LOGINขณะที่โรสจรินทร์กำลังเดินอย่างรีบร้อนไปยังห้องประชุม เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดูก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของ คุณลูกตาล หัวหน้าของเธอกำลังโทรมา ก่อนที่เธอจะรีบกดรับสายอย่างร้อนรน
“สวัสดีค่ะพี่ตาล”
“หนูโรส...ถึงไหนแล้ว!!! โปรเจกต์..พร้อมรึยัง!” เสียงเข้มของหัวหน้างานดังลั่นมาจากปลายสาย
“พร้อมแล้วค่ะ พี่ตาล หนู...หนูกำลังจะไปถึงเดี๋ยวนี้ค่ะ” เธอรีบวิ่งไปยังห้องทำงานของเจ้านายด้วยความเร็วเท่าที่สังขารจะอำนวย
เมื่อมาถึงบริเวณล็อบบี้หน้าออฟฟิศ โรสจรินทร์ก็เห็นเจ้านายยืนรอด้วยความร้อนรนไม่ต่างจากเธอ ทำให้หญิงสาวรู้สึกผิดที่วันนี้เธอดันตื่นสาย
“เร็วเลย...อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงผู้บริหารของของบลูมมิ่งเวลล์ก็จะถึงแล้ว”
“ขอโทษค่ะพี่ตาล นี่ค่ะ...โปรเจกต์” โรสจรินทร์รีบยื่นแฟ้มงานให้หัวหน้าดู คุณลูกตาล รับแฟ้มมาเปิดดูคร่าวๆ พลางเดินนำไปยังห้องประชุม
“คอนเซ็ปต์ของหนูคืออะไร” คุณลูกตาลถามด้วยน้ำเสียงเข้มงวด
“ความงามที่แท้จริงคือความงามจากภายในสู่ภายนอก และความมั่นใจในตัวเองค่ะ” โรสจรินทร์บอกด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น ดวงตาเป็นประกาย
“ลองขยายความให้พี่ฟังหน่อย”
“ค่ะ...คอนเซ็ปต์ที่หนูคิดมา ผู้หญิงทุกคนมีความงามอยู่ในตัวที่ไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร ขอแค่เราดูแลตัวเองให้ดีจากภายในและภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น ความงามนั้นก็จะเปล่งประกายออกมาภายนอกเองค่ะ นี่คือคอนเซ็ปต์ใหม่ที่หนูจะใช้ในการโปรโมท...” หญิงสาวอธิบายขณะกำลังเดินไปยังห้องประชุม ก่อนจะเปิดหน้าถัดไปในแฟ้มเพื่ออธิบายรายละเอียดเพิ่มเติม แต่หัวหน้างานสูงวัยก็รีบโบกมือปัด
“เดี๋ยวหนูนำเสนอให้ผู้บริหารบลูมมิ่งเวลล์ ด้วยตัวเองเลยนะ”
“ค่ะ...”
“แล้วถ้างานนี้ทางผู้บริหารบลูมมิ่งเวลล์สนใจละก็ อีกหน่อยพี่จะจ้างหนูทำประจำเลย” คุณลูกตาลเอ่ยต่อด้วยรอยยิ้มกว้าง ราวกับจะเติมเต็มความมั่นใจให้กับลูกน้อง
ความดีใจเอ่อล้นในใจของโรสจรินทร์ ทำให้หญิงสาวรีบยกมือไหว้ขอบเจ้านายอย่างนอบน้อม แต่ในความยินดีนั้นก็ยังมีความสงสัยบางอย่างผุดขึ้นมา
“ขอบคุณค่ะ พี่ตาล เอ่อแต่ว่าผู้บริหารของบลูมมิ่งเวลล์เนี่ย เค้าชื่ออะไรเหรอคะ” เธอแกล้งถามออกไปเบาๆ คุณลูกตาลหันมายิ้มกรุ้มกริ่ม ดวงตาเป็นประกาย
“เค้าชื่อคุณเตชินจ้ะ แต่ไม่ต้องจีบนะ พี่จองแล้ว...คริๆๆ” คุณลูกตาลพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี ราวกับเอ่ยถึงชายในฝัน
แต่นั่นก็ทำหัวใจของอีกฝ่ายกระตุกวูบ โรสจรินทร์เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ! ชื่อนั้น...เธอพยายามหลีกหนีมาตลอดห้าปี... ใบหน้าของเธอซีดเผือดลงทันตาเห็น แต่ก็พยายามกลบเกลื่อนความตกใจนั้นด้วยรอยยิ้มฝืนๆ ก่อนจะเอ่ยแซวเจ้านายอย่างติดตลกเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
“แหม่!!...พี่ตาลชอบเค้าเหรอคะ”
“หืออ...ถามมาได้ก็หล่อเบอร์นั้นอะ..นี่ก็เล่นถ่ายโฆษณาด้วยตัวเองเลยนะ เดี๋ยวเข้าไปหนูก็เห็นเองแหละ” คุณลูกตาลตอบกลับอย่างอารมณ์ดี ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติในแววตาของลูกน้องสาว
โรสจรินทร์รู้สึกตัวชา เธอเป็นฟรีแลนซ์ที่รับทำโปรเจกต์โฆษณาให้กับบริษัทพีอาร์พลัส และงานที่เธอกำลังจะนำเสนอในเช้านี้ก็คือโปรเจกต์สำหรับแบรนด์บลูมมิ่งเวลล์! เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าลูกค้าคนสำคัญของบริษัทคือเตชิน อดีตแฟนเก่าของเธอ!
ป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ของบริษัทบลูมมิ่งเวลล์ ฉายเด่นสง่าอยู่บนจอโปรเจคเตอร์ ภายในรูปแบบการโฆษณาถึงเครื่องสำอางแบรนด์ดังที่กำลังเป็นที่จับตามองในตอนนี้ ชายหนุ่มในภาพนั้นก็ดูดีเสียจนสาว ๆ หลายคนแทบละสายตาไม่ได้เลย รอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าหล่อเหลาราวกับมีมนต์สะกดตรึงใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงหลงเสน่ห์เขาไม่ต่างจากหญิงสาวรายอื่น ๆ ที่หลงใหลเจ้าของแบรนด์เครื่องสำอางคนนี้อย่างไม่รู้ตัว แต่ว่าปัจจุบันนอกจากเรื่องงานแล้วเธอแทบไม่มีความรู้สึกอะไรแบบนี้อีกเลย
“ในรูปว่าหล่อแล้ว แต่ตัวจริงหล่อกว่าในรูปซะอีก” เสียงพึมพำของสาว ๆ ดังอยู่ข้าง ๆ โรสจรินทร์ ความคิดในหัวเตือนสติว่าอย่ากลับไปหาเขาอีกเลย! เขาคือลูกค้าคนสำคัญของบริษัท! และถ้าโปรเจกต์นี้ไม่ผ่าน เธอหมดสิทธิ์ได้งานอื่นต่อจากนี้แน่ ๆ ความคิดวนเวียนอยู่ในหัว พร้อมกับมือเรียวบางที่กอดแฟ้มผลงานแน่นในมือ ราวกับจะขอพรให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี
‘สาธุ...ขอให้โปรเจกต์ราบรื่นด้วยเถิด’ โรสจรินทร์ภาวนาในใจ เธอรู้ดีว่าอนาคตของเธอขึ้นอยู่กับโปรเจกต์นี้จริงๆ
ตอนที่ 20 ข้อเสนอที่แสนเจ็บปวด NCเสี่ยอ้วนยังคงแกล้งทรมานเธอ ก่อนจะผละริมฝีปากออกมาแล้วกระซิบข้างใบหู เสียงแหบพร่าของเสี่ยเต็มไปด้วยความต้องการที่พุ่งพล่าน“เสี่ยอยากได้ตรงนี้ ยอมเสี่ยอีกสักครั้งเถอะนะ” เสี่ยอ้วนเอ่ยขึ้น พลางใช้นิ้วมือสัมผัสไปบนรูทวารของเธออย่างไม่ลดละ ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความปรารถนา นลินทิพย์เบิกตากว้างเล็กน้อย เธอเคยลองมาแล้ว และมันสร้างความเจ็บปวดให้เธออย่างแสนสาหัส“ไม่เอาค่ะเสี่ย....หนูเจ็บ!!!” เธอปฏิเสธเสียงแข็ง แววตาเต็มไปด้วยความกังวล แม้ความเสียวจะแล่นริ้วไปทั่วร่าง แต่ความทรงจำของความเจ็บปวดก็ยังคงชัดเจน เสี่ยอ้วนยิ้มกริ่ม มือหนาของเขาลูบไล้ไปตามสะโพกกลมกลึงของนลินทิพย์อย่างยั่วเย้า“ถ้าหนูไม่ขัดใจเสี่ย อยากได้อะไรเสี่ยจะจัดให้หนูหมดเลย” เขาเสนอข้อแลกเปลี่ยนที่ดูน่าสนใจ ด้วยรู้ดีว่านลินทิพย์นั้นหลงใหลในวัตถุสิ่งของและความหรูหรา หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่นในใจก็อยากจะร้องตะโกนว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการนั้นคือเจ้านายเธอต่างหากนลินทิพย์ลังเลระหว่างความเจ็บปวดที่ต้องเผชิญ กับสิ่งที่เธอจะได้รับกลับมา ก่อนจะเงยหน้ามองเสี่ยอ้วน แล้วเอ่ยปากต่อรองอีกครั้ง“ถ้าเอาก้นหน
เสี่ยอ้วนหยุดการกระทำตามคำร้องขอของหญิงสาว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจที่ได้เห็นความทรมานอันแสนหวานของเลขาฯสาว รอยยิ้มกรุ้มกริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าเหี่ยวย่น เขาละเลียดมองความกระสันที่ฉายชัดในแววตาของเธอ ก่อนจะไล้ฝ่ามือหนาหยาบกร้านขึ้นมาที่ปลายยอดถันสวยสีชมพูระเรื่ออีกครั้งอย่างช้าๆ ทั้งสองเต้าอวบอิ่มดูน่าลิ้มลองจนเขาเลือกไม่ถูกว่าจะปรนเปรอส่วนไหนให้เธอก่อนดีหัวนมสีชมพูระเรื่อของเลขาฯ สาวค่อยๆ แข็งชูชันขึ้นเป็นเม็ดไต มันแข็งตามอารมณ์ที่ถูกมือหนาของเสี่ยปลุกเร้าด้วยมือเพียงข้างเดียว นิ้วโป้งหนาของเขานวดคลึงเบาๆ บริเวณรอบฐานหัวนม ขณะที่ริมฝีปากก็ดูดดุนเต้านมอวบอีกข้างด้วยปลายลิ้นร้อนอย่างหิวกระหาย ส่วนมืออีกข้างก็ไม่ว่างเว้น ยังคงบดเม็ดกระสันเสียวให้เธออยู่ตรงด้านล่างเสียงดูดจ๊วบจ๊าบดังขึ้นเป็นจังหวะ ราวกับเสียงแห่งความสุขสมที่ก้องกังวานในความเงียบสงัด ลิ้นหนาตวัดวนรอบหัวนม สลับกับการดูดเม้มอย่างหนักหน่วงจนเนื้อหน้าอกกระเพื่อมไหวไปตามแรงปรารถนาของเขา นลินทิพย์บิดกายเร่าๆ แอ่นอกขึ้นรับสัมผัสจากเขาอย่างไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป ความรู้สึกวาบหวามแล่นพล่านไปทั่วร่าง จนเธอต้องแหงนหน้าคราง
นลินทิพย์แอบเบ้ปากเล็กน้อย ขณะที่สายตาของเธอจะมองลงไปเบื้องล่างของเขา น้ำรักเริ่มซึมมาตามขอบบิกินีเมื่อถูกมือหนาบปลุกเร้า ท่อนเอ็นลำยาวขนาดกำลังพอดีของเสี่ยกระดกขึ้นลง จนทำเอาเลขาฯ สาวเผลอกลืนน้ำลาย ถึงแม้ขนาดของมันจะไม่ใหญ่เมื่อเทียบเท่ากับขนาดของเตชินก็ตาม แต่ก็สร้างความต้องการให้เธอได้ไม่น้อยหลังจากที่เตชินไม่เคยเหลียวแลเธอมาเป็นเวลานานจนของเริ่มขาด นลินทิพย์รู้สึกถึงความอบอุ่นจากภายในกายสาวที่เริ่มชื้นแฉะ“เสี่ยยังใจร้อนเหมือนเดิมเลยนะคะ” นลินทิพย์แกล้งกระซิบถาม เสี่ยจ้องบิกินีสายผูกข้างของเธอ มือหนาของเสี่ยพยายามลูบไล้ไม่หยุด ขาเรียวยาวที่เคยเหยียดตรงเริ่มจิกปลายเท้าอย่างควบคุมไม่ได้ ความปรารถนาที่ถูกปลุกเร้ากำลังแผดเผาภายในกายของเธออย่างรุนแรง แต่นลินทิพย์ก็พยายามทำเสียงให้เป็นปกติ“ก็เสี่ยมีอารมณ์ตั้งแต่เห็นหนูอยู่ในสระแล้วนี่จ๊ะ” เสี่ยอ้วนพูดบอกความรู้สึกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาเป็นประกายเรืองรองด้วยความปรารถนา มือหนาไม่รอช้ารีบปลดสายบิกินีออกอย่างรวดเร็ว แต่มือเรียวบางกลับห้ามการกระทำนั้นเอาไว้“ใจเย็น ๆ ก่อนสิคะเสี่ย!!!” เธอร้องห้าม เสียงพร่าเล็กน้อยจากความหนาวเย็นของน้ำและ
ค่ำคืนนั้น ณ บ้านพักส่วนตัวของเสี่ยอ้วน แสงไฟสปอร์ตไลต์สีนวลส่องต้องผิวน้ำในสระขนาดใหญ่ สะท้อนเป็นประกายระยิบระยับจับไปบนเรือนร่างอรชรของนลินทิพย์ เลขาฯ สาวสวยของเตชิน ที่กำลังแหวกว่ายอยู่ในสระอย่างพลิ้วไหวเธออยู่ในชุดว่ายน้ำทูพีซสีชมพูอ่อนชุดเซ็กซี่ เผยให้เห็นเนินอกอิ่มและหน้าท้องแบนราบที่รับกับช่วงเอวคอดกิ่ว เนื้อผ้าที่บางเบาเมื่อเปียกน้ำยิ่งแนบสนิทไปกับผิวเนียนละเอียด เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้อย่างชัดเจน และทุกครั้งที่เธอโผล่พ้นผิวน้ำสายตาหื่นกามที่จับจ้องอยู่ด้านบนก็แทบจะทะลุออกมานอกเบ้าแผ่นหลังเนียนละเอียดสะท้อนแสงไฟสปอร์ตไลต์เป็นประกาย ผิวขาวผ่องตัดกับสีน้ำของสระราวกับนางเงือกที่กำลังร่ายรำอยู่ใต้น้ำ เส้นผมยาวสลวยเปียกปอนลู่ไปตามแผ่นหลัง ยามที่เธอส่ายหน้าสะบัดผมขึ้นมาจากน้ำช่างเป็นภาพสวยเซ็กซี่ที่น่ามอง ร่างท้วมใหญ่อายุราวห้าสิบปลาย กำลังเอนกายอยู่บนเก้าอี้ชายหาดหวายตัวใหญ่ สายตาหื่นกระหายจับจ้องไปยังเรือนร่างของนลินทิพย์ไม่วางตา ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจ มือข้างหนึ่งถือแก้วไวท์ยกขึ้นจิบก่อนจะวางมันลงข้าง ๆ แล้วพลางยกมือถือขึ้นมากดปุ่มบันทึกวิดีโอด้วยความกระหายหื่น
หลังจากบทรักร้อนแรงในห้องน้ำจบลง เตชินก็พาโรสจรินทร์ออกมาจากคอนโดเพื่อไปซื้อชุดชั้นในให้เธอตามที่สัญญาเอาไว้ ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว แสงไฟระยิบระยับจากป้ายโฆษณาประดับประดาไปทั่วท้องถนน เตชินเลือกร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งสำหรับมื้อค่ำ บรรยากาศภายในร้านเงียบสงบขณะที่ทั้งสองกำลังเพลิดเพลินกับดินเนอร์หรูและพูดคุยกันอย่างเข้าอกเข้าใจ เตชินก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้โรสจรินทร์นั่งอยู่ที่โต๊ะเพียงลำพัง แล้วทันใดนั้น! เสียงทักทายที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น ด้านหลังโต๊ะอาหารที่โรสจรินทร์นั่งอยู่“น้องโรส!!”“ใช่น้องโรสจริง ๆ ด้วย” โรสจรินทร์หันไปตามเสียง หัวใจเธอหล่นวูบ เมื่อเห็นร่างท้วมของใครบางคนยืนยิ้มแป้นอยู่ด้านหลังของเธอ“พี่มองอยู่ตั้งนาน กลัวจะทักคนผิด เราไม่เจอกันนายเลยนะครับ”“อ๋อ!!!...สวัสดีค่ะเสี่ย...โรสก็นึกว่าใคร” โรสจรินทร์ยิ้มทักทายอย่างฝืนๆ แต่สิ่งที่ทำให้โรสจรินทร์อดแปลกใจไม่ได้ ก็คือเสี่ยอ้วนมากับนลินทิพย์ เลขาฯ สาวสวยของเตชินที่เธอเพิ่งปะทะคารมไปเมื่อเช้านี้ไม่นานนักเตชินก็เดินกลับมาที่โต๊ะ เขารู้สึกหึงหวงขึ้นมาทันทีที่เห็นเสี่ยอ้วนมายืนพูดคุยกับโรสจรินทร์ แต่ที่ต้องแปลกใจไม่น้อยก
ในห้วงเวลาที่ความคิดและเหตุผลเลือนรางไปสิ้น โรสจรินทร์ค่อยๆ ก้มหน้าลงริมฝีปากอิ่มครอบครองปลายแท่งเอ็นร้อนผ่าวของเขาอย่างแผ่วเบา ความนุ่มหยุ่นและร้อนผ่าวของมันทำให้ลมหายใจเธอสะดุด เธอเริ่มดูดดึงอย่างช้าๆ ราวกับต้องการลิ้มรสทุกอณูสัมผัส กายที่อ่อนแรงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา ยอมจำนนต่อแรงปรารถนาที่ไม่อาจต้านทาน มือเรียวเล็กบรรจงประคองแท่งเนื้อร้อนผ่าวของเขาขึ้นมาอย่างแผ่วเบา สัมผัสถึงชีพจรที่เต้นระรัว โรสจรินทร์ก้มหน้าลงอีกครั้ง ริมฝีปากอิ่มค่อยๆ ครอบครองส่วนปลายของเขาอย่างช้าๆ ความร้อนและแข็งแกร่งของมันทำให้เธอรู้สึกวาบหวามไปทั้งร่าง ราวกับกระแสไฟฟ้าที่แล่นผ่านทุกเส้นประสาท“อะ… โอ๊ยย… โรสจ๋า… คุณเก่งจังเลย… ที่รัก” เตชินครางออกมาด้วยความสุขสม เสียงพร่าสั่นบ่งบอกถึงห้วงอารมณ์ที่พุ่งทะยาน เขาไม่สามารถควบคุมเสียงของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว ร่างกายของเขากระตุกเกร็งเป็นจังหวะตามการดูดดึงของเธอ“คุณชอบไหมคะ… ที่รัก” โรสจรินทร์กระซิบถามเสียงสั่นพร่า ดวงตาเงยขึ้นมองเขาเพียงครู่เดียว ก่อนจะก้มลงดื่มด่ำอีกครั้ง ความสุขที่เขาได้รับจากการกระทำของเธอคือความสุขอันแสนวิเศษ เตชินหลับตาพริ้ม ครางต่ำในลำคอด้ว







