ชายหนุ่มสวมเสื้อผ้าสุภาพในสภาพเดิม อากาศภายในบริเวณหมู่บ้าน สดชื่น โปร่งใส อากาศดีสำหรับพักผ่อน หลังจากร่วมรักกับคัทลียา อย่างหนักหน่วงและเหน็ดเหนื่อยมากยามบ่าย เธออาบน้ำและสวมเสื้อผ้าใหม่ เดินจูงมือกับเขา เพื่อเดินมาส่ง ลานที่จอดรถในโครงการหมู่บ้าน
แวนด้าไม่ได้เดินกลับบ้านใหม่ตัวเองเลยตลอดบ่าย เธอรู้สึกร้อนและไม่กล้าจะเรียกคัทลียา กลัวจะไปขัดจังหวะอันสุขสม หญิงสาวจึงเดินเลี่ยงออกจากบ้านของคัทลียาไปอยู่ตามศาลาริมน้ำ กลางโครงกาลหมู่บ้าน ซึ่งมีสายลมพัดผ่านเย็นฉ่ำตลอดวัน
ครั้นเหลือบไปเห็นชฎายุกำลังเดินทางกลับ พร้อมด้วยคัทลียากำลังเดินไปส่ง ยังลานจอดรถ แวนด้าจึงรู้ว่าเขาขับรถยี่ห้ออะไร และทะเบียนอะไร หญิงสาวใช้กล้องสมาร์ทโฟน ซุปเปอร์ซูม ถ่ายรูปเขาและทะเบียนรถเอาไว้
เผื่อว่าสักวัน เธออาจจะได้มีโอกาสกับแฟนลูกพี่ลูกน้อง ขอให้เหมือนเดิมที่เคยได้... “คัทลียามีอะไร เธอจะต้องได้เช่นกัน”
******
วันหนึ่ง คัทลียาไม่สบายจึงโทรไปหาชฎายุมาอยู่เป็นเพื่อนเธอหน่อย ขอแค่ได้เจอหน้าและได้กอด เธอก็สุขใจแล้ว ชายหนุ่มรับปากและขอลาเรียนหนึ่งวัน เพื่อไปดูแลอาการของคัทลียาหน่อย
ยามบ่ายวันหนึ่ง แวนด้าอยู่ในชุดนศ. เพิ่งจะออกจากบ้าน เพื่อเดินทางไปมหาวิทยาลัย เธอเหลือบไปพบชฎายุเพิ่งลงจากรถ กำลังจะเดินเข้ามาภายในบ้านของคัทลียา พวกเขาบังเอิญเจอกันพอดี...
“หวัดดีค่ะ พี่ยุ มาเยี่ยมพี่แคทหรอคะ?”
“อืม วันนี้เขาไม่สบายน่ะ แต่แวนด้าใส่ชุดมหาลัย เซ็กซี่เลยนะ” ชฎายุทักยิ้มแย้มแกมเขิน เพราะแวนด้าสวยมากเมื่ออยู่ชุดขาวดำ
“ขอบคุณค่ะ ชมซะเขินเลย ว่างๆ ก็มาเที่ยวบ้านแวนด้าบ้างนะคะ จะให้เบอร์กับไลน์ไว้”
“อ่อ ขอบคุณนะ ถ้างั้นพี่ขอตัวไปเยี่ยมแคทก่อนนะ วันนี้เธอไม่สบาย”
“ถ้าแวนด้าไปอยู่เป็นเพื่อนด้วยได้นะคะ”
“ไม่ไปเรียนแล้วรึ?”
“แวนเพิ่งรู้ว่า พี่แคทป่วย ไปช่วยพี่ยุดูแลหน่อยก็ดีนะคะ” แวนด้าเกิดเปลี่ยนใจไม่ไปเรียน เธออยากจะถือโอกาสหนึ่งกับชฎายุบ้าง
******
คัทลียารู้สึกย่ำแย่กว่าเดิม นึกว่าได้โอกาสดีๆ กับชฎายุแล้ว แววตาเธอมองค้อนมาทางแวนด้า เพราะเธอกลายเป็นก้างขวางคอ ณ เวลานี้
“ทานข้าวทานยา และนอนพักผ่อนนะ” ชฎายุมาดูแลคัทลียาตามปกติ ถึงห้องนอนส่วนตัวชั้นสอง ในขณะที่แวนด้าส่งยาแก้ไข้ตัวร้อน และยาแก้อักเสบฆ่าเชื้อชนิดแรง คัทลียาทานยาแล้ว เธอนอนหลับเป็นตาย...
ชฎายุไม่รู้จะทำอะไรดี ในขณะที่แวนด้ากำลังนั่งดูโทรทัศน์ ในห้องรับแขกชั้นล่าง ปล่อยให้คัทลียานอนหลับสนิทพักผ่อนอยู่ในห้องนอนส่วนตัวชั้นสอง เธอคงไม่รู้สึกตัวจนกว่าฤทธิ์ยาจะหมด...
ชายหนุ่มรู้สึกกระวนกระวาย เวลาที่อยู่กับแวนด้าตามลำพังสองคน หญิงสาวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก่อนจะพาตัวเองไปนั่งข้างกายชายหนุ่ม ซึ่งอยู่บนโซฟาตัวยาวหน้าทีวี
“พี่ยุ เรามาหาอะไรทำระหว่างรอพี่แคทตื่นกันนะ”
“ทำอะไรกันดีล่ะ?” ชฎายหันมาถามอย่างสับสน เพราะยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับแวนด้าดี...
“แวนชอบพี่ยุนะ ทำให้แวนหายเหงาหน่อยสิ” หญิงสาวเริ่มปลดกระดุมเสื้อนศ. และเริ่มถอดเข็มขัด เพื่อจะอยู่ใกล้ๆ ชฎายุแบบเนื้อแนบเนื้อ
ชายหนุ่มรู้สึกร้อนรุ่ม ตื่นเต้น จะว่าไปแวนด้าก็น่ารักหวานๆ เร็วเป็นไฟไม่แพ้คัทลียา เขายิ้มตอบรับ อย่างน้อยแฟนสาวคงไม่รู้
“ถ้าพี่เล่นด้วย ต้องสัญญานะ ว่าจะไม่บอกคัทลียา ไม่งั้นพี่จะโกรธไม่คบน้องแวนด้าอีกนะ” ชฎายุแค่อยากจะตักเตือนเธอ หากอยากจะทำอะไรสนุกๆ ร่วมกับเขา แบบที่ชายหญิงเขาทำกัน...
“ค่ะ!!!” แวนด้ากระตือรือร้น เมื่อแฟนพี่สาว ก็อยากจะสนุกกับเธอ ในอีกรูปแบบหนึ่ง เธอมั่นใจว่าเขาจะติดใจเธอมากกว่าคัทลียา...
******
องคชาติกลมนิ่ม กำลังถูกปากเล็กนุ่มนวล ดูดปลายและกลืนกิน ชายหนุ่มนอนหงายราบบนโซฟา ร้องเสียวซี๊ด พลางใช้มือหนากดหัวแวนด้าอย่างลืมตัว เขาขยับสะโพกสวนเข้าปาก เพราะเสียวจนขมิบท่อนเนื้อ
เด็กสาวกำลังเอร็ดอร่อยกับไอติมเนื้ออุ่นๆ ดิ้นเล็กน้อยในโพรงปาก เธอรู้สึกสนุกและเพลิดเพลินมาก เมื่อมันไหลลึกเข้ามาชนลิ้นไก่ น้ำตาเล็ดอย่างพอใจ เพราะเธอรู้สึกอยากจะร่วมรักกับเขามากยิ่งขึ้น...
“น้องแวนด้าเคยทำแบบนี้บ่อยมั๊ย พี่ยุเสียวตัวสั่นเลย” ชายหนุ่มเปรยกระซิบ กลัวคัทลียาจะได้ยิน แวนด้าละปากคลายออก เพราะองคชาติตื่นตัวเต็มที่ และพร้อมจะเข้าไปอยู่ในกายเธอแล้ว...
“เคยกับแฟนตอนเรียนม.ปลายค่ะ พี่ยุเชื่อมั๊ยว่าแวนยังบริสุทธิ์อยู่” แวนด้ากระหยิ่มยิ้ม ทำให้ชายหนุ่มเอะใจมาก เขาเริ่มอยากจะเห็นของจริงเสียแล้วสิ
“อย่างนี้พี่ต้องพิสูจน์แล้วล่ะ” ชฎายุเริ่มมีความอยากรู้อยากเห็น จับแวนด้านอนหงายราบบนโซฟา และตัวเขา ลดกายนั่งบนพื้น เพื่อแหวกขาสองขาของเธอให้กว้างและสูงขึ้น ถ่างขาเรียวสวยงาม พลางแหย่นิ้วเพื่อเปิดกลีบปิดช่องสวาท
ม่านบางๆ ของพรหมจรรย์ยังคงสภาพปกติ กับเรือนหน้าของแวนด้ายิ้มแย้มอย่างพอใจ ชายหนุ่มตกใจจนไม่กล้าจะดำเนินต่อ กลัวว่าถ้าความแตกขึ้นมา เขาจะเป็นคนเดียวที่เดือดร้อน
“พี่ว่าเราต้องเลิกแล้วล่ะ” ชฎายุอยากจะห้ามแวนด้า เพื่อสวมเสื้อผ้ากลับตามเดิม ยอมรับว่าเด็กสาวใช้ปากให้เขาได้เก่งกว่าคัทลียา
“เดี๋ยวสิคะ พี่ยุ แวนด้าจะบอกว่า พี่เล่นประตูหลังน้องได้นะคะ” เด็กสาวใช้มือบาง สอดใต้ต้นขาตัวเอง เพื่อแหวกทวารเปิดกว้าง รอเขาสอดใส่เข้ามา
“ไม่เจ็บหรอ?”
“ไม่หรอกค่ะ ลองดูสิคะ” เด็กสาวแนะนำ เพราะนั้นเป็นทางเดียวสำหรับเธอ หากจะเก็บพรหมจรรย์และสุขสันต์กับเซ็กซ์ได้
“เซ็กซ์จัดจริงๆ นะ น้องแวนด้า” ชฎายุเปรยบ่น แต่ก็มิวายลองของแปลก เพื่อแทรกร่างหนาตน เข้ากายสาวเบื้องหน้า พยายามจับองคชาติเปลี่ยนเป้าหมายมายังทวารตามคำขอของแวนด้า
******
เด็กสาวผิวขาวกว่าคัทลียา ใช้อีกมือปิดช่องสวาทและใช้อีกมือเพื่อลูบยอดเม็ด ให้เสียวกระสัน ระหว่างถูกองคชาติสอดใส่เข้ามา คราแรกก็ช่างคับแคบและยากลำบาก
มันเป็นครั้งแรกสำหรับชฎายุ เมื่อลองสอดมันเข้าไปภายในทวาร ช่างต่างกับทางช่องคลอด ท่อนเนื้อหนามุดส่วนหัวหยักเข้าไป ปล่อยให้ท่อนเนื้อส่วนที่เหลือ ไหลลื่นลึกล้ำในรูทวาร
เด็กสาวนอนอ้าปากเสี่ยวซ่าน เมื่อองคชาติชายหนุ่มกำลังมุดทะลวงทวาร จนสุดโคนมิดด้าม เด็กสาวเสียวจนหอบหายใจ อ้าปากแทบครวญคราง
“เสียวจังเลย ขอพี่ยุซอยนานๆ นะ แวนชอบ” เด็กสาวร้องของวิงวอน มีรึพี่ชายจะไม่ทำให้
ชายหนุ่มจับต้นขาเธอพาดคอสูง ขยับสะโพกตนกระแทกเข้าร่องกลีบซึ่งปิดอยู่ เขาไม่อาจทำลายพรหมจรรย์ ตามคำขอของแวนด้า เพราะการได้ลองทวารในครั้งนี้ เขามั่นใจว่า มันจะปลอดภัยสำหรับเขาและเธอ
แวนด้าเสียวซ่านสุดๆ เมื่อองคชาติใหญ่ยาวกำลังล้วงลึกในทวาร ซอยไหลลื่นกระแทกรัวๆ เสียวจนหน้าเธอแดงก่ำ ยิ่งทำให้ชฎายุชื่นชอบ เพราะเหมือนกำลังได้ร่วมเพศกับนางฟ้าตัวน้อย โดยความบริสุทธิ์ยังคงอยู่...
เสียงเนื้อกระแทกกันตลอดระยะเวลาครึ่งชม. ดังเป็นจังหวะ แวนด้าหอบหายใจเสียวกระสันสุดๆ เมื่อท่อนเนื้อดันลึกทุกๆ การกระแทกหนักๆ
ชฎายุเสียวมาก ลืมเหนื่อยแม้เหยื่อจะอาบทั่วกาย เขาหยุดการดันองคชาติเร็วๆ แรงๆ ไม่ได้ รู้สึกดีมากเมื่อเสียวปลายองคชาติบริเวณหัวชนกับบางสิ่ง มันเข้าไปอยู่ในทวารอุ่นๆ ภายในแคบกว่าช่องคลอด บีบรัดดูดองคชาติเสียวกว่าปากดูดอมองคชาติจนเขาขนลุก
“พี่เสร็จในได้มั๊ย?” ชฎายุไม่เคยเสร็จภายในคัทลียาเลย เพราะกลัวเธอท้อง
“ได้สิจ๊ะ แวนด้าชอบมาก” เด็กสาวบอกเสียงหอบ แววตาพร่ำเพ้อเมื่อได้แฟนพี่สาว มาเป็นของตน จะไม่มีใครสงสัยทวารของเธอ ยังไงๆ ร่องสวาทพร้อมม่านบริสุทธิ์ จะเป็นเครื่องยืนยันว่า เธอไม่เคยร่วมเพศ
ชฎายุอัดกระแทกหญิงสาวจนตัวงอ สะโพกกลมเล็กถูกยกสูง พลางแหย่องคชาติกระแทกน้ำหนักสุดๆ เด็กสาวเสียวหน้าดำหน้าแดง ในขณะที่ชายหนุ่มมิอาจควบคุมตัวเอง กดกระแทกท่อนเนื้ออวบใหญ่ยาว พองขยายได้เต็มที่
แวนด้าถูกใจกับขนาดของชฎายุมาก มันทำให้เธอมีความสุขถึงใจ เมื่อเขาหยุดขยับเร็ว พะเน้าพะนอกับทวารช้าลง สายน้ำอุ่นพุ่งอัดภายในทวารเด็กสาวเต็มที่ แวนด้ารู้สึกดีจนแอ่นกายเอนหลัง เผยหน้าอกกลมโชว์ต่อหน้าเขา
“อย่างนี้พี่ขอบ่อยๆ ได้มั๊ยล่ะ? น้องแวนด้า” ชฎายุคิดว่าการได้เสียกับเธอทางทวาร คงไม่มีใครคิดแง่ลบกับเขา เพราะเธอยังบริสุทธิ์อยู่
“โทรหาแวนแล้วไปเยี่ยมที่บ้านแวนบ้างนะคะ” เด็กสาวยิ้มแย้ม ก่อนจะได้พบปลายองคชาติเขา ถูกชักออกจากทวาร ชฎายุขอตัวไปล้างในห้องน้ำ แต่เด็กสาวกลับสวมเสื้อผ้า เก็บน้ำรักขาวขุ่นไว้ในทวารเป็นของที่ระลึก
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้