11.เริ่มต้น NC

เอโลอีสเชิดรั้นใบหน้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้เธอได้มองหน้าของท่านลูเซียนชัดเจนมากกว่าเดิม ถ้อยคำที่กล่าวออกไปนั้น เธอไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่น้อย..เธอต้องการเขาและในใจก็พร้อมที่จะรับผลที่ตามมาเช่นกัน

แน่นอนว่าหากเขาไม่ได้มีความจริงใจให้แก่เธอ หากว่าเขาต้องการเพียงร่างกายนี้เช่นนั้นการทำให้เขาสมความปรารถนาก็ทำให้เธอไม่ต้องมานั่งเสียเวลาทุ่มเทความชอบให้เขา..

“นั่นเลดี้พูดจริงอย่างนั้นหรือครับ?”

เธอพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปหาเขา

“ข้าพูดจริงทุกคำค่ะ..ไม่ได้โกหกแม้แต่ครึ่งคำ ในวันนี้ท่านทำให้ข้ารู้ว่าต่อให้มีบุรุษเข้าหาข้ามากมายเพียงใด แต่ก็ไม่มีใครที่จะหยุดสายตาของข้าเอาไว้ที่เขาได้เช่นเดียวกันกับที่ท่านลูเซียนกระทำ ฉะนั้นแล้วความต้องการนี้จึงไม่ได้มาจากความรู้สึกที่ฉาบฉวยแต่มันมาจากความต้องการของข้าจริงๆ”

ลูตินไม่ชอบความวุ่นวาย เขาไม่ชอบเท่าไหร่นักที่มีสตรีมาแสดงความเป็นเจ้าของเขา..แต่ทว่าคงเป็นเพราะตอนนี้เขาไม่ใช่ลูตินแต่กำลังเป็นลูเซียน ด้วยเหตุนั้นเขาจึงรู้สึกชอบใจแปลกๆ ที่ได้ยินว่าเธอไม่ชายตามองใครหน้าไหนทั้งนั้น..นอกจากเขาเพียงผู้เดียว

“เช่นนั้นวันนี้..ข้าจะขอทำตามความต้องการของเลดี้ก็แล้วกันนะครับ”

ครั้งนี้เขาไม่ได้จับมือเพื่อพาเธอเดินไปข้างหน้าอีกแล้วแต่ทว่าท่านลูเซียนกลับเดินเข้ามาแล้วช้อนตัวเธอขึ้นเพื่ออุ้มเธอ..

ขณะที่เอโลอีสปรายสายตามองใบหน้านั้น เธอก็มองเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเขาได้อย่างชัดเจน เขากำลังยิ้มอย่างอารมณ์ดีในระหว่างที่กำลังอุ้มเธอเดินไปที่ไหนสักแห่งในพระราชวัง น่าแปลกที่เขาดูคุ้นเคยกับทางของพระราชวังเป็นอย่างดี

“ที่นี่จะไม่มีใครมาหรอกครับ เพราะฉะนั้นเราค้างคืนที่นี่ด้วยกันได้”

เขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังย่อมๆ ที่ตั้งอยู่เบื้องหน้าก่อนจะส่งเหรียญทองให้กับข้ารับใช้ที่ยืนรออยู่ และเมื่อลูตินมองเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเอโลอีสเขาก็หัวเราะออกมา

“จะเรียกว่าข้าคุ้นเคยก็ไม่แปลกหรอกครับ เพราะข้าเคยทำงานในพระราชวังมาก่อน..ข้าอยู่ที่นี่มาหลายปีทีเดียวจนท่านแม่ป่วย..ข้าจึงเลือกที่จะออกไปจากที่นี่”

อา..เป็นเช่นนั้นเองสินะ เอโลอีสยกแก้วน้ำชาขึ้นมาดื่มด้วยความรู้สึกประหม่า เราเคยอยู่ด้วยกันตามลำพังมาสองครั้งแล้ว แต่ทว่าที่ผ่านมาเราอยู่กันในตามลำพังในร้านอาหาร..ไม่ได้อยู่ด้วยกันในห้องนอนที่มีบรรยากาศน่าตื่นเต้นเช่นนี้

ทั้งๆ ที่เธอเป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนเขาเองแท้ๆ แต่เธอกลับมานั่งเขินเองเนี่ยนะ

ลูตินคุกเข่าลงที่พื้นเขาเริ่มต้นจากการถอดรองเท้าของเอโลอีสออกอย่างเชื่องช้า..

“ไม่มีอะไรต้องหวาดกลัวหรอกนะครับ..เพราะว่าข้าจะอ่อนโยนอย่างถึงที่สุดเลย”

เธอไม่ได้กลัวแต่กำลังเขินอายอยู่ต่างหาก

“หันหลังมาสิครับ ข้าจะถอดชุดออกให้..เราคงกระทำเรื่องต่อจากนี้ไม่ได้หากว่าเจ้าไม่ยินยอมถอดชุดเดรสนี่ออก”

เอโลอีสสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่เธอจะขยับร่างกายเล็กน้อยเพื่อหันหลังให้เขา ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นแต่เธอสัมผัสได้ถึงปลายนิ้วที่แสนคล่องแคล่วของเขา ซึ่งกำลังถอดชุดเดรสของเธอออกมาอย่างรวดเร็ว.. เขาโน้มใบหน้าลงมาแล้วจุมพิตลงไปที่แผ่นหลังของเธอเบาๆ

“ลุกขึ้นหน่อยสิครับ”

เขาใช้ปลายนิ้วลากผ่านผิวเนียนนุ่มของเธอเบาๆ สร้างความรู้สึกวูบวาบในทุกสัมผัส

เอโลอีสยืนขึ้นตามคำร้องขอของท่านลูติน ชุดเดรสที่เธอสวมหล่นร่วงลงมากองที่ข้อเท้า ดวงตาของเขากำลังกวาดสายตามองไปทั่วเรือนร่างก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วเริ่มถอดเสื้อซับในของเธอ

ริมฝีปากเขาสัมผัสเบาๆ ที่ติ่งหู กระซิบแผ่วเบาพร้อมกับพ่นลมหายใจอุ่น

“สวย..จังเลยนะครับ”

ผิวกายที่ขาวเนียนราวกับนมแพะ และเมื่อถอดชุดซับในออก เขามองเห็นหน้าอกกลมกลึงขนาดใหญ่ที่มือของเขาคงไม่สามารถกอบกุมมันเอาไว้ได้มิด ที่ส่วนปลายของยอดอกเป็นสีแดงระเรื่อดูราวกับกลีบดอกกุหลาบที่หล่นร่วงลงไปแต้มบนหิมะ ช่างสวยงามและน่าสัมผัสมากเหลือเกิน

เขาสัมผัสที่ไหล่เบาๆ ก่อนเลื่อนลงมาที่เนินอก ลูตินใช้มือของเขากอบกุมมันเบาๆ สัมผัสที่นุ่มนวลราวกับฟองครีมนั้นทำให้เขากระชับฝ่ามือให้แน่นมากยิ่งขึ้นเพื่อสัมผัสมัน

“อา..”

เสียงครางหลุดรอดออกมาจากลำคอของเธออย่างห้ามไม่อยู่ เอโลอีสรีบหันหน้าหนีพร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้..

“เอโลอีสนั่นไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย เสียงครางของเจ้านั้นมันคือความชมเชยต่างหาก..ในทุกการกระทำหากได้รับคำชมเชย ผู้กระทำย่อมรู้สึกดีมากกว่าเดิม..ฉะนั้นแล้วไม่ต้องอายแล้วร้องครางออกมาเถิดหากว่าเจ้ารู้สึกดี”

เขากระซิบเบาๆที่ข้างหู ก่อนจะกดจูบลงที่ติ่งหูราวกับจะปลุกเร้าให้เธอตื่นเต้นมากกว่านี้

“...เพราะข้าไม่เคยกระทำเรื่องเช่นนี้มาก่อนด้วยเหตุนั้น..ข้าอาจจะทำให้ท่านไม่พอใจในความไม่รู้เรื่องของข้า”

มืออีกข้างของเขาลูบไล้ข้างลำตัวของเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะหยุดที่สะโพก ลูตินกำลังปล่อยให้ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นมาในร่างกายของเอโลอีส

“ตรงกันข้ามเลย..เจ้าไม่รู้ไม่ใช่เรื่องผิดเพราะว่าข้าสอนเจ้าได้ และ..ข้าจะเป็นครูที่ดีของเจ้าก็แล้วกันนะเอโลอีส”

ปลายนิ้วของเขาจมหายเข้าไปในกางเกงซับในของเธอก่อนที่เขาจะถอดมันออกมาทางปลายเท้า

ลูตินนั่งลงที่พื้นแล้วจ้องมองไปยังผิวเนื้อที่อ่อนโยนและนุ่มนวลเหมือนกับแอปริคอตที่สุกเต็มที่ ความชุ่มฉ่ำที่หลั่งไหลออกมาดูคล้ายกับสายน้ำที่พุ่งออกมาจากน้ำพุในสวน..

เธอเปียกชุ่มไปหมดเพียงแค่เขาสัมผัสที่เนินอกและจ้องมองเธอด้วยแววตาลึกซึ้ง ดูเหมือนว่าเอโลอีสจะมีความรู้สึกที่ค่อนข้างไวมาพอสมควร..เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนจะซุกใบหน้าเข้าหาช่องทางรักสีชมพู กลีบเนื้อที่แสนอ่อนนุ่มนั้นเหมือนดอกบัวที่เพิ่งแย้มบานรับแสงแรกของวัน..ปลายลิ้นของเขาลากไล้ผ่านอย่างแผ่วเบา ความรู้สึกนั้นทำให้เธอแทบหยุดหายใจ

อันที่จริงเอโลอีสคิดว่าเธอควรจะผลักใบหน้าของเขาออกไป แต่ทว่าความคิดของเธอมันกลับช้ามากเกินไปเพราะรู้สึกตัวอีกทีเขาก็กดริมฝีปากลงไปตรงส่วนนั้นแล้ว ลมหายใจอุ่นๆ ของเขากำลังเป่ารดเบาๆ ที่จุดอ่อนไหว สัมผัสแสนแปลกที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อนมันราวกับเธอกำลังถูกแผดเผาทั้งเป็น

“อื้อ!!”

เขาลิ้มรสอย่างช้าๆ ปลุกเร้าความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ภายใน เขาโลมเลียมันอย่างไม่คิดลดละ ปลายลิ้นตวัดเลียติ่งไตที่นูนแข็งขึ้นมาจนมันเปียกชุ่มไปหมด เสียงเฉอะแฉะดังขึ้นมาจากด้านล่างจนกลายเป็นเสียงดังบาดหู

“พะ..พอ พอแล้วค่ะ”