บทที่ 7 แม่ค้า 5G - 40% -

ชยาวุธถอนหายใจแผ่วก่อนพูดต่อ “เรารู้สึกได้มาตั้งนานแล้ว แต่เฟิร์นไม่ยอมรับว่าตัวเองป่วย ตอนนั้นเคยจะชวนไปหาจิตแพทย์ก็ไม่ยอมไป รู้สึกว่าจะเริ่มหงุดหงิดง่ายตั้งแต่ได้งานใหม่นั่นแหละ” เขาพูดจบก็หันไปมองภัทรมัย

“งั้นหรือ แล้วนี่เวฟจะไปเยี่ยมเฟิร์นรึเปล่า”

ชายหนุ่มเอื้อมไปกุมมือแฟนสาวไว้แล้วพูดว่า “คงไม่ละ เพราะเราไปก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ดีไม่ดีอาจทำให้แย่ลงด้วยซ้ำ แต่เราวานให้ปอช่วยอะไรอย่างหนึ่งได้ไหม”

“ได้สิ จะให้ช่วยอะไร”

“ปอช่วยเล่าเรื่องอาการป่วยของเฟิร์นให้น้าวิฟังหน่อย น้าวิจะได้ช่วยเกลี้ยกล่อมให้เฟิร์นไปรักษา ขืนปล่อยไว้แบบนี้เฟิร์นก็หาทางทำแบบเดิมอีก”

“อืม ได้”

“ถ้าเฟิร์นฟื้นขึ้นมา รบกวนปอ โทร.บอกเราหน่อยก็แล้วกันว่าอาการเป็นยังไงบ้าง เพราะเราคงไม่ไปเยี่ยม” เขาบีบมือของภัทรมัยแน่นกว่าเดิม ราวกับต้องการตอกย้ำให้เธอเชื่อใจเขา

“เราเข้าใจ เอาเป็นว่าได้เรื่องยังไงแล้วเราจะ โทร.บอกก็แล้วกัน”

“โอเค ขอบคุณมากปอ” เขากดวางสายแล้ว