MasukChapter 54 สองเดือนต่อมา ชายวัยสี่สิบเก้าปีนามว่ารอยฮานนั่งอยู่บนเก้าอี้เนื้อดีภายในห้องทำงาน ดวงตามองรูปถ่ายจำนวนยี่สิบภาพที่ลูกน้องส่งมาให้ดู ใบหน้าเขานิ่งเรียบเดาไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เขาดูภาพถ่ายถ่ายทุกภาพจนครบ จากนั้นก็เงยหน้ามองรุสสัน ลูกน้องคู่ใจ “รายละเอียด” พูดเพียงแค่นี้ รุสสันก็รู้ว่า เจ้านายหมายถึงอะไร “เด็กผู้ชายฝาแฝดชื่ออานัสกับอานีสครับ เป็นลูกชายของชีคฟาฎิล ส่วนผู้หญิงในรูปชื่อลัยลาฮ์ครับเป็นเมียของฟาฎิล...”รุสสันบอกข้อมูลให้เจ้านายรับรู้ รอยฮานหูฟัง สมองคิดแผนการจัดการชีคฟาฎิล ศัตรูคู่อาฆาตที่ห่ำหั่นเรื่องธุรกิจมานานห้าปีเต็ม ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่า จะจัดการฟาฎิลอย่างไร ความบาดหมางระหว่ารอยฮานกับชีคฟาฎิลเริ่มต้นเมื่อหกปีก่อน ตอนนั้นเขาร่วมทำธุรกิจกับฟาฎิลเป็นครั้งแรก โดยที่เขาถือหุ้นห้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ ธุรกิจตัวนี้เป็นเรือนำเข้าสินค้าและส่งออกสินค้าข้ามประเทศด้วยระบบตู้คอนเทรนเนอร์ รอยฮานกับหุ้นส่วนทำธุรกิจนี้ได้สองปี กลิ่นเหม็นเรื่องที่รอยฮานแอบขนยาเสพติดใส่ตู้คอนเทรนเนอร์ปะปนกับสินค้าของลูกค้
Chapter 53ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ชายหนุ่มนอนมองเพดานห้อง ชั่วขณะนั้นน้ำตาชายชาตรีไหลออกมาโดยที่เจ้าตัวไม่คิดกลั้น เป็นน้ำตาแห่งความเสียใจที่อิลฮัมไม่คิดว่าจะเสียให้สุจิตรา กลิ่นกายและความสุขที่ได้รับเมื่อครู่ คุกรุ่นในจิตใจ คำพูดของหล่อนว่ายวนในหู มันกระตุ้นอยู่ในความรู้สึก อิลฮัมปฎิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้ว่า ตอนนี้เขารักใคร...อิลฮัมมีสุจิตราในหัวใจนานแล้ว เพียงแค่ว่าเขาไม่เปิดใจรับความรู้สึกนั้น ต่อต้านและเพิกเฉยมาตลอด มาถึงวันนี้ วันที่สายเกินไป เขาหันกลับไปไม่ได้ จำต้องเดินหน้าอยู่กับผู้หญิงที่ตนเลือก อยู่อย่างยอมรับความเจ็บปวด วังชีคฟาฎิล เสียงดังเจี้ยวจ้าวมาจากห้องเด็กเล่นของวัง ซึ่งห้องนี้เป็นห้องใหม่ที่เจ้าของวังสั่งให้ทำขึ้นเป็นพิเศษเพื่อลูกชายฝาแฝด ห้องนี้จึงกว้างและมีของเล่นมากมาย ความที่ของเล่นมีเยอะจนเลือกเล่นไม่ไหว อีกทั้งยังเล่นกันเพียงสองคน ฟาฎิลกลัวว่าลูกชายจอมแสบของเขาจะเหงา จึงอนุญาตให้ลูกของคนรับใช้ในวังที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับอานัสและอานีสมาเล่นด้วย ในทุกวันจึงมีเด็กชายทั้งหมดห้าคน มาเล่นรวมกันในห้องนี้ ส่งเสียงเล่นกันอย่าวสนุกสนาน แต่ทำใ
Chapter 52“โอ้ว...ดีจัง...ดีเยี่ยมเลยมัซ” อิลฮัมกำลังถูกพายุลูกใหญ่ซัดกาย ช่องทางเร้นรักบีบกระชับความแข็งแรงเป็นจังหวะ ยิ่งทำให้เกิดความเสียวซ่านมากขึ้น แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่แสนหฤหรรษ์ อิลฮัมเพิ่มความเร็งแรง หนักหน่วงทุกการเข้าออก ร่างสาวกระเพื่อมไหวตามแรงรัก“คุณอิลฮัม...คุณอิลฮัม” ทรวงอกสาวคู่สวยยังเป็นเป้าหมายของปากและลิ้นหนา อิลฮัมบรรเลงลิ้นบนยอดถัน ดูดดื่มราวกับคนตายอดตายอยากมานานแรมปีอิลฮัมปรับเปลี่ยนท่วงท่า เขาพลิกกายสุจิตราให้อยู่ในท่าตะแคง ก่อนที่เขาจะเอนกายซ้อนทับแผ่นหลังสาว ยกขาด้านบนของหล่อนพาดลงบนแขนเขาคล้ายเปิดทางให้ตนนำความ โดยมือของแขนข้างนั้นกอบกุมดอกบัวไว้เต็มกำมือ เมื่อจัดท่วงท่าเรียบร้อย อิลฮัมก็เริ่มบรรเลงเพลงรักทันทีและเมื่ออิลฮัมเริ่มสอดกายผสาน เสียงครางของสุจิตราได้ดังขึ้น ดังมาพร้อมกับความเสียวสยิวที่วิ่งขึ้นวิ่งลง จากปลายเท้าขึ้นสู่ส่วนหัว แล้วดิ่งลงกลับไปใหม่ เสมือนลูกไฟนับพันลูกกลิ้งอยู่ในตัว เสริมให้ความร้อนเพิ่มระดับทุกขณะอิลฮัมเก่งกาจในเรื่องรสสวาท เขารู้จุดอ่อนของสุจิตราดีว่าอยู่ตรงจุดใด เขาจึงเร่งเร้าอารมณ์หล่อนตรงจุดนั้น มือใหญ่ละจากดอกอุบล เลื่อนต
Chapter 51“อา...คุณอิลฮัม” อิลฮัมซุกหน้าไซ้ลำคอสาว สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากน้ำหอมที่ปะพรม กลิ่นนี้เข้าไปกระตุ้นความกำหนัดของเขาได้เป็นอย่างดี เสมือนกับว่า เขากำลังจมดิ่งสู่ก้นบึ้งพิศวาสที่ขุดไว้หลุมใหญ่ และนั่นทำให้อิลฮัมคิดทำสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยมีอยู่ในหัว เมื่อความคิดบังเกิด ร่างกายก็ตอบสนองความคิดนั้นอย่างรวดเร็วชายหนุ่มรูดตัวลงมานั่งคุกเข่ากลางระหว่างขาสาว ใบหน้าคมซบลงบนของสงวนสาว ลิ้นและปากทำงานพร้อมนิ้วมือ การกระทำของเขาเรียกความตกใจให้หล่อนมิน้อย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเล้าโลมสาวตรงจุดนั้น“อืม...อา...คุณอิลฮัม” สุจิตราตกใจได้ไม่นาน หล่อนก็ต้องพานพบกับความสยิวเสียวห่าใหญ่ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ความร้อนรุมเร้าร่างกายอย่างหนัก ราวกับถูกพายุไฟเข้าปะทะร่าง แล้วไม่อาจควบคุมไฟที่กำลังเผาผลาญได้ “อา...อา”เวลานี้สตินึกคิดของสุจิตราติดลบ หล่อนไม่คิดห้ามใจตัวเอง ไม่คิดห้ามอิลฮัม แต่กลับปล่อยตัวปล่อยหัวใจล่องลอยไปตามความปรารถนาที่ลุกโชติช่วงยิ่งกว่าไฟบรรลัยกัลป์เสียอีก ซ้ำร้ายยังถูกลิ้นอิลฮัมไล้เลียไปทั่วกลีบดอก ไม่เว้นแม้แต่ปากทางสวรรค์ที่ถูกลิ้นใหญ่เลียเบาๆ ก่อนสอดนิ้วเข้าไปเคลื่อนไหว
Chapter 50 มือใหญ่ดันประตูที่ปิดไม่สนิทให้เปิดกว้าง เสียงกดชักโครกในห้องน้ำทำให้อิลฮัมรู้ว่า สุจิตรากำลังทำธุระส่วนตัวในห้องนั้น เขาปิดประตูอย่างเบามือและกดล็อกเสร็จสรรพ จากนั้นก็เดินมาหลบอยู่ข้างประตูห้องน้ำ “ว้าย!” เสียงตกใจของสุจิตราดังขึ้น เมื่อร่างสาวถูกรั้งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของใครคนหนึ่ง ด้วยสัญชาติญาณหล่อนกำลังเงื้อหมัดใส่หน้าของเจ้าของลำแขน แต่พอเห็นว่าเป็นใคร สุจิตราหมัดค้างกลางอากาศ หัวใจสั่นหนักมาก “คุณอิลฮัม” “นึกว่าจะจำผัวตัวเองไม่ได้ซะแล้ว” “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” สุจิตราสะบัดตัวไปมา ผลักอกกว้างของเขาเพื่อให้ตนเองหลุดพ้นจากพันธนาการที่รัดแน่น แต่ไม่เลยอิลฮัมไม่คลายแขน กลับยกร่างหล่อนจนเท้าสาวลอยเหนือพื้นห้อง พาสุจิตราไปยังเตียงนอน “คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ” สุจิตราไม่คิดว่าอิลฮัมจะกลับมาบ้านเร็ว เพราะตอนนี้เวลา 20.30 น. งานเลี้ยงก็ยังไม่เลิก เขาน่าจะอยู่ที่โรงแรมมากกว่า หล่อนจึงไม่ทันได้ระวังตัว คราวนี้มือน้อยๆ แต่น้ำหนักมือไม่น้อยทุบไปยังอกอิลฮัมดังอักๆ ทว่าเขาก็ไม่ได้รู้สึกรู้สากับการถูกทำร้ายร่างกาย ก่อน
Chapter 49“พี่วางยาไว้ให้ตรงโต๊ะหัวนอนนะ” “ค่ะพี่ไนล์” สุจิตราเดินออกจากห้องทานอาหาร เดินขึ้นไปยังห้องนอนของตนที่อยู่ชั้นบนเพื่อจัดเตรียมยาให้บาดียะ กระเป๋าใบขนาดกลางที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งถูกเปิดออก สุจิตราหยิบกล่องแบ่งใส่ยาที่มีอยู่ด้วยกันห้าช่องออกมาวางไว้ข้างกระเป๋า ก่อนจะหาถุงยาที่มันควรจะอยู่ในกระเป๋า แต่ก็หาจนทั่วก็ไม่เจอ “หายไปไหนนะ” ของที่ว่านี้คือถุงใส่ยาของบาดียะ ในถุงนั้นมียาแก้แพ้ ยาบำรุงครรภ์ วิตามินเสริมในหญิงตั้งครรภ์ แคลเซียมแบบผงฟู่หนึ่งหลอด ยาพาราเซตามอลยาดมและยาหม่อง สุจิตราพยายามนึกว่า ตนเองไปลืมไว้ที่ไหน “อยู่ในห้องรับรองแน่เลย” สุจิตราพูดเมื่อนึกขึ้นได้ ตอนที่บาดียะเข้าไปนอนพักในห้องรับรองในบ้านของอัฟฮัม หล่อนนำถุงยาออกจากกระเป๋าเพื่อจัดยาให้บาดียะกินตอนตื่น แล้ววางถุงยาไว้ตรงโต๊ะหัวเตียง จากนั้นก็ทำนู้นทำนี่จนลืมนำมันเก็บเข้ากระเป๋าตามเดิม หลังจากบาดียะกินซุปเสร็จก็เดินทางกลับบ้านทันที “ทำไงดีเนี่ย” สุจิตราพูดกับตัวเอง หยิบกล่องใส่ยาขึ้นมาเปิดดูก็พบว่า ยังมียากอีกชุดหนึ่งอยู่ในนั้น มียาให้บาดียะกิ







