ตอนที่ 8 ได้ไหม...ปล่อยฉันไป 2 NC+

เสื้อยืดคอกลมตัวโปรดของเธอถูกเขาฉีกจนขาดจนเห็นบราเซียร์ หญิงสาวดิ้นรนสุดแรงทว่าร่างหนากลับทับร่างบอบบางไว้แน่น อารมณ์คลุมคลั่งของเขาทำให้หญิงสาวหวาดกลัว มือบางทั้งผลักทั้งจิกเพื่อเอาตัวรอด แต่คนบนร่างของเธอไม่ได้สนใจเขายังคงซอกซอนริมฝีปากลงบนเนื้อขาวผ่องของเธออย่างกระหาย จนทำให้เกิดความทรมานกับหญิงสาว มือใหญ่ก็คอยแต่จะบีบเค้นทรวงอกของเธอให้บอบช้ำ

"เป็นไง สมใจเธอหรือยัง ต่อไปไม่ต้องเฝ้ามองแล้ว ได้สัมผัสกันแบบนี้ทุกวันดีไหมล่ะ"

เสียงหัวเราะสะใจของชานนท์เมื่อเขาก้มมองหน้าตาตื่นกลัวของหญิงสาว ทำให้เธอถึงกับร้องไห้ออกมา ถึงแม้จะรู้ว่าเขาไม่รัก ไม่สนใจ ไม่เคยชายตามอง ก็ไม่คิดว่าเขาจะทำกับเธอแบบนี้โดยที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร

"ปล่อยฉันไปเถอะคุณชานนท์ อย่าทำแบบนี้เลย ฉันสัญญาฉันจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับคุณอีก"

"มันสายไปแล้วลลิล"

เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อเธอ เธอแปลกใจเขาจำชื่อเธอได้ด้วยเหรอ

"ไม่นะ คุณไปง้อเธอสิ เดี๋ยวฉันจะช่วยอธิบายให้เธอเข้าใจเอง ฉันจะช่วยคุณเองนะคุณชานนท์ ปล่อยฉันไปเถอะ"

ลลิลพยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อให้ชานนท์ปล่อยเธอไป แต่เปล่าประโยชน์ เขากลับไม่สนใจ แต่กลับซุกหน้าลงมาซอกซอนผิวบางของเธออย่างหนักหน่วงและรุนแรงยิ่งกว่าเดิม

"หยุดนะ!! ฉันเจ็บ!" เธอบอกเขาเสียงสั่น

"เจ็บสิดี เธอจะได้จำไม่ลืมไง"

สิ้นเสียงพูดกางเกงขาสั้นก็ถูกกระตุกออกจากสะโพกผายผ่านขาเรียวและหลุดพ้นไปจากปลายเท้า ชั่ววินาทีนี้ร่างบางจึงเหลือแค่ซับในตัวบางเพียงสองชิ้นเท่านั้น ผิวเนื้อที่โผล่พ้นผ้าชิ้นบางนั้นเปล่งปลั่งอมชมพู เชิญชวนให้ตาคมคู่สวยที่อยู่บนร่างของเธอกวาดมองสัดส่วนที่เย้ายวนนั้น ยิ่งเขาได้เห็นเรือนร่างของเธอ ทำให้ร่างกายของเขาตื่นตัวไปกับความงดงามที่ได้เห็นตรงหน้า

"คุณชานนท์"

ดวงตากลมโตของหญิงสาวเบิกกว้างเมื่อบราเซียร์ถูกกระชากออกไปจากอกนั้น ก่อนริมฝีปากของเขาจะเข้าครอบครองเม็ดทับทิมสีชมพูนั้น แผ่นหลังเนียนแอ่นขึ้นตามสัญชาตญาณเมื่อถูกเขาชิมรสหวานจากเม็ดทับทิมอย่างเร่าร้อน มือเล็กที่คอยผลักไสเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นเกาะกอดศีรษะของเขา เช่นเดียวกับมือใหญ่ที่เกี่ยวเอวคอดเข้าหาตัว อีกข้างก็บีบคลึงสะกิดยอดทับทิมอีกข้างหนึ่งของเธอ

"ยะ...อย่า!! คุณชานนท์ หยุดนะ!!!อื้อ...อื้อ"

ริมฝีปากหยักเล็กได้รูปนั้นถูกปิดด้วยริมฝีปากหนาทันที เขาจูบเธอเนิ่นนานจนเธอแทบขาดอากาศหายใจ แต่เมื่อริมฝีปากผละออกจากกัน ซับในอีกชิ้นที่เหลือก็พลันหลุดหายไปแล้วเช่นกัน

ชายหนุ่มกวาดสายตามองร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาว พลางผ่อนลมหายใจยาว ทุกสัดส่วนของลลิลกลมกลึงและสมส่วนไปหมด อกอวบขาวที่เต็มไม้เต็มมือ หน้าท้องแบนราบที่กระเพื่อมขึ้นลงจากการหายใจเหนื่อยหอบของเธอ รวมไปถึงเอวเล็กกิ่วของเธอพี่รับกับสะโพกนั้น ชายหนุ่มไม่รอช้าฝังหน้าลงไปยังหน้าท้องแบนราบ จนร่างบางกระสับกระส่ายไปมา มือเล็กปัดป่ายไปทั่วก่อนจะสะดุ้งเมื่อความเป็นสาวที่ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนถูกแตะต้อง

"คุณชานนท์ ยะ...อย่า"

ริมฝีปากสีแดงระเรื่อนั้นขบเม้ม มือปัดป่ายผลักไสไปทั่ว ดวงตาคู่สวยร้าวรานเลื่อนลอยก่อนปิดแน่นปล่อยให้น้ำตาไหลริน

ชานนท์ทั้งเมาเหล้าเมาสวาทที่ตอนนี้เกิดขึ้นกับคนใต้ร่าง เนื้อสาวที่หอมหวลเย้ายวนจนเขาหน้ามืดตาลายไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว เป้าหมายอย่างเดียวที่มีในตอนนี้คือเขาต้องไปให้ถึงสวรรค์

"เรามาสนุกกันดีกว่า"

ลลิลลืมตาขึ้น หน้าร้อนผ่าวเมื่อเห็นชานนท์สะบัดเสื้อออก แผงอกที่ตึงแน่นกำยำนั้นยิ่งทำให้ใจของเธอเต้นแรง

"ไม่!!"

ลลิลพลิกตัวหนี ในขณะที่ชานนท์กำลังถอดกางเกงออกอย่างไม่เร่งรีบ แต่ตาคมกลับจับจ้องไปยังร่างกลมกลึงที่เปลือยเปล่าอยู่ไม่คลาดสายตา เขาไม่มีความคิดที่จะปล่อยเธอไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ลลิลหยิบเสื้อยืดที่โดนฉีกขาดไปก่อนหน้านี้มาคลุมตัวหวังปกปิดส่วนที่น่าอายของเธอไว้ มือไม้และเนื้อตัวที่สั่นไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสงสารแต่อย่างใด มันกลับทำให้เขามองว่าเป็นความท้าทายที่ดึงดูดให้เขาอยากรังแกเธอมากยิ่งขึ้น

"อย่าเข้ามานะ อ๊ะ!"

เธอพยายามถอยหนีจนไปชนกับประตูอีกบานหนึ่ง ซึ่งเธอไม่รู้ว่ามันคือห้องอะไร เพราะเธอไม่ได้คุ้นเคยกับห้องนี้

"อยากเข้าไปทำกันในห้องก็ไม่บอก"

ลลิลต้องตาโตอีกครั้งเมื่อเขารีบเดินเข้ามาประชิดตัวเธอ ก่อนจะใช้ร่างกายกำยำของเขาดันตัวเธอไว้กับประตู แล้วซุกหน้าซอกซอนลงไปตรงที่ซอกคอขาวอันหอมหวานนั้น

"หยุดนะ ขอร้องล่ะคุณอย่าทำแบบนี้เลย"

ชายหนุ่มไม่ได้สนใจเขากลับบดเบียดริมฝีปากไปตามร่างกายของเธอ โดยมือทั้งสองข้างของเธอนั้นก็โดนมือใหญ่ข้างหนึ่งของเขาจับขึงไว้กับประตู

แกร๊ก!!

เธอตกใจเมื่อเสียงประตูถูกเปิดออก เธอเหลือไปมองเพียงชั่วครู่ก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเพราะด้านหลังคือห้องนอนที่มีเตียงขนาดใหญ่วางอยู่ใจกลางห้อง

"ไม่นะ ไม่!! ปล่อยสิ ปล๊อยย!!"

ชายหนุ่มดันตัวเธอเข้าไปจนถึงเตียงนอน จนเธอล้มหงายหลังไปบนที่นอนเขาก็ใช้ร่างหนาทาบทับลงไปทันที ชานนท์ไม่สนใจเขาเดินหน้าบดเบียดเนื้อตัวอวบอุ่นตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง ปากจมูกซอกซอนไปทั่วผิวเนื้อหอม มือไม้ลูบไล้ไปตามเรือนร่างไม่ว่างเว้น ทาบทับร่างแกร่งของเขาไปกับร่างกายที่อ่อนระทวยจนไม่มีช่องว่าง

"ทำมาเป็นร้องไห้ ทั้งๆที่อยากได้ฉันจนตัวสั่น ถึงขนาดวางแผนให้โรสเข้าใจผิด แผนเธอสำเร็จและกำลังจะได้ตัวฉันแล้วนี่ ไม่ดีใจหรือไง"

สิ้นเสียงที่เอาแต่ต่อว่าเธอ ขาเรียวก็ถูกแยกห่างออกจากกัน ร่างบางสะดุ้ง พลันบางสิ่งก็ไล่ผ่านไปตามรอยรักก่อนจะกดลึกลงเพียงครั้งเดียว จนร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เธอรู้สึกเจ็บแปลบเพียงแค่เสี่ยววินาที ก่อนที่ความเสียวจะตามมาจนต้องเม้มริมฝีปากบางเข้าหากันแน่น ข่มกลั้นเสียงครางเมื่อนิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกทางช่องรักอย่างไม่ปราณี

ลลิลพยายามข่มกลืนเสียงครางเอาไว้ เพื่อไม่ให้มีความรู้สึกร่วมไปกับการกระทำนั้น แต่ยิ่งห้ามร่างกายกลับยิ่งตอบสนอง ทรวงอกตูมกลับหยัดยกขึ้น จนเมื่อชายหนุ่มเห็นต้องเลื่อนหน้าขึ้นมาใช้ปากครอบเม็ดทับทิมสีชมพูที่เบ่งบาน ก่อนจะเลื่อนลงมายังส่วนกลางของกายสาว

"อื้ม...อ๊ะ!" เสียงครางถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเผลอไผล ช่วงท้องเกร็งกระตุกเมื่อช่วงกลางกายสาวยังถูกล่วงล้ำด้วยลิ้นร้อนของชายหนุ่ม

"คะ คุณ....ยะ หยุด...เถอะ"

ลลิลพยายามรวบรวมสติที่เหลือเพียงน้อยนิดของเธอเปล่งเสียงออกมาเพื่อขอร้องเขาอีกครั้ง แต่เปล่าเลยเขาไม่ได้สนใจสักนิด

ใต้ท้องขาของเธอถูกช้อนขึ้นจนสะโพกผายยกขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวก คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปมเมื่อส่วนนั้นของเธอถูกชายหนุ่มดูดดื่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือบางกำผ้าปูที่นอนแน่น ริมฝีปากหยักเล็กได้รูปห่อครางอย่างลืมตัว ใบหน้าหวานส่ายสะบัดไปมา

ริมฝีปากหนาผละจากกลีบกุหลาบ ไล่ลงมายังท้องขาก่อนจะดูดแรงๆ

"อ๊ะ! คุณชานนท์"

ลลิลพยายามพลิกตัวหนี แต่ก็โดนชานนท์พลิกกลับมาพร้อมกับซอกซอนดูดเม้มบนเนื้อผิวสวย เขาจูบไล้ขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าท้องแบนราบ ฐานอก และหยุดอยู่ตรงเม็ดทับทิมสีสด ก่อนจะกลืนกินดูดดื่มอย่างหิวกระหาย ด้วยความลืมตัวมือบางทั้งสองข้างยกขึ้นกอดศีรษะของเขาไว้ ก่อนจะเลื่อนลงไปตามแผ่นหลังตึงแน่นและเผลอจิกเล็บลงไปตรงแผ่นหลังกว้างนั้น เมื่อส่วนกลางสาวถูกบดเบียดด้วยความเป็นชายที่ใหญ่โตจนน่ากลัวนั้น เธอกลับต้องสะดุ้งอีกครั้ง

"อย่า! พอเถอะ พอแล้ว ฉันขอร้อง"

ลลิลผลักใบหน้าของชานนท์ออกห่างไป แต่เขาก็กลับลงมาใหม่อย่างไม่ลดละแถมยังขยับสะโพกถูไถความเป็นชายไปกับส่วนกลางสาวของเธอจนทำให้ตอนนี้ร่องสาวนั้นฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำแห่งรัก เขาสูดปากคางเบาๆกับความเสียวที่เกิดขึ้น

"อ่า!!"

ลลิลหันหน้าหนี เพราะความละอายที่เกิดขึ้นในใจเมื่อเผลอมองการกระทำของชายหนุ่ม

ชานนท์กัดฟันแน่น ดวงตาคมกริบหรี่ปรือเมื่อความกระสันเข้าโถมใส่ทุกครั้งที่ขยับขึ้นลงไปตามรอยกลีบกุหลาบนั้น เขาใจแทบขาด เขาจึงดึงร่างของลลิลขึ้นมาพร้อมกับมอบจูบที่เร่าร้อน ซุกไซร้ไปทั่วซอกคอหอมกรุ่น ดูดเม้มจนเกิดรอยแดงไปทั้งคอระหงและทรวงอก

เมื่อร่างบางพลิกหนีเขาจึงจูบไซร้ไปทั่วไหล่มน และแผ่นหลังบอบบางนั้น ก่อนจะจับเธอพลิกกลับมาอีกครั้ง มือของหญิงสาวที่ผลักอกกว้าง เขาก็ยึดมือทั้งสองข้างเอาไว้ตรึงไว้เหนือศีรษะ สบตาคู่สวยที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา

"ถึงเวลาเอาจริงแล้ว"