ทนไม่ไหว..

เฟย...

"น้องข้าวครับอาขอร้องนะอย่าทำแบบนี้พอได้แล้ว" ผมพยายามพูดดีที่สุดแต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผล

"ทำไมคะแด๊ดดี้ทนไม่ไหวใช่มั้ย"

"ใช่" ผมยอมรับไปตามตรงเผื่อเธอจะคิดได้แต่เปล่าเลยครับ

"ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนสิคะน้องข้าวบอกแล้วว่าอยากเป็นเมียของแด๊ดดี้" และก่อนที่ขวัญข้าวจะจู่โจมผมอีกครั้งผมก็ถามเธอกลับไป

"แล้วรู้เหรอว่าการเป็นเมียเค้าต้องทำยังไงบ้างรู้เหรอ" พอผมถามกลับไปยัยตัวแสบก็นิ่งไปแล้วหน้าเธอก็แดงขึ้นมาทันทีก่อนจะรีบขยับตัวลงจากตักของผมแต่มือผมไวกว่าผมกระชากแล้วคว้าเอวเธอเอาไว้แล้วจับนั่งในท่าเดิมแต่ด้วยแรงกระชากมันทำให้ร่างกายของเธอสัมผัสกับร่างกายของผมแนบแน่นและแนบชิดยิ่งขึ้นไปอีกหน้าอกที่ใหญ่เกินอายุแนบชิดติดกับแผงอกของผมไหนจะตรงส่วนนั้นที่สัมผัสกันอีก

"ซี๊ดดด อ่าาา" ผมครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อรับรู้ได้ถึงความอ่อนนุ่มที่กำลังเสียดสีกับกางเกงยีนส์ที่ผมใส่มา

"ดะ แด๊ดดี้เป็นอะไรคะ" ยัยตัวแสบถามเสียงสั่นผมว่าเธอรู้แล่ะว่าผมเป็นอะไรก็เธอเล่นยั่วผมขนาดนี้และผมก็รู้ว่าเธอก็ไม่ได้กล้าอย่างที่พูดหรอกเรื่องที่บอกว่าอยากเป็นเมียเพราะไม่งั้นเธอคงไม่อายหน้าแดงแล้วรีบขยับตัวหนีตอนที่ผมถามว่าถ้าการเป็นเมียต้องทำยังไงบ้าง หึยัยเด็กน้อยจอมแสบ

"เรายังไม่ได้ให้คำตอบอาเลยนะ"

"คำตอบ เอ่อ อะไรคะ"

"ก็เมื่อกี้เราบอกว่าอยากเป็นเมียอาไม่ใช่หรือไง"

"เอ่อ..."

"เพราะฉะนั้นถ้าอยากเป็นเมียอาก็ต้องรู้สิว่าต้องทำอะไรยังไง"

"มะ..ไม่รู้ค่ะน้องข้าวไม่รู้"

"หึ ไม่รู้แต่เรายั่วอาจนอาแทบจะทนไม่ไหวรู้หรือเปล่า" ขวัญข้าวส่ายหน้าอย่างเดียวก่อนจะรีบหลบสายตา ทำไมยัยนี่น่ารักแบบนี้นะยิ่งเวลาเขินอายหน้าแดงแบบนี้ เห็นทีผมคงต้องสอนการเป็นเมียขั้นพื้นฐานให้เธอก่อนเพราะผมเดาอนาคตตัวเองได้แล้วว่าผมคงไม่รอดจากยัยตัวแสบที่นั่งหน้าแดงอยู่บนตัก

ขวัญข้าว...

ตอนนี้ฉันนั่งตัวสั่นอยู่บนตักของแด๊ดดี้แล้วเขาไม่ปล่อยฉันไปไหนเลยกอดเอวฉันไว้แน่นจนฉันทำอะไรไม่ถูกเลย ไอ้ที่พูดว่าอยากเป็นเมียของเขาฉันพูดจริงแต่พอเขาถามว่าเป็นเมียต้องทำยังไงฉันก็เงียบไปเพราะไม่รู้จะตอบเค้าไปยังไงคือก็รู้แล่ะไม่ใช่ไม่รู้แต่เขาถามแบบนี้ฉันจะตอบยังไงถูกคือรู้ทฤษฎีนะแต่ไม่รู้ปฏิบัติ ฉันเลยเลือกที่จะเงียบไม่ตอบแต่ดูเหมือนเขาจะต้องการคำตอบให้ได้

"เรายังไม่ได้ให้คำตอบอาเลยนะ"

"คำตอบ เอ่อ อะไรคะ" ฉันแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจทั้งที่เข้าใจหมดทุกอย่าง

"ก็เมื่อกี้เราบอกว่าอยากเป็นเมียอาไม่ใช่หรือไง"

"เอ่อ..." ฉันพูดไม่ออกแล้วตอนนี้เขาก็เอาแต่จ้องหน้าฉันตาไม่กะพริบเลยถึงฉันจะดูกล้าดูแรดแต่ฉันก็กล้าก็แรดแค่กับเขาคนเดียวเท่านั้นแล่ะ

"เพราะฉะนั้นถ้าอยากเป็นเมียอาก็ต้องรู้สิว่าต้องทำอะไรยังไง"

"มะ..ไม่รู้ค่ะน้องข้าวไม่รู้" ฉันขอปฏิเสธไม่รู้อย่างเดียวไว้ก่อนตอนนี้

"หึ ไม่รู้แต่เรายั่วอาจนอาแทบจะทนไม่ไหวรู้หรือเปล่า" เขาทนไม่ไหวจริงๆเหรอ?? ตายแล้วฉันจะทำยังไงดีถ้าเกิดเขาจับฉันทำเมียบนรถจริงๆฉันจะทำยังไง โอ๊ยยัยข้าวครั้งแรกของเธอจะทำบนรถได้ยังไงไม่ได้หรอกมันไม่ฟินมันต้องทำบนเตียงนุ่มๆสิถึงบนรถมันจะดูน่าตื่นเต้นก็เถอะแต่ฉันก็กลัวใครจะมาเห็น พอคิดแบบนั้นฉันก็รู้สึกอายกับความคิดของตัวเองขึ้นมา

"ข้าว"

"คะ"

"อาจะถามเราเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อให้เราตัดสินใจว่าเราอยากเป็นเมียอาจริงๆหรือเปล่าเพราะถ้าอะไรก็ตามที่มันเสียไปแล้วหรือเกิดขึ้นไปแล้วมันไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือกลับมาแก้ไขมันได้อีก เข้าใจที่อาพูดไหม"

"อื้อ" ฉันพยักหน้าทันที

"ไม่ใช้เวลาคิดตัดสินใจหน่อยหรือไง"

"ไม่ต้องคิดหรอกค่ะเพราะน้องข้าวใช้เวลาทั้งชีวิตที่ผ่านมาของน้องข้าวตัดสินใจมาดีแล้วค่ะ"

"เราอาจจะเสียใจทีหลังก็ได้นะ"

"น้องข้าวเสียใจมาเยอะแล้วค่ะ ที่ผ่านมาแด๊ดดี้ปฏิเสธน้องข้าวมาตลอดน้องข้าวร้องไห้เพราะแด๊ดดี้มานับครั้งไม่ถ้วนเพราะฉะนั้นแด๊ดดี้ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เพราะไม่มีใครทำให้น้องข้าวเสียใจได้มากเท่าแด๊ดดี้อีกแล้ว"

"อาทำให้เราเสียใจแล้วทำไมถึงยัง..."

"ถึงยังรักแด๊ดดี้ใช่มั้ยคะ"

"อืมม"

"ตั้งแต่น้องข้าวโตมาและรู้จักว่าความรักคืออะไรน้องข้าวก็รู้ทันทีเลยว่าคนที่น้องข้าวรักและอยากอยู่ด้วยก็คือแด๊ดดี้น้องข้าวไม่เคยรู้สึกกับใครแบบที่รู้สึกกับแด๊ดดี้ แด๊ดดี้คงไม่รู้ว่าที่ผ่านมามีคนเข้ามาจีบน้องข้าวเยอะมากมาขอน้องข้าวเป็นแฟนแต่น้องข้าวก็ปฏิเสธทุกคนพร้อมกับบอกว่าน้องข้าวมีคนที่น้องข้าวรักอยู่แล้วเพราะน้องข้าวรู้ตัวเองดีว่าน้องข้าวคงรักใครไม่ได้นอกจากแด๊ดดี้ถึงแม้ว่าแด๊ดดี้จะไม่เคยรักน้องข้าวแบบที่น้องข้าวรัก" ที่ฉันพูดมันคือความจริงความจริงที่ทำให้ฉันเจ็บรักคนที่เขาไม่รักเรามันเจ็บปวดมากจริงๆนะ