Chapter 4

การันต์ตอบกลับเสียงเข้มงวด มาเพิ่มพลังให้กับร่างกายและจิตใจที่บอบช้ำให้แข็งแกร่ง พร้อมที่จะกลับไปห้ำหั่นศัตรูผู้หมายคิดร้าย ไม่มีที่ไหนดีไปกว่าการได้มาพักกับคนที่เขาไว้ใจได้ เขาคนนั้นนอกจากจะดูแลเปรมมิกาเป็นอย่างดีแล้ว ยังจะเอาหญิงสาวอยู่ด้วย แล้วที่สำคัญก็คือ...ที่นี่ไกลมาก ไกลจนญาติ ๆ ผู้ไม่หวังดีทั้งหลายแหล่จะไม่ตามมารังควาญซ้ำเติมเปรมมิกาให้ต้องเจ็บช้ำน้ำใจแน่นอน

“แต่มันไกลมากเลยนะคะ พี่ใหญ่ก็รู้ คนของพี่ใหญ่ก็ไม่ได้ชอบหน้าเปรมสักเท่าไหร่ด้วย อยู่ใกล้กันกลัวจะทะเลาะจนฆ่ากันตายเสียมากกว่า” เปรมมิกาเอ่ยด้วยความหงุดหงิดที่ไม่ปกปิดเอาไว้เลย เมื่อคิดถึงคู่แค้นที่เจอกันทีไรต้องปะทะคารมกันทุกครั้งที่เจอ

ก็มีอย่างที่ไหน เจอเธอครั้งแรกก็มาหาว่ายั่วยวนให้ท่า ผู้หญิงอย่างเธอนิสัยก็แย่ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เขาไม่คิดจะชายตามองให้เสียลูกกะตาหรอกนะ

ชิ...ไอ้คนปากเสีย ทำอย่างกับตัวเองดีนักหนา ขยันทำงานเหลือเกิน ว่างเป็นไม่ได้ต้องทำโน่นทำนี่อยู่ตลอดเวลา แล้วยังทำตัวอย่างกับฤษีชีไพล ไม่สนใจผู้หญิงที่เขาทอดสายตาให้ ทำว่าพ่อนะรักมั่นคงอยู่กับผู้หญิงคนเดียว

แล้วเป็นไงละ สมน้ำหน้า บ้างานดีนัก เลยถูกแม่ผู้หญิงนั่นหันไปหาผู้ชายคนอื่น แต่พ่อเจ้าประคุณก็ยังทำเป็นไม่รับรู้ไม่สนใจ จนแม่แฟนใจกล้าพาท้องโย้ใกล้เกิดมาขอเลิก นั่นแหละถึงได้ทำเป็นว่าตัวเองนะรักเขามาก ที่ทำไปทุกอย่างเพื่ออนาคตและคนที่รัก แต่เป็นเธอ บ้างานหมกตัวอยู่แต่ในป่าปาล์มตั้งแต่เช้าตะวันยังไม่ทันจะขึ้น ไม่กลับบ้านถ้าหากตะวันยังไม่ตกดินอย่างนั้น เป็นเธอก็ขอเลิกเหมือนกันแหละ ขยันทำงานนะดีมาก แต่มันก็ควรที่จะรู้เวลาด้วย ไม่ใช่ทำหามรุ่งหามค่ำแบบนั้น

“ให้เปรมไปพักที่อื่นไม่ได้หรือคะพี่ใหญ่” เปรมมิกาทาบมือนุ่มบนแขนแกร่ง ช้อนนัยน์ตากลมโตเป็นประกายมอง แพหนังตายาวงอนอ่อนนุ่มกระพริบอย่างออดอ้อนซ้ำลงไปอีกเล็กน้อย

“ทำไมละ...จะว่าไปตอนที่พี่โทรมาบอกเต็ม เขาก็ไม่ได้เต็มใจที่จะดูแลเราหรอกนะ บอกกับพี่ว่า ผู้หญิงเรื่องมาก จู้จี้จุกจิก ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ให้มาพักด้วยก็รังแต่จะเป็นภาระเขาเท่านั้นแหละ” การันต์เอ่ยเย้าน้ำเสียงรื่นรมย์ บอกให้รู้ว่าเปรมมิกาเองก็ไม่เป็นที่ปรารถนาของคนที่จะไปหาเช่นกัน

“พี่คิดไม่ถึง ยิ่งไม่เชื่อด้วยว่าเราจะกลัวเต็มถึงขนาดนี้” ชายหนุ่มเสริมทายไปอีกนิด อย่างรู้จุดอ่อนคนเป็นน้องดีว่า ไม่ชอบให้ใครมาท้าทาย การัตน์เหลือบตามองหน้าน้องสาว รอยยิ้มแต้มที่มุมหนึ่งของปากหนา เมื่อเห็นประกายในดวงตาที่มันวามวาวและใบหน้าขาวนวลแดงระเรื่อขึ้นทันควัน

“อะไรนะคะ!” เปรมมิกาแผดเสียงสูงลิ่ว หันหน้ามาประจันกับพี่ชายแบบเต็ม ๆ “อีตาไม่เต็มสิบพูดแบบนั้นจริง ๆ หรือคะ” หญิงสาวเปลี่ยนชื่อของคนที่ถูกกล่าวถึงจากเต็มสิบเป็น...ไม่เต็มสิบที่เพราะและเหมาะสมกับอีกฝ่ายที่สุดแล้วล่ะ

“อือ...” การันต์พยักหน้ารับ สองมือประคองพวงมาลัยรถหลบหลุมขนาดใหญ่กินพื้นที่เกือบจะเป็นครึ่งหนึ่งของถนน “หรือว่าเราจะกลับกันเลยก็ดีนะ พี่ชักจะเห็นด้วยกับเราแล้วละ อยู่ด้วยกันไม่รู้จะถึงวันไหม เปรมกับเต็มคงได้ปะทะคารมจนสวนป่าปาล์มของพี่แตกแน่เลย แล้วเกิดเต็มทนปากเราไม่ไหว เผลอลงไม้ลงมือบีบคอเราจนตาย พี่ก็หาน้องสาวน่ารักๆ แบบนี้ไม่ได้อีกนะสิ”

“ไม่ค่ะ...” เปรมมิกาปฏิเสธเสียงแข็ง ใบหน้านวลเชิดขึ้นสูงอย่างถือดี สองแขนเรียวยาวยกขึ้นสอดไขว้ระหว่างอก

“เปรมจะอยู่ที่นั่น แล้วก็จะทำให้ไอ้โอเลี้ยงปากเสียนั่นรู้ด้วย เปรมมีดีกว่าที่เห็น” เปรมมิกาพูดอย่างเข่นเขี้ยว นัยน์ตาเป็นประกายเกรี้ยวกราด จนไม่ทันฉุกใจว่าเธอกระโดดลงไปในหลุมที่พี่ชายขุดล่อเอาไว้อย่างเต็ม ๆ เลย

“ถ้าไม่อยากพักก็ไม่เป็นไรนะ พี่เข้าใจ เต็มเองก็คิดเอาไว้แล้วละ เป็นตายยังไงเปรมก็คงจะขอร้องให้พี่เปลี่ยนใจ ส่งเปรมไปพักที่ไหนก็ได้ ไม่ใช่ที่นี่” การันต์ซ้ำไปอีกชุดพร้อมแอบกลั้นหัวเราะเอาไว้ นัยน์ตาเป็นประกายวาววับเมื่อเห็นท่าทางตั้งมั่นไม่ยอมแพ้ของน้องสาว

“ไม่...เปรมจะพักกับนายโอเลี้ยงปากเสียนั่น แล้วพี่ใหญ่ก็หยุดพูดไปเลยนะ” เปรมมิกาห้ามพี่ชายเสียงแข็ง นัยน์ตาเป็นประกายมุ่งมั่น มาดหมาย เธอจะต้องทำให้ไอ้บ้าไม่เต็มสิบนั่นรู้ ดูถูกเธอเหรอ เดี๋ยวได้เจอดีแน่ไอ้ไม่เต็มบาด เธอจะปั่นป่วนอยู่ไม่เป็นสุขไปทั้งสวนป่าปาล์มเลย! 

“วันนี้ไม่ไปไหนหรือลูกผิง” บัลลังก์ทักอย่างแปลกใจ ด้วยวัน ๆ มัญชิษฐาไม่เคยอยู่ติดบ้านเลย เขาออกไปแล้วอีกฝ่ายก็ยังไม่ตื่น ตกกลางคืนก็ไม่รู้ว่าใครจะกลับเข้าบ้านก่อนใคร ด้วยตัวเขาเองถ้าไม่ไปเล่นกอล์ฟกับกลุ่มเพื่อนฝูง ก็แวะเวียนไปหาพวกน้อยๆ ที่เลี้ยงไว้ดูเล่นประดับบารมีและอวดความเก่งว่ายังมีไฟในเรื่องพวกนี้อยู่

“แล้วนี่ใครทำอะไรให้โกรธอีกละ ไหนนางคนไหนทำให้ลูกสาวพ่อไม่สบายใจบอกมา ชักกำแหงใหญ่แล้วนะนางพวกนี้ เดี๋ยวพ่อไล่ออกให้หมดทุกคนเลย” คนเป็นพ่อเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาใกล้แล้วได้เห็นลูกสาวคนสวยนั่งหน้าตาบูดบึ้ง นัยน์ตาเข้มจัดอันเนื่องมาจากการการตกแต่งจนดูเกินงามไปมีท่าทางขุ่นขวาง

แม้จะเห็นแบบนั้นแทนที่บัลลังก์จะทรุดตัวลงนั่งใกล้กับบุตรสาว ชายวัยกลางคนแต่ยังรักษาสุขภาพร่างกายเป็นอย่างดีและคงความสง่างามสมวัยกลับทรุดตัวลงนั่งตรงกันข้ามแทน ด้วยไม่อยากให้เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ยับย่น ไหนจะกลิ่นน้ำหอมที่ลูกสาวใช้อีกละ ติดตามตัวไปแม่หนู ๆ ของเขาก็กระเง้ากระงอดไม่พอใจอีกนะซิ เขาอยากได้ความบันเทิงเริงใจ ไม่ใช่ต้องคอยงอนง้อเอาอกเอาใจ พร้อมเสียเงินมากมาเกินความจำเป็น เงินทองต้องแลกมาให้ได้ซึ่งความต้องการนะ ใช่อยู่... แต่ถ้ามากมายเกินไป มันก็ไม่คุ้มค่าจะเสีย  

ใบหน้าขาวนวลหงิกงอมากยิ่งขึ้น นัยน์ตาเข้มขุ่นเหลือบขึ้นเล็กน้อย พร้อมกลีบปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดเบะออก เพลิงโทสะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ เมื่อบิดานอกจากจะไม่ใส่ใจแล้วยังใช้อำนาจบาดใหญ่ จะไล่ใครออกก็ได้  เห็นเงินเป็นพระเจ้า อะไร ๆ เงินก็ซื้อได้หมด