บทที่ 8 แกล้งรัก 2

หลายอาทิตย์ต่อมา

หลังจากตรวจสอบโครงสร้างตึกเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นขั้นตอนตกแต่งภายใน และบริษัทของนพคุณมีบริการครบวงจรตั้งแต่ก่อสร้างตึก จนถึงตกแต่งภายใน

แต่ทว่างานตกแต่งภายในนี้ เขาไม่ได้มาดูแลด้วยตัวเอง แต่ส่งมัณฑนากรหรือว่านักออกแบบมาแทน

และมัณฑนากรที่มารับงานนี้ก็คือไผ่หลิว เพื่อนสาวของอลิซาเบธนั่นเอง ทำให้หลายวันที่ผ่านมานี้เพชรกล้าหายใจคล่องคอขึ้นมาก เพราะไม่มีก้างมาขวางคอ

แต่ถึงแม้ว่า ไม่มีนพคุณอยู่ตรงนี้ อลิซาเบธก็ยังไม่เปิดโอกาสให้เขาอยู่ดี เธอจะคุยกับเขาเฉพาะเรื่องงานเท่านั้น นอกนั้นก็จะถามคำตอบคำ ชวนไปเที่ยวข้างนอกก็ไม่เคยไป แม้กระทั่งชวนไปทานอาหารข้างๆโรงแรม เธอยังไม่เคยไปกับเขาเลย แต่เพชรกล้าไม่รู้หรอกว่า จริงๆอลิซาเบธใจอ่อนมานานแล้ว แต่ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ เธอก็แค่เก็บทรงและกำลังลองใจเขาอยู่แค่นั้นเอง

เหมือนอย่างตอนนี้ที่เลือกสีผ้าม่านกับไผ่หลิว เธอก็ลอบมองคนตัวโตตลอดเวลา

" ฮันแน่ แอบมองอีกแล้วนะ แต่ก็อย่างว่าแหละ พี่เพชรหล่อขนาดนั้น ฉันอิจฉาแกจริงๆ " ไผ่หลิวแอบกระซิบกระซาบเพื่อนรัก พลางชะเง้อคอมองชายหนุ่มร่างสูง ที่กำลังเทียบสีของผ้าม่านอยู่อีกมุม

อลิซาเบธหันไปดูคนตัวโตที่กำลังเลือกสีผ้าม่านอย่างขมักเขม้นอยู่นั้น และเผลออมยิ้มน้อยๆอย่างมีความสุข

หลายอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ เพชรกล้าทำตัวดีขึ้นมาก เข้ามาช่วยจัดการส่วนต่างๆของโรงแรม ช่วยเธอดูแลเรื่องโครงสร้าง ช่วยคุยกับวิศวะกรถึงการออกแบบเรื่องสาธารณูปโภคต่างๆและแน่นอนเขาเป็นผู้ชาย จึงสามารถจัดการสิ่งเหล่านี้ได้ดีกว่าเธอ

"ใจอ่อนแล้วสิ!" ไผ่หลิวเอ่ยแซวเพื่อนขำๆพลางเหล่มอง ใบหน้าซ่อนยิ้มของหญิงสาว

"ไม่ เราไม่ใจอ่อนง่ายๆหรอก เราอยากให้เขาพิสูจน์ตัวเองนานกว่านี้หน่อย" อลิซาเบธพูดอย่างมีความสุข การโดนคนที่เรารักมาตามจีบ มันมีความสุขอย่างนี้นี่เอง บาดแผลความรู้สึกน้อยใจ ที่โดยเขาทิ้งมาตลอดสองปี มันเลือนหายไปจนหมดสิ้น

ตอนนี้อลิซาเบธแค่ทำเป็นสงวนท่าที เพราะกลัวอีกฝ่าย จะได้ใจ

" เล่นตัวมาก ระวังเขาเปลี่ยนใจนะ" ไผ่หลิวเอ่ยแซวเพื่อนขำๆ

"เปลี่ยนใจก็เปลี่ยนใจสิ เราจะได้ยึดโรงแรมนี้เสียเลย" อลิซาเบธทำหน้ายู่กลับไป เพราะเธอรู้ดีว่าเพชรกล้าไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอก

พ่อแม่ของเธอและเขาปูทางสร้างธุรกิจเอาไว้ให้หมดแล้ว ใครทิ้งเงินลงทุนตั้งหลายพันล้านไป ก็ถือว่าโง่สุดๆ แต่ที่ยังเล่นตัวอยู่ตอนนี้ เพราะอลิซาเบธอยากจะให้เขารักที่ตัวตนของเธอมากกว่า มากกว่ายอมแต่งงานเพราะทำธุรกิจร่วมกัน

"พี่ว่าเลือกผ้าม่านเป็นสีน้ำตาลอมทองดีไหมอลิซ มันดูเรียบหรูมีระดับ เวลาลูกค้าเข้ามาพักจะได้รู้สึกถึงความมีระดับของโรงแรม" ชายหนุ่มเดินมาหาหญิงสาว พร้อมกับตัวอย่างผ้าม่านในมือ

ใจตรงกันอีกแล้ว เพราะอลิซาเบธก็เล็งสีนี้เอาไว้เหมือนกัน

"ค่ะ เอาสีน้ำตาลอมทองก็ได้ค่ะ แล้วใส่เป็นผ้าม่านโปร่งด้านใน" เธอบอกเขาพร้อมไผ่หลิวกระทุ้งข้อศอกไปที่สีข้าง พลางกระซิบว่า " นอกจากจะเหมาะสมกันแล้ว ใจตรงกันอีกต่างหาก"

"อย่าแซวดิ" อลิซาเบธทำท่าเขิน แต่พยายามเก็บอาการ

"งั้นตกลงตามนี้นะคะ หลิวจะออกแบบดีไซน์ผ้าม่านทั้งหมด แล้วจะนำมาให้ดู"

ไผ่หลิวหันไปพูดกับเพชรกล้าอย่างเป็นมิตร เรื่องที่เคยคิดอคติว่าเขาอาจจะมีคนอื่นนอกจากเพื่อนของเธอนั้น ตอนนี้ไผ่หลิวไม่คิดอย่างนั้นแล้ว

เพราะตลอดหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา เพชรกล้าดีกับอลิซาเบธมาก ดีเสียจนอยากจะเชียร์ให้ทั้งคู่ได้แต่งงานกันเร็วๆ

"เรากลับก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน" ไผ่หลิวหันไปบอกลาอลิซาเบธ ขณะที่ทั้งสามคนเดินออกมาที่ลานจอดรถพร้อมกัน

"อืม ขับรถดีๆนะ" อลิซาเบธบอกกับเพื่อน ก่อนจะเดินไปที่บิ้กไบค์ของเธอเหมือนกัน แต่ทว่าเพชรกล้าเดินตามเธอมาที่รถบิ้กไบค์คันใหญ่ ซึ่งหญิงสาวตัวเล็กๆชอบขับขี่มันเป็นประจำ

"เดี๋ยวก่อนอลิซ วันนี้ให้พี่ไปส่งนะครับ" เพชรกล้าถามหญิงสาวอย่างนี้ทุกวัน เพราะอยากจะเอาใจด้วยการขับรถไปส่งเธอที่ห้องพัก ถึงแม้ว่ามันจะอยู่ห่างออกไปไม่กี่กิโลเมตรก็ตาม

"พี่เพชรก็เห็นนี่ว่าอลิซเอามอเตอร์ไซส์มา" เธอบอกกับเขาพร้อมก้าวขาขึ้นบิ้กไบค์คันใหญ่ เตรียมจะขับออกไป

"แต่พี่ไม่อยากจะให้อลิซขับมอเตอร์ไซส์ไปมาอย่างนี้เลยนะ มันอันตราย"

น้ำเสียงที่แสดงออกมานั้น เหมือนกับว่าเขาพูดออกมาจากใจ และสีหน้าของเขาที่แสดงออกมาตอนนี้ มันดูวิตกกังวล เหมือนเป็นห่วงเธอจริงๆ

อลิซาเบธสัมผัสได้ถึงสิ่งนั้น แววตาของหญิงสาวทอแสงเป็นประกายวาววับอย่างดีใจ เธออยากจะเข้าไปโอบกอดคนตรงหน้า..

แต่ทว่า... อดทนไว้ยัยอลิซ เล่นตัวไปก่อน เสียงสะท้อนจากโสตประสาทอีกด้านหนึ่งของเธอ บอกว่าอย่าพึ่งใจอ่อนในตอนนี้ อลิซาเบธอยากจะให้เขาง้อให้นานกว่านี้ เพื่อพิสูจน์ความจริงใจ

"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ อลิซขับมาตั้งแต่อายุสิบแปดแล้ว ไปก่อนนะคะ" เธอสวมหมวกกันน็อก ก่อนจะบิดคันเร่งผ่านหน้าเขาไป

"เฮ้อ!" เสียงถอนหายใจเหนื่อยหน่ายของเพชรกล้าเขาตามเอาใจมาหลายอาทิตย์แล้ว แต่อลิซาเบธ ก็ยังไม่ยอมใจอ่อนเสียที

******

ส่วนอีกทางด้านหนึ่ง @ อิตาลี่

"พลอยโทรมาบอกว่าตาเพชร ตามไปง้ออลิซที่โรงแรม หลายอาทิตย์แล้วค่ะ"

มาริสามีสีหน้ากลุ้มใจอย่างเห็นได้ชัด ไม่ใช่ว่าเธอไม่เอ็นดูเพชรกล้า แต่คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็อยากจะให้ลูกของตัวเอง มีความสุขในชีวิตคู่ใช่ไหม ยิ่งถ้าหากลูกของเราเป็นผู้หญิง คนเป็นพ่อเป็นแม่ยิ่งอยากจะเห็นคนที่จะมาเป็นสามีของเธอนั้น รักและใส่ใจ

แต่การแสดงออกของเพชรกล้าในวันนั้น มันตรงข้ามกันทั้งหมด นอกจากจะไม่ใส่ใจความรู้สึกของอลิซาเบธแล้ว ยังดูเหมือนว่า อีกฝ่ายกำลังฝืนใจทำ

"เรานำเงินไปคืนเขาดีไหมคะ" เธอปรึกษาสามี ถ้าหากมันจะต้องแลกกับการผิดใจกับเพื่อนรักครั้งใหญ่ ก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไป

"เงินสามพันล้าน เราจะหาไปคืนเขาได้ที่ไหน"

ไต้ฝุ่นพ่นลมหายใจออกมายืดยาว ถึงแม้จะรู้ว่า เงินของตระกูลมานูเอล มันเป็นเงินสีเทาๆ ไม่สามารถฟ้องร้องเอาคืนไปได้ แต่เขาก็ไม่ชั่วถึงขนาดโกงเพื่อนหรอกนะ และอีกอย่างฝ่ายนั้นก็เป็นมาเฟีย

ตระกูลของไต้ฝุ่น ร่ำรวยติดอันดับก็จริง แต่เพราะปัญหาโควิด ธุรกิจส่งออกของเขามันจึงดุ้มๆดอนๆ การจะหาเงินห้าพันล้านมาคืนเพื่อนภายในเวลาสั้นๆ มันช่างยากเย็น

"แสดงว่าถึงยังไง อลิซก็ต้องแต่งงานกับฝ่ายนั้นเหรอคะ" มาริสาถามอีกครั้ง

"ทุกอย่างต้องเป็นไปตามสัญญา หากผิดสัญญาเราก็ต้องคืนเงิน ที่พี่พูดไปวันนั้น พี่แค่อยากให้เพชรกล้าใส่ใจลูกเราบ้าง มันก็เท่านั้นเอง"

"เฮ้อ!" เสียงถอนหายใจของมาริสา หวังว่าเพชรกล้าจะกลับไปหาอลิซาเบธ เพราะคิดได้แล้วจริงๆ

*********

ส่วนคนที่มาริสาคาดหวังให้เขากลับตัวกลับใจนั้นตอนนี้เพชรกล้ากำลังปรึกษากับเพื่อนรัก ถึงแผนการขั้นต่อไป

[แม่ง เล่นตัวชะมัดเลยว่ะ กูทำทุกวิธีแล้วนะโว้ย ทั้งเอาอกเอาใจ ดูแลสารพัด แต่ยัยนั่นก็ยังไม่ใจอ่อนเลย] เขาโทรปรึกษากับคฑาคนเดิม

[เอางี้ ถ้างั้นต้องใช้แผนเด็ด แผนฮีโร่ว่ะ ผู้หญิงชอบผู้ชาย ที่เอาชีวิตเข้าแลกเพื่อตัวเอง]

[แผนอะไร ไหนว่ามาซิ] เพชรกล้าเริ่มสนใจ คฑาจึงเริ่มอธิบายให้ฟังว่า

[แกก็สร้างสถานะการณ์ให้เขาอยู่ในอันตราย แล้วแกก็เข้าไปช่วย มันก็เท่านั้น]

[แล้วมันจะไม่พลาดเหรอวะ ]

[ไม่พลาดหรอกน่ะ ดูคิวให้ดีก็แล้วกัน]

[อืม แล้วจะลองคิดดู] เพชรกล้าบอกไปอย่างนั้น ก่อนจะหยุดการสนทนา

:

:

:

:

:

:

ยังไม่สำนึกอีกพี่เพชร ยังคิดที่จะหลอกเขาอีก มาลุ้นกันค่ะว่า แผนของเขาจะสำเร็จไหม