ความจริงยิ่งเจ็บ (100%)

“นี่มันไม่ปกติแล้วนะนาย”

จ่าแสงที่เพิ่งมาถึงอดพูดออกมาตรงๆ ไม่ได้ ซึ่งหมวดพิทยาก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

“นั่นสิครับ ผมว่าเรากำลังจะโดนเก็บ”

“อืม”

คราวนี้ผู้การพุงพลุ้ยที่เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มหน้าผากรับคำในลำคอ เพราะสถานการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ไม่ปกติเหมือนอย่างที่ลูกน้องว่าจริงๆ เพียงแต่ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองโดนตลบหลังจากฝีมือใครกันแน่ ระหว่างอานนท์ นลินนิภา จักรพรรดิ หรือบรรดาคนใหญ่คนโตที่อยู่เบื้องหลังกระบวนการยุติธรรม

“ฝีมือท่านหรือเปล่าครับ”

จ่าแสงโพล่งขึ้นด้วยความสงสัย ซึ่งท่านที่ถูกกล่าวถึงเป็นที่รู้กันว่าคืออานนท์

“ก็ไม่แน่ แต่ท่านจะหาทางเล่นงานเราทำไม ในเมื่อท่านยังคุยกับผู้ใหญ่ให้เราเรื่องคดีความ”

สังหารเอ่ยไปตามความเป็นจริง ยอมรับว่าแวบแรกเขาคิดสงสัยอานนท์ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่ตนคุยกับผู้ใหญ่ที่เพิ่งไปทานข้าวด้วยก็ทำให้ไม่แน่ใจ และไม่อาจฟันธงเสียทีเดียว

“ต่อจากนี้ก็พากันระวังตัวให้มากๆ อย่าไปไหนถ้าไม่จำเป็น”

“นายไม่ต้องห่วงหรอกครับ นอกจากที่ทำงานแล้วผมกับหมวดยาก็แทบไม่ได้ไปไหน หลังเลิกงานเราสองคนก็ก๊งเหล้ากันอยู่ที่บ้านพัก” จ่าแสงเอ่ยบอก ซึ่งหมวดพิทยาก็พยักหน้า

จากน