LOGIN
@ประเทศอิตาลี
ตึก ตึก ตึก… “ค…คุณมาร์โก้” หญิงสาวใบหน้าสวยหมวยลูกครึ่งไทยฮ่องกง กับรูปร่างเพรียวระหงส์ในชุดเจ้าสาว ตอนนี้กำลังวิ่งเอาชีวิตรอดกับเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเธอในวันงานแต่ง นํ้าสีใสเอ่อคลอแล้วไหลรินหยาดลงบนสองพวงแก้มเป็นสายธารนํ้า ในขณะที่สองเท้ากำลังวิ่งไปยันหนทางด้านหน้าด้วยหัวใจดวงน้อยที่เจ็บปวดแทบขาดใจ “คุณฟ้ารีบวิ่งตรงไปด้านหน้าอีกนิดเดียวนะครับ ผมเตรียมคนรอรับคุณไว้แล้ว คุณจะกลับไปถึงฮ่องกงอย่างปลอดภัย” ชายหนุ่มอีตาลีแท้ในสูทดำของบอดี้การ์ดกล่าวบอกเธอนํ้าเสียงหนักแน่น ส่วนคนตัวเล็กที่ตอนนี้แทบสติหลุด ก็ได้แต่รีบตั้งสติแล้วพยักหน้าทำตามคำพูดของเขา ก่อนมือเล็กจะรีบหอบชุดสีขาวอลังการ วิ่งตรงไปด้านหน้าอย่างทุลักทุเล หากวันนี้ไม่มีมาร์โก้ที่จงรักภักดีต่อเธอ เธอคงได้ตายด้วยนํ้ามือของผู้ชายคนนั้นจริงๆแล้วใช่มั้ย ผู้ชายที่กำลังจะขึ้นชื่อว่าเป็นสามี ผู้ชายที่เธอรักหมดหัวใจ ผู้ชายที่ร่วมรักกันมาตลอดเวลาสามปี… ทำไมเขาถึงได้ใจร้ายใจดำอำมหิตกับเธอได้ถึงขนาดนี้ คนที่คอยกระซิบกรอกหูเธอทุกคืนว่ารักเธอนักหนา ไม่คิดว่าจะกลายเป็นเขาเองที่ทรยศหักหลังเธอ ถึงขั้นจะพรากชีวิตกันไปขนาดนี้ “ฮึกกก” นํ้าสีใสเอ่อล้นเป็นสายมาตลอดทางจนแรงเฮือกสุดท้าย ก่อนสองเท้าเล็กจะทรุดฮวบลงต่อหน้าชายในสูทดำที่ยืนรอเธอสองคน ดวงตาคู่สวยเริ่มพร่ามัวก่อนทุกอย่างจะดับวูบ เสมือนหัวใจที่ปวดตุบๆก็ดับไปตามๆกัน เพราะเธอรับมันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เจ็บปวดเหลือเกิน… . . . . . @ฮ่องกง หลังจากเหตุการที่แสนสาหัสวันนั้น เธอก็ได้กลับมาถึงบ้านที่ฮ่องกงอย่างปลอดภัยด้วยความช่วยเหลือจากมาร์โก้ ถึงตอนนี้ร่างกายเธอจะพักฟื้นจนดีขึ้นมาบ้าง ทว่าภายในกลับบอบชํ้าไม่ต่างจากเดิมเลยสักนิด เธอได้แต่เฝ้าถามตัวเองไปวันๆ ว่าตัวเองทำอะไรผิด เขาถึงได้กระทำกับเธอหนักหนาได้ถึงเพียงนี้… ความรักของเราที่มีต่อกันมาตลอดสามปี มันไม่มีความหมายเลยหรือยังไงกัน? (ข่าวด่วนสุดสัปดาห์วันนี้ค่ะทุกท่าน!!! เอาอีกแล้วนะคะ กับเรื่องราวน่ายินดีที่เกิดขึ้นระหว่างคู่รัก ตอนนี้ทางฝั่งตระกูลลีโอเน่ได้ออกมาประกาศชัดเจนถึงความสัมพันธ์อันลึกซึ้งของนางแบบสาวอย่างคุณฟิโอน่า กับทายาทหนุ่มตระกูลลีโอเน่อย่างคุณฟรานเชสโก้นั้น กำลังจะหมั้นหมายกันในเร็ววันนี้ค่ะ ซึ่งถือได้ว่าเป็นข่าวที่น่ายินดีกันมากๆเลยทีเดียวนะคะ) ยังทำร้ายกันไม่พอใช่มั้ย… เธอเจ็บสาหัสขนาดนี้มันยังไม่สาแก่ใจเขาใช่รึเปล่า งานแต่งของเราพังเละเทะไม่เป็นท่าแล้ว นอกจากเขาไม่แม้แต่จะติดต่อมาแก้ตัวอะไรเลยสักนิด หนำซํ้าข่าวยังเงียบกริบเพราะโดนปิดเสมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น ไม่พอตอนนี้ยังมีข่าวเฮ็งซวยนี่ดังแพร่ออกไปทั่ว คุณมันเลว… ฟรานเชสโก้ นํ้าสีใสเอ่อล้นทะลักออกมาจากแววตาคู่สวย จนบัดนี้แทบกลายเป็นสายเลือด ใบหน้านวลทรุดโทรม ร่างเพรียวในชุดนอนที่นั่งอยู่บนโซฟานิ่งงันเหมือนถูกสาป มีเพียงไหล่บางที่ไหวสั่นเบาๆจากการสะอื้น มันเจ็บปวด มันทรมานจนหัวใจเธอแทบชาด้านไปหมดแล้ว เขาทำกับเธอแบบนี้ลงคอได้ยังไงกัน ไม่รักแล้วทำไมไม่บอกกันดีๆวะ “ฮึกกก…” ฟึ่บ!! ร่างสูงโปร่งของคนที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ รีบหยิบรีโมทแล้วกดปิดโทรทัศน์ตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะรวบร่างเพรียวที่นั่งสะอื้นเข้ามาโอบกอดไว้แน่น “พอได้แล้วฟ้า หยุดเสียนํ้าตาให้มันได้แล้ว” แม่ง ไอ้เหี้ยนั่น… ฟ้าคราม หลิว พี่ชายเพียงคนเดียวของ ฟ้าลันดา หลิว ร่างเล็กที่กำลังสั่นระริกอยู่ในอ้อมแขนของเขาอยู่ตอนนี้ มือหนากำแน่น แววตาคมวาวโรจน์ เขาอยากจะบินไปต่อยมันให้ยับตอนนี้เลยด้วยซํ้า ให้สภาพมันยํ่าแย่ยิ่งกว่าน้องสาวของเขาตอนนี้ สัญญาว่าเจอหน้ามันเมื่อไหร่ เขาจะกระทืบจนตายคาตีนเลย ที่กล้าแม่งมาเล่นกับน้องสาวของเขา ไอ้เหี้ยนั่น… ชาตินี้อย่าหวังว่าจะได้ยัยฟ้ากลับไปครอบครองอีก เพราะพี่ชายอย่างเขาคงยอมไม่ได้ “ฮึกกก เฮีย น้องเจ็บ… ฮึกก มันเจ็บ ทรมานเหลือเกิน…” ร่างเล็กปล่อยโฮ ไม่เหลืออีกแล้วเรี่ยวแรงที่พยายามกักเก็บ มันเจ็บจนไม่รู้ว่าหัวใจที่บอบชํ้าดวงนี้จะกลับมาสวยงามได้เหมือนเดิมอีกหรือเปล่า “เฮียอยู่ตรงนี้ฟ้า เฮียอยู่กับน้องไม่ไปไหน น้องยังมีเฮีย มีม๊า กลับมาสดใสเหมือนเดิมได้แล้วคนดีของเฮีย” มือสากยกขึ้นลูบหัวทุยของน้องสาวอย่างทะนุถนอม เขาเกลียดแค้นผู้ชายคนนั้นยิ่งกว่าเธออีก คนที่ทำน้องสาวเขาเจ็บ ไม่ว่าจะเป็นทั้งตัวผู้หรือตัวเมีย สัญญาว่ามันไม่ตายดีแน่ “ฮึกก ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้กับน้องด้วย ฮึกก ฟ้าทำอะไรผิด ฮึกก” เสียงเล็กสั่นพร่าอยู่ในอ้อมอกแกร่งของพี่ชาย เฝ้าถามตัวเองสักกี่ร้อยครั้งก็หาคำตอบไม่เจอสักที “ฟ้าไม่ผิด คนที่ผิดคือพวกมันต่างหาก เฮียจะไม่ปล่อยให้พวกมันได้เสวยสุขอยู่บนความทุกข์ของน้องสาวเฮียแน่” แววตาคมแข็งกร้าว งานนี้มันต้องตายกันไปข้างเท่านั้นถึงจะสาสม ทำร้ายจิตใจว่ายํ่าแย่แล้ว ยังคิดวางระเบิ่ดจะพรากชีวิตน้องสาวเขาไปอีก ถ้าหากวันนั้นไม่มีลูกน้องของไอ้ฟรานเชสโก้คนนั้น ที่ยอมทรยสเจ้านาย แล้วช่วยน้องสาวเขาออกมาได้ ป่านนี้ร่างเล็กคงกลับมาไม่ถึงอ้อมกอดเขา… “ตัดใจจากมันสะฟ้า อย่าให้เฮียเห็นว่าฟ้าไปยุ่งกับผู้ชายคนนั้นอีก เพราะเฮียเอามันตายแน่!”“อย่างอื่น?” “หึ หมายถึงพวกวอดก้าน่ะ หรือว่าคุณคิดเป็นอีกแบบ?” เขาพูดพรางทำหน้ายียวนเหมือนตั้งใจกวนประสาทกัน ไม่พอยังโน้มหน้าลงมาจนลมหายร้อนรดเข้าไปพวงแก้มนุ่ม ชวนเอาเธอร้อนรุ่มไปด้วย ไม่ได้นะยัยฟ้า จะมารู้สึกเพียงเพราะความใกล้ชิดแค่นี้มันใช้ได้ที่ไหนกัน “ไม่แล้วค่ะ ฉันจะกลับเข้าไปหาเพื่อนแล้ว ป่านนี้เพื่อนคงจะตามหาฉันแล้ว” ข้ออ้างเฉยๆนั่นแหละ พอเธอพูดเสร็จก็ทำท่าจะปรีดตัวออกจากเขาที่แทบจะต้อนเธอจนมุมกับเสาด้านหลัง แต่ร่างเล็กยังไม่ทันจะก้าวพ้นเขา ก็ถูกมือหนาทาบทับลงคํ้ายันกับเสาด้านหลังเพื่อล็อคร่างเธอเอาไว้ไม่ปล่อยให้เธอได้หนีไปไหน อะไรของเขาเนี่ย… “แน่ใจเหรอว่าเพื่อนตามหาน่ะ เท่าที่ผมเห็น เหมือนว่าเพื่อนคุณจะไม่อยากให้คุณกลับไปที่โต๊ะมากกว่านะ” มุมปากหยักเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ ยังคงนิสัยเอาแต่ใจไม่เปลี่ยนสินะ แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้โกหกนั่นแหละ เพราะเธอเองก็รู้จักยัยเพียงดาวดี ยัยเพื่อนตัวดีป่านนี้คงจะกำลังมีความสุขอยู่กับหนุ่มหล่ออย่างคุณฟาบิโอหรือไม่ก็คงไปควบหนุ่มที่ไหนสักคน “ผมอยากชวนคุณไปลองวอดก้าด้วยกันจริงๆนะครับ” เขายังคงเชิญชวนเธอไ
ทั้งสองคนนั่งดื่มกันจนได้ที่จนพวงแก้มแดงปลั่ง เนื่องจากผิวที่ขาวผ่องจนเห็นเส้นเลือดชัดเจน ก่อนเสียงทุ้มของใครอีกคนที่เดินเข้ามาทักทายจะดังขึ้นท่ามกลางเสียงดนตรีดังกระหึ่ม “แฮ่ม… ขอร่วมวงด้วยคนได้มั้ยครับคนสวย” ร่างเพรียวสองคนบนโต๊ะเงยหน้ามอง ก็ปรากฏว่าเป็นฟาบิโอ หนุ่มหล่อที่เธอเพิ่งยืนคุยด้วยในงาน “อ้าว คุณฟามาที่นี่ได้ยังไงคะ” “ที่ไหนมีเหล้า ที่นั่นก็ย่อมมีผมนั่นแหละครับ” ฟาบิโอกล่าวขำๆ พรางถือวิสาสะนั่งลงข้างๆเธอโดยที่ไม่รอคำตอบ “มาเที่ยวกันสองคนในที่แบบนี้ ไม่กลัวจะเป็นอันตรายหรือไงกันครับ ยิ่งสวยๆอยู่ด้วย” เขาเอ่ยอย่างไม่จริงจังมากนัก สายตาเจ้าชู้นั่นก็เล่นหูเล่นตาใส่เธอไม่พักเช่นกัน จะอันตรายก็เพราะมีเขามานั่งด้วยนี่แหละ “หึ ขอบุหรี่สักม้วนสิคะ” เธอไม่ตอบคำถามเขา แต่เหลือบตาไปมองกล่องบุหรี่ที่โผล่พ้นออกมาจากกระเป๋ากางเกงของอีกคนแทน ทำเอาทั้งยัยเพียงกับคนที่ถูกขออย่างเขาถึงกับเลิ่กคิ้วมองเธออย่างไม่อยากเชื่อสายตา ก่อนเสียงหัวเราะชอบใจจากฟาบิโอจะเปร่งขึ้น “หึๆ คุณฟ้าสูบมันด้วยเหรอครับ” เขาถามก็พรางหยิบมันออกมาให้เธอ ไม่พอยังส่งไฟแช็กมาพร้
@คอนโดหรูใจกลางเมืองอิตาลี “จะบอกว่าวันนี้มึงปังมากกกก ปังสุดๆเลยยัยฟ้า นี่กูเห็นนะว่านางแบบนับสิบบนเวที คนเดียวที่คุณฟรานมองคือมึงค่ะ!” เสียงของยัยเพียงดาวดังแว่วเข้ามาถึงในหูเธอ ตั้งแต่ปลายเตียงยันโต๊ะเครื่องสำอางที่เธอนั่งอยู่ พอเธอเหลือบมองหน้าเพื่อนผ่านกระจกใสตรงหน้า ก็เห็นว่ามันกำลังทำตาปริบๆมองเธออยู่ บ่งบอกว่ากำลังปลื้มอกปลื้มใจมากแค่ไหน “เหอะ มองคู่หมั้นเค้าน่ะสิไม่ว่า จำได้ว่ายัยนั่นเดินตามหลังกูนี่นา” เธอเบ้ปากตอบเพื่อนไปอย่างไม่จริงจังนัก ขนาดเจอหน้ากันเขายังทำเป็นจำเธอไม่ได้ด้วยซํ้า จะให้มามองอะไรกันล่ะ ก็จำได้ว่าเธอเผลอหันไปสบตากับเขาแว็บนึงอยู่นะ แต่ก็ไม่คิดหรอกว่าเขาจะตั้งใจมองน่ะ คงจะเพราะเผลอจ้องแค่แว็บเดียวเท่านั้นแหละมั้งที่เห็นแฟนเก่าอย่างเธอมาเดินอยู่ตรงหน้า “บอกเลยว่ามึงคิดผิด!! เพราะกูนั่งอยู่อีกฟากซึ่งเห็นชัดมากก บอกเลยว่า All his eyes on you เลยจ้า” ยัยเพียงยังคงยืนยันเสียงดัง แววตานั่นจะมั่นใจอะไรขนาดนั้น เหอะ อยากมองก็มองไปสิ ผู้ชายที่ทำกับเธอไว้เลวระยำขนาดนั้นฝันไปเถอะว่าจะได้อะไรจากเธออีก ก็ได้แค่มองนั่นแหละ แตะต้องไ
“นายจะกลับเลยรึเปล่าครับ“ ไม่นานงานแฟชั่นโชร์สุดหรูหราก็จบสิ้น มาร์โก้รีบปริดตัวเดินเข้ามาถามเจ้านาย เพราะรู้ดีว่าเขาไม่ชอบสุงสิงอยู่ในที่แออัดแบบนี้ มันน่ารำคาญจะตายไป ทว่าวันนี้กลับแปลกไป เมื่อเจ้านายหนุ่มเอ่ยปากปฏิเสธสะงั้น “ไม่ กูจะอยู่ต่ออีกนิดหน่อย มึงมีอะไรก็ไปทำก่อนเลย” ไม่รู้อะไรดนใจเขาให้ตอบลูกน้องออกไปแบบนั้นเหมือนกัน ทว่าพอกล่าวเสร็จ แววตาคมก็เหลือบมองรอบๆโดยไม่สนสายตางุนงงจากลูกน้อง ที่ขมวดคิ้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ จะอะไรก็ช่างเถอะ ตอนนี้หัวใจเขามันบอกว่ายังไม่อยากกลับ ซึ่งเขาก็เลือกที่จะเชื่อฟังมัน ไม่นานแววตาคู่คมก็เหลือบไปสะดุดกับร่าเพรียวระหง ที่เอาแต่ติดอยู่ในความคิดของเขาตั้งแต่เมื่อครู่ เธอกำลังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คุยกันเป็นมิตรอยู่กับสปอนเซอร์คนอื่นๆ อะไรกัน เขาเป็นถึงสปอนเซอร์ใหญ่ในวันนี้ ทว่ากลับถูกเธอมองข้ามแล้วไปคุยกับสปอนเซอร์เล็กๆพวกนั้นเนี่ยนะ อยู่ๆความไม่พอใจก็บังเกิด ไม่รู้ทำไมต้องหงุดหงิดด้วยวะ ทั้งที่นิสัยเขาไม่ใช่แบบนี้ ปกติเขาจะชอบอกชอบใจด้วยซํ้าที่ได้อยู่เงียบๆ โดยไม่มีใครมายุ่ง ทว่าตอนนี้กลับตรงกันข้ามสะงั้น นึกแล้วเท้
“คุณฟรานคะ วันนี้คุณจะไปดูฟิโอน่าเดินแบบใช่มั้ยคะ” ฟิโอน่า หญิงสาวรูปร่างเพรียวหุ่นนางแบบ เมื่อเห็นฟรานเชสโก้ผู้เป็นคู่หมั้นเดินลงบันไดบ้านมาในชุดสูทหล่ออลังการ ก็รีบดันตัวเองเดินเข้าไปถามเขาด้วยสีหน้าปลื้มปลิ่ม “ก็ต้องไปสิครับ ในเมื่องานนี้นายเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ จะไม่ให้ไปได้ยังไงครับคุณฟิโอน่า” เป็นมาร์โก้ บอดี้การ์ดน่ารำคาญนั่นที่เอ่ยปากตอบเธอแทนคนถูกถามซึ่งเอาแต่ทำหน้าขรึมแล้วเงียบเสมือนรำคาญเธอเต็มที ทำเอาหญิงสาวหน้าเสีย “งั้นฟิโอน่าขอติดรถไปด้วยได้มั้ยคะ ไหนๆเราก็จะไปที่เดียวกัน” เธอยังคงแบกหน้าถาม แม้สายตาคมคู่นั้นจะไม่หันมาเหลียวแลตัวเองเลยสักนิดก็ตาม แล้วมันยังไงล่ะ ในเมื่อเธอเป็นคู่หมั้นของเขานี่ อย่าลืมสิ ความจริงเรื่องแค่นี้เธอไม่จำเป็นต้องถามเลยด้วยซํ้า เพียงแต่ว่าฟรานเชสโก้นั้นไม่ใช่คนที่ใครก็ได้จะไปเล่นต่อปากต่อคำด้วย เพราะถ้าหากเขาเกิดไม่พอใจขึ้นมา จุดจบคนนั้นคงไม่มีทางสวย รวมถึงเธอเองที่มีศักดิ์เป็นถึงคู่หมั้นเขาก็ตาม อยู่กับเสือต้องอยู่เป็น… นั่นคือตัวตนของฟรานเชสโก้ “จะไปก็ตามมาเร็วๆ ผมไม่ชอบรอใคร” นั่นคือประโยคแรกจากเขา หลังจากที่เอ
*สามปีต่อมา* “รักฟรานนะคะ… ฟ้ารักฟรานที่สุด” อย่าไป… ฮึกก อย่าไปจากผม… เดี๋ยว ฮึกก เฮือก!!! ร่างโปร่งที่หลับไหลสดุ้งเฮือกตื่นมาท่ามกลางความมืด ในห้องนอนกว้างขวางตอนนี้กลับปกคลุมไปด้วยเสียงหอบหายใจของเขา ร่างกำยำบนเตียงดีดตัวลุกขึ้นนั่งพรางถอดถอนหายใจ เขามักจะฝันแบบนี้แทบทุกคืนตลอดสามปีจนเบื่อหน่าย หญิงสาวร่างเพรียวระหงคนนั้นที่ตามไล่ล่าเขาทุกครั้งที่หลับตาลง พอตื่นขึ้นมาเขาก็มักจะจำหน้าหรือชื่อเธอไม่ได้ จะมีแต่คำพูดแปลกๆพวกนั้นที่วนเวียนอยู่ในโพรงประสาทและตามหลอกหลอนเขาตลอดทั้งคืนจนนอนไม่หลับ แม่งเอ้ย… เธอเป็นใครกันวะ พยายามนึกยังไงก็นึกไม่ออก ทั้งที่จิตใต้สำนึกมันบอกเขาว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ… ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาจากฝัน เขามักจะหงุดหงิดตัวเองอยู่เสมอ และทุกครั้งที่นึกใบหน้าเธอไม่ออก หัวใจดวงโตก็จะปวดหนึบแปลกๆ ดั่งกับว่าอะไรบางสิ่งที่สำคัญมากๆได้ขาดหายไปจากชีวิตเขา ฟึ่บ! มือหนาสางผมตัวเองแรงๆด้วยความสับสน ก่อนจะปรีดตัวลุกขึ้นจากเตียงเดินไปยันโซฟา แล้วรินไวน์ขึ้นกระดก มันมักจะเป็นแบบนี้ทุกคืน จิบไวน์ไปสมองก็พรางคิดเรื่องราวต่างๆ ใบหน้าหล่อเสมองไป







