17.ชอบขนาดนั้นเลย

จีเซลพึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นพวกชอบความรุนแรง เธอเป็นพวกชอบเสพติดความเจ็บปวดงั้นเหรอวะ ถึงได้เชื่อและยินยอมให้เขาอุ้มมาจนถึงห้องเช่นนี้

เธอควรจะปฏิเสธออกไปสิ แค่เห็นหน้าหล่อๆ กับโจ้ยใหญ่ๆ ของเขา เธอก็ยอมเขาไปซะหมด จะบ้าตาย!!

“รอตรงนี้นะ ข้าจะไปตามสาวใช้มาให้ แล้วก็..เจ้าควรเจอหมอหน่อย”

เขาวางเธอลงในอ่างน้ำอุ่นที่ปกติเธอจะเห็นเขานั่งอยู่ในนี้พร้อมกับบ่นเธอตลอดเวลา แต่วันนี้พอเธอเข้ามานั่งในอ่างน้ำอุ่นเช่นนี้มันก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันแฮะ

และในขณะที่จีเซลกำลังจมอยู่ในความคิดนั้น อันนาก็เดินเข้ามา..

“พระเจ้าช่วย..นี่ฝีมือของท่านเคาน์อย่างนั้นหรือ?”

อันนาไม่อยากจะเชื่อว่าภาพเบื้องหน้ามันคือความจริง บนลำคอของจีเซลเต็มไปด้วยรอยกุหลาบมากมาย ที่ไหล่ของนางมีรอยฟันกัด และที่บนเนินอกก็มีรอยฟันเช่นเดียวกัน

จีเซลส่งยิ้มแห้งๆ ให้กับอันนา

“ต้องทำรุนแรงขนาดนี้เลยงั้นหรือ? มาเถิดข้าจะล้างตัวให้เจ้าเอง”

“ข้าไม่เป็นไรอันนา..”

อันนาใช้ผ้าเช็ดไปตามแขนของจีเซล

“ถูกบังคับรึเปล่า ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเจ้านายแต่ทว่าทำเช่นนี้มันก็เกินไปหน่อย”

จีเซลส่ายหน้า

“ข้าไม่ได้ถูกบังคับสักหน่อย เรื่องนี้เป็นข้าเองที่เรียกร้อง..ท่านเคาน์ก็แค่ทำตามเท่านั้น”

อันนาขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินเลย

“จีเซล ข้าจำได้ว่าข้าเตือนเข้าไปแล้ว ว่าท่านเคาน์นั้นอันตรายมากแค่ไหน ที่สำคัญ..เราคือสาวใช้นะจีเซล ต่อให้จะงดงามมากแค่ไหน เจ้าก็เป็นได้เพียงดอกไม้ในแจกันของเขาเท่านั้น วันหนึ่งที่มีดอกไม้ชนิดใหม่ที่สวยกว่าจะสดใสกว่า เจ้าย่อมต้องถูกเขี่ยทิ้ง..มันคุ้มค่าแล้วอย่างนั้นหรือที่เอาความรู้สึกเข้าแลกกับความเจ็บปวดน่ะ”

ที่อันนากล่าวออกมาไม่ผิดแม้แต่ครึ่งคำเลย จีเซลไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความสัมพันธ์ของเธอและเขามันคืออะไร แต่เธอกำลังภาวนาอย่างสุดหัวใจไม่ให้มันถึงจุดสิ้นสุดง่ายๆ

“ข้า..แค่อยากลองเสี่ยงดูน่ะ นี่คือโอกาสที่ไม่ได้เกิดขึ้นมาบ่อยๆ นะอันนา ข้าไม่อยากแค่มองท่านเคาน์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น..ข้าอยากทำตามที่ตัวเองต้องการและตัวเองรู้สึก อีกทั้ง..ข้าเตรียมใจเอาไว้แล้ว ถึงเวลาที่ข้าถูกโยนออกนอกแจกันเมื่อไหร่..ข้าจะไม่เรียกร้องอะไรทั้งสิ้น เพราะว่านี่มันคือการตัดสินใจของข้าเอง”

อันนามองจีเซลด้วยแววตาที่อ่อนลงเล็กน้อย

“ข้าจะไม่บ่นเจ้าอีกแล้ว..สิ่งที่ข้าทำได้คือซื้อสุราเอาไว้ เผื่อวันไหนที่เจ้าเสียใจจะได้มาเมาด้วยกันให้สาแก่ใจไปเลย”

จีเซลพยักหน้า..

“ข้ารู้ดีว่าข้ากำลังเล่นกับไฟ และรู้ดีว่าเรื่องของข้ากับท่านเคาน์มันเป็นไปไม่ได้ แต่อันนา..ข้าอยากให้ช่วงเวลานี้มันยาวนานไปอีกสักหน่อย ข้าไม่อยากให้ท่านเคาน์เบื่อข้าเร็วๆ น่ะ..”

เธอกำลังกลัวอยู่ลึกๆ ว่าความสัมพันธ์แบบไม่มีชื่อเรียก วันหนึ่งมันจะจบลงแบบเงียบๆ รึเปล่านะ

“.......”

ฟาเบียนยืนอยู่ที่ด้านหน้าประตูห้องอาบน้ำ และแน่นอนว่าเขาได้ยินทุกอย่างที่สตรีทั้งสองนางกำลังพูดคุยกัน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมในใจของข้ามันถึงได้..มีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นมา..

“สั่งให้ทหารของเราไปค้นหาอัญมณีที่อยู่ในสวนให้เจอ แล้วส่งของมีค่าพวกนั้นคืนไปให้กับดยุคนิกซ์ซะ”

ฟาเบียนเลือกที่จะเดินออกมาจากตรงนั้นเพื่อมาสั่งการพ่อบ้านคอลตัน

“ครับนายท่าน”

สายตาของฟาเบียนยังคงมองไปที่ประตูของห้องอาบน้ำ..

“ถ้าหมอมาแล้วก็ให้เข้ามาเลย ข้าสั่งย้ำไปแล้วว่าให้เลือกหมอที่เป็นสตรี..”

คลอตันก้มหน้าลงอีกหน

“เรื่องนั้นข้าได้จัดการเรียบร้อยแล้วครับ เป็นหมอสตรีอย่างที่ท่านเคาน์ต้องการ และท่านหมอกำลังเดินทางมาเลยครับ อีกไม่นานน่าจะถึง”

ฟาเบียนพยักหน้า ก่อนที่เขาจะนั่งลงบนโซฟาตัวยาวในห้องนอน..

มันรุนแรงมากไปรึเปล่านะสำหรับครั้งแรกของเราน่ะ หากครั้งต่อไปจีเซลไม่อยากทำขึ้นมาเขาควรจะทำอย่างไรดี

อันที่จริงเรากำลังกระทำเรื่องเช่นนั้นกันอย่างเร่าร้อนแต่ทว่าเธอทำท่าเหมือนจะสลบ แล้วพอเขาก้มมองดูก็พบว่าเลือดของเธอไหลออกมาเยอะมากกว่าปกติ..ซึ่งมันน่าจะเกิดจากการฉีกขาด..

เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นมาจากความเอาแต่ใจของเขา แต่เธอกลับบอกว่ามันคือความต้องการของเธออย่างนั้นหรือ? ..จีเซลนี่ช่างขยันปั่นหัวเขาเล่นจริงๆ

ประตูห้องอาบน้ำถูกเปิดออกพร้อมกับจีเซลที่เปลี่ยนชุดมาแล้ว สาวใช้ที่น่าจะชื่ออันนามองหน้าเขาราวกับจะฆ่าเขาให้ตาย และแน่นอนว่าพ่อบ้านคลอตันรีบมาจูงแขนของอันนาเพื่อให้นางเดินออกไปจากห้องนี้ เขาได้ยินเสียงคอลตันดุอันนาเบาๆ ว่า “อย่ามองนายท่านด้วยสายตาเช่นนั้นสิอันนา”

แล้วพ่อบ้านของเขากับสาวใช้ผู้นั้นสนิทสนมกันตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ

แต่ช่างเถอะตอนนี้เขาควรสนใจเรื่องของจีเซลมากกว่า เธอกำลังเดินท่าแปลกๆ เพื่อมานั่งลงตรงข้ามเขา

“.....”

จีเซลตกใจเล็กน้อยที่ท่านเคาน์เดินเข้ามาอุ้มเธอ

“มะ..ไม่ต้องก็ได้นะคะ ข้าพอจะเดินไหว”

“เก็บแรงเอาไว้ร้องครางเถอะน่า”

“.....”

มันเกือบแล้ว อีกนิดเดียวเท่านั้นมันจะเป็นเหตุการณ์โรแมนติก แต่ว่าเขาก็ทำให้มันพังไปหมด จากโรแมนติกก็เลยกลายเป็นฉากสยองขวัญแทน

“ข้าไม่ได้เป็นอะไร ไม่ถึงกับต้องตามหมอมาก็ได้นะคะ”

“จากนี้ไปการดูแลสุขภาพของเจ้ามันคือหน้าที่ของข้า..เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดี กินอาหารดีๆ และไม่ต้องทำงาน หน้าที่ของเจ้าคือการทำให้ข้าพึงพอใจแค่เท่านั้น”

จีเซลไม่รู้ว่าเธอสามารถดีใจกับเรื่องนี้ได้ไหม แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เลือกที่จะส่งยิ้มให้เขา..

“ข้าบอกท่านเคาน์ไปแล้วว่าข้ายังคงต้องการทำงานเป็นสาวใช้ของท่านอยู่..ข้ายังอยากมีเพื่อนเป็นสาวใช้นะคะ แน่นอนว่าทุกอย่างจะยังคงเหมือนเดิม ข้าจะมาหาทุกครั้งที่ท่านเรียก อีกทั้งท่านยังสามารถพา สตรีอื่นเข้ามาที่นี่ได้ตามต้องการอีกด้วย   ข้าไม่ได้ต้องการสิทธิ์พิเศษอะไรทั้งนั้น เพราะยิ่งมันพิเศษมากกว่าผู้อื่นมากเท่าไหร่ ช่วงเวลาที่ความพิเศษนั้นมันหมดลง มันก็ยิ่งสร้างความเจ็บปวดในจิตใจมากเท่านั้น..”

สิ่งที่เธอกังวลมากที่สุดคือกลัวว่าจะไม่มีบทสนทนาต่อระหว่างเรา..กลัวว่าพอถึงวันหนึ่งที่เขาไม่มีเรื่องจะคุยกับเธอ..ทุกอย่างมันจะจบลง

“เจ้ากังวลมากเลยนะ ชอบข้ามากขนาดนั้นเลยรึไง”

จีเซลช้อนสายตามองหน้าเขา

“การแสดงออกของข้ามันยังไม่ชัดเจนอีกหรือคะ ข้าก็บอกไปแล้วว่าข้าหลงใบหน้าหล่อๆ นี่..ไม่เชื่อข้ารึไง”