แชร์

บทที่ 55  

ผู้เขียน: ชอบกินลิ้นจี่
หลังจากความจริงเปิดเผยกระจ่าง แม่ก็หมดอารมณ์ งานเลี้ยงก็จบลงอย่างไม่ราบรื่น

ลู่เยี่ยนหุยขับรถกลับบ้านพร้อมเวินซวงซวี่

ทันทีที่ก้าวเท้าผ่านประตูเข้าไป สายตาของลู่เยี่ยนหุยก็เปลี่ยนเป็นความเร่าร้อนและเอาแต่ใจ เขาจ้องมองเวินซวงซวี่อย่างไม่วางตา

นัยน์ตาสีดำขลับลึกล้ำคู่นั้น เหมือนจะกลืนกินเวินซวงซวี่เข้าไปทั้งตัว

“วันนี้คุณสวยมาก”

เสียงของลู่เยี่ยนหุยทุ้มต่ำเต็มไปด้วยความเย้ายวน ทุกคำพูดคล้ายกับดังก้องมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

เวินซวงซวี่ถูกเขาจ้องตรง ๆ พวงแก้มสองข้างก็ขึ้นสีระเรื่อแดงจาง ๆ

เธอผลักหน้าอกของลู่เยี่ยนหุยออก พยายามดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการของเขา “ปล่อยฉันนะ วันนี้ฉันเหนื่อยแล้ว อยากนอนแล้ว”

ทว่า ลู่เยี่ยนหุยกลับไม่มีท่าทีว่าจะยอมปล่อยเธอ

เขาช้อนตัวเวินซวงซวี่ขึ้นมาอุ้มในท่าเจ้าสาว ก่อนจะก้าวยาว ๆ และตรงไปยังห้องนอนอย่างไม่รีรอ ในแววตาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่มีต่อเวินซวงซวี่ “น่าเสียดายนะ…มันสายไปแล้วล่ะ”

เวินซวงซวี่หลุดร้องออกมาด้วยความตกใจ สองมือรีบคล้องคอของลู่เยี่ยนหุยเอาไว้แน่น “พี่จะทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ลู่เยี่ยนหุยวางเธอลงบนเตียง ก่อนจะแยกขาทั
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 100

    เขาหมุนตัวแล้วเดินออกไปด้านนอก ก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหาหวังเซ่า “ตรวจดูภาพกล้องวงจรปิดของลานจอดรถใต้ดินของเวินซื่อ หาตำแหน่งของเวินซวงซวี่”เมื่อหวังเซ่าได้ยินคำพูดลุกลี้ลุกลนของประธานเจ้านายตน ก็รีบตัดสายและเริ่มจัดการทันทีลู่เยี่ยนหุยเองก็ไม่อยู่เฉย เขาเม้มิมฝีปากบางแน่น พร้อมขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหยิบโน้ตบุ๊กออกมาดู ลองกำหนดตำแหน่งโทรศัพท์มือถือของเวินซวงซวี่ภายใต้การร่วมแรงร่วมใจของทั้งสองคน หวังเซ่าโทรศัพท์เข้ามา “ท่านประธานครับ ผมหาเจอแล้วครับ คุณหนูเวินถูกคนพาตัวไป ตำแหน่งอยู่ที่...”“อืม โกดังทางชานเมืองตะวันตก” ลู่เยี่ยนหุยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง“พาตำรวจไป ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้”หลังสั่งเสร็จเรียบร้อย ลู่เยี่ยนหุยก็วางสายไปหวังเซ่าพลันเงียบไป เขาสัมผัสได้ถึงความเดือดดาลที่ลู่เยี่ยนหุยกำลังกดเอาไว้ติดตามอยู่ข้างกายเขามาหลายปีขนาดนี้ หวังเซ่าคิดเอาเองว่ารู้จักลู่เยี่ยนหุยดีเขาสวดภาวนาอยู่ในใจเงียบ ๆ ว่าคนที่ลักพาตัวเวินซวงซวี่ไปจะดวงแข็งหน่อยไม่อย่างนั้น สิ่งที่ประธานของตนมีคือวิธัการจัดการเขาลู่เยี่ยนหุยขมวดคิ้วมุ่น ทั้งตัวแผ่ไปด้วยกลิ่นอายแห่งความเคร่งขรึม

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 99

    เวินซวงซวี่กวาดตาไปมองสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ก็เข้าใจในทันทีว่าตนถูกลักพาตัวแล้วเธอครุ่นคิดอยู่ในหัวรอบหนึ่งคนที่ล่วงเกินในตอนนี้ มีเพียงคนพวกนั้นนับนิ้วออกมาได้เลยตอนที่หลี่ซวินปรากฏตัว ในแววตาของเวินซวงซวี่ปรากฏสีหน้าเป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ ยังคงมองไปที่อีกฝ่ายด้วยสายตาราบเรียบ คล้ายกับกำลังมองตัวตลกที่ทำอะไรก็ไม่สำเร็จหลี่ซวินเข้าใจสายตาของเวินซวงซวี่ เขาบีบคางเธอเอาไว้ด้วยความไม่พอใจ พร้อมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง “เธอมองด้วยสายตาอะไรไม่ทราบ นี่เธอกำลังขู่ฉันเหรอ?”“หืม พูดสิ?”เวินซวงซวี่แค่นเสียงฮึทีหนึ่ง ก่อนจะใช้ช่องอกเปล่งเสียงออกมา ก้มหน้าเล็กน้อย ใช้สายตาส่งสัญญาณว่าเธอถูกปิดปากเอาไว้ในจังหวะนี้เอง หลี่ฉิงก็แกะผ้าเทปบนปากเธอจากข้าง ๆ พร้อมทำสีหน้าสะใจ “ทำไม ตอนนี้ทำมไม่ทำท่าอวดเก่งเหมือนตอนอยู่ในห้องประชุมแล้วล่ะ?”พูดพลาง เธอยังตบหน้าของเวินซวงซวี่ พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากเวินซวงซวี่ถุยเสียงหนึ่ง “ทำไม เธอคิดว่าลักพาตัวฉันแล้ว เธอก็จะกลับไปที่เวินซื่อได้เหรอ?”“แล้วก็คุณด้วย หลี่ซวิน” สายตาของเวินซวงซวี่กวาดไปที่มือของชายหนุ่ม “ฉันแนะนำว่าคุณรีบปล่อยฉันไปซะ

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 98

    พอดีเลย คุณชายสวีให้เขาหาโอกาสจัดการเวินซวงซวี่อยู่ตลอดเขากำลังกังวลอยู่เลยว่าไม่มีข้ออ้าง นี่มันโอกาสที่มาหาถึงที่ไม่ใช่เหรอ?เมื่อหลี่ซวินปลอบหลี่ฉิงที่ยังสะอื้นอยู่เสร็จ ก็เดินไปต่อสายโทรหาสวีจ้งจินข้าง ๆหลี่ฉิงมองการกระทำของเขา นัยน์ตาฉายแววหม่นหมองเธอรู้มาโดยตลอดว่า ที่หลี่ซิวินอวดดีที่บริษัทขนาดนั้น เบื้องหลังไม่ได้มีเพียงคุณหนูใหญ่เวินเป็นที่พึ่ง แต่ยังมีคุณชายสวีด้วยอีกคนขอเพียงขอให้คุณชายสวีช่วย เวินซวงซวี่ต้องหนีไม่รอดแน่นอน!อีกด้านหนึ่ง สวีจ้งจินเห็นหลี่ซวินโทรเข้ามา ในใจก็ผุดความม่สบอารมณ์ขึ้นมาเมื่อเห็นชื่อของหลี่ซวิน เขาก็นึกถึงว่าช่วงนี้กำลังคิดหาวิธีหาตัวคุณหนูรองเวินอยู่ตลอด แต่กลับกลายเป็นว่าเหนื่อยไปโดยเปล่าประโยชน์นับตั้งแต่เจอกันที่หน้าเคาน์เตอร์ครั้งนั้นครั้งเดียว ก็ไม่มีข่าวอื่นอีกเลยเมื่อเห็นหลี่ซวิน ก็ยิ่งเดือดดาลเข้าไปกันใหญ่เขารับสายแล้วเอ่ยขึ้นทั้งอารมณ์ไม่ดี “ไอ้สวะ ยังโทรมาหาฉันทำพระแสงอะไรอีก?”“ฉันให้นายจับตาดูเวินซวงซวี่ผู้หญิงคนนั้น สุดท้ายล่ะ ตอนนี้เธอกลับผลักดันโปรเจกต์ของเยี่ยนหมิง เรื่องที่ฉันสั่งนาย นายจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อยเหรอ

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 97

    หลี่ฉิงถูกโยนออกไปอยู่หน้าประตูบริษัทรปภ.กลุ่มหนึ่งจับเธอโยนออกไปหน้าเคาน์เตอร์ต่างพากันชะโงกศีรษะ ตามมาดูเรื่องสนุก อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ถึงยังไง ก็เพิ่งจะเคยเห็นสถานการณ์พรรค์นี้เป็นครั้งแรกวินาทีถัดมา รปภ.ก็โยนข้าวของของหลี่ฉิงไปที่ข้างกายเธอเลย“เธอไสหัวไปได้แล้ว ไม่มีธุระอะไรก็อย่ามาปรากฏตัวแถวบริษัทอีก”พูดจบ รปภ.ก็ตบมือแล้วเดินออกไปทั้งใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสบาย ๆเรื่องพวกนี้ ผู้จัดการเป็นคนกำชับมาเป็นพิเศษทั้งสิ้น เขาทำเสร็จสิ้นอย่างราบรื่นแล้ว!เขาทำงานในสายงานนี้มาหลายปี หลี่ฉิงคนนี้เป็นคนที่ออกจากบริษัทด้วยวิธีที่น่าอายที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา และหายากอย่างมากหลี่ฉิงเห็นพนักงานหน้าเคาน์เตอร์สองคนมองเธออยู่ตรงประตู นัยน์ตาแฝงไปด้วยรอยยิ้มและความสับสนเธอกัดริมฝีปากแดงแน่น กำหมัดแน่น ลอบสาบานอยู่ภายในใจว่า จะจำความอับอายในวันนี้ให้ขึ้นใจพนักงานหน้าเคาน์เตอร์สังเกตเห็นสายตาของหลี่ฉิง ก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ“กลายเป็นอย่างนี้ไปแล้ว ต้องไปอยู่แล้ว ไม่คิดเลยว่ายังจะอวดดีขนาดนี้อีก”อีกคนกลับไม่เป็นไร “เธอก็เป็นแบบนี้มาตลอด ก่อนหน้านี้ใส่ชุดดูเรียบง่าย ดูไ

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 96

    “ขอร้องเธอละ ให้อภัยฉันเถอะนะ คุณเวิน ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ ครั้งหน้าฉันจะไม่ทำอีกแล้ว”“ยังจะมีครั้งหน้าอีกเหรอ?”เวินซวงซวี่หรี่ตาแสนงดงามเล็กน้อย และใจแข็งกับการขอร้องอย่างยากลำบากของหลี่ฉิงเธอไม่ใช่แม่พระอะไรถ้าไม่ใช่เพราะเธอเตรียมการแต่เนิ่น ๆ สถานการณ์ในวันนี้ เธอก็คงแก้สถานการณ์ไม่ได้จริง ๆถ้าสมมติอีกว่า วันนี้คนที่ถูกหลี่ฉิงแทนที่ไม่ใช่เธอ แต่เป็นเด็กฝึกงานที่เพิ่งเข้ามาที่บริษัทคนอื่น ถ้าอย่างนั้นชีวิตของอีกฝ่าย ไม่ต้องจบลงจริง ๆ แล้วเหรอ?เมื่อคิดถึงตรงนี้ นัยน์ตาของเวินซวงซวี่ก็ปรากฏความเย็นเยียบหลี่ฉิงรีบส่ายหน้า “ไม่ ๆ ๆ คุณเวิน มีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ฉันมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ครั้งหน้าฉันไม่กล้าอีกแล้ว”เธอร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสาย น้ำมูกไหลเป็นทางคนที่อยู่ในห้องประชุม ไม่มีใครช่วยเธอร้องขอความเมตตาเลยสักคนเห็นได้ชัดว่าเวลาปกติ การเป็นที่รักของคนคนนี้ทั่ว ๆ ไปจริง ๆเสี่ยวหยวนรู้สึกเพียงในใจอารมณ์ดีอย่างมากทีแรก เวินซวงซวี่ไม่ยอมให้เธอออกหน้า เธออึดอัดจนใกล้จะตายแล้วคิดไม่ถึงเลยว่า นี่จะเป็นการเหลือทางหนีทีไล่เอาไว้เวินซวงซวี่ดึงเสื้อผ้าของเธอกลับมาจากใ

  • ให้สารเลวครองรักสมใจ ส่วนคุณหนูเวินประกาศรักกับคนอื่น   บทที่ 95

    พูดไป หลี่ฉิงก็อดไม่ได้ที่จะเย้ยหยันออกมา “ฮึ ก็แค่วางมาดใหญ่โตเพื่อตบตาคนอื่นเท่านั้น”“ฉันจะดูซิว่า เธอจะเอาอะไรออกมาได้!”เวินซวงซวี่ไม่แยแส แล้วเปิดพาวเวอร์พอยต์ต่อไปแผนงานใหม่ทั้งหมดแผนงานหนึ่งโชว์อยู่เบื้องหน้าของทุกคนไม่เพียงสมบูรณ์กว่าของหลี่ฉิง กระทั่งรายละเอียดยังมีครบถ้วน ดาราก็ติดต่อไว้เรียบร้อยแล้วเสียงพูดใสแจ๋วของเวินซวงซวี่ค่อย ๆ ดังขึ้นมา “ที่อยู่ในมือของหลี่ฉิง ที่เธอขโมยไปเป็นเวอร์ชันแรกสุดของฉัน”“แต่ตอนนี้ นี่ต่างหากที่เป็นเวอร์ชันล่าสุดของฉัน พื้นที่สวนออนเซ็น จะเอาแค่ความหรูหราเป็นหลักไม่ได้ แต่ต้องพิจารณาถึงการมีอยู่ของครอบครัวส่วนใหญ่ ฉะนั้น แผนงานเวอร์ชันสุดท้ายของฉันนี้ จะมีความกว้างขวางและความเป็นไปได้มากกว่า”“ส่วนการร่วมลงนามนั่น ตอนนี้ฉันกำลังติดตามอยู่ และเชื่อมต่อของส่วนหนึ่งกับพวกเขาแล้ว”ครั้นพูดออกมาแบบนี้ ทั้งที่ประชุมก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นทุกคนลุกขึ้นยืน และปรบมือให้เวินซวงซวี่อย่างจริงใจครั้งนี้ ทุกคนต่างก็พากันยอมรับในความสามารถที่แท้จริงของเธอเสียงปรบมือดังยิ่งกว่าตอนที่หลี่ฉิงออกไปแนะนำแผนงานเมื่อกี้เสียอีกอันไหนสำคัญกว่ากัน ม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status