LOGINShare
บทที่ 11
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1376
ห้าวันต่อมาอีกทั้งเธอยังขอให้เย่ซิวเพิ่มความถี่ในการจุดธูปขึ้นเป็นสองเท่า นั่นหมายความว่าต้องจุดวันละหกครั้งเย่ซิวตอบตกลงทันที ยังไงนี่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อยู่แล้วเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าหลังจากผู้หญิงคนนั้นฟื้นคืนชีพแล้วจะมอบผลประโยชน์อะไรให้เขาบ้างเย่ซิวอยู่ที่นี่พักหนึ่ง ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกหลังจากที่ร่างกายทะลวงขีดจำกัดขึ้นอีกระดับ เขารู้สึกว่าการรับรู้ต่อโลกใบนี้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างประหลาดทุกอย่างชัดเจนขึ้นมากเป็นความรู้สึกที่แปลกจนเย่ซิวไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้เหมือนกับว่ามีบางสิ่งที่น่ากลัวกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้าเขาเงยหน้ามองท้องฟ้า เห็นก้อนเมฆดำปกคลุมยิ่งมืดหนากว่าเดิม ทำให้ใจของเขาหนักอึ้งขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ“นี่ไม่ถูกต้อง ต้องมีเรื่องใหญ่บางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นแน่”เย่ซิวเดินไปมาพร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปหลายครั้งเขารู้สึกได้ว่าท้องฟ้ากำลังจะเปลี่ยน!แม้ไม่รู้ว่าเป็นภัยที่มาจากไหน แต่เขาไม่อยากนั่งรอความตาย ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว“หืม?”ในขณะที่เขากำลังจะลงมือทำบางสิ่ง ทันใดนั้น เขาก็สัมผัสได้ว่าภายนอกมีคนกลุ่มใหญ่ที่มีพลังแข็งแกร่งและพวกเข
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1375
ทรัพยากรที่ต้องใช้ในการฝึกเก้าวัจนะลึกลับขั้นที่ห้า หากคิดเป็นศิลาวิญญาณแล้ว จะสูงถึงหนึ่งหมื่นล้านศิลาวิญญาณเพียงแค่คิดถึงตัวเลขนี้ก็ทำให้เย่ซิวรู้สึกชาวาบไปทั้งหัวแล้วจำนวนที่มหาศาลขนาดนี้ ต่อให้เขาสามารถหาได้วันละสิบล้านศิลาวิญญาณ ก็ยังต้องใช้เวลากว่าสองปี แต่ความจริงคือเขาไม่สามารถหาได้มากขนาดนั้นในแต่ละวันตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้บำเพ็ญตนมากมายเมื่อถึงระดับสูง ๆ จึงหันไปปล้นสะดม เพราะหนทางแห่งการแข็งแกร่งขึ้นนั้นเหมือนบ่อไร้ก้น ที่เติมเท่าไรก็เติมไม่เต็มสักทีเขาส่ายหน้า ก่อนเลือกที่จะสลัดเรื่องน่าปวดหัวเหล่านี้ออกไปจากความคิดตอนนี้เย่ซิวแข็งแกร่งมากแล้ว แข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกปีศาจเฒ่าที่บำเพ็ญเพียรมาหลายพันปีเสียอีกทั้งที่เขาเริ่มเดินบนเส้นทางการบำเพ็ญตน นับรวมแล้วก็เพียงสามถึงสี่ปีเท่านั้นแต่สามารถก้าวมาถึงระดับนี้ได้ถือว่าน่าทึ่งอย่างที่สุด ดังนั้นจึงไม่ควรโลภเกินไปเมื่อคิดได้เช่นนี้ ร่างกายและจิตใจของเย่ซิวก็รู้สึกผ่อนคลายลงทันตาเขาสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเมื่อมองดูห้องที่กลายเป็นเพียงผงไปแล้วก็ส่ายหน้า ก่อนจะเปิดค่ายกลที่เหลือเพียงสองชั้น แล้วก้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1374
แต่ตอนนี้เขาไม่มีศิลาวิญญาณหรือโอสถเหลืออยู่อีกแล้วสิ่งที่เหลืออยู่ก็มีเพียงเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์กับสมบัติเวทมนตร์บางชิ้นที่ยังไม่ได้เอาออกไปขายเย่ซิวคิดในใจ‘เครื่องรางศักดิ์สิทธิ์และสมบัติเวทมนตร์ก็มีพลังงานมหาศาล ไม่รู้ว่าจะกลืนกินได้หรือเปล่า’ในเมื่อไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ก็ต้องเสี่ยงดูสักครั้งเขาหยิบเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์และสมบัติเวทมนตร์ทั้งหมดออกมาวางตรงหน้าก่อนจะคว้าสมบัติเวทมนตร์ชิ้นหนึ่งขึ้นมาทันใดนั้น ร่างกายก็แผ่พลังดูดกลืนอันทรงพลังออกมา สมบัติเวทมนตร์ชิ้นนั้นถูกดูดหายเข้าไปในร่างทันที ทำเอาเย่ซิวถึงกับตกใจเมื่อเพ่งตรวจดูภายใน กลับไม่พบว่าสมบัติเวทมนตร์นั้นอยู่ที่ไหนแต่ความรู้สึกหิวโหยภายในกลับลดลงอย่างชัดเจนดวงตาของเย่ซิวส่องประกายทันที เขาคว้าเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์และสมบัติเวทมนตร์ชิ้นแล้วชิ้นเล่าโดยไม่ลังเลอีกต่อไป จากนั้นมันก็หายไปจากมืออย่างรวดเร็วความหิวโหยในร่างกายก็ค่อย ๆ ลดลงอย่างรวดเร็วเช่นกันเมื่อเย่ซิวกลืนกินเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ไปกว่าพันชิ้น และสมบัติเวทมนตร์กว่าสองร้อยชิ้น ในที่สุดร่างกายของเขาก็รู้สึกถึงความอิ่มเอมเต็มเปี่ยมตูม!
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1373
“มีอะไรเหรอ? เสี่ยวอวิ๋นอวิ๋น”เย่ซิวเห็นว่าหน้าตาของรั่วอวิ๋นดูไม่ค่อยดีนักรั่วอวิ๋นส่งเสียงหึ “เรียกอาจารย์สิ นายคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์เรียกเสี่ยวอวิ๋นอวิ๋นหรือไง?”เย่ซิวหัวเราะลั่น อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปบีบแก้มเธอเบา ๆ “รอให้ฝีมือหลอมโอสถของคุณเก่งกว่าผมก่อนเถอะ ถึงตอนนั้นจะให้เรียกอาจารย์ก็ยังไม่สาย”รั่วอวิ๋นกัดฟันแน่น “ไอ้คนสารเลว นี่มันศิษย์ล้างครูชัด ๆ”“ล้างครูหรือขี่ครูล่ะครับ…”รั่วอวิ๋นอึ้ง “...”สีหน้าเธอในตอนนี้ทำให้เย่ซิวรู้สึกสนุกสุด ๆแต่ตอนนี้เขามีเรื่องสำคัญกว่า “มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ ถ้าไม่มี ผมจะกลับไปปิดด่านฝึกตนแล้วนะ”“มีสิ ฉันอยากทำเรื่องนั้นกับนายน่ะ”เย่ซิวเบิกตากว้าง พลางมองรั่วอวิ๋นด้วยสีหน้าเหลือเชื่อที่เธอกล้าพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยรั่วอวิ๋นโดนสายตาของเขาจ้องจนรู้สึกอึดอัด “ทำไมต้องมองฉันแบบนั้นด้วยเล่า”“คุณยังเป็นเสี่ยวอวิ๋นอวิ๋นของผมอยู่หรือเปล่า?” เย่ซิวทำหน้าจริงจังทันที “คุณโดนปีศาจที่ไหนสิงร่างกัน คงไม่ใช่ถูกแอบยึดร่างไปแล้วหรอกนะ?!”“ไสหัวไปเลย”เธอตีเย่ซิวไปหนึ่งที ใบหน้าก็พลันขึ้นสีแดงระเรื่องดงามเธอเองก็ไม่ได้อยากจะพูดอะไร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1372
ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมสิ่งที่หงอีต้องทำต่อไปคือกุมอำนาจของสำนักปีศาจโลหิตเอาไว้ให้มั่นเมื่อถึงตอนนั้น พื้นที่กว้างนับหมื่นลี้จะอยู่ภายใต้การควบคุมของเย่ซิวทั้งหมด ทุกอย่างจะอยู่ในมือของเขาเมื่อได้สำนักปีศาจโลหิตมา ก็เท่ากับว่าเย่ซิวมีพลังเทียบได้กับสองสำนักระดับหกอยู่ในมือตอนนี้สำนักอวิ้นหลิงก็เป็นสำนักระดับหกอยู่แล้วถ้ารวมกับสำนักปีศาจโลหิตและสำนักโลหิตสังหาร ถึงแม้จะฝืนไปบ้าง แต่ก็ถือว่ามีพลังในระดับสำนักระดับหกเต็มตัวด้วยพลังนี้ เย่ซิวก็มีอำนาจเพียงพอที่จะขึ้นเป็นเจ้าแห่งดินแดนนี้อย่างแท้จริงจากนั้นก็ขยายร้านขายโอสถให้มากขึ้น แย่งชิงทุกธุรกิจของสำนักโอสถมาเป็นของตัวเองถึงตอนนั้นเย่ซิวอาจทำกำไรได้วันละหนึ่งพันล้านศิลาวิญญาณตอนนี้เขาแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะกลับไปยังสำนักอวิ้นหลิงแล้วเพราะทรัพยากรที่สะสมมาทั้งหมดก็เพียงพอที่จะดันวิชาเก้าวัจนะลึกลับขึ้นไปถึงขั้นที่สี่แล้ว……สำนักกระบี่วิญญาณ“แย่แล้วท่านเจ้าสำนัก เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นครับ” เสียงตะโกนอย่างลนลานดังขึ้นจากศิษย์ที่ดูแลตะเกียงวิญญาณ เขาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาด้วยใบหน้าหวาดกลัวภายนอก เจ้าสำนักกระบี่วิญญ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1371
ภายในใจของหงอีเต็มไปด้วยการต่อต้าน แต่ร่างกายของเธอกลับไม่สามารถต้านทานคำสั่งของเย่ซิวได้เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นสีหน้าของเธอดูแย่มาก เธอจ้องไปยังเย่ซิวด้วยดวงตาเย็นยะเยือกเย่ซิวพยักหน้า วิชาลับที่จอมมารโลหิตมอบให้เขามันใช้ได้ผลจริง ๆเขาออกคำสั่งที่สอง “เรียกฉันว่านายท่าน”ความรู้สึกต่อต้านในใจของหงอีพุ่งขึ้นถึงขีดสุดไม่มีทางที่จะพูดคำเรียกที่น่าอับอายแบบนั้นออกมาได้แต่ในตอนนั้นเอง ร่างของเธอกลับถูกกระตุ้นด้วยอักขระทีละเส้น ทำให้เกิดความเจ็บปวดรุนแรง ไม่ใช่แค่ทางกาย แต่ลึกเข้าไปถึงจิตวิญญาณพลังนี้ทำให้เธอไม่อาจต้านทานได้ ปากที่ควรจะควบคุมได้กลับขยับออกมาเองทันที“นาย…นายท่าน…”เพียงสองคำนี้ที่หลุดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้นี้ ทำให้หงอีรู้สึกอัปยศอดสูอย่างหนัก หน้าเธอแดงจัดด้วยความโกรธแต่เย่ซิวไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร ยังคงทำการทดลองของตัวเองต่อไป“คุกเข่าลง”เสียง ตุบ ดังขึ้นเมื่อหงอีทรุดลงคุกเข่าต่อหน้าเขาเป็นถึงราชินีโลหิตผู้ยิ่งใหญ่แท้ ๆ แต่ตอนนี้กลับคุกเข่าลงตรงหน้าเย่ซิวเหมือนสาวใช้คนหนึ่งความรู้สึกสำเร็จที่เย่ซิวได้รับมันรุนแรงยิ่งกว่าการที่เขาทะลวงพลังขึ้นไ
