บทที่ 3/3 ร่วมชะตากรรม

บอดีการ์ดทั้งสองต่างวิตกกังวลเป็นอย่างมากเพราะสินค้าหายไปอย่างไร้ร่องรอย ที่สำคัญคือเธอไม่สามารถสื่อสารทั้งภาษาจีนหรือภาษาอังกฤษได้ นั่นคือสิ่งที่พวกเขาเป็นกังวลและกลัวจะถูกมิจฉาชีพหลอก 

ชุนไห่แจ้งให้เจ้านายตนเองรับทราบ หลี่จวิ้นหยางได้รับโทรศัพท์จากบอดีการ์ดคนสนิท ระหว่างเจรจากับลูกค้าอยู่ที่กว่างโจว ชายหนุ่มปิดมือถือทันทีเมื่อเขาเห็นข้อมูลและรูปภาพของผู้หญิงที่มาแทนน้ำหวานก่อนจะพึมพำออกมาโดยไม่รู้ตัว

“มุกรดา” กรามสองข้างสบกันแน่นสีหน้าครุ่นคิดบางอย่างยากที่จะคาดเดาได้ คิ้วเข้มภายใต้คิ้วหนาขมวดเป็นปมเล็กน้อยกำลังนึกย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อนกับสาวสวยเด็กเอ็นฯ ที่ชื่อ มุกรดา ชีวาวินทร์ ผู้หญิงที่กล้าขอนอนกับเขา

ภาพกิจกรรมเร่าร้อนโผล่เข้ามาในมโนภาพ ร่างอรชรอวบอัดเต่งมือทุกสัดส่วน ดิ้นเร่าอย่างร้อนแรงด้วยความไร้เดียงสาเพราะเป็นครั้งแรก ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อด้วยพิษแอลกอฮอล์ช่างเย้ายวนเผยอเชื้อเชิญอย่างเขินอาย ความทะยานอยากพวยพุ่งจนกู่ไม่กลับภาพในคืนนั้นไหลบ่ามาเป็นฉาก ความสุขสมอิ่มเอมช่างหอมหวานแต่ก็ผ่านเลยไม่ได้ใส่ใจ… 

 

 เจอกันเพียงสองหรือสามครั้งแทบจะลืมเลือน หญิงสาวถูกว่าจ้างให้มาเอ็นเตอร์เทนพวกเขาเมื่อครั้งเดินทางไปเมืองไทย และแวะเข้าไปดูธุรกิจไนต์คลับที่เป็นหุ้นส่วนกับเพื่อน ๆ 

 เขาเองก็ไม่ได้แปลกใจเพราะอาชีพของเธอก็น่าจะวนเวียนอยู่ในเรื่องอย่างว่า แต่เมื่อลิ้มลองก็หอมหวานละมุน เร่าร้อน เจือด้วยความไร้เดียงสาดูเงอะงะ ไม่คิดว่าจะเป็นครั้งแรกของเธอ แต่ก็อย่างว่าเสนอมาเขาก็สนองไม่ได้คิดจริงจังหรือใส่ใจแม้แต่น้อย เช็คเงินสดจำนวนไม่น้อยที่เขาทิ้งไว้ให้คงพอใช้จ่ายได้ หลี่จวิ้นหยางกดโทรศัพท์ต่อสายตรงถึงชุนไห่บอดีการ์ดส่วนตัวทันที

“ควานหาตัวมุกรดาให้พบภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง นี่เป็นภารกิจที่พวกนายต้องทำให้สำเร็จ ก่อนที่ฉันจะเดินทางกลับในบ่ายวันพรุ่งนี้ ไม่งั้นก็พิจารณาตัวเอง”  เสียงดุกร้าวออกคำสั่งเฉียบขาดพร้อมกับกดปิดโทรศัพท์ทันทีอย่างไม่ลังเล 

“มีอะไรหรือเปล่าเพื่อน” เสียงของอเล็กซ์ เฉิน เพื่อนสนิทของหลี่จวิ้นหยางเอ่ยขึ้น ขณะเดินออกมาจากห้องเจรจาธุรกิจกับลูกค้าชาวจีนโพ้นทะเลคนหนึ่ง

“เปล่าไม่มีอะไร” หลี่จวิ้นหยางเอ่ยเสียงเรียบ สีหน้าไม่ได้แสดงความวิตกกังวลใด ๆ ถึงหญิงสาวที่จะมาทำหน้าที่อุ้มบุญให้ตระกูลหลี่ หรือแม้ว่าเขาจะเคยมีสัมพันธ์สวาทลึกซึ้งต่อกันก็ตาม 

“นายว่ายังไงบ้าง” แดนนี่ยืนข้าง ๆ ชุนไห่พลางเอ่ยขึ้น 

 “ควานหาตัวมุกรดาให้พบภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงนี่เป็นภารกิจที่พวกนายต้องทำให้สำเร็จ ก่อนที่ฉันจะเดินทางกลับในบ่ายวันพรุ่งนี้ ไม่งั้นก็พิจารณาตัวเอง” ชุนไห่เปิดเสียงที่บันทึกคำสั่งของเจ้านายให้แดนนี่ฟัง

“งั้นก็รออะไรวะ ไปสิกลัวตกงาน” เสียงแดนนี่เอ่ยขึ้นแทบจะทันทีหลังได้ฟังเสียงบันทึกคำสั่งจากเจ้านาย