บทที่ 8 จัดฉาก

หลังจากการทานมื้อเย็นจบลงสาริกาก็ได้ให้แม่บ้านทำการย่างบาร์บีคิวต่อรวมถึงเสิร์ฟอาหารทานเล่น และเครื่องดื่มต่าง ๆ 

ไม่ว่าจะเป็นไวน์ บรั่นดี วิสกี้ และเหล้าจากแบรนด์ดังทำเอาทุกคนบนโต๊ะอาหารแปลกใจไปตาม ๆ กันกับการจัดเต็มของสาริกา

แน่นอนสาริการู้ว่าทุกคนกำลังแปลกใจ แต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจหันเอ่ยกับคนเป็นสามีที่นั่งข้าง ๆ อย่างใจดี "วันนี้ฉันอนุญาตให้คุณดื่มได้เต็มที่หนึ่งวันค่ะ"

"วันนี้คุณใจดีจัง" ประวีเลิกคิ้วมองหน้าภรรยาด้วยความแปลกใจระคนฉงนเข้าไปอีก ปกติคนเป็นภรรยาจะกำชับหนักหนาว่าไม่ให้เขาแตะต้องแอลกอฮอล์ แต่มาวันนี้กลับใจดีเสียอย่างนั้น

"ก็ฉันบอกแล้วไงคะว่าวันนี้เราสังสรรค์กัน ใครอยากทำอะไร หรืออยากทานอะไรตามสบายเลยค่ะ" สาริกาหาเหตุผลมาอ้างได้อย่างแนบเนียน ประวีเชื่ออย่างสนิทใจไม่ได้ถามไถ่อะไรต่อ 

ส่วนเจ้านายนั้นนั่งดื่มไวน์ไปเงียบ ๆ ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แค่ผู้เป็นแม่ไม่พูดถึงเรื่องการแต่งงานมันก็ดีมากแล้ว ทว่าหากให้ดีกว่านี้ต้องให้ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาหายไปเสียด้วย บรรยากาศในการสังสรรค์กับครอบครัวถึงจะดีมาก ๆ

เขากระดกไวน์ที่เหลือลงคออึกใหญ่ ก่อนจะเอียงหน้าไปเอ่ยกับร่างบางที่นั่งข้าง ๆ พอได้ยินแค่สองคน "มีคนแบบเธออยู่ร่วมโต๊ะอาหารด้วยบรรยากาศมันโคตรเน่าเลย..ไม่รู้ตัวบ้างเหรอ"

"..." 

เมษาทำได้แค่เม้มปากแน่นกับคำพูดจิกกัดแสนเจ็บแสบของชายหนุ่ม มองสบสายตาดุดันที่จ้องมองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเสี้ยวนาที ก่อนจะเสหน้ามองไปอีกทางไม่อยากจะต่อปากต่อทำ หรือทำอะไรเพราะอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองแม้รู้สึกไม่ชอบใจก็ตาม

มือเรียวยื่นไปหยิบไวน์ที่แม่บ้านรินใส่แก้วให้มากระดกเข้าปากอึกใหญ่หวังให้มันช่วยบรรเทาความขุ่นมัว ทว่าเพียงไวน์สัมผัสลิ้นเธอก็ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดกับรสชาติแสนแปลก ๆ ของมันที่แทบกลืนไม่ลงอยากจะพ่นออกไปเสียด้วยซ้ำ 

ทว่าเธอก็ต้องจำใจกลืนมันลงไปเพราะที่ตรงนี้ไม่ได้มีแค่เธอ หากแสดงอาการแปลก ๆ ทุกคนอาจสงสัยเอาได้ว่าเธอดื่มไวน์ไม่เป็นถึงแม้มันจะเป็นความจริงก็ตาม

บอกตามตรงว่าตั้งแต่โตมาเธอไม่เคยแตะต้องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลยสักครั้งไม่แปลกที่เธอจะไม่คุ้นชินกับรสชาติของมัน หรือไม่เธอก็คงเข้าไม่ถึงเครื่องดื่มแพง ๆ แบบนี้

"ดื่มให้เต็มที่นะหนูลียาไม่ต้องเกรงใจ ดื่มอีกสิ" 

เธอทำท่าจะวางแก้วไวน์ในมือลงเพราะไม่สามารถดื่มได้อีก แต่ยังไม่ทันที่ก้นของแก้วจะถึงโต๊ะเสียงสาริกาก็ดังขึ้นเสียก่อนทำให้เธอชะงัก

จากที่จะวางแก้วลงก็ต้องถือค้างเอาไว้ ก่อนเปล่งเสียงตอบไปด้วยใบหน้าเคลือบรอยยิ้มอ่อน ๆ "ค่ะ"

ว่าจบก็ฝืนยกไวน์ในแก้วจิบทีละนิดจนหมดแก้ว เธอลอบพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ ครั้นดื่มไวน์จนหมดเพราะคิดว่าไม่ต้องดื่มแล้ว แต่ที่ไหนได้สาริกากลับสั่งให้แม่บ้านรินไวน์ใส่แก้วอีกครั้งแล้วคะยั้นคะยอให้เธอดื่มอีก 

แน่นอนว่าเธอปฏิเสธไม่ได้จำต้องดื่มมันอีกครั้ง

ส่วนเจ้านายก็นั่งดื่มไวน์ไปเรื่อย ๆ บ้างก็สลับดื่มวิสกี้ สายตาปรายตามองร่างบางที่นั่งข้าง ๆ เป็นระยะ ๆ 

ไม่ใช่ว่าเขาพิศวาสอะไรเพียงแค่นึกขัดใจ และอารมณ์เสียมากกว่า ได้แต่คิดว่าเมื่อไรเธอจะลุกออกไปสักที

ผ่านไปราว ๆ สิบนาทีเขาก็เริ่มสังเกตเห็นว่าหญิงสาวมีอาการโงนเงนคล้ายคนเมาทั้งที่เพิ่งดื่มไปแค่สองสามแก้วแถมยังเป็นไวน์อีกไม่ใช่เหล้าสักหน่อย

คนอะไรจะคออ่อนขนาดนี้ทำเหมือนเพิ่งเคยดื่มเป็นครั้งแรก เขาคิดว่าผู้หญิงที่กล้าเข้ามาอยู่บ้านผู้ชายได้หน้าตาเฉยทั้งที่ผู้ชายไม่ต้องการไม่น่าจะอ่อนประสบการณ์ทั้งเรื่องดื่ม และเรื่องผู้ชาย

เขาส่ายหน้าไปมาอย่างหน่ายใจ ก่อนจะหันไปเอ่ยกับผู้เป็นแม่ "หนูลียาของคุณแม่คงไม่ไหวแล้วมั้งครับ"

"จริงด้วยสงสัยคงเมาแล้ว แม่ไม่น่าบอกให้หนูลียาดื่มเยอะเลยไม่คิดว่าจะคออ่อนขนาดนี้" 

สาริกาพยักหน้าเห็นด้วยพลางแสร้งทำหน้ารู้สึกผิดทั้งที่ความจริงเธอจงใจมอมให้เด็กสาวเมาเพื่อจะได้ทำตามแผนที่วางไว้

"หนูลียาเดี๋ยวแม่ให้แม่บ้านพาขึ้นไปพักผ่อนนะ" เธอบอกล่าวกับเด็กสาวที่นั่งตาหวานเยิ้มตัวโงนเงนไปมาพอเป็นพิธี ก่อนจะหันไปเรียกแม่บ้านให้มาพาเด็กสาวขึ้นไปพักบนห้อง โดยก่อนแม่บ้านจะพาเด็กสาวไปเธอก็ไม่ลืมจะขยิบตาส่งสัญญาณให้แม่บ้านทำบางอย่างตามที่เธอได้สั่งเอาไว้

"ไปได้สักที" เจ้านายพึมพำออกมาอย่างพอใจเมื่อผู้หญิงที่เขาทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีตลอดหายหลังไป 

บรรยากาศในการดื่มของเขาดีขึ้นมาเป็นกองเลย 

เขานั่งดื่มไวน์ไปอย่างสบายใจโดยไม่รู้เลยสักนิดว่าไวน์ขวดที่ตัวเองดื่มไปล่าสุดมีบางอย่างเจือปนอยู่ ดื่มไปได้ไม่ถึงสิบนาทีเขาก็รู้สึกมึน ๆ ขึ้นมาดื้อ ๆ เปลือกตาก็เริ่มหนักอึ้งเรื่อย ๆ แม้พยายามจะเพ่งตาฝืนเท่าไรก็ไม่เป็นผล

สุดท้ายภาพก็ค่อย ๆ ตัดไป..

"แม่ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้นะลูก" สาริกานั่งมองบุตรชายที่ฟุบหลับไปกับโต๊ะพร้อมกับยกยิ้มร้ายออกมา สิ่งที่เจือปนอยู่ในขวดไวน์ที่บุตรชายดื่มก็คือยานอนหลับนั่นเองเธอได้สั่งให้แม่บ้านแอบใส่ไว้ก่อนหน้านี้ 

และนอกจากเธอจะวางยานอนหลับบุตรชายแล้วเธอยังวางยานอนหลับสามีตัวเองด้วยเพราะไม่ต้องการให้เขาขัดขวางแผนการของเธอ

"ลุงดินพาลูกชายฉันไปที่ห้องหนูลียา แล้วจัดการทำตามที่ฉันบอกเอาไว้" เธอมองบุตรชายกับสามีที่ฟุบหลับบนโต๊ะสลับไปมานานนับนาที ก่อนสั่งให้ลุงดินพาบุตรชายไปยังห้องของเด็กสาวเพื่อจัดฉากทำเหมือนว่าทั้งสองเมาจนพลาดมีอะไรกัน

ความจริงเธอไม่ได้อยากจะใช้วิธีแบบนี้เลย แต่บุตรชายของเธอดันประกาศกร้าวว่าจะแต่งงานกับแฟนสาวลูกติดให้ได้ หนำซ้ำยังเลื่อนงานแต่งให้เร็วขึ้นอีกเธอจึงไม่มีทางเลือก 

นี่เป็นเพียงวิธีเดียวที่จะทำให้บุตรชายกับผู้หญิงคนนั้นเลิกกันได้ ก็บอกแล้วไงว่าเธอไม่ยอมให้บุตรชายเพียงคนเดียวของเธอได้กับคนที่มีตำหนิต่อให้ต้องทำมากกว่านี้เธอก็ยินดี