23.คำขอจากคนแปลกหน้า (Stranger)

ไม่นานนักปริมก็คลอดบุตรสาวที่มีน้ำหนักน้อยมากจนต้องเข้าตู้อบโดยมีแม่บ้านคนสนิทคอยดูแลอย่างใกล้ชิด สามีและลูกเลี้ยงสาวได้เดินทางมาเยี่ยม

“พ่อคิดชื่อไว้แล้ว ชื่อจริง ปนิตา ชื่อเล่น น้องนิต้า ลูกว่าดีไหมพู่กัน?”

พรรณนาราแค่ยิ้มรับตามมารยาทแล้วพยักหน้า

“ขึ้นต้นคล้ายกับลูกชายของคุณแม่เลยค่ะ ชื่อ ปภาวิน น้องชายหน้าคล้ายหนูกับคุณแม่มาก”

เธอพูดกับพ่อจบก็เดินมาที่ปลายเตียงของปริม

“ยินดีด้วยนะ..ที่ได้..ลูกสาว อย่าอดอาหารเพราะห่วงจะหุ่นไม่สวยเกินไป ทำเอาน้องตัวนิดเดียวเอง .. พ่อคะ เดี๋ยวไปส่งหนูที่โรงเรียนสอนขับรถยนต์ได้มั้ย?”

“หือ จะหัดขับแล้วเหรอ? อ้อ จริงสินะ อีกปีนึงลูกจะจบ ม.6 แล้ว งั้นพ่อจะซื้อรถให้”

“ไม่ต้องซื้อค่ะ วันเกิดที่ผ่านมาหนูได้รถเป็นของขวัญแล้ว Porsche 911 Frozen Berry Metallic สีชมพูตามวันเกิด พ่อให้อย่างอื่นหนูก็ได้นะคะ หนูอยากได้ที่พักใกล้มหาวิทยาลัยค่ะ”

“แล้วแม่ว่าไง? อนุญาตเหรอ?”

“แม่โอเคอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง”

“งั้นรอลูกเลือกมหาวิทยาลัยก่อนค่อยมาบอกพ่อแล้วกัน”

ปริมที่ได้แต่นอนฟังอย่างไม่มีปากมีเสียง เธอผิดหวังที่มีลูกชายให้เขาไม่ได้ พอจะขอใช้วิธีทางการแพทย์ ณัฐวีย์กลับไม่สนใจเรื่องนี้ แต่เธอกลับสังเกตว่าพอสามีรู้ว่าอดีตภรรยาได้ลูกชาย เขาดูแอบสนใจและถามถึงกับพรรณนาราหลายครั้ง นั่นทำให้ความเกลียดชังที่อยู่ในใจเพิ่มพูนมากขึ้น

“พี่ฟ้า หนูว่าจะเลือกเรียนที่ ม.กรุงเทพล่ะ จะได้ให้พ่อซื้อคอนโดให้ใกล้มหาวิทยาลัย”

ฟ้าทำท่าให้เธอพูดเบาๆแม้จะอยู่ในห้องของแม่บ้านก็ตาม

“ไม่ต้องบอกใครนะคะน้องพู่ ถ้าคุณชรันรู้คงไม่ยอมแน่นอน ถ้าเลือกมหาวิทยาลัยแล้ว มีช่องทางให้ไปจากที่นี่ได้ก็ต้องไปนะคะ”

“พี่ฟ้าไปกับหนูนะ เงินเก็บหนูมีเยอะอยู่ พี่ไปเรียนต่อให้จบม.ปลาย แล้วค่อยเอาวุฒิไปต่อมหาวิทยาลัย”

“ถ้าน้องพู่ออกไปจากที่นี่ พี่ก็จะไม่อยู่เหมือนกัน แต่พี่จะลองหาเปิดร้านขายอาหารเล็กๆแล้วเรียนวันเสาร์อาทิตย์หรือภาคค่ำเอา อาจอยู่ไม่ไกลจากน้องพู่หรือไม่งั้นก็หางานทำแถวนั้นไปก่อนแล้วเช่าหอถูกๆ”

“พี่อยู่กับหนูได้นี่ จะไปเปลืองเงินทำไมล่ะ?”

“ทุกคนควรมีพื้นที่ส่วนตัวค่ะ เชื่อพี่”

ตกกลางดึกชรันได้มาหาพรรณนาราที่ห้อง แต่พอกอดหอมเธอไปสักพักกลับเหมือนหมดอารมณ์ไปดื้อๆ ทั้งที่เธอมีหน้าตารูปร่างที่ผู้ชายคนไหนก็ไม่สามารถปฏิเสธได้

“สงสัยช่วงนี้เครียดงาน รู้สึกร่างกายถดถอย ดูสิ..มีของอร่อยอยู่ตรงหน้ากลับกินไม่ได้”

“งั้นเล่นเกมสนุกๆดีมั้ยคะ? ปิดตาแล้วนึกถึงสิ่งที่คุณอาอยากเห็นแทน”

พรรณนาราอยากให้เขาอยู่เพราะเธอจะได้เงินจากเขาครั้งละมากๆ

“ลองดูก็ได้”

ปกติทุกครั้งเธอมักขอให้ปิดไฟ แต่รอบนี้ขอให้เขาปิดตาแทน ซึ่งฟังดูก็ตื่นเต้นดี

เธอหาผ้ามาพันปิดตาเขา และจับแขนเขามัดติดกันด้วย ทำเอาชรันถึงกับหัวเราะ

“หนูพู่จะเล่นซาดิสม์กับอาเหรอ? เกิดอาติดใจทำไง?”

“แค่นานๆครั้งค่ะ อยากให้คุณอาผ่อนคลาย ไหนๆก็มาห้องหนูแล้วจะออกไปง่ายๆเหรอ”

นอกประตูห้องนอนของเธอนั้น พิชามญช์ยืนฟังที่ลูกสาวฉอเลาะเอาใจสามีของเธอด้วยความเกลียดชังและหึงหวง

พรรณนาราเดินไปปิดไฟเหมือนเคยอย่างทุกครั้ง และการเริงรักแสนหฤหรรษ์ก็ดำเนินไปอย่างถึงพริกถึงขิง ซึ่งถูกอกถูกใจชรันอย่างมาก ถึงกับเสร็จไปสองรอบติด

“วันนี้ให้หมื่นนึงเลย ไม่คิดเลยว่าหนูพู่เอาใจเก่งขนาดนี้ แล้วเมื่อไหร่จะได้ตัวหนูจริงๆสักที ถ้าสิบแปดไม่ได้เหรอ?”

“รอให้วันเกิดครบอายุยี่สิบก่อนค่ะ หนูอยากมีความทรงจำที่ดีๆ”

“แล้วแค่จูบนี่ก็ให้อาไม่ได้”

“ไว้ให้ทีเดียวตอนนั้นเลยค่ะ”

“แล้วทีใช้ปากให้ไม่เห็นเป็นไร”

“นั่นถือว่าทำหน้าที่ค่ะ จูบ..ต้องมาจากความรัก ไม่ใช่ความใคร่”

“อารักหนูพู่นะ รักมาก”

“กับแม่ละคะ?”

“ไม่เอามาเปรียบเทียบสิ คนละคนกัน”

ชรันออกจากห้องของลูกเลี้ยงสาวอย่างอารมณ์ดี พอเข้าห้องก็เจอพิชามญช์ทำหน้ายักษ์รออยู่

“ปกติคุณเป็นคนสวย แต่ทำหน้าแบบนี้บ่อยๆไม่ดีนะ”

“ใช่สิคะ ไม่มีอะไรน่ามองเท่ากับเด็กสาวอีกแล้ว”

“คุณเป็นคนเสนอทางเลือกนี้ให้ผมเองนะพิชา”

พิชามญช์ปรับสีหน้าให้ปกติแล้วเปลี่ยนเรื่องพูด

“ปีหน้าคุณธีก็เรียนจบแล้วใช่มั้ยคะ? ต้องทำงานต่อเลยหรือเปล่า? หรือจะเรียน ป.เอกอีก”

“คงไม่แล้ว กลับมาอาจจะแต่งงานกับแฟนเค้านั่นแหละที่หมั้นกันไปจะได้จบๆ มีงานมีครอบครัวแล้วก็มีลูกไปซะ”

“แล้วถ้าเกิดคุณธียังหวงความโสดไม่ยอมแต่งละคะ?”

“ไม่ได้ ผมลงทุนไปขอลูกสาวเขาไว้แล้ว ธีมันก็มีอะไรกับแฟนมันมาตั้งเท่าไหร่ จะไม่รับผิดชอบได้ยังไง ลองไม่แต่งสิ มันจะไม่ได้อะไรเลย”

จริงแบบที่นังฟ้าพูดเสียด้วย…ฉันต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง…

ทางด้านธีทัตที่รับข่าวสารเกี่ยวกับพรรณนาราอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด มีรูปของเธอมากมายส่งมาถึงเขา ทำให้เห็นพัฒนาการว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ในขณะเดียวกันก็เจ็บปวดกับสิ่งที่เธอต้องเจอตลอดเวลาที่อยู่บ้านพ่อของเขา และเขาล่วงรู้ว่าเธอมีแผนจะหนีไปจากที่นั่น

พรรณนาราเองก็เริ่มวางแผนของตัวเอง เธอแอบซื้อกล้องซ่อนไว้ในห้องมาตั้งแต่ก่อนวันเกิดครบอายุ 17 มีการบันทึกมากมายถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในห้องนอนของเธอในบ้านของชรัน

ในคืนหนึ่งที่พรรณนาราอยู่ที่บ้านชรัน พิชามญช์ได้มาหาลูกสาวที่ห้องในช่วงสามทุ่ม เพราะชรันบินไปต่างประเทศ

“พู่ หลับหรือยัง? ทำอะไรอยู่?”

ลูกสาวของเธอมาเปิดประตูแง้มดู พอเห็นว่าแม่อุ้มน้องชายมา พรรณนาราจึงเปิดให้

“แม่อยากคุยกับหนูเหรอคะ?”

“อืม ทำไมล่ะ? หลังๆเราคุยกันน้อยลงมากเลยนะ”

พิชามญช์อุ้มลูกน้อยเข้ามานั่งที่ขอบเตียง

“แม่อยากคุยกับหนูเพราะคุณอาไม่อยู่สินะคะ”

“ก็ห้องนี้เป็นสถานที่โปรดของเขานี่ แม่จะเอาเวลาที่ไหนมาคุยด้วยล่ะ”

“ก็เพราะแม่ไม่ใช่เหรอที่อยากให้เขามา ตอนนี้คงมีอะไรที่อยากใช้หนูอีกสินะ ถึงอยากมาคุยด้วย”

“แม่รู้ตัวว่าเห็นแก่ตัวและโง่เขลา แต่ลูกเห็นไหมว่าตอนนี้น้องกำลังเล็ก ลูกเองก็ไม่มีอะไรต้องห่วงนี่ เพราะเมียใหม่พ่อของลูกก็มีแค่ลูกสาว ยังไงลูกก็คือทายาท แต่น้องชายลูกนี่สิ”

พรรณนาราทำหน้าบึ้ง จ้องแม่ด้วยความระอาในหัวใจ

“แต่พี่ธีมีสิทธิ์มาก่อน อายุก็ห่างกันมาก ยังไงพี่ธีก็ต้องดูแลกิจการต่อ ไม่งั้นใครจะทำได้คะ? แม่หรือไง?”

“พู่ช่วยแม่อีกสักครั้งได้มั้ย? ถือว่าเห็นแก่น้อง”

“หนูช่วยอะไรไม่ได้หรอกค่ะ ลำพังเอาตัวเองให้รอดยังเหนื่อย”

“นี่แกจะเอาตัวรอดอะไร?! ไหนสาธยายให้ฟังทีสิ อะไรก็ได้ตั้งเยอะตั้งแยะ ลำบากอะไรมั่งทุกวันนี้? มีแต่ของดีๆใช้ บ้านพ่อบ้านแม่หลังใหญ่หลังโต ใครใช้ไปตากแดดตากดำที่ไหนหรือไง?”

“หนูต้องเป็นทาสบำเรอกามให้สามีใหม่แม่ แม่รู้มั้ยว่ามัน..ขยะแขยงแค่ไหน ที่อดทนทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะแม่หรือไง!”

“แกชอบพี่ธีไม่ใช่เหรอ? แอบคบกันก่อนเขาไปเรียนต่อใช่มั้ยล่ะ? ถึงว่ามาหาพาไปเที่ยว มานอนเฝ้ากันที่นี่”

“ไม่เกี่ยวข้องกันค่ะ พี่เขามีแฟนและหมั้นแล้ว หนูก็อยู่ส่วนหนู”

“แม่จะช่วยให้แกสมหวังกับเขายังไงล่ะ ไม่ดีรึไง? คุณธีทั้งหล่อทั้งนิสัยดี แกจะโง่ปล่อยให้หลุดมือได้เหรอ?”

“หนูจะไม่รักใครทั้งนั้นนอกจากตัวเอง..แบบแม่”

“ฟังนะพู่ แกเป็นคนฉลาด ยังไงดีเอนเอของแกก็มีแม่ครึ่งหนึ่งในนั้น แกเป็นทายาทของภัทราวุธ แกกับคุณธีถ้าได้แต่งงานกันก็ยังมีกิจการของพ่อแกช่วยกันบริหารได้ ส่วนของที่นี่ น้องชายแกก็จะได้ไป เห็นมั้ยว่า วิน วิน ทั้งสองฝ่าย สุดท้ายทุกอย่างก็อยู่กับเราสองแม่ลูกทั้งสองฝั่ง”

“รอพี่ธีกลับมาก่อนก็แล้วกันค่ะ ค่อยว่ากันอีกที”

………………………………….. 🔥🧑‍🧑‍🧒🖤