บทที่ 11 วิวาห์คนลวง

"อลิซเสียใจไหม ที่ตกเป็นของพี่" เขาแกล้งถามหญิงสาว มือเรียวกำลังเกลี่ยผมที่ปรกผ้าผากของเธออย่างอ่อนโยน เขาทำเหมือนกับว่าเธอคือคนสำคัญที่สุดในชีวิต แล้วอย่างนี้ จะไม่ให้ใจอ่อนได้ยังไง

คนตัวเล็กซุกหน้ากับแผงอกที่มีซิกแพคแน่นๆของเขาอย่างเขินอาย จะพูดยังไงดีล่ะ อันที่จริงก็ไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วขนาดนั้นหรอก

แต่เป็นเพราะบรรยากาศมันเป็นใจ และฤทธิ์ไวน์ที่ดื่มเข้าไปนั้น มันทำให้หญิงสาวไม่ลังเลที่จะตามเขามาที่บ้านพักหลังนี้ และทุกอย่างมันก็เลยตามเลย

" ไม่ค่ะ อลิซรักพี่เพชร " เธอแหงนหงายใบหน้างามขึ้นไปบอกกับเขา

"แต่พี่ก็รู้สึกผิดนะ ที่ทำกับน้องอลิซอย่างนี้ ทั้งๆที่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน พี่ว่ากลับไปกรุงเทพคราวนี้ เราจัดงานแต่งกันเลยดีไหม" เขาส่งสายตาแสดงความรู้สึกผิดต่อหญิงสาว ทั้งๆที่จริงแล้ว ทุกอย่างมันเป็นแค่แผนการ แผนการที่เขาจะได้ทรัพย์สมบัติของคุณย่าคืนมา

หลังจากนั้น เขาก็จะหย่ากับเธอ

ส่วนคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นกำลังพยักหน้ากับแผงอกกว้าง เธอใสซื่อเกินกว่าจะทันเล่ห์เหลี่ยมคนอย่างเขานัก แต่เพราะรักด้วยแหละหล่อนจึงยอมทุกอย่างไม่มีการลังเล

หลายอาทิตย์ต่อมา @ กรุงเทพมหานคร

สองหนุ่มสาวมาบอกข่าวดีกับพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย พลอยใสดีใจจนเนื้อเต้น เมื่อเห็นว่าลูกชายคนเดียวจะได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝากับผู้หญิงที่ตัวเองเลือกเอาไว้ให้เสียที

ส่วนพ่อแม่ของอลิซาเบธนั้น ถึงจะแปลกใจในการเปลี่ยนแปลงกระทันหันของเพชรกล้า แต่เพื่อความสุขของลูกสาวเขาจึงไม่คัดค้านอะไร แล้วอีกอย่างเงินกว่าสามพันล้าน มันก็ยากที่จะหามาคืนได้ทัน

สามเดือนต่อมา

การแต่งงานแแบบสายฟ้าแลบ ถูกจัดขึ้นภายในโรงแรมหรูระดับห้าดาว ซึ่งมีแต่แขกผู้ใหญ่ระดับบิ๊กๆทั้งนั้นที่มาร่วมงาน ก็ไต้ฝุ่นเป็นนักธุรกิจส่งออกระดับประเทศ เขาทำธุรกิจมาหลายปี เรียกว่ามีหน้ามีตาทางสังคม ส่วนทางคริสเตียนโน่ก็ไม่น้อยหน้า ถึงแม้ว่าธุรกิจของเขา มันจะเป็นธุรกิจสีเทาๆ แต่ก็มีคนนับหน้าถือตาไม่น้อยเหมือนกัน

"วันนี้แกสวย เหมือนกับเจ้าหญิงเลยว่ะ" ไผ่หลิวเอ่ยชมเพื่อนสาวตอนอยู่ด้วยกันในห้องแต่งตัว ก็ชุดที่อลิซาเบธใส่อยู่นี้ มันเป็นผ้าลูกไม้ราคาแพงที่ส่งตรงมาจากปารีส พอสวมใส่อยู่ในตัวของหญิงสาวแล้ว สวยสง่าราวกับเจ้าหญิงที่ออกมาจากเทพนิยาย ผมของเธอถูกตกแต่งเป็นลอนสวยงามถักเปียเล็กๆรวบไว้ทางด้านหลัง และเสียบดอกไม้เล็กๆดูสวยงาม ส่วนใบหน้านั้นถูกตกแต่งอย่างปราณีตยิ่งมีรูปหน้าทรงไข่รับกับดวงตากลมโตของเธอแล้ว คืนนี้จึงเป็นคืนพิเศษ ที่อลิซาเบธสวยมากกว่าทุกคืน

" ออกไปได้แล้วจ้ะสาวๆ ได้ฤกษ์แต่งงานแล้ว" มาริสาเข้ามาเรียกลูกสาวให้ออกไป เพราะในตอนนี้มันได้ฤกษ์งามยามดีสำหรับพิธีมงคล ซึ่งตีมงานในวันนี้จะจัดแบบไทยๆหลังจากตักบาตรและสวมแหวนหมั้นในช่วงเช้า ตอนนี้ก็จะเป็นพิธีรดน้ำสังข์ เพื่อความเป็นสิริมงคล

อลิซเบธเดินลงมาตรงบันไดเวียนทรงโรมันเพื่อจะเดินไปหาเจ้าบ่าวที่ยืนรออยู่ตรงนั้น และเขาก็แหงนหน้าขึ้นมามองเธอพอดี หัวใจของชายหนุ่มเต้นเป็นจังหวะเพลงร็อค เมื่อเขาเห็นผู้หญิงที่นอนกอดมาหลายเดือน อยู่ในชุดเจ้าสาวแสนสวย มันเป็นชุดผ้าลูกไม้แขนยาว ชายกระโปรงฟูฟ่อง แต่เผยความเซ็กซี่เล็กๆโดยการผ่ากลางหน้าอกแต่พองาม

ถึงมันจะผ่าเล็กๆก็เถอะ แต่หน้าอกอวบอิ่มขาวผ่องสองข้างที่เขามองเห็นอยู่นั้น มันก็ทำให้ลำคอแห้งผากได้เหมือนกัน

"มองขนาดนี้ กูว่าไม่มีการหย่าแล้วมั้ง" คฑาแซวเพื่อน เมื่อมองเห็นแสงวิววับจากสายตาของชายหนุ่ม คำพูดของคนข้างๆทำให้เมธินีร้อนรนจนแทบจะทนไม่ไหว เพราะเธอก็เห็นอย่างนั้นเหมือนกัน และอีกอย่างตั้งแต่เพชรกล้าเตรียมงานแต่งกับอลิซาเบธ เขาก็ไม่เคยโทรหาเธออีกเลย

' แล้วอย่างนี้ เขาจะหย่าขาดจากกันหรือ ' หญิงสาวเริ่มวิตกกังวล พลางกำมือถือในมือเอาไว้แน่น เธอมีข้อมูลบางอย่างอยู่ในนี้ หากเพชรกล้าไม่ยอมหย่ากับผู้หญิงคนนั้น เธอจะเป็นคนทำให้ทั้งคู่หย่าขาดจากกันเอง แต่ถึงจะคิดอย่างนั้น เมธินีก็ยังเดินไปหา พร้อมส่งยิ้มไปให้อลิซาเบธอย่างเป็นมิตร แต่เป็นยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตา

" ยินดีด้วยนะคะ"

" ขอบคุณค่ะ" อลิซาเบธยิ้มตอบ เพราะเคยเจอผู้หญิงตรงหน้าสองสามครั้ง ตอนคุยงานด้วยกัน เพราะอีกไม่นานโรงแรมก็จะเปิดให้บริการ และมาเก็ตติ้งที่เพชรกล้าเลือกเอาไว้ ก็คือเมธินี คนนี้นั่นเอง

เพชรกล้าเป็นคนเสนอเมธินีให้มาทำตำแหน่งมาเก็ตติ้งของโรงแรม เขาบอกว่าตอนเรียนอยู่ที่อเมริกานั้นเธอทำงานพิเศษเกี่ยวกับการตลาดให้กับโรงแรมหลายแห่ง และมีคอนแทคนักท่องเที่ยวอยู่ในมือ อลิซาเบธก็เห็นด้วยกับเขา เพราะดูจากบุคลิคที่ดูมั่นใจของผู้หญิงตรงหน้า คงสามารถหาลูกค้าเข้ามาพักในโรงแรมได้อย่างมากมาย

"เชิญตามสบายนะคะ" อลิซาเบธเอ่ยขอตัวกับผู้หญิงตรงหน้า ก่อนจะยื่นมือให้เพชรกล้า จูงขึ้นไปบนเวที

ทั้งคู่นั่งให้ผู้ใหญ่รดน้ำสังข์เหมาะสมกันดั่งกิ่งทองใบหยก แขกเหรื่อที่มาร่วมงานวันนี้ ต่างก็พูดถึงเจ้าสาวเจ้าบ่าวอย่างชื่นชม

ผิดกับ 'เมธินี' เธอเอาแต่มองขึ้นไปบนเวทีด้วยความอิจฉาริษยา ริษยาอลิซาเบธที่ได้แต่งงานกับเพชรกล้า ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนั้น มันควรจะเป็นเธอมากกว่า หญิงสาวหยิบแชมเปญขึ้นมาดื่มแก้วต่อแก้ว จนคฑาต้องห้ามปราม

"เมนี่ เราว่าเธอดื่มมากเกินไปแล้วนะ " คฑาพยายามแย่งแก้วใบนั้นจากมือของหญิงสาว

"อย่ามายุ่งน่ะ วันนี้จะดื่มฉลองให้ผัวเก่าซะหน่อย" เธอเผลอพูดเรื่องความหลังออกมา ทั้งๆที่เรื่องของเธอกับเพชรกล้า มันผ่านไปตั้งนานแล้ว และตอนนี้สถานะเธอกับเขา เป็นเพียงแค่เพื่อนกัน

"นี่เธอยังไม่เลิกพูดถึงเรื่องนี้อีกเหรอเมนี่" เมื่อคำว่าผัวเก่าหลุดออกจากปากเมธินี มันก็ทำให้คนที่อยู่เคียงข้างเธอมาตลอด ใบหน้าตึงขึ้นมาเหมือนกัน

"นี่อย่าบอกนะว่า ที่ดื่มจนเมาขนาดนี้ เพราะเมนี่อยากจะกลับไปหามัน"

"แล้วทำไมเมนี่จะกลับไปไม่ได้ เดี๋ยวอีกหน่อยเขาก็เลิกกัน"

"นี่เธอหูหนวกตาบอดหรือไงวะเมนี่ ไอ้เพชรมันมองเมียตาเชื่อมขนาดนั้น เขาจะเลิกกันได้ยังไง" คำพูดของผู้ชายข้างๆทำให้เมธินี จับแก้วแชมเปญในมือเอาไว้แน่น หากว่าเพชรกล้าไม่ยอมหย่า เหมือนที่เคยพูดเอาไว้ เธอนี่แหละ จะทำให้ทั้งคู่เลิกกันเอง

งานแต่งสุดหรูดำเนินไปจนกระทั่งถึงตอนกินเลี้ยง ตอนนี้ทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาต้อนรับแขก อลิซาเบธอยู่ในชุดเดรสเปิดไหล่สีขาว ส่วนเจ้าบ่าวของเธอก็อยู่ในชุดทักซิโด้สีขาวเหมือนกัน ทั้งสองคนเดินทักทายแขกเหรื่อไปทั่วงาน จนกระทั่งเดินพูดคุยกับแขกหลายชั่วโมงผ่านไป

อลิชขอตัวจากกลุ่มแขกในงานเลี้ยง พร้อมรอยยิ้มสุภาพ เธอจับชายกระโปรงพลิ้วไหวแล้วเดินออกจากห้องจัดเลี้ยงไปยังห้องน้ำ ทิ้งเสียงเพลงคลอเบา ๆ และเสียงหัวเราะไว้เบื้องหลัง

ทว่าในเงามืดของเสาฉากหนึ่ง เมธินีจ้องตามเธอไปด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาต

“นี่คือโอกาสเดียว... ฉันจะปล่อยให้เธอได้ครอบครองเพชรไปไม่ได้เด็ดขาด ยัยอลิช!”

เมธินีคำรามเสียงรอดไรฟัน ไม่รอช้า เมธินีรีบสาวเท้าเดินตามไป เธอเดินเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนมาหยุดอยู่หน้าห้องน้ำหญิง ทว่า...