บทที่ 1/1 งานเอ็น ฯ ระดับอินเตอร์

หนึ่งปีต่อมา...

  “ขอโทษนะแก ฉันกำลังจะเดินทางไปฮ่องกง พอดีมีงานด่วนเข้ามาและเงินดีมาก ฉันสัญญาว่าจะดูแลตัวเองอย่างดีที่สุด” หลังจากมุกรดาพูดคุยกับนุนีติ์เพื่อนรัก หญิงสาวก็กดปิดสายโทรศัพท์ทันที โดยไม่ปล่อยให้เพื่อนสาวได้ถามไถ่ถึงการตัดสินใจในครั้งนี้ ทำเอาปลายสายฮัลโหลไม่หยุดด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

 มุกรดา ชีวาวินทร์ หรือ มุก สาวสวยสายสตรองอีกคนเธอเป็นเพื่อนรักของนุนีติ์ ทั้งสองเติบโตมาในชุมชนแออัด แสวงทรัพย์ สนิทสนมรักใคร่เหมือนพี่น้องคลานตามกันมามีอะไรก็ช่วยเหลือแบ่งปันโดยไม่มีเงื่อนไข

  หลังจากเพื่อนรักแต่งงานมีครอบครัว มุกรดากลับรู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนอยู่ตัวคนเดียวส่วนลึกของจิตใจเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไปจะพูดคุยกับเพื่อนก็เกรงใจมากขึ้น ถึงแม้นุนีติ์เพื่อนรักจะคอยบอกเสมอว่าหากมีปัญหาไม่สบายใจขาดเหลือเงินทองหรือมีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจขอให้บอก

  แต่สำหรับมุกรดาแล้วเธอทำงานหาเงินมาตั้งแต่จำความได้ การศึกษาจบเพียงแค่มัธยมศึกษาปีที่หกเลือกที่จะไม่เรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยเพราะความรับผิดชอบที่มีต่อครอบครัว นางสังเวียนผู้เป็นมารดาเจ็บป่วยด้วยโรคไตต้องฟอกไตสามวันต่อสัปดาห์และนั่นก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ตัดสินใจไม่เรียนต่อ

 ส่วนนายชัดผู้เป็นบิดาก็เพิ่งประสบอุบัติขาหักเมื่อหลายเดือนก่อน ทำให้ไม่สามารถเดินเหินได้สะดวก จึงไม่ได้ออกไปรับจ้างทำงานหาเงิน ส่วนเชิดพี่ชายเพียงคนเดียวทำงานขับวินมอเตอร์ไซค์ ชีวิตของเธอกระเสือกกระสนมาตลอดแต่หัวใจและร่างกายแข็งแกร่งไม่แพ้ใคร หลายชีวิตที่ต้องรับผิดชอบมันหนักหนาสำหรับผู้หญิงอย่างเธอแต่ก็ไม่เคยย่อท้อ 

 มุกรดาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟ และรับงานเอ็นฯ ควบคู่ไปด้วย บางวันก็ไปยืนขาแข็งเป็นพริตตี้ตามงานต่าง ๆ ถ้าหากมีคนจ้าง ถึงจะไม่ได้สวยระดับดารานางแบบแถวหน้า แต่ทรวดทรงองค์เอวที่อวบอัดหุ่นทรงนาฬิกาทราย ผมยาวสลวยสีน้ำตาลเข้มตามสมัยนิยม หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวนวลลออ เวลาแต่งแต้มสีสันบนใบหน้าก็สวยไม่แพ้ใคร สามารถเรียกสายตาของผู้พบเห็นได้ไม่น้อย เธออาศัยความเฉลียวฉลาดที่ถือว่าเป็นความสามารถเฉพาะตัว และมากด้วยประสบการณ์จากการทำงานพบเจอคนมากมายหลายประเภทจึงทำให้เอาตัวรอดไปวัน ๆ 

 บัดนี้หญิงสาวนั่งเครื่องบินชั้นประหยัดโดยมีพี่แขนายจ้างซึ่งเป็นเจ้าของไนต์คลับหรูที่เธอทำงานอยู่และเป็นผู้จัดหางานเอ็นเตอร์เทนลูกค้าช่วยเป็นธุระจัดการออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด เธอฝากพี่เชิดและพี่แขช่วยดูแลครอบครัวแทนเธอสักระยะ

 ย้อนกลับไปเมื่อสองสัปดาห์ก่อนออกเดินทาง...

 “เป็นอะไรดูทำหน้าเข้า ทำหน้าอย่างกับคนอกหักรักคุด” เพียงแขเดินเข้ามาทักทายเมื่อเห็นสาวสวยมุกรดาลูกน้องนั่งเหม่อลอย ใบหน้าดูซังกะตายเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ 

 “เปล่าค่ะ” เสียงหวานตอบเนือย ๆ แบบไม่ค่อยมีกะจิตกะใจอยากจะสนทนาเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิต

 “เปล่าอะไรดูทำหน้าเข้า ว่าแต่ป้าสังเวียนเป็นยังไงบ้าง” 

“มีแต่ทรงกับทรุดค่ะ เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาเมื่อสองวันก่อน บอกตามตรงหนูอยากให้แม่ได้เปลี่ยนไตจัง แต่ไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น และที่สำคัญการจะเปลี่ยนไตทีก็ยุ่งยากวุ่นวายสารพัด ไหนจะติดเรื่องผู้บริจาคไหนจะต้องไปเข้าคิวรอ ไม่รู้ชาตินี้หรือชาติหน้าจะได้เปลี่ยนไหม” พูดไปพลางถอนหายใจ

 “เอาน่าอย่าทำหน้าแบบนั้น มุกรดาคนเก่ง วาจาฉะฉานผู้ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อโชคชะตาคนนั้นหายไปไหน” เพียงแขถอนหายใจไปพลาง นางไม่รู้จะช่วยเหลือลูกน้องคนสนิทมากไปกว่านี้ได้อีกแล้วจึงเพียงปลอบโยนให้กำลังใจ

 “มุกอยากมีเงินเยอะ ๆ พ่อกับแม่และพี่เชิดจะได้สุขสบาย”