านไป

เพชรกล้าจึงลุกขึ้นเต็มความสูง พาอลิซไปเดินเล่นริมชายหาดอันเงียบสงบ แต่ก็โรแมนติกเพราะมีเสียงคลื่นดังเอื่อย และแสงจันทร์ส่องกระทบผืนน้ำอย่างสวยงาม

และขณะที่เขาและเธอเดินเล่นริมหาดอยู่นั้น ชายหนุ่มคุกเข่าลงกับพื้นและนำแหวนเพชรที่เตรียมไว้ เปิดออกต่อหน้าหญิงสาว มันเป็นวงเดียวกันกับที่เธอคืนให้ในวันนั้น แต่วันนี้เพชรกล้าอยากจะสวมใส่ให้เธอเหมือนเดิม

" ขอโอกาสให้พี่อีกครั้งนะครับอลิซ" เขาส่งสายตาอ้อนวอนไปหาหญิงสาว ทั้งน้ำเสียงและแววตามันอบอุ่นจนยากที่จะปฏิเสธ หัวใจของเธอมันก็เป็นของเขาอยู่แล้ว อลิซาเบธจึงส่งมือให้ชายหนุ่มอย่างไมลังเล

เพชรกล้ากดยิ้มลึกตรงมุมปาก ก่อนจะบรรจงสวมแหวนเพชรวงนั้นกลับคืนไปที่นิ้วนางข้างซ้าย และผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ

ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ นึกว่าตัวเองต้องทำตามแผนบ้าๆของคฑาเสียแล้ว ง่ายกว่าที่คิด ชายหนุมนึกในใจ ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง จับใบหน้างามให้แหงนหงายมารับจูบร้อนของเขา

เป็นครั้งแรกที่ร่างกายของสองหนุ่มสาวได้สัมผัสกันและกัน และจูบของเขานั้นมันวาบหวามจนอลิซาเบธถึงกับมัวเมา อาจจะเป็นเพราะไวน์ที่ดื่มเข้าไปก่อนหน้านี้

รู้ตัวอีกที แผ่นหลังของเธอ ก็แตะอยู่ที่เตียง ภายในห้องนอนของเขาเสียแล้ว

:

:

:

:

อ้าว ลูกสาว แผ่นหลังแตะเตียงไปแล้วค่ะ ตอนหน้าเสร็จอีพี่เพชรแน่นอน ส่วนอีพี่เพชรนี่ก็ไบโพล่าเหลือเกิน

😆😆