เฟย...
"น้องข้าวครับอาขอร้องนะอย่าทำแบบนี้พอได้แล้ว" ผมพยายามพูดดีที่สุดแต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผล
"ทำไมคะแด๊ดดี้ทนไม่ไหวใช่มั้ย"
"ใช่" ผมยอมรับไปตามตรงเผื่อเธอจะคิดได้แต่เปล่าเลยครับ
"ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนสิคะน้องข้าวบอกแล้วว่าอยากเป็นเมียของแด๊ดดี้" และก่อนที่ขวัญข้าวจะจู่โจมผมอีกครั้งผมก็ถามเธอกลับไป
"แล้วรู้เหรอว่าการเป็นเมียเค้าต้องทำยังไงบ้างรู้เหรอ" พอผมถามกลับไปยัยตัวแสบก็นิ่งไปแล้วหน้าเธอก็แดงขึ้นมาทันทีก่อนจะรีบขยับตัวลงจากตักของผมแต่มือผมไวกว่าผมกระชากแล้วคว้าเอวเธอเอาไว้แล้วจับนั่งในท่าเดิมแต่ด้วยแรงกระชากมันทำให้ร่างกายของเธอสัมผัสกับร่างกายของผมแนบแน่นและแนบชิดยิ่งขึ้นไปอีกหน้าอกที่ใหญ่เกินอายุแนบชิดติดกับแผงอกของผมไหนจะตรงส่วนนั้นที่สัมผัสกันอีก
"ซี๊ดดด อ่าาา" ผมครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อรับรู้ได้ถึงความอ่อนนุ่มที่กำลังเสียดสีกับกางเกงยีนส์ที่ผมใส่มา
"ดะ แด๊ดดี้เป็นอะไรคะ" ยัยตัวแสบถามเสียงสั่นผมว่าเธอรู้แล่ะว่าผมเป็นอะไรก็เธอเล่นยั่วผมขนาดนี้และผมก็รู้ว่าเธอก็ไม่ได้กล้าอย่างที่พูดหรอกเรื่องที่บอกว่าอยากเป็นเมียเพราะไม่งั้นเธอคงไม่อายหน้าแดงแล้วรีบขยับตัวหนีตอนที่ผมถามว่าถ้าการเป็นเมียต้องทำยังไงบ้าง หึยัยเด็กน้อยจอมแสบ
"เรายังไม่ได้ให้คำตอบอาเลยนะ"
"คำตอบ เอ่อ อะไรคะ"
"ก็เมื่อกี้เราบอกว่าอยากเป็นเมียอาไม่ใช่หรือไง"
"เอ่อ..."
"เพราะฉะนั้นถ้าอยากเป็นเมียอาก็ต้องรู้สิว่าต้องทำอะไรยังไง"
"มะ..ไม่รู้ค่ะน้องข้าวไม่รู้"
"หึ ไม่รู้แต่เรายั่วอาจนอาแทบจะทนไม่ไหวรู้หรือเปล่า" ขวัญข้าวส่ายหน้าอย่างเดียวก่อนจะรีบหลบสายตา ทำไมยัยนี่น่ารักแบบนี้นะยิ่งเวลาเขินอายหน้าแดงแบบนี้ เห็นทีผมคงต้องสอนการเป็นเมียขั้นพื้นฐานให้เธอก่อนเพราะผมเดาอนาคตตัวเองได้แล้วว่าผมคงไม่รอดจากยัยตัวแสบที่นั่งหน้าแดงอยู่บนตัก
ขวัญข้าว...
ตอนนี้ฉันนั่งตัวสั่นอยู่บนตักของแด๊ดดี้แล้วเขาไม่ปล่อยฉันไปไหนเลยกอดเอวฉันไว้แน่นจนฉันทำอะไรไม่ถูกเลย ไอ้ที่พูดว่าอยากเป็นเมียของเขาฉันพูดจริงแต่พอเขาถามว่าเป็นเมียต้องทำยังไงฉันก็เงียบไปเพราะไม่รู้จะตอบเค้าไปยังไงคือก็รู้แล่ะไม่ใช่ไม่รู้แต่เขาถามแบบนี้ฉันจะตอบยังไงถูกคือรู้ทฤษฎีนะแต่ไม่รู้ปฏิบัติ ฉันเลยเลือกที่จะเงียบไม่ตอบแต่ดูเหมือนเขาจะต้องการคำตอบให้ได้
"เรายังไม่ได้ให้คำตอบอาเลยนะ"
"คำตอบ เอ่อ อะไรคะ" ฉันแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจทั้งที่เข้าใจหมดทุกอย่าง
"ก็เมื่อกี้เราบอกว่าอยากเป็นเมียอาไม่ใช่หรือไง"
"เอ่อ..." ฉันพูดไม่ออกแล้วตอนนี้เขาก็เอาแต่จ้องหน้าฉันตาไม่กะพริบเลยถึงฉันจะดูกล้าดูแรดแต่ฉันก็กล้าก็แรดแค่กับเขาคนเดียวเท่านั้นแล่ะ
"เพราะฉะนั้นถ้าอยากเป็นเมียอาก็ต้องรู้สิว่าต้องทำอะไรยังไง"
"มะ..ไม่รู้ค่ะน้องข้าวไม่รู้" ฉันขอปฏิเสธไม่รู้อย่างเดียวไว้ก่อนตอนนี้
"หึ ไม่รู้แต่เรายั่วอาจนอาแทบจะทนไม่ไหวรู้หรือเปล่า" เขาทนไม่ไหวจริงๆเหรอ?? ตายแล้วฉันจะทำยังไงดีถ้าเกิดเขาจับฉันทำเมียบนรถจริงๆฉันจะทำยังไง โอ๊ยยัยข้าวครั้งแรกของเธอจะทำบนรถได้ยังไงไม่ได้หรอกมันไม่ฟินมันต้องทำบนเตียงนุ่มๆสิถึงบนรถมันจะดูน่าตื่นเต้นก็เถอะแต่ฉันก็กลัวใครจะมาเห็น พอคิดแบบนั้นฉันก็รู้สึกอายกับความคิดของตัวเองขึ้นมา
"ข้าว"
"คะ"
"อาจะถามเราเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อให้เราตัดสินใจว่าเราอยากเป็นเมียอาจริงๆหรือเปล่าเพราะถ้าอะไรก็ตามที่มันเสียไปแล้วหรือเกิดขึ้นไปแล้วมันไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือกลับมาแก้ไขมันได้อีก เข้าใจที่อาพูดไหม"
"อื้อ" ฉันพยักหน้าทันที
"ไม่ใช้เวลาคิดตัดสินใจหน่อยหรือไง"
"ไม่ต้องคิดหรอกค่ะเพราะน้องข้าวใช้เวลาทั้งชีวิตที่ผ่านมาของน้องข้าวตัดสินใจมาดีแล้วค่ะ"
"เราอาจจะเสียใจทีหลังก็ได้นะ"
"น้องข้าวเสียใจมาเยอะแล้วค่ะ ที่ผ่านมาแด๊ดดี้ปฏิเสธน้องข้าวมาตลอดน้องข้าวร้องไห้เพราะแด๊ดดี้มานับครั้งไม่ถ้วนเพราะฉะนั้นแด๊ดดี้ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เพราะไม่มีใครทำให้น้องข้าวเสียใจได้มากเท่าแด๊ดดี้อีกแล้ว"
"อาทำให้เราเสียใจแล้วทำไมถึงยัง..."
"ถึงยังรักแด๊ดดี้ใช่มั้ยคะ"
"อืมม"
"ตั้งแต่น้องข้าวโตมาและรู้จักว่าความรักคืออะไรน้องข้าวก็รู้ทันทีเลยว่าคนที่น้องข้าวรักและอยากอยู่ด้วยก็คือแด๊ดดี้น้องข้าวไม่เคยรู้สึกกับใครแบบที่รู้สึกกับแด๊ดดี้ แด๊ดดี้คงไม่รู้ว่าที่ผ่านมามีคนเข้ามาจีบน้องข้าวเยอะมากมาขอน้องข้าวเป็นแฟนแต่น้องข้าวก็ปฏิเสธทุกคนพร้อมกับบอกว่าน้องข้าวมีคนที่น้องข้าวรักอยู่แล้วเพราะน้องข้าวรู้ตัวเองดีว่าน้องข้าวคงรักใครไม่ได้นอกจากแด๊ดดี้ถึงแม้ว่าแด๊ดดี้จะไม่เคยรักน้องข้าวแบบที่น้องข้าวรัก" ที่ฉันพูดมันคือความจริงความจริงที่ทำให้ฉันเจ็บรักคนที่เขาไม่รักเรามันเจ็บปวดมากจริงๆนะ
เฟย.....ผมนั่งฟังพี่สงครามพูดอย่างตั้งใจและเข้าใจซึ่งผมก็เห็นด้วยเป็นอย่างมากในสิ่งที่พี่สงครามพูดผมเข้าใจแล้วครับว่าเพราะอะไรพี่สงครามถึงย้ำเรื่องนี้กับผมว่าอยากให้ขวัญข้าวเรียนจบก่อน แต่ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ผมก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอเวลาให้ขวัญข้าวคลอดลูกพอถึงวันนั้นผมจะเป็นคนส่งเสียเธอเรียนเองเธออยากเรียนสูงแค่ไหนก็พร้อมจะซับพอตพร้อมสนับสนุนเธออย่างเต็มที่เพื่อให้ทุกคนในครอบครัวของเธอภูมิใจในตัวเธอและจะได้ไม่มีใครมาว่ามาดูถูกเมียของผม"พ่อขาาา อืออ น้องข้าวรู้ค่ะน้องข้าวขอโทษที่ทำให้พ่อผิดหวัง" เมียตัวน้อยของผมยังร้องไห้ไม่หยุดเธอกอดพ่อเธอแน่นอย่างรู้สึกผิด"พ่อไม่เคยผิดหวังในตัวหนูเลยนะลูก หนูคือความภูมิใจของพ่อกับแม่นะน้องข้าว หนูคือความสุขของพ่อกับแม่นะรู้มั้ย พ่อรักหนูมากนะครับ""น้องข้าวรู้ค่ะน้องข้าวก็รักพ่อกับแม่ที่สุดในโลกเหมือนกัน น้อบข้าวสัญญาว่าน้องข้าวจะทำให้พ่อกับแม่รวมถึงทุกคนภูมิใจในตัวน้องข้าวให้ได้""พ่อเชื่อว่าหนูทำได้ครับ""ฮือออ ฮือออ น้องข้าวรักพ่อที่สุดเลยค่า""พ่อก็รักลูกครับแล้วก็รักหลานของพ่อที่อยู่ในท้องของลูกด้วย ส่วนพ่อของหลานพ่อคงรักไม่ลงลูกคงเข้า
เฟย....."น้องข้าวจะเลิกกับแด๊ดดี้ทำไมกันคะน้องข้าวรักแด๊ดดี้แล้วแด๊ดดี้ก็รักน้องข้าวมาด้วย""หึ บอกรักผู้ชายต่อหน้าพ่อเลยเหรอไม่เกรงใจพ่อเลยเนอะ" ผมไม่รู้ต้องมองบนอีกกี่รอบกับพ่อตา"พ่อยังไม่ขินอีกเหรอคะ""เห้อออ ชินก็ได้ครับลูก ว่าแต่ข่าวดีที่น้องข้าวจะบอกพ่อคือเรื่องอะไรครับลูก""คือว่าตอนนี้น้องข้าวท้องได้สามเดือนแล้วค่ะพ่อขาพอ่กำลังจะมีหลานแล้วนะคะ^^" ยัยตัวแสบพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใสซึ่งต่างกับใบหน้าของพ่อตาผมที่ทำหน้าเหมือนคนถูกผีหลอกยังไงยังงั้นเมื่อรู้ว่าลูกสาวของตัวเองท้อง ตอนนี้ผมนั่งหลับตารอหมัดหนักๆที่ไม่รู้จะพุ่งเข้ามาตรงส่วนไหนของใบหน้าขวัญข้าว...."ห๊ะว่าไงนะ!!!ท้อง!!!! น้องข้าวท้อง!!!!" หลังจากที่ฉันบอกความจริงกับพ่อว่าฉันท้องได้สามเดือนแล้วพ่อก็โวยวายเสียงดังขึ้นมาทันทีจนฉันเองยังตกใจเพราะพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน"พี่ครามจะเสียงดังทำไมคะอยู่กันแต่นี้""ขวัญพี่หูฝาดหรือเปล่า" พ่อหันไปถามแม่ที่ทำหน้าดุใส่พ่อ"พี่ไม่หูฝาดหรอกค่ะน้องข้าวท้อง เราสองคนกำลังจะมีหลานค่ะ" แม่ย้ำอีกรอบ"ทำไมดูขวัญไม่ตื่นเต้นเลยล่ะ" "ขวัญรู้เรื่องนี้มาสองเดือนแล้วค่ะ""ห๊ะ!!!! รู้มาสองเดือ
เฟย....เรื่องพี่สงครามผมว่าผมเครียดแล้วนะแต่มันยังมีอีกเรื่องที่ผมรู้สึกเครียดและรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ถูกเพราะว่าตอนนี้ขวัญข้าวยังเรียนไม่จบปีหนึ่งเลยคือมันเร็วเกินไปหรือเปล่าที่เด็กอายุสิบแปดสิบเก้าตั้งครรภ์เธอควรจะได้เรียนได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นของเธอให้คุ้มมากกว่านี้มากกว่าการที่เธอต้องออกจากมหาลัยเพื่อมาเลี้ยงลูก ผมไม่อยากให้เธอรู้สึกเสียดายการใช้ชีวิตวัยรุ่นของเธอ แต่คำพูดของเธอมันทำให้ผมต้องยิ้มทั้งน้ำตา "อาขอโทษนะครับที่ทำให้น้องข้าวท้องทั้งที่ยังเรียนไม่จบ" ผมบอกยัยตัวแสบหลังจากที่รู้เรื่องที่เธอท้องซึ่งตอนนี้ทุกคนในบ้านก็รู้กันหมดแล้วไม่ว่าจะเป็นอากานอาทัพพี่ขุนศึกรวมถึงยัยฟรังคือทุกคนดีใจกันมากที่จะมีหลานตัวน้อบไม่มีใครเครียดเลยสักคนคงมีแค่ผมเท่านั้นที่เครียด"แด๊ดดี้ไม่ดีใจเหรอคะที่กำลังจะมีลูก" ยัยตัวแสบถามผมเสียงสั่นพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า ผมดึงเธอมานั่งบนตักแล้วกอดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้"ดีใจสิครับแต่อารู้สึกว่าอาเห็นแก่ตัวเกินไปน้องข้าวควรจะได้เรียนได้ใชัชีวิตให้คุ้มค่ามากกว่าก่อน ก่อนจะมาทำหน้าที่แม่""น้องข้าวตั้งใจที่จะอยากมีลูกให้แด๊ดดี้นะคะรู้มั้ยน้องข้าวถึงไม่ทานยาคุมฉุกเฉ
ขวัญข้าว....หลังจากกราฟกลับไปแล้วฉันก็พาตัวเองขึ้นมานอนพักข้างบนห้องเพราะรู้สึกง่วงนอน คือพอรู้ว่าตัวเองท้องฉันก็รู้สึกง่วงตลอดเวลาทั้งที่นอนอิ่มนอนเยอะแม้จะนอนดึกไปบ้างเพราะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับแด๊ดดี้แต่แด๊ดดี้ก็ปล่อยให้ฉันนอนจนเต็มอิ่มทุกวันเขาไม่เคยว่าอะไรเลยถ้าวันไหนฉันตื่นสายเพราะเขารู้ไงถ้าฉันนอนไม่พอฉันจะหงุดหงิดงอแงเหมือนเด็ก ซึ่งฉันก็กำลังปรับปรุงตัวเองอยู่ในหลายๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นการเข้าครัวทำอาหาร จัดห้องนอน เตรียมเสื้อผ้าให้แด๊ดดี้ถ้าเขาต้องออกไปข้างนอก ฉันหัดเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ดีฉันไม่อยากให้ใครมาว่าว่าแด๊ดดี้ได้เมียเด็กที่ทำอะไรไม่เป็นทุกคนคงสงสัยว่าฉันท้องได้ยังไงในเมื่อแด๊ดดี้ป้องกันทุกครั้ง ก็คือวันนั้นแล่ะวันที่อาแก้วตามาเคาะเรียกแด๊ดดี้ตอนนั้นแด๊ดดี้ไม่ได้ป้องกันเขาลืมตัวปล่อยเข้ามาเต็มๆแล้วก็หลายรอบมากๆแต่ฉันบอกว่าไม่เป็นไรฉันจะทานยาคุมฉุกเฉินเองแต่จริงๆแล้วฉันไม่ได้ทานฉันไม่ได้ลืมทานแต่ฉันตั้งใจจะไม่ทานต่างหาก ฉันอยากท้องฉันอยากมีลูกให้แด๊ดดี้ คือตอนนี้แด๊ดดี้ก็อายุสามสิบแปดแล้วไงฉันเกรงว่าถ้ารอให้ท้องตอนฉันเรียนจบและแต่งงานกันแด๊ดดี้ก็ปาเข้าไปสี่สิบกว่าแล้
ขวัญข้าว..."แด๊ดดี้คะ""ว่าไงครับ""แด๊ดดี้ว่าอาแก้วตาเธอจะเชื่อที่แด๊ดดี้พูดไหม""ไม่รู้สิ แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับเราหรอกอย่าใส่ใจเลยชีวิตใครชีวิตมันเราช่วยได้เท่าที่เราช่วยได้""น้องข้าวรู้สึกสงสารเด็กจังเลยค่ะแกยังไม่ทันได้เกิดมาลืมตาดูโลกเลย""แกคงทำบุญมาแค่นี้""น้องข้าวอยากทำบุญให้แกจังเลยค่ะ ถึงเราจะไม่เกี่ยวข้องกันแต่น้องข้าวก็รับรู้ได้ว่าแกคงเสียใจที่แม่ของแกทำร้ายแก น้องข้าวอยากทำบุญให้แกเผื่อแกจะได้ไปเกิดกับคนที่ต้องการแกจริงๆ แด๊ดดี้ก็รู้ใช่มั้ยคะว่าน้องข้าวเกือบจะไม่ได้เกิดเพราะแม่ของน้องข้าวประสบอุบัติเหตุแต่น้องข้าวโชคดีที่ยังได้เกิดมา" ฉันยอมรับว่าตัวเองเซ้นสิทีฟกับเรื่องพวกนี้เพราะฉันเคยเกือบที่จะไม่ได้เกิดแม่บอกว่าฉันโชคดีที่ไม่เป็นอะไรเลยทั้งที่หมอบอกว่าฉันไม่น่ารอด"รู้สิ ตอนนั้นอาตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน อาคิดว่าเนื้อคู่ของอาคงไม่ได้เกิดแล้ว" แทนที่เขาจะเศร้าไปกับฉันเขากลับพูดให้ฉันขำ"แด๊ดดี้อ่ะน้องข้าวกำลังซีเรียสนะคะ""จะซีเรียสทำไมครับไม่เอาสิห้ามซีเรียสเดี๋ยวหน้าแก่ไม่รู้นะ""ถ้าหน้าแก่แด๊ดดี้จะไม่รักเหรอคะ""รักสิครับ รักที่สุดเลยรักมากๆ รักกว่าใครเลย""
เฟย...."ฮึก ฮึก ฮึก""เธอจะร้องไห้ทำไม""ตา..ตาเสียใจ ตาไม่ได้อยากทำแบบนั้น ฮือออ ฮือออ""เธอจะเสียใจตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์""ตารู้ว่ามันไม่มีประโยชน์แต่เฟยรู้มั้ยว่าตอนนั้นตาท้อแท้สิ้นหวังมากแค่ไหนตาไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ผู้ชายคนนั้นเค้าก็ไม่รับผิดชอบส่วนผู้ชายที่ตาไปเป็นเมียน้อยเขาตาก็บอกไม่ได้ว่าตาท้องตอนนั้นตามืดมนหนทางจนกระทั่งตาเจอเฟยที่โรงพยาบาลเฟยเหมือนแสงสว่างในชีวิตของตาในตอนนั้น รู้ไหมตาไม่ได้อยากโกหกหรอกนะแต่ตาจำเป็นจริงๆตาไม่อยากให้เฟยมองว่าตาเป็นคนไม่ดี ตายอมรับว่าตายังรู้สึกกับเฟยอยู่เหมือนเดิมตาอยากให้เรากลับมาคบกันเหมือนแต่ก่อนแม้ตาจะรู้ว่าเฟยไม่ได้รู้สึกอะไรกับตาเลยก็ตามแต่ช่วงชีวิตของตาตอนที่อยู่กับเฟยตามีความสุขมากๆเลยนะ""แล้วไง""ตายอมรับว่าตาอยากได้เฟยคืน""ทั้งที่เธอก็รู้ว่าฉันมีเมียอยู่แล้วเนี่ยนะ""เพราะตาคิดว่าเฟยคงไม่จริงจังกับใครเหมือนที่ผ่านมารวมถึงขวัญข้าวด้วย""ใช่แต่ก่อนฉันไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนแต่ตอนนี้เวลานี้ผู้หญิงที่ฉันรักและจะรักตลอดไปก็คือขวัญข้าว""น่าอิจฉาเนอะ""อิจฉาอะไร""อิจฉาขวัญข้าวไง ทั้งที่ตาก็คบอยู่กับเฟยมาตั้งหลายปีแต่เฟยกลับไ