EP 5/1 ลูกสาวเจ้าพ่อขอทวงบัลลังก์

[5]

ลูกสาวเจ้าพ่อขอทวงบัลลังก์

_____________________________

“เดี๋ยว! เธอยังไปไหนไม่ได้ ฉันยังไม่อนุญาต”

เขาประกาศก้อง กวินยิ้มกว้างเต็มวงหน้า หลีกทางให้เจ้านายสาวเท้าเข้าไปหาหญิงสาว

เกล็ดมุกหันกลับมามองเขาด้วยแววตาสมเพช วาคิมก็ยังเป็นวาคิมวันยังค่ำ หัวใจน้ำแข็งที่เย็นเยือกและแข็งกระด้างยังคงทระนงอยู่เช่นเดิม ไม่ยอมอ่อนไหวละลายลงให้ใครเลยแม้แต่ความรู้สึกของตัวเอง หากเขาบอกสักนิดว่า ‘รัก’ เธออาจจะเปลี่ยนใจ แต่...ไม่ละ ไม่ดีกว่า เธอทำให้บิดาและพี่ชายเสียใจมามากพอแล้ว

“คุณเคยบอกว่าไม่ต้องขออนุญาต อย่าลืม!”

เกล็ดมุกเปล่งน้ำเสียงเฉียบขาดประกาศจุดยืนอีกครั้ง เธอเดินหน้าก้าวต่อแม้ว่าพื้นห้องจะโคลงเคลงเหมือนเพิ่งลงจากรถไฟเหาะ

หมับ!

“อย่าแตะฉัน! ปล่อย!” เธอร้องลั่นเมื่อมือที่หมายจะเอื้อมไปเปิดประตูถูกเขาคว้าเอาไว้ เธอพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่ไม่สำเร็จ เขาตวัดแขนรอบเดียวก็เกี่ยวเธอมาแนบชิดติดอกแกร่ง ช่างง่ายดายเหลือเกิน 

วาคิมลากร่างบอบบางถอยห่างจากประตู ให้ตายเถอะเกล็ดมุก ไปเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาขัดขืนเขานักหนานะ

“ปล่อยนะ! กวิน! เอาเจ้านายบ้าอำนาจของคุณออกไปที กระดูกมุกจะหักอยู่แล้ว!” ร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่ยืนอยู่กลางห้อง อารมณ์ขึ้นๆ ลงเพราะฮอร์โมนเริ่มเปลี่ยนแปลง ส่งผลให้เธอฮึดสู้ด้วยแรงทั้งหมดที่ยังพอมี

“เจ้านายครับ...คือว่า” เขากำลังจะบอกว่าให้เจ้านายเพลาๆ มือลงหน่อย คุณมุกกำลังไม่สบาย แต่คงไม่ทัน เมื่ออีกฝ่ายตะคอกกลับมาเสียงดัง

“หุบปาก! ให้ฉันจัดการกับเมียหัวดื้อของฉันซะก่อน”

นัยน์ตาของเกล็ดมุกวาวโรจน์ หัวใจที่บาดเจ็บครั้งแล้วครั้งเล่าไม่อาจหายสนิทเพียงแค่คำพูดประโยคเดียวของเขา เพิ่งจะนึกได้เหรอว่าเธอก็เป็นเมีย!

“ปล่อยฉัน! ใครเป็นเมียคุณไม่ทราบ! ฉันยังไม่ได้แต่งงาน!” สวนกลับเสียงดัง พยายามแกะมือปลาหมึกของเขาออกแต่มันช่างยากเย็นนัก จังหวะเดียวกันนั้น เสียงสมาร์ตโฟนก็กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งในกระเป๋าเสื้อที่ข้างเอว เธอควานหาต้นตอแห่งเสียงด้วยความลำบาก เพราะเขากอดเธอแน่นจนแทบกระดิกตัวไม่ได้ แต่ในที่สุดเธอก็หาเจอ!

“โทนี่! ใช่! ฉันเอง ขึ้นมาเร็วเข้า ใครขวางทางฉันอนุญาตให้ซัดไม่เลี้ยง!”

ท้ายประโยคเหมือนจะพูดกับคนตรงหน้ามากกว่า วาคิมยักไหล่ไม่แยแสวาจาประชดประชันและดวงตาวาววับของหล่อน

“คิดจะทำอะไร!” เขาถามเสียงขุ่น หลายอย่างที่เกิดขึ้นมันชวนให้สงสัย หล่อนยังดิ้นไม่หยุดราวกับรังเกียจอ้อมแขนของเขานักหนา

“เรื่องของฉัน! ปล่อยฉัน กวินช่วยมุกที!” หันไปร้องขอกวินอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าคราวนี้บอดี้การ์ดหนุ่มจะโดนหางเลขไปด้วย

“ถ้าได้ยิน ‘เมียฉัน’ ร้องขอความช่วยเหลือจากนายอีกครั้ง นายได้พักงานยาวแน่ กวิน!”

บอดี้การ์ดหนุ่มเสียวสันหลังวาบเมื่อได้ฟัง คงไม่ดีแน่ๆ หากต้องพักงานในเดือนนี้ เขาไม่ได้รับผิดชอบแค่ตัวเองนะ บอดี้การ์ดลูกติดเมียตายนี่ภาระมันเยอะจริงๆ

เกล็ดมุกจ้องหน้าบอดี้การ์ดหนุ่มด้วยความขัดใจ กวินเอาแต่ก้มหน้านิ่งเหมือนบอกให้เธอรู้โดยปริยาย

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ไอ้คนชั่ว! จะเอาอะไรจากฉันอีก!” ตะเบ็งเสียงใส่หน้าเขาสุดชีวิตแล้วก็มาเหนื่อยหอบเสียเอง แต่ฝ่ายตรงข้ามยังนิ่งเฉยไม่สะทกสะท้าน เอาหูไปไว้ตาตุ่มหรือไงนะตาบ้า!

เกล็ดมุกเอ็ดอึงในใจ ยังถูกเขากอดไว้ แม้สองมือจะเป็นอิสระแต่มันไร้ประโยชน์เมื่อส่วนอื่นขยับไม่ได้

สองนาทีไม่ขาดไม่เกิน เสียงฝีเท้านับสิบคู่ที่กำลังกรูออกมาจากลิฟต์ก็ดังสะเทือนเลือนลั่นบนชั้นสูงสุดของตึก GB

 “โทนี่! ช่วยฉันที!” เกล็ดมุกร้องข้ามบานประตูเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเหล่านั้น วาคิมกับกวินงุนงงไม่แพ้กัน

ปัง!

เสียงปืนหนึ่งนัดดังขึ้นก่อนที่ประตูบานหนาหนักจะล้มตึง

ชายร่างยักษ์ผมทองที่ชื่อ โทนี่ ยืนจังก้าอยู่ที่หน้าประตู ในมือเขามีกุญแจส่วนตัวที่ยังหลงเหลือควันลอยอ้อยอิ่งที่ปลายกระบอก ด้านหลังของเขามีเหล่าชายฉกรรจ์นับสิบพร้อมอาวุธครบมือ และกำลังกรูเข้ามาในห้องในเวลาชั่วพริบตา

กวินรีบเข้ามาขวางทางปืนให้เจ้านาย นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน!

มัจจุราชสีดำมันปราบถูกบอดี้การ์ดหนุ่มชักออกมาเล็งใส่ผู้บุกรุก แต่อย่างว่า กระบอกเดียวหรือจะสู้อีกสิบกว่ากระบอกได้ สุดท้ายกวินก็ต้องยอมจำนนต่อปลายกระบอกปืนของลูกน้องไอ้หมียักษ์หัวทองเช่นกัน

“โทนี่! กระดูกฉันจะหักอยู่แล้ว”

เกล็ดมุกร้องบอกมือขวาของบิดา โทนี่โบกมือให้ลูกน้องอีกคนเข้าไปจัดการ ตอนนี้เจ้าชายน้ำแข็งแห่ง GB ต้องยอมสยบต่อพญามัจจุราชที่กำลังจ่อที่ขมับอย่างไม่มีทางหลบเลี่ยง

“พวกแกเป็นใคร! ต้องการอะไร แล้วรู้จักผู้หญิงคนนี้ด้วยเหรอ?”

วาคิมเค้นเสียงเย็นเยียบถามออกไปทั้งที่ในใจร้อนรุ่มดั่งเพลิงพายุ

“เฮอะ! ถามโง่ๆ ถ้าไม่รู้จักแล้วเขาจะมาช่วยฉันทำไม คิดว่าฉันรู้จักแต่คุณกับคนของคุณ แล้วก็ห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ นี่เหรอ”

คนที่เพิ่งได้รับอิสระชิงตอบเสียเอง เธอรีบไปยืนข้างมือขวาของบิดา มือเรียวเกาะชายเสื้อพ่อหมียักษ์หัวทองไว้แน่นเพราะพื้นที่ยืนอยู่มันกลับด้านอย่างปัจจุบันทันด่วน สมองของเธอหมุนคว้างเป็นลูกข่างก่อนที่สติสัมปชัญญะจะดับวูบ!

“คุณหนูเล็ก! / มุก! / คุณมุก!”

โทนี่ วาคิมและกวิน ร้องขึ้นพร้อมกัน เมื่อคนปากเก่งเป็นลมล้มพับไปต่อหน้า วาคิมถลาเข้าหาร่างบางอย่างไม่รีรอ แต่สมุนมือหนักของเจ้าหมีหัวทองดันไวกว่า หิ้วปีกเขากลับมาที่เดิมอีกจนได้

“เจ้านาย! โธ่เว้ย! อะไรของพวกมึงวะ!”

กวินฉุนจัดเมื่อไม่สามารถคุ้มภัยให้เจ้านายของตนได้

“ปล่อยกู! นั่นมึงจะทำอะไร!? ปล่อยเมียกูเดี๋ยวนี้!”

เพลิงโทสะหลอมละลายเจ้าชายน้ำแข็งจนถึงจุดเดือด เมื่อไอ้หัวทองซึ่งคงเป็นหัวหน้าทีมช้อนร่างบอบบางของเกล็ดมุกขึ้นสู่อ้อมแขน  

“กล้าดียังไงมาแตะต้องเมียกู ไอ้เหี้ยเอ๊ย!”