LOGINShare
16.ไม่พอใจ NC
Last Updated:
2025-08-10 11:21:13“จีเซลนั่นเจ้าอยู่ตรงนั้นรึเปล่า?”
เดเมี่ยนไม่ได้แค่เรียกเท่านั้นแต่เขายังเดินเข้ามาเพื่อตามหาเธออีกต่างหาก ทว่าในขณะที่จีเซลกำลังตกใจ ฟาเบียนกลับแสยะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี “จีเซล..” เสียงฝีเท้านั้นดูเหมือนจะใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จีเซลพยายามจะผลักใบหน้าของท่านฟาเบียนออก แต่ทว่าเขากลับไม่ยินยอมละใบหน้าออกไปจากตรงนั้นเลย หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ จีเซลไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอควรจะรับมือกับเรื่องเช่นนี้อย่างไรดี “จีเซล!!” “ขะ..ข้าอยู่ตรงนี้ค่ะ” เธอตัดสินใจกล่าวออกไปเพื่อตอบรับ เดเมี่ยนที่กำลังเดินเข้ามา และดูเหมือนว่ามันจะได้ผลเพราะว่าเขาหยุดเดินก่อนจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ “เจ้าอยู่ตรงไหนกัน ข้าจะเข้าไปหา..พอดีว่าถึงเวลาที่ข้าจะต้องกลับแล้ว” จะกลับ..ก็กลับไปสิวะ จะมาล่ำลาอะไรกันอีก ฟาเบียนจิ๊ปากอย่างหัวเสีย “มะ..ไม่เป็นไรค่ะ ท่านดยุคไม่ต้องเข้ามาก็ได้ ในเมื่อท่านจะกลับแล้ว เช่นนั้นก็ลาก่อน..อ๊า!!” ปลายนิ้วของฟาเบียนสอดลึกเข้าไปด้านใน เขาลุกขึ้นก่อนจะถอดกางเกงของตัวเองออก เธอเปียกไปหมดแล้วที่ด้านล่าง ถึงแม้ว่ามันจะคับแคบแต่ทว่าเธอต้องฝึกฝนเอาไว้สิ.. “จีเซล..นั่นเจ้าเป็นอะไรรึเปล่า น้ำเสียงดูไม่ค่อยดีเลยนะ” จีเซลส่ายหน้าเบาๆ เมื่อท่านเคาน์กำลังจับขาของเธอให้ยกขึ้น เขารูดรั้งแก่นกายขนาดใหญ่นั้นขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะนำส่วนหัวบวมแดงมาถูไถบนกลีบรักที่เปียกชุ่มเบาๆ เขาไม่ตอบแต่กลับส่งยิ้มให้แก่เธอ เดเมี่ยนกระซิบที่ข้างหูของ จีเซลเบาๆ “รีบๆ ตอบเขาไปสิ ไม่อย่างนั้น..เขาจะต้องเข้ามาที่นี่แน่ๆ ข้าไม่ติดขัดหรอกนะ การที่จะทำต่อหน้าดยุคน่ะ..แต่หากเจ้าติดขัดก็รีบไปไล่เขาไปสิจีเซล” ใจร้ายชะมัดเลย!! เธอขบเม้มริมฝีปากเบาๆ พร้อมกับมองท่าน ฟาเบียนด้วยแววตาที่ไม่พอใจเท่าไหร่นัก “ข้าสบายดีค่ะ..ขอให้ท่านดยุคเดินทางกลับอย่างปลอดภัยนะคะ” เมื่อเดเมี่ยนได้ยินเช่นนั้นเขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย “เช่นนั้นข้าจะมาหาเจ้าใหม่นะจีเซล ข้าหวังว่าเครื่องประดับและอัญมณีที่ข้าให้ไปจะช่วยให้เจ้าอยู่อย่างสบายมากยิ่งขึ้นในคฤหาสน์แห่งนี้” นี่เป็นอีกเรื่องที่ฟาเบียนไม่ชอบใจ เขาเลี้ยงดูเธอไม่ดีอย่างนั้นหรือถึงได้ไปเที่ยวขอของจากคนอื่นน่ะ “ค่ะ..เอาไว้พบกันใหม่นะคะ..อื้อ!!” เธออุตส่าห์หาคำบอกลาที่มันจะจบลงโดยเร็วที่สุดแต่ทว่าท่านเคาน์กลับกัดลงมาบนไหล่ของเธออย่างแรง มันเจ็บ!! แต่ทว่ากลับเจ็บปวดน้อยมากกว่าข้างล่างที่ถูกเขากดแทรกความแข็งตึงเข้ามา ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวไปด้วยความทรมาน มันเจ็บปวดและจุกแน่นไปหมด “ผ่อนคลายหน่อยสิ เกร็งเช่นนั้นเจ้าจะยิ่งเจ็บนะจีเซล..” เลือดสีแดงสดไหลรวมกับน้ำรักที่เอ่อท้นออกมา กลายเป็นหยดน้ำสีชมพูอ่อนที่หยอดลงบนพื้นหญ้า ในอกของจีเซลสะท้านวาบกับการกระทั้นกายเข้าออกโดยไม่ยั้งแรงใดๆ เมื่อส่วนนั้นของเขาเข้าไปครึ่งหนึ่ง ฟาเบียนก็ดึงมันออกมา แล้วกดแทรกมันเข้าไปใหม่.. เขาแค่นหัวเราะในลำคอด้วยความรู้สึกพึงพอใจ ยิ่งมองเห็นเลือดที่อาบอยู่บนแก่นกายนั้น ฟาเบียนยิ่งรู้สึกชอบใจ.. เธอไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน จีเซลผู้งดงามราวกับดอกไม้ในกระถางที่ผ่านการดูแลและเอาใจใส่มาอย่างดี ในวันนี้ดอกไม้ดอกไม้ถูกเขาเด็ดลงมา พร้อมกับขยี้มันให้แหลกคามือไปแล้ว “จีเซล..เจ้าไม่เป็นอะไรจริงๆ แน่นะ คือว่าเสียงของเจ้าไม่ดีเลย หากเจ้ามีปัญหาอะไรบอกข้ามาได้นะ” หยาดน้ำตาแวววาวรินไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ความรู้สึกเจ็บปวดนั้นไม่จางหายไปเลย เธอเคยผ่านช่วงเวลาเช่นนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง นั่นคือช่วงเวลาก่อนที่เธอจะเข้ามาอยู่ในเกมนี้ แต่ทว่าในครั้งนั้นตอนที่เธอทำมันกับคนรักเก่า มันก็ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนี้เลย.. หรือเป็นเพราะส่วนนั้นของท่านฟาเบียนมัน..ใหญ่โตมากเกินกว่าจะรับไหวกันนะ แล้วเดเมี่ยนลูกรัก หนูยังไม่ไปอีกเหรอลูก “ข้า..สบายดีค่ะ ท่านดยุคกลับไปก่อนเถอะค่ะ เอาไว้พบกันใหม่นะคะ” เมื่อเดเมี่ยนได้ยินข้อความนั้น เขาก็จุดยิ้มขึ้นมาที่มุมปากด้วยความพึงพอใจ “ข้าจะมาหาเจ้าอีกแน่นอน..ข้ากลับก่อนนะจีเซล ขอให้คืนนี้เจ้านอนหลับฝันดีนะ” ฟาเบียนกลอกตามองบนกับคำกล่าวของ ดยุค “นอนหลับฝันดีอย่างนั้นหรือ? คอยดูเถอะคืนนี้ข้าจะไม่ให้เจ้านอนเลย!!” เมื่อจีเซลได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินจากไป เธอก็โล่งใจไปได้เปราะหนึ่ง แต่ทว่าในยามนี้..เธอกลับพบเจอสิ่งที่น่ากังวลมากยิ่งกว่า “ข้าเลี้ยงดูเจ้าไม่ดีหรืออย่างไร เหตุใดเจ้าต้องไปรับอัญมณีของดยุคด้วย..” เขากล่าวถามโดยที่กระทั้นกายเข้าหาจีเซลอย่างแรง ส่วนลึกถูกจ้วงแทงครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่เว้นระยะให้เธอได้หายใจเลย จีเซลพยายามยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อกลั้นเสียงร้อง แต่ทว่าเสียงที่น่าอายนั่นยังคงหลุดรอดออกมาในทุกครั้งที่เธอหายใจอยู่ดี “มะ..ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ อีกทั้งท่านดยุคให้ข้าเอง ข้าไม่ได้ร้องขอสักหน่อย..แล้วท่านเคาน์จะมาไม่พอใจอะไรกัน” ฟาเบียนเลิกคิ้วขึ้นในทันที จากที่เขากำลังโกรธอยู่แล้ว มันกลายเป็นเขาโกรธเธอมากกว่าเก่า “ข้าไม่พอใจที่เจ้ายุ่งกับคนอื่นที่ไม่ใช่ข้า อย่าลืมสิว่าเจ้าคือสาวใช้ของข้า เพราะฉะนั้นเจ้าจะต้องสนใจข้ามากที่สุดสิ!!” ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวเร็วมากยิ่งขึ้นเช่นเดียวกับสีหน้าที่บอกให้เธอรู้ว่าเขาตื่นตัวจนแทบทนไม่ไหว เขายกขาของเธอขึ้นมาอีกหนึ่งข้างเพื่อให้เธอใช้สองขาเกี่ยวสะโพกเขาเอาไว้ แผ่นหลังของจีเซลพิงลงไปบนต้นไม้ โชคดีที่เธอสวมเสื้ออยู่ไม่อย่างนั้นเปลือกไม้คงถูหลังของเธอจนเป็นแผลแน่ๆ เขาใช้มือฟาดตบบั้นท้ายของเธอแรงๆ “ทีท่านเคาน์ยังอยู่กับสตรีอื่นได้เลย ท่านก็แค่มาหาข้าเพื่อคั่นเวลาเท่านั้น คืนนี้ท่านก็จะอยู่กับเลดี้โรซาลีนใช่ไหมคะ..ท่านไม่พอใจข้าได้ แต่ว่าข้าไม่มีสิทธิ์ไม่พอใจอะไรท่านเลยด้วยซ้ำ!!” ฟาเบียนชะงักเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมา..สายตาที่เย็นชาของเขายังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอไม่เปลี่ยนไป เรือนผมสีเงินของจีเซลยุ่งเหยิงไปหมด แพรขนตางอนงามเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา.. เธอกำลังร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด..แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมช่วงเวลาที่เขาเห็นเธอเจ็บปวดมันถึงได้..มีความสุขมากขนาดนี้กันนะ “ข้าไล่โรซาลีนกลับไปแล้ว และนางยกเลิกการเป็นนางบำเรอของข้าไปแล้วด้วย..คืนนี้เตียงข้าว่างนะ เจ้าสนใจจะไปอยู่บนเตียงนั้นก็ข้ารึเปล่าล่ะจีเซล”
Latest chapter
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ ตอนพิเศษ 2
เลดี้จัสมิน แห่งตระกูลซากอส สตรีงดงามผู้ถอดแบบมาจากมารดา และสง่าดังเช่นบิดาเธอมีน้องชายสองคน แต่ทว่าสิ่งที่จัสมินไม่เข้าใจคือทำไม..เธอจะต้องมาฝึกดาบกับน้องชายด้วยนะ“ฟังพ่อนะจัสมิน ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นสตรีแต่ทว่าเจ้าก็สามารถแข็งแกร่งได้ เจ้าจะต้องปกป้องดูแลตัวเองให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ต่อให้พ่อไม่อยู่หรือว่าเจ้าต้องอยู่ตามลำพัง เจ้าก็จะต้อง..เข้มแข็งนะลูกรัก”จัสมินไม่เข้าใจที่ท่านพ่อกล่าวเท่าไหร่นัก แต่ทว่าตัวเธอเองนั้นก็ชื่นชอบการฟันดาบมากๆ เลยล่ะราวกับว่าชาติที่แล้วเธอเคยเป็นนักดาบที่เก่งกาจมาก่อน ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นใครเธอล้วนแล้วแต่เอาชนะได้ทั้งหมด“ท่านแม่..พบเจอท่านพ่อได้อย่างไรหรือคะ?”จีเซลที่กำลังจัดดอกไม้ใส่แจกันเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อลูกสาวของเธอเอ่ยถามถึงเรื่องนั้น เธอมองหน้าของอันนาก่อนจะหัวเราะออกมา“เดิมทีแม่เป็นเพียงสาวใช้เท่านั้น แม่คือสาวใช้ส่วนตัวของท่านพ่อ และ..ความรักมันเริ่มต้นขึ้นตรงนั้น”จัสมินกะพริบตาปริบๆ“ท่านพ่อแอบชอบท่านแม่ก่อนอย่างนั้นหรือคะ”ในชีวิตของจัสมินสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่า เธอยังไม่เคยพบเจอสตรีใดที่งดงามเท่าท่านแม่มาก่อนเลย“ผิ
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ ตอนพิเศษ 1
“ยินดีด้วยนะคะเลดี้อาเรีย”สองปีหลังจากนั้นงานอภิเษกขององค์รัชทายาทและเลดี้อารีเอนถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่จีเซลเริ่มสนิทสนมกับเลดี้อาเรียตั้งแต่หลังงานแต่งงานของเธอ อาจจะเพราะเธอไปมาหาสู่กับเดเมี่ยนบ่อยจึงทำให้ได้พบเจอกับอาเรียบ่อยไปด้วย“ข้าสวยแล้วใช่ไหมจีเซล ให้ตายสิข้าไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก ไม่รู้ว่าจะทำเรื่องผิดพลาดอะไรในพิธีอภิเษกหรือไม่”อาเรียเป็นกังวลมากทีเดียว คราแรกที่จีเซลพบเห็นอาเรีย เธอมองว่าสตรีผู้นี้มีความมั่นใจในแบบที่จะต้องเป็นสตรีที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใดอย่างแน่นอนทว่าในความจริงอาเรียไม่เกรงกลัวใครเลยนอกจากองค์รัชทายาท จะเรียกว่าเกรงกลัวก็คงไม่เหมาะเพราะว่ามันคือความเกรงใจมากกว่าอีกฝ่ายเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ผู้ซึ่งจะได้ขึ้นเป็นองค์จักรพรรดิในอนาคต ฉะนั้นแล้วการที่อาเรียกำลังตื่นตระหนกนั้นไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่ผิดพลาดหรอก“ไม่มีอะไรต้องกังวลเลยค่ะ ในเรื่องความงดงามนั้นเลดี้งดงามมากกว่าใครๆ อยู่แล้ว ในครั้งที่ข้าแต่งงานกับท่านเคาน์ ข้าจำได้ว่าในช่วงเวลาที่ข้าควงแขนของเดเมี่ยน ข้าไม่ได้มองแขกในงานหรือว่าผู้ใดเลย ถึงแม้ว่าท่านฟาเบียนจะยืนอยู่ไกลมากพอสมควรแต่ทว่าสายตาของข้านั
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ 28.สวยงาม(จบ)
“ยินดีด้วยนะคะท่านเคาน์ ในตอนนี้เคาน์เตสตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้วค่ะ”วันเวลาผ่านไปไวมากกว่าที่คิดเอาไว้ เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ ฟาเบียนเปิดเผยอย่างเป็นทางการโดยไม่คิดปิดบังว่าเขาตกหลุมรักสาวใช้ผู้หนึ่ง และอยากแต่งงานกับนางเพื่อประกาศให้ทุกคนล่วงรู้ว่าเขานั้นมีภรรยาแล้วแน่นอนว่าทันทีที่ข่าวลือนั้นเผยแพร่ออกไป เรื่องนี้ก็ถูกพูดถึงในวงกว้างมากทีเดียวผู้คนในจักรวรรดิต่างมีความคิดเหมือนกันนั่นคือพวกเขาต่างก็อยากจะเห็นใบหน้าของเคาน์เตสที่สามารถหยุดยั้งความเจ้าชู้ของท่านเคาน์ได้ ในวันแต่งงานจึงมีผู้คนมากมายทั้งขุนนางและประชาชนทั่วไปเข้าร่วมงานแต่งอย่างคับคั่งและสิ่งที่พวกเขาได้เห็นก็ประจักษ์แจ้งแก่สายตาแล้วว่าเคาน์เตสผู้นั้น..งดงามจนแทบลืมหายใจ“หากงดงาม เช่นนั้นก็ไม่แปลกหรอกที่จะตรึงใจท่านเคาน์เอาไว้ได้น่ะ”เสียงของชาวเมืองต่างกล่าวถึงในแนวเดียวกัน คือพวกเขาต่างชื่นชมที่ท่านเคาน์ออกมาป่าวประกาศโดยไม่คิดปิดบังว่าเคาน์เตสเป็นเพียงสาวใช้สิ่งที่พิเศษมากไปกว่านั้นคือในวันแต่งงาน บุรุษที่ควงแขนของ เคาน์เตสคือท่านดยุคนิกซ์เดเมี่ยนให้เหตุผลว
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ 27.มองเห็น
ดวงตาที่มีความสามารถตามติดมาตั้งแต่เกิด เดเมี่ยนนั้นสามารถมองเห็นความเป็นจริงได้ทั้งหมด ทั้งเนื้อแท้ของผู้คนและความต้องการอันแรงกล้าของคนนั้นๆ ด้วยสิ่งที่เขามองเห็นจากความต้องการของจอมปีศาจนั่นคือ..ความรักและความโศกเศร้า“ข้าขอถามได้ไหมครับว่าทำไมท่านเคาน์ถึงได้เลือกจีเซลให้เป็นสาวใช้ส่วนตัวของท่าน”ฟาเบียนมองหน้าของจีเซลในระหว่างที่เขากำลังกุมมือของเธอเอาไว้แน่น“เพราะจอมมารต้องการนาง..ข้าเลือกนางเพราะจอมมารต้องการชีวิตของนาง”เดเมี่ยนหยักหน้าเบาๆ“ข้าเข้าใจแล้วครับ และเรื่องที่เขาจะเล่าต่อจากนี้ ข้าจะเล่าออกมาตามสิ่งที่ข้ามองเห็นนะครับ ดูเหมือนว่า..จอมมารจะมีความตั้งใจมาตั้งแต่แรกเพื่อให้ท่านทั้งสองรักกัน”จีเซลเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยราวกับว่าเธอไม่อยากเชื่อในสายตา“ข้าสามารถมองเห็นได้ทุกอย่าง ทั้งความโลภ หลง โกรธ และความรัก แต่ข้ากลับมองจีเซลไม่เห็นถึงความรู้สึกไหนเลย ช่วงเวลาที่ข้ามองเจ้านั้น ข้ารู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด ราวกับว่าเจ้ามีความหวังดีในแบบที่ไม่มีใครจะมอบให้ข้าได้เท่ากับเจ้าอีกแล้วในโลกใบนี้”แววตาของจีเซลอ่อนโยนลงเล็กน้อย ที่เขากล่าวออกมานั้นมันไม่ได้ผิดแม้แต่ครึ่งคำเ
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ 26.ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เขาผลักเธอออกเบาๆ เป็นสัญญาณว่าเขาจะทนไม่ไหวหากเธอยังคงกระทำเช่นนี้ต่อไปความสุขสมเป็นสิ่งที่ผู้คนต่างปรารถนา แต่ทว่าเขาไม่อาจจะเอาเปรียบเธอ..เขาจับเธอให้คุกเข่าขึ้นมาก่อนจะซุกใบหน้าเข้าหากลีบดอกไม้สีหวาน แล้วดูดซดน้ำหวานสีใสที่ไหลรินออกมา“อื้อ!!”จีเซลซบใบหน้าลงไปบนหมอนใบใหญ่ ใบหน้าหวานส่ายไปมาบนหมอนใบใหญ่ เมื่อเขาละใบหน้าออกจากส่วนนั้น คราบน้ำหวานก็เปรอะเปื้อนที่มุมปาก ตรงนั้นของเธอมันเปียกชุ่มไปหมด ในยามนี้ฟาเบียนไม่ต้องการสิ่งใดแล้วนอกจากว่าเขาอยากจะแทรกกายเข้าหาเขาจับเธอนอนตะแคง ไม่นานก็สอดใส่ท่อนล่างเข้ามาในท่านนั้น เบื้องล่างแนบสนิทเหมือนขาที่ไขว้กันราวกับตัวล็อค“อ๊า!”เสียงร้องครางแสนหวานเปล่งออกมาในทุกครั้งที่ถูกกระทั้นกายเข้าหาอย่างรุนแรง เขากอดก่ายเธอแนบแน่นจนอะไรๆ ก็พากันแนบสนิทไปด้วย ส่วนที่เชื่อมต่อดันลึกแทบทะลุ เข้ากระทุ้งอย่างบ้าคลั่งหลายนาที ก่อนที่น้ำร้อนๆ จะอัดเต็มช่องท้อง ฟาเบียนซุกใบหน้าลงไปบนแผ่นหลังของจีเซลเพื่อดื่มด่ำกับความรู้สึกสุดยอดที่หาจากใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากเธอ“..อีกรอบก็แล้วกัน”มันไม่เคยมีครั้งเดียวอยู่แล้วสำหรับเขาน่ะ แต่สำหรับจีเซลแล้วหากเธอสาม
ไม่อยากเป็นสาวใช้ของตัวร้ายเลยค่ะ 25.ชอบช่วงเวลานี้ที่สุด
“ขออภัยที่มารบกวนโดยที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้านะครับท่านดยุค”คอลตันกล่าวออกมาพร้อมกับก้มหน้าเพื่อเป็นการขอโทษที่เขากระทำการอันเสียมารยาท การเข้าพบโดยไม่ได้นัดหมายล่วงหน้านั้นมันคือเรื่องที่ไม่สมควรกระทำอย่างยิ่ง“ไม่เป็นไร เจ้าแจ้งแก่ทหารของข้าว่าเจ้ามาส่งจดหมายแทนจีเซล รีบส่งจดหมายนั้นมาให้ข้าสิ”การตัดใจทำได้ยากมากกว่าอะไรทั้งหมด เรื่องนั้นเดเมี่ยนยืนยันด้วยตัวเองเลย เขาลืมจีเซลไม่ลงแต่ทว่าก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่ไปหาเธอ“นี่ครับ ข้าขอตัวกลับก่อนนะครับท่านดยุค”เมื่อพ่อบ้านตระกูลซากอสเดินจากไป เดเมี่ยนก็รีบเปิดจดหมายในมือออกมาอ่านในทันที“สวัสดีค่ะท่านดยุค ขออภัยที่ข้าเสียมารยาทถึงขั้นส่งจดหมายฉบับนี้มาด้วยนะคะ แต่เพราะว่าข้าไม่มีทางอื่นทางใดอีกแล้ว อย่างที่ท่านรู้ว่าท่านเคาน์มีปีศาจตามติดตัวของท่าน แต่ปีศาจตนนั้นไม่ได้เกิดจากความต้องการของท่านเคาน์เลยนะคะ ปีศาจตนนั้นคือสิ่งที่ท่านเคาน์ได้รับสืบทอดมาจากท่านพ่อของเขา และสิ่งที่ข้าอยากจะกระทำในยามนี้คือการร้องขอความช่วยเหลือจากท่านดยุคสักครั้ง หากท่านยินยอมออกหน้าช่วยเหลือ จีเซลผู้นี้จะไม่ลืมพระคุณของท่านเลย ข้าอยากให้ท่านใช้สาย
You may also like
คุณหนูผู้นี้มีงานลับ
橙花5.1K viewsเหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
rasita_suin859 viewsสงครามรักในเงามืด
มูมูมิ696 viewsทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวนาผู้ยากจนซ้ำสามียังพิการ
กัญจารีย์3.7K viewsซวยแล้ว ฉันดันเผลอมีลูกกับตัวร้าย
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า1.3K viewsเกิดใหม่มีสามีตาบอด
กัญจารีย์771 viewsฤาจันทราเร้นรัก
rasita_suin994 viewsรัตติกาลแห่งตราบาป
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า674 views
