Share
บทที่ 308
Related chapters
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 309
น้ำเสียงนั้นฟังดูเสียดแทงเอาเสียมากๆ และก็ยังมีความรู้สึกดีใจกับความทุกข์ของคนอื่นปะปนอยู่อีกด้วยพานเสี่ยวเหลียนและคนอื่นๆ หันกลับมามอง ครอบครัวของหลินชุ่ยที่กำลังวิ่งเข้ามา โดยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดีกับความทุกข์ของคนอื่นซึ่งด้านหลัง ยังมีตาเฒ่าผมขาวโพลนคนหนึ่งที่สวมเสื้อกระดุมตะขาบ ซึ่งพลังเหนือกว่าคนธรรมดามากเขาคือจ้าวอู๋จี๋ ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่เซี่ยเฉวียนเชิญมา เพื่อพูดใส่ร้ายและสาดน้ำสกปรกให้กับหลินเฟยมากยิ่งขึ้นเดิมทีครอบครัวของหลินชุ่ยได้พาจ้าวอู๋จี๋มาเพื่อจัดการกับหลินเฟย แค่คิดไม่ถึงเลยว่า เมื่อมาถึงพวกเขาจะได้ยินว่าหลินเฟยเข้าไปในอ่างเก็บน้ำ และหายสาบสูญมานานสามวันแล้วและพวกเขาก็รีบวิ่งหน้าแจ๋นมาแบบนี้ระหว่างทาง พวกเขาได้ปรึกษาหารือกันเอาไว้แล้วว่า หลินเฟยหายสาบสูญไปสามวันแล้ว จะต้องตายอยู่ใต้อ่างเก็บน้ำนั้นอย่างแน่นอน!ถ้าอย่างนั้นเงินก้อนโตที่หลินเฟยได้ทิ้งเอาไว้ พวกเขาจะต้องคิดหาวิธีที่จะเอามาให้ได้อย่างแน่นอน!ถึงตอนนั้น พวกเขาก็จะแบ่งเงินส่วนหนึ่งให้กับจ้าวอู๋จี๋ โดยไม่ให้เขาต้องลงมาที่หมู่บ้านอย่างเสียเปล่า"พวกเธอมาทำอะไรที่นี่?""ที่นี่ไม่ต้อ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 310
"เมื่อมีผมอยู่ที่นี่ พวกคุณอย่าได้ฝันหวานไปเลย!"โจวกั๋วเฟิงตะคอกออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด"ใช่ รีบออกไปจากที่นี่เถอะ มันไม่ใช่ที่ที่พวกคุณควรอยู่!"จูเต๋อหมิงชักสีหน้าและพูดตะคอกออกมาพวกเขาต่างก็เป็นเจ้าหน้าที่สายตรวจที่เต็มไปด้วยประสบการณ์ แค่ดูก็รู้แล้วว่าพวกหลินชุ่ยต้องการที่จะเข้ามายึดทรัพย์สินเงินทองของหลินเฟยเท่านั้นเอง"คือว่า…"หลินชุ่ยและคนอื่นๆ ยังคิดที่จะตอบโต้ แต่กลับถูกโจวกั๋วเฟิงสั่งให้เจ้าหน้าที่สายตรวจเข้ามา และไล่ตะเพิดพวกเธอออกไปเสียแล้ว"ไม่ได้ พวกเราจะออกไปแบบนี้ไม่ได้นะ!""เราเฝ้าอยู่ที่นี่ก่อน เมื่อไหร่ที่หน่วยสายตรวจถอนกำลังออกไปแล้ว พวกเราก็ค่อยเข้าไปเอาเงิน!""ไม่ว่าจะต้องรอนานแค่ไหน ก็ต้องเอาเงินมาให้ได้!"ครอบครัวของหลินชุ่ย รวมถึงจ้าวอู๋จี๋รู้ดีว่า พวกเขาไม่สามารถทำให้สายตรวจขุ่นเคืองใจได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงเฝ้ารอไม่ไกลออกไปเท่านั้น"จริงด้วย เจ้าเด็กคนนั้นมีเงิน อย่างน้อยก็หลายสิบล้าน เอามันมาทั้งหมดเลย!"เซี่ยหยวนเฮ่าเริ่มจินตนาการถึงชีวิตความเป็นอยู่ที่แสนวิเศษหลังจากที่ได้เงินมาแล้ว!การเคลื่อนไหวนี้ มันได้อยู่ในสายตาของพานเสี่ยวเหลียนและ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 311
"อึก อึก..."เหมือนเช่นเคย อลิซได้คว้านิ้วมือของหลินเฟยมาดูดอย่างรุนแรง และใช้ลิ้นบีบรัดเอาไว้ยิ่งดูดสีหน้าของเธอก็ยิ่งดูสบายและเคลิบเคลิ้มมากยิ่งขึ้น ราวกับคนติดยาอย่างไงอย่างงั้นโดยที่หลินเฟยเองก็ยังสงสัยว่า ในปากของเธอมีเครื่องดูดฝุ่นอยู่หรือไม่ เพราะมันรุนแรงจนแทบจะดูดนิ้วของเขาเข้าไปทั้งดุ้นเสียให้ได้เมื่อลู่หลีที่อยู่ข้างๆ มองเห็นอลิซที่ยิ่งดูดยิ่งเพลิดเพลินขึ้นมาเรื่อยๆ แบบนั้น สีหน้าของเธอก็บ่งบอกว่ารับไม่ได้เป็นอย่างยิ่งเพราะหลินเฟยเป็นผู้ชายของเธอ การได้เห็นผู้หญิงคนอื่นเลียนิ้วและกินเลือดของหลินเฟยแบบนี้แล้ว เธอจะรู้สึกยินดีก็คงแปลก"พอได้แล้วมั้ง? รีบไปกับเราเถอะ"หลินเฟยดึงนิ้วออกทันที โดยไม่ให้โอกาสเธอปฏิเสธแต่อย่างใด"เดี๋ยวค่อยไป ฉันขอไปฉี่ก่อน..."ทันทีที่เสียงเร่งเร้าของหลินเฟยได้ดังขึ้น อลิซก็กุมท้อง แสดงสีหน้าที่อดกลั้นเอาไว้อย่างเต็มที่"คุณคงไม่คิดจะใช้โอกาสนี้ในการหลบหนีหรอกใช่ไหม?"หลินเฟยหัวเราะเยาะ พร้อมกับพูดออกมา"ฉันปวดฉี่จริงๆ ถ้าคุณไม่วางใจ คุณก็ไปกับฉันก็ได้นะ"อลิซกะพริบตาโต และมองไปยังหลินเฟยด้วยท่าทางที่น่าสงสารเป็นอย่างยิ่งหลังจากถ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 312
อลิซตอบกลับมาอย่างลำบากใจ ในขณะที่ตัวเองยังคงอยู่ในท่าการฉี่อยู่แบบนั้นซึ่งเธอก็ไม่ได้โกหกแต่อย่างใด แต่มันเป็นเพราะเธอถูกน้ำใต้ดินซัดไปมานานเกินไปจนเป็นตะคริวนั่นเองและการดื่มเลือดของหลินเฟยก็ไม่สามารถแก้ปัญหาในส่วนนี้ได้แต่ทว่าชุดชั้นในเจ้ากรรมกลับติดอยู่ที่ข้อพับของขา เมื่อเป็นตะคริว เธอก็ไม่สามารถดึงขึ้นมาได้แต่อย่างใดและเธอก็ทำได้เพียงปล่อยให้ลมพัดอยู่ตลอดเวลา จนรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมาแล้ว"หลินเฟย ขาของเธอเป็นตะคริว เราจะทำอย่างไรดี?"เมื่อเห็นว่าอลิซดูเหมือนจะไม่โกหก ลู่หลีจึงถามหลินเฟยอย่างไม่มีทางเลือกมือขาวหยกของเธอยังคงปิดตาของหลินเฟยอยู่ตลอด โดยไม่ยอมปล่อยออกแต่อย่างใด"ตะคริวที่ขา...ตามปกติ หาตำแหน่งที่เป็นตะคริวให้เจอ และนวดสักพักก็จะหายแล้วล่ะ"หลินเฟยแสร้งทำเป็นว่ามองไม่เห็นอะไร พร้อมกับตอบกลับมา"ฉันทำไม่เป็น...ไม่อย่างนั้น คุณมาจัดการจะดีกว่านะ ฉันปิดตาคุณเอาไว้ คุณก็ไปช่วยเธอ"ลู่หลีคิดทบทวนอยู่สักพัก จากนั้นก็พูดอย่างประนีประนอมขึ้นมา"โอเค" หลินเฟยรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย และรีบที่จะกลับไปยังหมู่บ้านและอลิซที่กำลังขาเป็นตะคริวนั้นเป็นภาระอย่างเห็นได้ชั
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 313
"อย่าให้โอกาสกับฉัน ไม่อย่างนั้นคุณจะต้องเสียใจภายหลังอย่างแน่นอน!"อลิซรู้ว่าตัวเองไม่มีความหวังในการหลบหนี แม้เธอจะโกรธ แต่ก็ไม่ดิ้นรนอีกต่อไป และยอมให้หลินเฟยพาเธอไปโดยตรงหลินเฟยเพียงตีเธอที่จุดชา เมื่อคลายลงแล้ว เธอก็สามารถเคลื่อนไหวได้อิสระ"เรารีบกลับกันเถอะ!"หลินเฟยและลู่หลีไม่ได้ชักช้าแต่อย่างใด พวกเขาคิดแค่ว่าจะต้องกลับไปยังหมู่บ้านให้เร็วที่สุดระยะทางที่เดิมทีต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงเมื่อหลินเฟยและลู่หลีเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ใช้เวลาไม่ถึงสี่สิบนาที พวกเขาก็สามารถมองเห็นหมู่บ้านเถาฮวาได้แล้ว"อุ๊ย นี่ใช่เสี่ยวเฟยหรือเปล่า?""ทำไมนายถึงออกมาจากหลังเขาล่ะ? รีบไปดูที่อ่างเก็บน้ำเถอะ ป้าหน้าด้านหน้าทนคนนั้นของนายได้มาสร้างปัญหาอีกแล้วนะ!""เธอสาปแช่งนายว่าตายไปแล้ว และยังบังคับให้อาเล็กของนายนำเงินเก็บออกมาอีก!"บังเอิญมีป้าคนหนึ่งเดินผ่านมาพอดี และเธอก็พูดอย่างตกใจเมื่อเห็นหลินเฟย "อะไรนะครับ? พวกหลินชุ่ยได้มาอีกแล้วหรือนี่!"หลินเฟยขมวดคิ้ว และอารมณ์ที่เดิมทีผ่อนคลายก็ได้เดือดดาลขึ้นมาทันที!"ไป ฉันจะไปดูสถานการณ์กับนายด้วย!"ลู่หลีก็พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ดูแย่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 314
"ฮึ่ม ใครกันที่เป็นห่วงนาย? ฉันไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย นายอย่ามาหลงตัวเองเสียหน่อยเลย!"จ้าวลู่ลู่รีบกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าตัวเองจะไม่สวยขึ้นมาจริงๆ"แหะๆ พี่ลู่ลู่สวยที่สุด จะมองอย่างไรก็ไม่พอ!"คำพูดฉอเลาะของหลินเฟยเพียงไม่กี่คำ กลับทำให้จ้าวลู่ลู่และพวกถังรั่วเสวี่ยหัวเราะคิกคักด้วยความยินดีขึ้นมาได้"เจ้าหมอนี่...ผู้หญิงเยอะจริงๆ...ฮึ่ม!"ลู่หลีเห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ และเธอก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาในใจ แต่กลับไม่กล้าพูดอะไรออกมาเมื่อเทียบกับเสียงหัวเราะทางด้านของหลินเฟยแล้วทางด้านของหลินชุ่ยและคนอื่นๆ กลับมีสีหน้าที่ทรมานราวกับกินอุจจาระเข้าไปอย่างไงอย่างงั้น!"มันจะเป็นไปได้อย่างไร เขาตกลงไปในอ่างเก็บน้ำตั้งสามวันแล้วนะ ทำไมถึงยังมีชีวิตรอดกลับมาได้อีกล่ะ?""นี่มันผีชัดๆ!""แม่งเอ๊ย ทำไมไอ้เด็กคนนี้มันช่างดวงแข็งจริงๆ?""เขารอดมาได้ยังไง?"เซี่ยหยวนเฮ่ากัดฟันอย่างไม่เต็มใจ!เพราะการที่หลินเฟยสามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้ แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะได้รับเงินของหลินเฟยแม้ว่าพวกหลินชุ่ยจะพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบามาก แต่มันก็ยังทำให้หลินเฟย จ้าวลู่ลู่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 315
"หลินเฟย นายเป็นคนพูดเองนะ! นายอย่ามาเสียใจภายหลังล่ะ!""นายรู้หรือเปล่า แม้แต่เสือที่ดุร้ายอาจารย์ของฉันก็เอาชนะมาแล้ว ส่วนหมีที่ว่าใหญ่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอาจารย์ฉันเลยนะจะบอกให้!""โรงมวยใต้ดินเจ็ดแปดแห่ง ก็ล้วนแต่ให้ความเคารพต่ออาจารย์จ้าวอู๋จี๋ด้วยกันเสียทั้งนั้น!""ขืนนายยังกล้าต่อสู้กับอาจารย์ของฉัน นายจะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!"เซี่ยเฉวียนยังคงคุยโวโอ้อวดต่อไป โดยดวงตาของจ้าวอู๋จี๋ก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจเอาเสียมากๆต้องรู้ว่า สิ่งที่เซี่ยเฉวียนพูดออกมานั้นไม่มีผิดเลยในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีเจ้านายระดับสูงนับไม่ถ้วนมาขอให้เขาไปเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวให้ โดยยังเสนอค่าตัวหลายสิบล้านต่อหนึ่งปีให้เขาอีกต่างหากแต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเซี่ยเฉวียนแล้วนั้น ดวงตาของหลินเฟยก็ได้ฉายประกายของความหงุดหงิดขึ้นมาทันทีจากนั้นเขาก็โบกมือไปมาราวกับไล่แมลงวันออกไป"เอาล่ะ! ถ้าจะต่อสู้ก็มา มัวแต่พูดพล่ามอยู่ได้!""ยังไงเสีย ก็เป็นแค่ตาแก่คนหนึ่งไม่ใช่เหรอ?""อะไรนะ?"หลังจากได้ยินสิ่งที่หลินเฟยพูด จ้าวอู๋จี๋ก็เดือดดาลเอาเสียมากๆหลินเฟยไม่เพียงแต่เอาชนะลูกศิษย์ของเขาได้เท่านั้
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 316
ทันทีที่หลินเฟยพูดจบ จ้าวอู๋จี๋ที่ไม่พอใจหลินเฟยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ในที่สุดก็ระงับความโกรธในใจเอาไว้ไม่อยู่"รนหาที่ตายชัดๆ!"หลังจากที่จ้าวอู๋จี๋ได้โพล่งคำพูดออกมา เขาก็พุ่งเข้าไปหาหลินเฟยในทันทีเมื่อเห็นว่าในที่สุดทั้งสองก็ได้ลงไม้ลงมือกัน ดวงตาของเซี่ยเฉวียนและคนอื่นๆ ก็เป็นประกายขึ้นมา และหัวใจก็ยิ่งเต็มไปด้วยความคาดหวังต่อไป ก็จะมีแต่จ้าวอู๋จี๋ที่จัดการกับหลินเฟยเท่านั้น ซึ่งไม่เพียงแต่ช่วยระบายอารมณ์โกรธของพวกเขาได้ แต่ยังทำเงินได้ไม่น้อยเลยทีเดียว!แต่ทว่า ภาพสถานการณ์ต่อไปก็ทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง กระทั่งไม่เชื่อในสายตาของตัวเองหลินเฟยได้มองไปยังจ้าวอู๋จี๋ที่กำลังพุ่งเข้ามาหาตัวเอง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่แยแสอย่างเห็นได้ชัดและทันทีที่จ้าวอู๋จี๋เดินเข้ามาประชิดตัว หลินเฟยก็ได้ถีบไปที่ยอดอก ทำให้เขาลอยเคว้งออกไปทันทีความเร็วนั้น มันเร็วอย่างยิ่งจนทุกคนที่อยู่โดยรอบไม่สามารถสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของหลินเฟยได้แต่อย่างใด"นี่มัน…เป็นไปได้ยังไง?"และในเวลานี้ จ้าวอู๋จี๋ก็ตกตะลึงต่อหลินเฟยด้วยเช่นกันไอ้หนุ่มคนนี้จะเก่งขนานนี้ได้อย่างไรกัน!แต่ทว่า ในเวลานี้จ้าว
Latest chapter
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 361
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 360
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 359
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 358
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 357
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 356
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 355
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 354
- แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 353
