ขวัญข้าว....
"อาโกหก"
"คะ??"
"อาโกหกว่าไม่ได้รักเรา" แด๊ดดี้พูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกันหรือว่าแด๊ดดี้ก็รักฉันเหมือนที่ฉันรักแต่จะใช่เหรอในเมื่อเขาบอกและตอกย้ำมาตลอดว่าเขารักฉันแบบหลานไม่ได้รักแบบชายหญิง แด๊ดดี้เงียบไปพักนึงก่อนจะพูดในสิ่งที่ฉันรอฟัง
"จริงๆแล้วอาก็รู้สึกเหมือนที่เรารู้สึก"
"แด๊ดดี้.." ฉันไม่ได้หูฝาดใช่ไหมเขาพูดว่าเขารู้สักกับฉันเหมือนที่ฉันรู้สึก ตอนนี้ใจฉันมันแทบจะหยุดเต้นแล้ว
"อา..อารักข้าวนะรักแบบที่ผู้ชายคนนึงจะรักผู้หญิงคนนึงได้ แต่เพราะอายุของอากับเราต่างกันเกินไปอาก็เลยกลัว
"กลัวอะไรคะ" ฉันพยายามทำเสียงไม่ให้สั่นเมื่อได้ยินว่าเขารักฉันแล้วถามว่าอะไรคือสิ่งที่เขากลัว
"อากลัวว่าถ้าสักวันนึงเมื่อข้าวโตขึ้นข้าวอาจจะเจอคนที่ใช่สำหรับข้าวจริงๆและข้าวก็รักเค้าจริงๆ อาก็เลยต้องปฏิเสธเราแล้วก็ปฏิเสธใจตัวเองเพราะอาไม่อยากอกหักหรือเสียใจตอนแก่ข้าวเข้าใจอาใช่ไหม" ทำไมเขาถึงน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ แด๊ดดี้ของฉันกลัวอกหักตอนแก่
"ฮึก ฮึก แด๊ดดี้ ><" ฉันโผเข้ากอดคอเขาทันทีด้วยความดีใจที่เขาบอกความในใจฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนฉันรู้สึกดีและมีความสุขที่ได้ยินว่าเขาก็รักฉันเหมือนกัน
"ข้าวอารักเรานะรักแบบชายหญิงไม่ใช่อาหลานแม้จะรู้ว่ามันไม่ควรที่จะรักก็ตาม"
"สมควรสิคะแด๊ดดี้สมควรมากๆเลยแด๊ดดี้ต้องรักน้องข้าวเพราะน้องข้าวน่ะรักแด๊ดดี้ที่สุดในโลกเลย น้องข้าวดีใจจังที่แด๊ดดี้รักน้องข้าวเหมือนที่น้องข้าวรัก ฮึก ฮึก ฮือออ ฮือออ" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนักคือมันอดไม่ได้จริงๆแต่มันคือน้ำตาแห่งความสุขไม่ใช่น้ำตาของความเสียใจแบบที่ผ่านมา
"ร้องไห้ทำไม ตาบวมหมดแล้ว" แด๊ดดี้เช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน
"ก็น้องข้าวดีใจนี่คะ แด๊ดดี้ขา แด๊ดดี้รักน้องข้าวจริงๆใช่มั้ยแด๊ดดี้ไม่ได้หลอกให้น้องข้าวดีใจใช่มั้ยค้า" ฉันถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
"อาจะหลอกเราทำไม รักก็คือรัก"
เฟย...
ผมตัดสินใจสารภาพความรู้สึกกับขวัญข้าวยิ่งผมรู้ว่าเธอเสียใจเสียน้ำตากับผมมานานมากแค่ไหนกับวันเวลาที่ผ่านมาที่ผมเอาแต่ปฏิเสธเธอผมยิ่งรู้สึกผิดที่ทำให้เด็กสาวคนนึงที่รักผมอย่างจริงใจต้องมาเสียใจเสียน้ำตา
"ถ้าอย่างนั้นเรากลับบ้านกันดีมั้ยคะน้องข้าวง่วงแล้ว" ยัยตัวแสบทำตาปรือใส่สงสัยจะง่วงแล้วจริงๆเพราะตอนนี้มันจะตีสองแล้วเรายังอยู่หน้าผับกันอยู่เลย
"จะกลับบ้านใคร" ผมถามคนบนตักเผื่อเธออยากเปลี่ยนใจกลับบ้านตัวเอง
"ก็ต้องบ้านแด๊ดดี้สิคะน้องข้าวอยากนอนกอดแด๊ดดี้"
"กอดอย่างเดียวใช่ไหม" ผมลองเชิงถามเพราะรู้ว่าคืนนี้เราอาจจะไม่ได้นอนกอดกันอย่างเดียว
"จูบด้วยค่ะ น้องข้าวชอบจูบของแด๊ดดี้"
"ถ้ามากกว่านั้นล่ะ" ผมแกล้งถาม
"เอ่อ..ก็แล้วแต่แด๊ดดี้สิคะ" ยัยตัวแสบก้มหน้างุดด้วยความอายทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ จากนั้นผมก็ขับรถพาเธอกลับบ้านแต่ก่อนกลับผมก็ส่งข้อความไปบอกอากานดาว่าขวัญข้าวค้างที่บ้านของผมซึ่งตอนนี้ที่บ้านผมก็ไม่มีใครอยู่เพราะยัยฟรังไม่อยู่ไปเที่ยวเชียงใหม่กับเพื่อนเห็นบอกว่าจะไปพักที่ไร่ชาของพี่ชนะศึก
"ข้าว ข้าว" ผมปลุกเรียกขวัญข้าวที่นอนหลับอยู่ข้างๆเมื่อผมขับรถกลับมาถึงบ้านแต่เรียกเท่าไหร่ก็เธอไม่ยอมตื่นผมก็เลยจัดการอุ้มเธอเข้าบ้านที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ พอขึ้นมาถึงชั้นบนผมก็ยืนลังเลใจว่าจะให้เธอนอนห้องรับแขกดีหรือจะพาไปนอนที่ห้องของผมดีเพราะถ้าผมพาเธอไปนอนที่ห้องนอนของผมผมเกรงว่าตัวเองจะอดใจไม่ไหวทำอะไรเกินเลยมากกว่าการกอดและจูบ
ขวัญข้าว....
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้วแต่ก็น่าจะยังไม่เช้าเพราะห้องทั้งห้องมันมืดแต่ก็ไม่ได้มืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไรเพราะมันยังมีแสงสว่างจากพระจันทร์ส่องผ่านเข้ามาทางหน้าต่างทำให้ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน แต่สิ่งที่ฉันสัมผัสได้ทันทีเมื่อลืมตาขึ้นมาก็คือฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นเพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะว่าตอนนี้ฉันอยู่ในอ้อมแขนของแด๊ดดี้น่ะสิเขานอนกอดฉันอยู่บนเตียงนอนของเขาในห้องนอนของเขา เราหันหน้าเข้าหากันแต่ด้วยความที่เขาสูงกว่าฉันมากทำให้ใบหน้าของฉันอยู่ได้แค่ช่วงบริเวณแผงอกของเขาเท่านั้นฉันก็เลยขยับใบหน้าซุกซบไปที่แผงอกของเขาเพื่อหาความอบอุ่นเพิ่มเติม เสียงลมหายใจที่ดังอย่างสม่ำเสมอของเขาทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าเขากำลังหลับสนิทฉันเงยหน้ามองหน้าหล่อๆของแด๊ดดี้และพอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนบนรถมันก็ทำให้ฉันยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
"น้องข้าวรักแด๊ดดี้นะคะ รักที่สุดเลย" ฉันบอกรักเขาในขณะที่เขาหลับก่อนจะขยับใบหน้าขึ้นไปจูบที่ปลายคางของเขา แต่ฉันรู้สึกว่ามันน้อยไปมันยังไม่พอฉันก็เลยจุ๊บปากจุ๊บแก้มทั้งสองข้างของเขาแล้วก็ยิ้มกับตัวเองที่แอบขโมยจุ๊บเขาตอนหลับโดยที่เขาไม่รู้ตัว พอเห็นว่าเขายังหลับสนิทฉันก็เลยทำอีก
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
"ซนอะไรหื้มมม"
"แด๊ดดี้!!!" ฉันตกใจเมื่อจู่ๆเสียงของเขาก็ดึงขึ้นแม้จะไม่ได้ดังมากแต่ก็ทำให้ฉันตกใจพอเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นว่าเขาลืมตามองฉันอยู่แล้วก็ส่งยิ้มมาให้
"ทำอะไรหื้มมมยัยตัวแสบ"
"เอ่อคือว่าน้องข้าวแอบจุ๊บแด๊ดดี้ค่ะ><" ฉันสารภาพ
"นิสัยไม่ดีแบบนี้ต้องถูกทำโทษนะรู้มั้ย"
"งื้อออ น้องข้าวแค่แอบจุ๊บเองทำไมต้องทำโทษด้วยค้า><"
เฟย.....ผมนั่งฟังพี่สงครามพูดอย่างตั้งใจและเข้าใจซึ่งผมก็เห็นด้วยเป็นอย่างมากในสิ่งที่พี่สงครามพูดผมเข้าใจแล้วครับว่าเพราะอะไรพี่สงครามถึงย้ำเรื่องนี้กับผมว่าอยากให้ขวัญข้าวเรียนจบก่อน แต่ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ผมก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอเวลาให้ขวัญข้าวคลอดลูกพอถึงวันนั้นผมจะเป็นคนส่งเสียเธอเรียนเองเธออยากเรียนสูงแค่ไหนก็พร้อมจะซับพอตพร้อมสนับสนุนเธออย่างเต็มที่เพื่อให้ทุกคนในครอบครัวของเธอภูมิใจในตัวเธอและจะได้ไม่มีใครมาว่ามาดูถูกเมียของผม"พ่อขาาา อืออ น้องข้าวรู้ค่ะน้องข้าวขอโทษที่ทำให้พ่อผิดหวัง" เมียตัวน้อยของผมยังร้องไห้ไม่หยุดเธอกอดพ่อเธอแน่นอย่างรู้สึกผิด"พ่อไม่เคยผิดหวังในตัวหนูเลยนะลูก หนูคือความภูมิใจของพ่อกับแม่นะน้องข้าว หนูคือความสุขของพ่อกับแม่นะรู้มั้ย พ่อรักหนูมากนะครับ""น้องข้าวรู้ค่ะน้องข้าวก็รักพ่อกับแม่ที่สุดในโลกเหมือนกัน น้อบข้าวสัญญาว่าน้องข้าวจะทำให้พ่อกับแม่รวมถึงทุกคนภูมิใจในตัวน้องข้าวให้ได้""พ่อเชื่อว่าหนูทำได้ครับ""ฮือออ ฮือออ น้องข้าวรักพ่อที่สุดเลยค่า""พ่อก็รักลูกครับแล้วก็รักหลานของพ่อที่อยู่ในท้องของลูกด้วย ส่วนพ่อของหลานพ่อคงรักไม่ลงลูกคงเข้า
เฟย....."น้องข้าวจะเลิกกับแด๊ดดี้ทำไมกันคะน้องข้าวรักแด๊ดดี้แล้วแด๊ดดี้ก็รักน้องข้าวมาด้วย""หึ บอกรักผู้ชายต่อหน้าพ่อเลยเหรอไม่เกรงใจพ่อเลยเนอะ" ผมไม่รู้ต้องมองบนอีกกี่รอบกับพ่อตา"พ่อยังไม่ขินอีกเหรอคะ""เห้อออ ชินก็ได้ครับลูก ว่าแต่ข่าวดีที่น้องข้าวจะบอกพ่อคือเรื่องอะไรครับลูก""คือว่าตอนนี้น้องข้าวท้องได้สามเดือนแล้วค่ะพ่อขาพอ่กำลังจะมีหลานแล้วนะคะ^^" ยัยตัวแสบพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใสซึ่งต่างกับใบหน้าของพ่อตาผมที่ทำหน้าเหมือนคนถูกผีหลอกยังไงยังงั้นเมื่อรู้ว่าลูกสาวของตัวเองท้อง ตอนนี้ผมนั่งหลับตารอหมัดหนักๆที่ไม่รู้จะพุ่งเข้ามาตรงส่วนไหนของใบหน้าขวัญข้าว...."ห๊ะว่าไงนะ!!!ท้อง!!!! น้องข้าวท้อง!!!!" หลังจากที่ฉันบอกความจริงกับพ่อว่าฉันท้องได้สามเดือนแล้วพ่อก็โวยวายเสียงดังขึ้นมาทันทีจนฉันเองยังตกใจเพราะพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน"พี่ครามจะเสียงดังทำไมคะอยู่กันแต่นี้""ขวัญพี่หูฝาดหรือเปล่า" พ่อหันไปถามแม่ที่ทำหน้าดุใส่พ่อ"พี่ไม่หูฝาดหรอกค่ะน้องข้าวท้อง เราสองคนกำลังจะมีหลานค่ะ" แม่ย้ำอีกรอบ"ทำไมดูขวัญไม่ตื่นเต้นเลยล่ะ" "ขวัญรู้เรื่องนี้มาสองเดือนแล้วค่ะ""ห๊ะ!!!! รู้มาสองเดือ
เฟย....เรื่องพี่สงครามผมว่าผมเครียดแล้วนะแต่มันยังมีอีกเรื่องที่ผมรู้สึกเครียดและรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ถูกเพราะว่าตอนนี้ขวัญข้าวยังเรียนไม่จบปีหนึ่งเลยคือมันเร็วเกินไปหรือเปล่าที่เด็กอายุสิบแปดสิบเก้าตั้งครรภ์เธอควรจะได้เรียนได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นของเธอให้คุ้มมากกว่านี้มากกว่าการที่เธอต้องออกจากมหาลัยเพื่อมาเลี้ยงลูก ผมไม่อยากให้เธอรู้สึกเสียดายการใช้ชีวิตวัยรุ่นของเธอ แต่คำพูดของเธอมันทำให้ผมต้องยิ้มทั้งน้ำตา "อาขอโทษนะครับที่ทำให้น้องข้าวท้องทั้งที่ยังเรียนไม่จบ" ผมบอกยัยตัวแสบหลังจากที่รู้เรื่องที่เธอท้องซึ่งตอนนี้ทุกคนในบ้านก็รู้กันหมดแล้วไม่ว่าจะเป็นอากานอาทัพพี่ขุนศึกรวมถึงยัยฟรังคือทุกคนดีใจกันมากที่จะมีหลานตัวน้อบไม่มีใครเครียดเลยสักคนคงมีแค่ผมเท่านั้นที่เครียด"แด๊ดดี้ไม่ดีใจเหรอคะที่กำลังจะมีลูก" ยัยตัวแสบถามผมเสียงสั่นพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า ผมดึงเธอมานั่งบนตักแล้วกอดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้"ดีใจสิครับแต่อารู้สึกว่าอาเห็นแก่ตัวเกินไปน้องข้าวควรจะได้เรียนได้ใชัชีวิตให้คุ้มค่ามากกว่าก่อน ก่อนจะมาทำหน้าที่แม่""น้องข้าวตั้งใจที่จะอยากมีลูกให้แด๊ดดี้นะคะรู้มั้ยน้องข้าวถึงไม่ทานยาคุมฉุกเฉ
ขวัญข้าว....หลังจากกราฟกลับไปแล้วฉันก็พาตัวเองขึ้นมานอนพักข้างบนห้องเพราะรู้สึกง่วงนอน คือพอรู้ว่าตัวเองท้องฉันก็รู้สึกง่วงตลอดเวลาทั้งที่นอนอิ่มนอนเยอะแม้จะนอนดึกไปบ้างเพราะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับแด๊ดดี้แต่แด๊ดดี้ก็ปล่อยให้ฉันนอนจนเต็มอิ่มทุกวันเขาไม่เคยว่าอะไรเลยถ้าวันไหนฉันตื่นสายเพราะเขารู้ไงถ้าฉันนอนไม่พอฉันจะหงุดหงิดงอแงเหมือนเด็ก ซึ่งฉันก็กำลังปรับปรุงตัวเองอยู่ในหลายๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นการเข้าครัวทำอาหาร จัดห้องนอน เตรียมเสื้อผ้าให้แด๊ดดี้ถ้าเขาต้องออกไปข้างนอก ฉันหัดเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ดีฉันไม่อยากให้ใครมาว่าว่าแด๊ดดี้ได้เมียเด็กที่ทำอะไรไม่เป็นทุกคนคงสงสัยว่าฉันท้องได้ยังไงในเมื่อแด๊ดดี้ป้องกันทุกครั้ง ก็คือวันนั้นแล่ะวันที่อาแก้วตามาเคาะเรียกแด๊ดดี้ตอนนั้นแด๊ดดี้ไม่ได้ป้องกันเขาลืมตัวปล่อยเข้ามาเต็มๆแล้วก็หลายรอบมากๆแต่ฉันบอกว่าไม่เป็นไรฉันจะทานยาคุมฉุกเฉินเองแต่จริงๆแล้วฉันไม่ได้ทานฉันไม่ได้ลืมทานแต่ฉันตั้งใจจะไม่ทานต่างหาก ฉันอยากท้องฉันอยากมีลูกให้แด๊ดดี้ คือตอนนี้แด๊ดดี้ก็อายุสามสิบแปดแล้วไงฉันเกรงว่าถ้ารอให้ท้องตอนฉันเรียนจบและแต่งงานกันแด๊ดดี้ก็ปาเข้าไปสี่สิบกว่าแล้
ขวัญข้าว..."แด๊ดดี้คะ""ว่าไงครับ""แด๊ดดี้ว่าอาแก้วตาเธอจะเชื่อที่แด๊ดดี้พูดไหม""ไม่รู้สิ แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับเราหรอกอย่าใส่ใจเลยชีวิตใครชีวิตมันเราช่วยได้เท่าที่เราช่วยได้""น้องข้าวรู้สึกสงสารเด็กจังเลยค่ะแกยังไม่ทันได้เกิดมาลืมตาดูโลกเลย""แกคงทำบุญมาแค่นี้""น้องข้าวอยากทำบุญให้แกจังเลยค่ะ ถึงเราจะไม่เกี่ยวข้องกันแต่น้องข้าวก็รับรู้ได้ว่าแกคงเสียใจที่แม่ของแกทำร้ายแก น้องข้าวอยากทำบุญให้แกเผื่อแกจะได้ไปเกิดกับคนที่ต้องการแกจริงๆ แด๊ดดี้ก็รู้ใช่มั้ยคะว่าน้องข้าวเกือบจะไม่ได้เกิดเพราะแม่ของน้องข้าวประสบอุบัติเหตุแต่น้องข้าวโชคดีที่ยังได้เกิดมา" ฉันยอมรับว่าตัวเองเซ้นสิทีฟกับเรื่องพวกนี้เพราะฉันเคยเกือบที่จะไม่ได้เกิดแม่บอกว่าฉันโชคดีที่ไม่เป็นอะไรเลยทั้งที่หมอบอกว่าฉันไม่น่ารอด"รู้สิ ตอนนั้นอาตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน อาคิดว่าเนื้อคู่ของอาคงไม่ได้เกิดแล้ว" แทนที่เขาจะเศร้าไปกับฉันเขากลับพูดให้ฉันขำ"แด๊ดดี้อ่ะน้องข้าวกำลังซีเรียสนะคะ""จะซีเรียสทำไมครับไม่เอาสิห้ามซีเรียสเดี๋ยวหน้าแก่ไม่รู้นะ""ถ้าหน้าแก่แด๊ดดี้จะไม่รักเหรอคะ""รักสิครับ รักที่สุดเลยรักมากๆ รักกว่าใครเลย""
เฟย...."ฮึก ฮึก ฮึก""เธอจะร้องไห้ทำไม""ตา..ตาเสียใจ ตาไม่ได้อยากทำแบบนั้น ฮือออ ฮือออ""เธอจะเสียใจตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์""ตารู้ว่ามันไม่มีประโยชน์แต่เฟยรู้มั้ยว่าตอนนั้นตาท้อแท้สิ้นหวังมากแค่ไหนตาไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ผู้ชายคนนั้นเค้าก็ไม่รับผิดชอบส่วนผู้ชายที่ตาไปเป็นเมียน้อยเขาตาก็บอกไม่ได้ว่าตาท้องตอนนั้นตามืดมนหนทางจนกระทั่งตาเจอเฟยที่โรงพยาบาลเฟยเหมือนแสงสว่างในชีวิตของตาในตอนนั้น รู้ไหมตาไม่ได้อยากโกหกหรอกนะแต่ตาจำเป็นจริงๆตาไม่อยากให้เฟยมองว่าตาเป็นคนไม่ดี ตายอมรับว่าตายังรู้สึกกับเฟยอยู่เหมือนเดิมตาอยากให้เรากลับมาคบกันเหมือนแต่ก่อนแม้ตาจะรู้ว่าเฟยไม่ได้รู้สึกอะไรกับตาเลยก็ตามแต่ช่วงชีวิตของตาตอนที่อยู่กับเฟยตามีความสุขมากๆเลยนะ""แล้วไง""ตายอมรับว่าตาอยากได้เฟยคืน""ทั้งที่เธอก็รู้ว่าฉันมีเมียอยู่แล้วเนี่ยนะ""เพราะตาคิดว่าเฟยคงไม่จริงจังกับใครเหมือนที่ผ่านมารวมถึงขวัญข้าวด้วย""ใช่แต่ก่อนฉันไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนแต่ตอนนี้เวลานี้ผู้หญิงที่ฉันรักและจะรักตลอดไปก็คือขวัญข้าว""น่าอิจฉาเนอะ""อิจฉาอะไร""อิจฉาขวัญข้าวไง ทั้งที่ตาก็คบอยู่กับเฟยมาตั้งหลายปีแต่เฟยกลับไ