Share

บทที่ 120

“กระหม่อมสมควรตายพ่ะย่ะค่ะ”

“สมควรตาย!” อวี้หลางแค่นเสียง

“สมควรตายจริงๆ นั่นแหละ เป็นขุนนางราชสำนัก แต่ไร้ความสามารถ วันๆ เอาแต่แสวงหาอำนาจส่วนตน ปกปิดกระทำเรื่องเลวทราม”

เห็นสายพระเนตรมองมา บวกกับสุรเสียงที่กราดเกรี้ยว ทำเอาทุกคนต่างหัวหด ไม่มีคำพูดใดเอ่ยออกมาให้เป็นจุดสนใจ

“เรื่องของลู่เจียงสือ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 150

    “อาฟาง เจ้าอยากเป็นฝ่ายกระทำข้าก็ไม่ขัดหรอกนะ จะล่างหรือบนข้าก็ยอมเจ้าได้อยู่แล้ว” จ้าวเหมยฮวาแสยะยิ้มส่งให้ มองคนตรงหน้าดวงตาไม่กะพริบ ตวัดปิ่นในมือลงปักกลางฝ่ามือหนาอย่างไม่มีลังเลแม้แต่น้อยปึก!“ฮึก... อาฟาง เจ้าช่างรุนแรงเหลือเกิน อา... ถูกใจข้าจริง” ไม่ส่งเสียงก็แล้วไป พอพูดขึ้นมาแต่ละคำไม่ส

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 149

    เขาตอบพลางมองหน้านางด้วยรอยยิ้ม จ้าวเหมยฮวาฟังแล้วนึกในใจ นางเองยังมิเคยรู้เลยว่าตัวเองมีกลิ่นดอกหิมะหยกติดกาย ต้องจมูกสุนัขขนาดไหนกันหนอ ถึงจะดมกลิ่นได้ขนาดนี้“เจ้าตามหาข้ามาตลอดเลยหรือ” คนบ้าอะไรเจอหน้าเด็กอายุเพียงสิบสามก็คิดจะเอาอีกฝ่ายมาเป็นฮูหยิน แถมตามหาเป็นปีสองปี นี่มันโรคจิตโดยแท้เจียงเ

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 148

    ดวงตากระจ่างใสลืมขึ้นช้าๆ จ้าวเหมยฮวามองไปที่เพดานที่สีหลุดลอกอย่างมึนงง ครู่ใหญ่จึงพยายามดันกายลุกขึ้นนั่ง ทว่าแขนขากลับไม่อาจขยับดั่งใจคิดได้ สายตานางมองปราดไปที่มือเท้าของตัวเอง พบว่ามันถูกมัดติดขอบเตียงไว้ด้วยเชือกหนังสีดำหญิงสาวดึงรั้งอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าไม่ขาดแน่จึงเกร็งข้อแขน หมายใช้พล

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 147

    เขาต้องได้นางมาครอบครอง!จ้าวเหมยฮวามองคนข้างๆ พลางส่ายหน้า หญิงสาวไม่คิดจะเล่นเกมกับอีกฝ่ายแล้ว นางจะบอกลาเจ้าหมอพิลึกนี่แล้วไปชายแดน หลังจากสอบถามพวกชาวบ้านที่ไปขายของป่านอกหมู่บ้าน ทำให้รู้สถานการณ์ในแคว้นพอสมควรเสด็จพี่อวี้เจี้ยนขอสมรสพระราชทานกับเยว่จินหมิง เสด็จลุงพระราชทานให้ทว่าต้องรอวันดีถ

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 146

    หลังทิวาลาลับขอบฟ้ารัตติกาลก็ย่างก้าวเข้ามาหญิงสาวร่างบอบบางในชุดสีฟ้ายังคงจับจ้องมองผ่านหน้าต่างในห้องฝ่าความมืดออกไป ทว่าไร้จุดหมายในสายตา ก่อนที่นางจะถอนหายใจสายหนึ่งออกมา“เจ้ามองหาสิ่งใดอยู่หรืออาฟาง”เสียงนุ่มสุภาพอันเป็นเอกลักษณ์เอ่ยขึ้นข้างหู จ้าวเหมยฮวาตื่นจากภวังค์สะดุ้งเล็กน้อย สัญชาตญาณ

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 145

    “พี่สาวกุ้ยฟางไปเล่นกันๆ”เสียงเอะอะของเด็กน้อยหลายคนดังซ้อนทับกันระงม เจ้าหนูบางคนเห็นว่าแค่ชวนไม่อาจทำให้สตรีร่างบางผิวคล้ำผู้นี้ขยับ จึงหันมาคว้ามือคว้าแขนของนาง ออกแรงลากกันยกใหญ่ สุดท้ายคนโตกว่าจึงลุกตามอย่างเสียไม่ได้วันที่นางตามเจียงเหิงมาเป็นแขกที่โรงหมอของเขา ข่าวหมอเจียงช่วยหญิงสาวผู้น่าส

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status