บทที่ 2 ข้อเสนอการเป็นเด็กเลี้ยง (4)

(เงินเข้า : มีเงินโอน 4,000,000 บาท จาก Victor Madison Vell) ไอลดาจ้องมองตัวเลขในจอโทรศัพท์มือถือด้วยความตกใจ เพราะเท่าที่จำได้เธอขอเขาไปเพียงสามล้านเท่านั้น แต่ทำไมเงินที่เข้ามามันถึงมากกว่านั้น

            “คุณคะ...ไอขอแค่สามล้าน” ไอลดารีบเงยหน้าขึ้นมาบอกเพราะคิดว่าเขาอาจจะกรอกตัวเลขผิด

            “แล้วยังไง” วิคเตอร์ตอบเสียงนิ่งแล้วหันไปเทเครื่องดื่มใส่แก้วของตัวเองอีกครั้ง ก่อนกระดกดื่มอย่างรวดเร็ว

            “แต่คุณโอนมาให้ไอตั้งสี่ล้าน เดี๋ยวไอโอนคืนนะคะ คุณน่าจะโอนมาผิด” ไอลดาถามอย่างแปลกใจพร้อมทั้งตั้งใจจะขอเลขที่บัญชีของเขาอีกครั้งเพื่อโอนกลับคืน

            “ฉันไม่ได้โอนผิด”

            “คะ”

            “ฉันให้ อีกล้านแลกกับการที่เธอจะได้เลิกพยศใส่ฉันสักที” ไอลดาถึงกับอึ้งกับความรวยของผู้ชายคนนี้ นี่สินะคนมีเงินเขาจะทำอะไรก็ได้ แม้แต่จะซื้อความดื้อด้านของเธอเพียงแค่โอนเงินคลิกเดียวก็สามารถทำได้แล้ว

            “แต่ไอขอคุณแค่สามล้าน อีกล้านไอไม่เอา” แม้สิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้มันจะไร้ศักดิ์ศรีแค่ไหนแต่เธอก็จะขอเขาแค่นี้และไม่ได้ต้องการเงินอีกล้านที่เขาจะมอบให้

            “อย่าเรื่องมากได้ปะวะ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อหญิงสาวตรงหน้าดึงดันจะคืนเงินอย่างเดียว ผู้หญิงคนนี้มันยังไงกันแน่นะ

            “ก็ไอขอแค่สามล้าน แต่คุณโอนมาสี่ล้าน ไอไม่ได้อยากได้ขนาดนั้น” ดวงตาสวยจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาไม่ลดละ เพราะเธอไม่อยากจะเป็นหนี้บุญคุณใคร เซ็กซ์ที่แลกมากับเงินสามล้าน เงินที่คิดมาดีแล้วว่ามันคุ้มค่ากับชีวิตของคนที่เธอรักทุกคน

            “คิดซะว่าฉันให้ค่าเสื่อมตรงนั้นของเธอแล้วกัน เผื่อวันไหนฉันปล่อยเธอไปแล้ว เธอจะได้เอาไปรีแพร์ใหม่ เพราะหลังจากนี้ฉันจะใช้ของของเธอให้คุ้มค่าเลย” วิคเตอร์มองไล่ต่ำลงมาที่กึ่งกลางความเป็นหญิงโดยที่สายตาแสดงออกชัดว่าเขากำลังหื่นกระหาย จนอดหน้าแดงซ่านไม่ได้ แดงไปถึงใบหูเล็กเลย

            “คุณ...”

            “ฉันให้ก็อย่าเรื่องมาก เพราะของของฉันใหญ่มาก และฉันเอาดุมากด้วย เงินหนึ่งล้านแลกกับการโมร่างกายใหม่ฉันว่ามันก็คุ้มนะ” วิคเตอร์บอกด้วยท่าทีนิ่งเฉยขณะที่ไอลดารู้สึกร้อนวูบวาบกับสายตาของเขาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอต้องมาเจอผู้ชายที่มีสายตาหื่นกระหายขนาดนี้

            ก่อนจะมาที่นี่หญิงสาวก็ทำใจอยู่แล้วว่าอาจจะเจอเสี่ยแบบพวกลงพุงหรือไม่ก็พวกใคร่สาวๆ แต่ใครจะไปคิดว่าผู้ชายตรงหน้ากลับตรงข้ามกับสิ่งที่จินตนาการไว้หมด เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรกรีก ใบหน้าคมคายดุดันที่ทำเอาหัวใจสาวเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน รวมไปถึงแววตาที่สื่อถึงเรื่องตรงนั้นชัดเจนจนเธอเสียความควบคุมเพียงแค่สบสายตาคู่นี้

            “คือ”

            “อย่าเรื่องมาก ส่วนตอนนี้ก็ถอดเสื้อผ้าได้แล้ว ฉันจะเช็กของว่ามันคุ้มค่ากับเงินที่ฉันจ่ายไปหรือเปล่า” คนตัวโตบอกอย่างหงุดหงิด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องอดทนมากขนาดนี้ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นป่านนี้เขากระหน่ำบทรักจนจบไปสองยกแล้ว แต่แม่ตัวดียังมาพูดจาต่อรอง แถมยังจะมาคืนเงินอีก คนแบบเธอนี่มันยังไงกันนะ

            “คะ...คือถอดที่ห้องนี้เลยเหรอคะ” ไอลดากวาดตาไปรอบๆ นี่มันเป็นห้องที่เอาไว้ใช้สำหรับรับรองแขก มีจอขนาดใหญ่ มีโซฟากว้างที่สามารถรองรับคนได้เกือบยี่สิบคน รวมไปถึงไฟเทกที่สาดส่องไปมาทั่วห้อง จนคิดว่ามันอาจจะไม่เหมาะเท่าไหร่ที่จะทำเรื่องแบบนั้นกันในนี้

            “ทำไม”

            “คะ...ไปห้องนอนดีกว่าไหมคะ คือที่นี่มัน”

            “วุ้ย! รู้ปะตั้งแต่ฉันเอากับผู้หญิงมาเธอแม่งเป็นคนที่ดื้อด้านที่สุดแล้ว เรื่องมากด้วย ถามนั่นถามนี่ สรุปจะมาเป็นเด็กเสี่ยหรือจะมาเป็นเมียกันแน่วะ ถามอยู่ได้ มานี่!!” เพราะความต้องการบวกกับความโมโหวิคเตอร์เลยจัดการกระชากร่างน้อยของไอลดาลงมา กระทั่งเธอนั่งทับที่ตักของมาเฟียหนุ่มอย่างช่วยไม่ได้

            “ว้าย!!”

            ด้วยความที่กลัวตกทำให้มือเล็กยกขึ้นคล้องคอของวิคเตอร์เอาไว้จนร่างกายของเธอแนบชิดกับร่างแกร่งด้วยความจำใจ

            “ปล่อยนะ...” เมื่อจะลุกขึ้นแต่มือหนาของมาเฟียหนุ่มกลับโอบเอวบางเอาไว้ และด้วยแรงอันน้อยนิดจึงไม่สามารถดันตัวเองให้หลุดพ้นการเกาะกุมของเขาได้เลย

            “ทำไม...เธอจะพยศใส่ฉันเหรอ ฉันจ่ายเงินซื้อเธอมาแล้วนะ ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้ไม่ใช่เหรอ” กลิ่นกายของสาวร่างเล็กปลุกเร้าอารมณ์ของมาเฟียหนุ่มให้พลุ่งพล่านจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว บางอย่างที่ดุนดันอยู่ในเป้ากางเกงมันอยากจะออกมาทักทายด้านนอกจะแย่แล้ว

            “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณจะไม่ให้ไอเตรียมตัวเตรียมใจเลยเหรอ” ไอลดาบอกอย่างต่อรองเพราะเธอยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้จริงๆ คนที่ไม่เคยแม้แต่จะมีแฟน การที่จะมอบพรหมจรรย์ให้ใครสักคนมันก็ต้องใช้เวลาไม่ใช่เหรอ และเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายที่เธอรักด้วยที่ยอมอะไรให้ง่ายๆ

            “ฉันว่าเรื่องนี้เธอก็น่าจะคิดก่อนรับงานแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ได้บังคับเธอ และเธอเสนอมาเองไม่ใช่หรือไง อย่าทำตัวเรื่องมากเพราะถ้าเธอทำให้ฉันไม่พอใจ เธอนั่นแหละที่จะเจ็บตัว”

            “คุณจะทำร้ายไอเหรอ” ไอลดาเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเขาบอกว่าถ้าเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจแล้วเธอจะต้องเจ็บตัว

            “หึ...ใช่...เพราะคนอย่างฉันไม่ชอบให้ใครมาขัดใจ และฉันก็ไม่สนใจด้วยว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” ไอลดาเริ่มอกสั่นขวัญแขวนแล้วว่าจะต้องเจอแต่เรื่องอันตรายหลังจากนี้หรือไม่

            “ไอแค่ขอเวลาเท่านั้นเองนะคะ อย่าทำอะไรไอเลยนะ”

            “ฉันไม่มีเวลาให้กับเธอไอลดา หน้าที่ของเธอมีอย่างเดียวคือนอนแบะให้ฉันเอาจนกว่าฉันจะพอใจ” ว่าจบมือหนาก็จับร่างบางแล้วพลิกให้หญิงสาวลงมานอนหงายกับโซฟากว้างโดยมีร่างใหญ่ทาบทับลงมาอย่างรวดเร็ว

            “ว้าย!!”

            “ตกใจอะไรขนาดนั้น เลิกทำตัวอินโนเซนต์สักทีไอลดาก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ” เมื่อพูดจบมือหนาก็ทำการตลบกระโปรงชุดเดรสของหญิงสาวขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วใช้มือหนานาบลงไปที่ปลีน่อง ลากไล้เข้าไปใกล้กับจุดกึ่งกลางความเป็นหญิง

            “อุ๊ย...อย่านะ” มือเล็กจับหมับที่มือใหญ่เพื่อรั้งไม่ให้ชายหนุ่มเลื่อนมือเข้าไปใกล้กว่านี้

            “อย่าเล่นตัว...ฉันอยากตอนนี้ ฉันจะเอาเธอตอนนี้ ตรงนี้ด้วย” น้ำเสียงเข้มบอกอย่างดุดันและจะไม่รอให้ผู้หญิงตรงหน้าพร้อมด้วย ในเมื่อเขาจ่ายเงินเพื่อซื้อเธอมาแล้วเรื่องอะไรจะปล่อยให้คนตัวเล็กอยู่เฉยๆ โดยที่ไม่ต้องทำอะไรแลก “ในเมื่อถอดเองไม่ได้ฉันก็จะถอดให้”