LOGINShare
11.แล้วพบกัน
Last Updated:
2025-08-03 18:28:23มันเหมือนกับว่าเมื่อครู่นี้เธอพึ่งจะอยู่บนสวรรค์..เมื่อครู่นี้เธอมีความสุขมากจนรู้สึกว่าตัวเองกำลังลอยอยู่ในอากาศ แต่ในวินาทีที่จีเซลมองเห็นสตรีที่ยืนอยู่ด้านหน้าห้องนอนของท่านเคาน์ เธอก็ตระหนักได้ในทันทีเลยว่า..ความจริงมันไม่ได้สวยงามเช่นนั้น คำว่าของเล่นนั้นมันมีระยะเวลาของมัน แน่นอนว่าในยามนี้เพราะเขากำลังสนุกสนานกับการได้ปั่นหัวเธอเล่น เขาจึงต้องพยายามอีกหน่อยเพื่อให้เขาได้ในสิ่งสุดท้ายที่เขาคาดหวังเอาไว้..และเมื่อเขาได้ทุกอย่าง..เรื่องที่เชื่อได้เลยคือท่านเคาน์ย่อมต้องเบื่อหน่ายของเล่นชิ้นเก่าของเขาแน่ๆ เธอยังใหม่อยู่เพราะอย่างนั้นมันไม่แปลกหรอกที่เขาจะสนใจตัวเธอน่ะ ทั้งๆ ที่รู้เรื่องนั้นอยู่แล้วแต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่ามันมีบางอย่างที่ผิดปกติเกิดขึ้นมาในใจ แต่กลับระบุไม่ได้ว่ามันคืออะไร ให้ตายสิไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าเธอจะหลงเสน่ห์กับความหล่อนั่นไปแล้วน่ะ.. จีเซลทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นหญ้าที่สวนด้านหลัง เธอไม่อยากจะเข้างานเลย ทั้งที่อยากจะเจอเดเมี่ยนมากแท้ๆ แต่กลับไม่อยากเห็นหน้าท่านเคาน์เลย “คนสารเลว!” เมื่อกล่าวจบจีเซลก็หยิบหินที่อยู่ข้างๆ เขวี้ยงเข้าไปในป่าด้วยความโกรธ “อะ..โอ้ย!” จีเซลเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อเธอได้ยินเสียงดังปั๊ก! ตามด้วยเสียงร้องเปล่งออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอรีบวิ่งเข้าไปที่ป่าด้านหลังในทันที “ขะ..ขอโทษนะคะ เป็นอะไรมากรึเปล่า” เธอมองเห็นชายสวมชุดสีดำที่กำลังนั่งหันหลังให้เธออยู่ เขายกมือขึ้นมากุมศีรษะตรงที่ถูกหินที่เธอเขวี้ยงมากระแทก เลือดสีแดงไหลลงมาตามขมับจนถึงปลายคาง และนั่นทำให้จีเซลตกใจมากกว่า เธอรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วเช็ดเลือดให้เขาในทันที “ขอโทษนะคะ ลุกขึ้นไหวไหมคะ ข้าจะพาท่านไปทำแผลให้เอง..” เสียงของเธอจางหายไปในอากาศ เมื่อจีเซลมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของชายผู้นั้น เรือนผมสีดำและดวงตาที่มีสีแดง ภาพลักษณ์ของเขานั้นคือท่านดยุคในแบบที่เราๆ ทุกคนจินตนาการถึง เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าทำไม เดเมี่ยนลูกรักถึงได้มาอยู่ที่นี่กันนะ? “ไม่เป็นอะไร..ข้าไม่ขอรบกวนหรอกนะครับ..” เขาออกมาเดินเล่นเพราะงานยังไม่เริ่มสักที เดเมี่ยนไม่ชอบสถานที่ที่มีคนเยอะๆ แต่อยู่ๆ ก็มีก้อนหินหล่นมาจากฟ้าแล้วมากระแทกหัวของเขาอย่างแรง เขาเจ็บปวดแต่ทว่าเมื่อพบเจอว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจ เดเมี่ยน ก็ไม่คิดจะเอาเรื่องเอาราวอะไร ทว่าในวินาทีที่เขามองเห็นใบหน้าของสตรีผู้นั้น..เขาก็รู้สึกว่าลมหายใจของตัวเองกำลังติดขัดอยู่..เธอสวมชุดสาวใช้และนั่นทำให้เขาพอจะเดาสถานะของเธอได้ แต่ทว่าขนาดเธอสวมเพียงแค่ชุดสีพื้นๆ เท่านั้น ความงดงามบนใบหน้านั้นยังไม่อาจถูกชุดสาวใช้บดบังได้เลย “ไม่เป็นไรค่ะท่าน..หากท่านไม่สะดวกใจไปที่พักของข้าเช่นนั้นท่านรอข้าอยู่ตรงนี้นะคะ” จีเซลทำท่าจะวิ่งจากไปแต่เขากลับดึงรั้งข้อมือของเธอเอาไว้ “อย่าไปนะครับ ข้าไม่เป็นอะไรมาก อีกทั้งเลือดก็หยุดไหลแล้ว..” จีเซลเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยกับท่าทางของเขาที่กำลังพยายามรั้งเธอเอาไว้ “อา..เช่นนั้นไปนั่งรอที่ด้านนอกได้ไหมคะ ข้าจะไปเอาอุปกรณ์ทำแผลมาให้ท่านเอง” แววตาของเดเมี่ยนอ่อนลงเล็กน้อย “เอาแบบนั้นก็ได้ครับ” จีเซลพาเขามานั่งในสวนก่อนที่เธอจะวิ่งไปในคฤหาสน์เพื่อไปเอาอุปกรณ์ทำแผลมา “ความสามารถของเจ้า..มีมากกว่าการเป็นสาวใช้อีกนะครับ” จีเซลทายาให้เขาเพราะบาดแผลไม่ได้ใหญ่มากเธอจึงไม่ต้องพันผ้าปิดเอาไว้ “ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะ เพราะความไม่ทันระวังของข้า ทำให้ท่านต้องเจ็บตัวเลย” เธอก้มหน้าลงเพื่อขอโทษเขาอีกหน “ไม่เป็นไรครับ เท่าที่ข้ามองผ่านกระจก บาดแผลนี้เล็กมากเสียจนดูไม่ออกเลย..ข้าไม่ถือสากับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้หรอกครับ” นี่แหละ..นี่คือเดเมี่ยนลูกรักของเธอเอง เรื่องนิสัยไม่ต้องพูดถึงเขาคือคนอ่อนโยน ใจดี ไทป์โกเด้นเลยล่ะ ปกติเธอก็ปกป้องเขาที่ด้านนอกเกมอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เมื่อเข้ามาอยู่ในเกม หากเป็นไปได้จีเซลเองก็อยากจะปกป้องเขาเอาไว้เหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะช่วยได้ไม่มากแต่แค่เธอมองเห็นรอยยิ้มของเขา แค่เท่านั้นเธอก็มีความสุขแล้ว “ท่านดยุคจะเข้างานเลยไหมคะ..ดูเหมือนว่างานจะเริ่มขึ้นมาแล้ว” จีเซลหันไปมองที่ห้องโถงจัดเลี้ยงครู่หนึ่ง เมื่อเธอได้ยินเสียงเพลงที่กำลังเริ่มบรรเลงอีกครั้ง เธอก็รู้ได้ในทันทีว่างานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้นแล้ว “..อันที่จริงข้าไม่ค่อยชอบสถานที่ที่มีคนเยอะเท่าไหร่นัก” จริงๆ แล้วเดเมี่ยนแค่อยากจะพูดคุยกับสาวใช้ผู้นี้อีกสักหน่อย เพราะหากเราจากกันไปแล้ว เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้พบเจอนางอีกหรือไม่” จีเซลพยักหน้า “มีคำกล่าวว่าคนเรานั้นไม่อาจกล่าวทุกคำที่พูดหรือว่าทุกคำที่เห็นออกมาได้ทั้งหมด กฎการเข้าสังคมมีเท่านั้นเองค่ะ หากว่าท่านดยุคเข้าใจในคำกล่าวที่ข้าพูด การเข้าสังคมของท่านก็คงจะง่ายดายขึ้นเยอะเลย” ทำไมกันนะ ทำไมสตรีผู้นี้ถึงได้รู้ในสิ่งที่เขากังวลราวกับว่านางสามารถอ่านใจได้ยังไงอย่างนั้นเลย “ข้าพูดตรงมากเกินไปสินะครับ เพราะแบบนั้นทำให้การเข้าหาขุนนางท่านอื่นๆ สำหรับข้ามันคือเรื่องยาก” “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ แต่ท่านดยุคต้องแยกเรื่องให้ออก ว่ามันคือเรื่องที่ควรพูดหรือว่าเรื่องที่ไม่ควรกล่าวออกมาในสถานการณ์ นั้นๆ แค่ท่านเข้าใจในเรื่องนี้การเข้าสังคมของท่านก็จะง่ายดายขึ้นแล้ว..กับบางเรื่องนั้นไม่ต้องกล่าวออกมาหรอกนะคะ” ขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรที่ทำให้มัมหมีคนนี้ปวดใจเลยนะ ยกตัวอย่างเช่นการเปิดเผยว่าท่านเคาน์เลี้ยงดูปีศาจอยู่น่ะ นั่นมันคือจุดเริ่มต้นความยากลำบากในชีวิตของหนูเลยนะลูก “ข้าจะจดจำคำกล่าวของเจ้าเอาไว้ก็แล้วกัน ขอบคุณมากนะ..” จีเซลก้มหน้าลงอีกครั้ง “ขอให้ท่านดยุคมีค่ำคืนที่สวยงามนะคะ” อย่าทำลายตัวเองอีกเลยนะลูก อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับตัวร้ายอีกเลยขอร้องล่ะ “ข้าอยาก..ทราบชื่อของเจ้าได้รึเปล่า?” จีเซลตกใจมากทีเดียว ที่เขาเอ่ยถามชื่อของเธอออกมา “จีเซลค่ะ ท่านดยุคสามารถเรียกข้าว่าจีเซลได้เลย” จีเซลงั้นเหรอ..เป็นชื่อที่ดีและเขาจะจดจำชื่อของเธอเอาไว้ให้ขึ้นใจเลย “แล้วเจอกันใหม่นะจีเซล” นี่เป็นคำลาที่ตราตรึงใจเธอมากทีเดียว..เพราะมันคือการบอกลาที่บอกเล่าถึงความรู้สึกของเดเมี่ยนว่าเขา..อยากจะพบเจอเธออีกครั้งหนึ่ง
Latest chapter
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ ตอนพิเศษ 2
เลดี้จัสมิน แห่งตระกูลซากอส สตรีงดงามผู้ถอดแบบมาจากมารดา และสง่าดังเช่นบิดาเธอมีน้องชายสองคน แต่ทว่าสิ่งที่จัสมินไม่เข้าใจคือทำไม..เธอจะต้องมาฝึกดาบกับน้องชายด้วยนะ“ฟังพ่อนะจัสมิน ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นสตรีแต่ทว่าเจ้าก็สามารถแข็งแกร่งได้ เจ้าจะต้องปกป้องดูแลตัวเองให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ต่อให้พ่อไม่อยู่หรือว่าเจ้าต้องอยู่ตามลำพัง เจ้าก็จะต้อง..เข้มแข็งนะลูกรัก”จัสมินไม่เข้าใจที่ท่านพ่อกล่าวเท่าไหร่นัก แต่ทว่าตัวเธอเองนั้นก็ชื่นชอบการฟันดาบมากๆ เลยล่ะราวกับว่าชาติที่แล้วเธอเคยเป็นนักดาบที่เก่งกาจมาก่อน ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นใครเธอล้วนแล้วแต่เอาชนะได้ทั้งหมด“ท่านแม่..พบเจอท่านพ่อได้อย่างไรหรือคะ?”จีเซลที่กำลังจัดดอกไม้ใส่แจกันเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อลูกสาวของเธอเอ่ยถามถึงเรื่องนั้น เธอมองหน้าของอันนาก่อนจะหัวเราะออกมา“เดิมทีแม่เป็นเพียงสาวใช้เท่านั้น แม่คือสาวใช้ส่วนตัวของท่านพ่อ และ..ความรักมันเริ่มต้นขึ้นตรงนั้น”จัสมินกะพริบตาปริบๆ“ท่านพ่อแอบชอบท่านแม่ก่อนอย่างนั้นหรือคะ”ในชีวิตของจัสมินสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่า เธอยังไม่เคยพบเจอสตรีใดที่งดงามเท่าท่านแม่มาก่อนเลย“ผิ
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ ตอนพิเศษ 1
“ยินดีด้วยนะคะเลดี้อาเรีย”สองปีหลังจากนั้นงานอภิเษกขององค์รัชทายาทและเลดี้อารีเอนถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่จีเซลเริ่มสนิทสนมกับเลดี้อาเรียตั้งแต่หลังงานแต่งงานของเธอ อาจจะเพราะเธอไปมาหาสู่กับเดเมี่ยนบ่อยจึงทำให้ได้พบเจอกับอาเรียบ่อยไปด้วย“ข้าสวยแล้วใช่ไหมจีเซล ให้ตายสิข้าไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก ไม่รู้ว่าจะทำเรื่องผิดพลาดอะไรในพิธีอภิเษกหรือไม่”อาเรียเป็นกังวลมากทีเดียว คราแรกที่จีเซลพบเห็นอาเรีย เธอมองว่าสตรีผู้นี้มีความมั่นใจในแบบที่จะต้องเป็นสตรีที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใดอย่างแน่นอนทว่าในความจริงอาเรียไม่เกรงกลัวใครเลยนอกจากองค์รัชทายาท จะเรียกว่าเกรงกลัวก็คงไม่เหมาะเพราะว่ามันคือความเกรงใจมากกว่าอีกฝ่ายเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ผู้ซึ่งจะได้ขึ้นเป็นองค์จักรพรรดิในอนาคต ฉะนั้นแล้วการที่อาเรียกำลังตื่นตระหนกนั้นไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่ผิดพลาดหรอก“ไม่มีอะไรต้องกังวลเลยค่ะ ในเรื่องความงดงามนั้นเลดี้งดงามมากกว่าใครๆ อยู่แล้ว ในครั้งที่ข้าแต่งงานกับท่านเคาน์ ข้าจำได้ว่าในช่วงเวลาที่ข้าควงแขนของเดเมี่ยน ข้าไม่ได้มองแขกในงานหรือว่าผู้ใดเลย ถึงแม้ว่าท่านฟาเบียนจะยืนอยู่ไกลมากพอสมควรแต่ทว่าสายตาของข้านั
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ 28.สวยงาม(จบ)
“ยินดีด้วยนะคะท่านเคาน์ ในตอนนี้เคาน์เตสตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้วค่ะ”วันเวลาผ่านไปไวมากกว่าที่คิดเอาไว้ เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ ฟาเบียนเปิดเผยอย่างเป็นทางการโดยไม่คิดปิดบังว่าเขาตกหลุมรักสาวใช้ผู้หนึ่ง และอยากแต่งงานกับนางเพื่อประกาศให้ทุกคนล่วงรู้ว่าเขานั้นมีภรรยาแล้วแน่นอนว่าทันทีที่ข่าวลือนั้นเผยแพร่ออกไป เรื่องนี้ก็ถูกพูดถึงในวงกว้างมากทีเดียวผู้คนในจักรวรรดิต่างมีความคิดเหมือนกันนั่นคือพวกเขาต่างก็อยากจะเห็นใบหน้าของเคาน์เตสที่สามารถหยุดยั้งความเจ้าชู้ของท่านเคาน์ได้ ในวันแต่งงานจึงมีผู้คนมากมายทั้งขุนนางและประชาชนทั่วไปเข้าร่วมงานแต่งอย่างคับคั่งและสิ่งที่พวกเขาได้เห็นก็ประจักษ์แจ้งแก่สายตาแล้วว่าเคาน์เตสผู้นั้น..งดงามจนแทบลืมหายใจ“หากงดงาม เช่นนั้นก็ไม่แปลกหรอกที่จะตรึงใจท่านเคาน์เอาไว้ได้น่ะ”เสียงของชาวเมืองต่างกล่าวถึงในแนวเดียวกัน คือพวกเขาต่างชื่นชมที่ท่านเคาน์ออกมาป่าวประกาศโดยไม่คิดปิดบังว่าเคาน์เตสเป็นเพียงสาวใช้สิ่งที่พิเศษมากไปกว่านั้นคือในวันแต่งงาน บุรุษที่ควงแขนของ เคาน์เตสคือท่านดยุคนิกซ์เดเมี่ยนให้เหตุผลว
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ 27.มองเห็น
ดวงตาที่มีความสามารถตามติดมาตั้งแต่เกิด เดเมี่ยนนั้นสามารถมองเห็นความเป็นจริงได้ทั้งหมด ทั้งเนื้อแท้ของผู้คนและความต้องการอันแรงกล้าของคนนั้นๆ ด้วยสิ่งที่เขามองเห็นจากความต้องการของจอมปีศาจนั่นคือ..ความรักและความโศกเศร้า“ข้าขอถามได้ไหมครับว่าทำไมท่านเคาน์ถึงได้เลือกจีเซลให้เป็นสาวใช้ส่วนตัวของท่าน”ฟาเบียนมองหน้าของจีเซลในระหว่างที่เขากำลังกุมมือของเธอเอาไว้แน่น“เพราะจอมมารต้องการนาง..ข้าเลือกนางเพราะจอมมารต้องการชีวิตของนาง”เดเมี่ยนหยักหน้าเบาๆ“ข้าเข้าใจแล้วครับ และเรื่องที่เขาจะเล่าต่อจากนี้ ข้าจะเล่าออกมาตามสิ่งที่ข้ามองเห็นนะครับ ดูเหมือนว่า..จอมมารจะมีความตั้งใจมาตั้งแต่แรกเพื่อให้ท่านทั้งสองรักกัน”จีเซลเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยราวกับว่าเธอไม่อยากเชื่อในสายตา“ข้าสามารถมองเห็นได้ทุกอย่าง ทั้งความโลภ หลง โกรธ และความรัก แต่ข้ากลับมองจีเซลไม่เห็นถึงความรู้สึกไหนเลย ช่วงเวลาที่ข้ามองเจ้านั้น ข้ารู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด ราวกับว่าเจ้ามีความหวังดีในแบบที่ไม่มีใครจะมอบให้ข้าได้เท่ากับเจ้าอีกแล้วในโลกใบนี้”แววตาของจีเซลอ่อนโยนลงเล็กน้อย ที่เขากล่าวออกมานั้นมันไม่ได้ผิดแม้แต่ครึ่งคำเ
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ 26.ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เขาผลักเธอออกเบาๆ เป็นสัญญาณว่าเขาจะทนไม่ไหวหากเธอยังคงกระทำเช่นนี้ต่อไปความสุขสมเป็นสิ่งที่ผู้คนต่างปรารถนา แต่ทว่าเขาไม่อาจจะเอาเปรียบเธอ..เขาจับเธอให้คุกเข่าขึ้นมาก่อนจะซุกใบหน้าเข้าหากลีบดอกไม้สีหวาน แล้วดูดซดน้ำหวานสีใสที่ไหลรินออกมา“อื้อ!!”จีเซลซบใบหน้าลงไปบนหมอนใบใหญ่ ใบหน้าหวานส่ายไปมาบนหมอนใบใหญ่ เมื่อเขาละใบหน้าออกจากส่วนนั้น คราบน้ำหวานก็เปรอะเปื้อนที่มุมปาก ตรงนั้นของเธอมันเปียกชุ่มไปหมด ในยามนี้ฟาเบียนไม่ต้องการสิ่งใดแล้วนอกจากว่าเขาอยากจะแทรกกายเข้าหาเขาจับเธอนอนตะแคง ไม่นานก็สอดใส่ท่อนล่างเข้ามาในท่านนั้น เบื้องล่างแนบสนิทเหมือนขาที่ไขว้กันราวกับตัวล็อค“อ๊า!”เสียงร้องครางแสนหวานเปล่งออกมาในทุกครั้งที่ถูกกระทั้นกายเข้าหาอย่างรุนแรง เขากอดก่ายเธอแนบแน่นจนอะไรๆ ก็พากันแนบสนิทไปด้วย ส่วนที่เชื่อมต่อดันลึกแทบทะลุ เข้ากระทุ้งอย่างบ้าคลั่งหลายนาที ก่อนที่น้ำร้อนๆ จะอัดเต็มช่องท้อง ฟาเบียนซุกใบหน้าลงไปบนแผ่นหลังของจีเซลเพื่อดื่มด่ำกับความรู้สึกสุดยอดที่หาจากใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากเธอ“..อีกรอบก็แล้วกัน”มันไม่เคยมีครั้งเดียวอยู่แล้วสำหรับเขาน่ะ แต่สำหรับจีเซลแล้วหากเธอสาม
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ 25.ชอบช่วงเวลานี้ที่สุด
“ขออภัยที่มารบกวนโดยที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้านะครับท่านดยุค”คอลตันกล่าวออกมาพร้อมกับก้มหน้าเพื่อเป็นการขอโทษที่เขากระทำการอันเสียมารยาท การเข้าพบโดยไม่ได้นัดหมายล่วงหน้านั้นมันคือเรื่องที่ไม่สมควรกระทำอย่างยิ่ง“ไม่เป็นไร เจ้าแจ้งแก่ทหารของข้าว่าเจ้ามาส่งจดหมายแทนจีเซล รีบส่งจดหมายนั้นมาให้ข้าสิ”การตัดใจทำได้ยากมากกว่าอะไรทั้งหมด เรื่องนั้นเดเมี่ยนยืนยันด้วยตัวเองเลย เขาลืมจีเซลไม่ลงแต่ทว่าก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่ไปหาเธอ“นี่ครับ ข้าขอตัวกลับก่อนนะครับท่านดยุค”เมื่อพ่อบ้านตระกูลซากอสเดินจากไป เดเมี่ยนก็รีบเปิดจดหมายในมือออกมาอ่านในทันที“สวัสดีค่ะท่านดยุค ขออภัยที่ข้าเสียมารยาทถึงขั้นส่งจดหมายฉบับนี้มาด้วยนะคะ แต่เพราะว่าข้าไม่มีทางอื่นทางใดอีกแล้ว อย่างที่ท่านรู้ว่าท่านเคาน์มีปีศาจตามติดตัวของท่าน แต่ปีศาจตนนั้นไม่ได้เกิดจากความต้องการของท่านเคาน์เลยนะคะ ปีศาจตนนั้นคือสิ่งที่ท่านเคาน์ได้รับสืบทอดมาจากท่านพ่อของเขา และสิ่งที่ข้าอยากจะกระทำในยามนี้คือการร้องขอความช่วยเหลือจากท่านดยุคสักครั้ง หากท่านยินยอมออกหน้าช่วยเหลือ จีเซลผู้นี้จะไม่ลืมพระคุณของท่านเลย ข้าอยากให้ท่านใช้สาย
You may also like
อาศิรวิษ
พลอยแก้ว438 views5/B โรงเรียนร้างต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก406 viewsทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ผู้มั่งคั่งในยุค 90
กัญจารีย์663 viewsวิถีสุริยะพิชิตเวหา
นักเขียนหนุ่มจอนสโนว,ธารน้ำแข็งแห่งขุนเขา,大冰山647 viewsฮาโลวีนปีนี้เก็บผีมาเลี้ยง
JAOTUNTEE418 viewsร้อยวิธีพลีชีพในวันสิ้นโลก
แมวน้อยหมวกเขียว1.1K viewsเมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษา
Airflyline768 viewsขังรักมังกรไร้ปีก
นางเฉื่อยเหมียวเหมียว537 views
