8.น่าจดจำ

“ข้าไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่เจ้าควรจะลุกขึ้นมาทานอะไรบ้างนะจีเซล”

เสียงของอันนาดังขึ้นมาจากด้านนอก พร้อมกับกลิ่นอาหารหอมๆ ที่ฟุ้งกระจายเข้ามาด้านในห้องนอนของจีเซล

เธอหิวมากเรื่องนั้นก็จริงอยู่ แต่ว่าความรู้สึกบางอย่างยังคงวนเวียนอยู่ในหัวไม่ยอมจางหายไปไหน

เขาสัมผัสเธอในแบบที่มันไม่มีใครสัมผัสเธอเช่นนี้มาก่อน สัมผัสของเขายังหลงเหลืออยู่ตามผิวกาย ราวกับว่าเขายังคงนั่งอยู่ตรงนี้และสัมผัสพร้อมกับแทะโลมเธอทางสายตาอะไรแบบนั้น

นี่มันอันตรายมากๆ เลยล่ะ

“จีเซล!!”

เสียงเรียกของอันนาดังมาอีกหนและครั้งนี้อันนาไม่เรียกเปล่าแต่ว่านางเดินเข้ามาเคาะประตูห้องนอนของจีเซลด้วย

“ออกมาทานอะไรสักหน่อยก่อน ข้าจะไม่ถามหรอกนะว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น การอดข้าวไม่ดีนะจีเซล”

นั่นสินะ การอดข้าวคือข้อห้ามเลยนี่นา เธอต้องกินเข้าไปก่อนสิถึงจะมีแรงเพื่อคิดเพื่อหาทางแก้ไขต่อไป

จีเซลเปิดประตูออกไปด้วยใบหน้าที่ไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก..แต่ถึงอย่างนั้นอันนาก็ยังคงรักษาคำพูดเรื่องที่ว่าเธอจะไม่ถามเพื่อนหรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“ขอบคุณนะ..”

“รีบๆ ทานซะ หัวหน้าแม่บ้านจะเรียกประชุมสาวใช้ทุกคนช่วงบ่าย เพราะวันนี้ดูเหมือนว่าจะมีงานเลี้ยงเล็กๆ จัดขึ้นจะมีขุนนางมากมายมาที่นี่..”

จีเซลพยักหน้าพร้อมกับหยิบขนมปังขึ้นมากัด

“ท่านดยุคนิกซ์เองก็จะมาที่นี่ด้วยนะ ท่านโด่งดังมากทีเดียวในหมู่สตรี ข้าไม่แน่ใจว่าเจ้าเคยได้ยินชื่อของท่านรึเปล่า”

ขณะที่กำลังเคี้ยวขนมปังอย่างหิวโหยนั้น เมื่อจีเซลได้ยินชื่อของท่านดยุคนิกซ์ออกมา เธอก็ชะงักในทันที..

เดเมี่ยนก็จะมาที่นี่อย่างนั้นหรือ? เดเมี่ยนลูกรักของเธอจะมาที่นี่งั้นหรือ แสดงว่าฉากแรกของเกมมันกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอย่างนั้นสินะ

“ข้าเคยได้ยินสิอันนา ท่านดยุคนั้นหล่อเหลาและมีรอยยิ้มที่กระชากใจสาว..นั่นคือฉายาของท่านเลยไม่ใช่รึ”

เมื่อเห็นจีเซลกลับมาเป็นคนเดิมอันนาก็เริ่มจะเบาใจ

“ก็ใช่นะสิ จริงๆ งานนี้เจ้าไม่ต้องเข้าร่วมก็ได้เพราะว่าเจ้าคือสาวใช้ส่วนตัวของนายท่าน แต่หากเจ้าเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องนี้ เจ้าจะพลาดโอกาสที่ได้พบเจอกับท่านดยุคนะจีเซล รีบกินแล้วรีบเปลี่ยนชุดเถอะน่า”

จีเซลพยักหน้ากับคำกล่าวของอันนา เธอไม่ควรพลาดโอกาสทองครั้งนี้ไปสิ เพราะยังไม่สามารถเดินทางออกไปจากคฤหาสน์ได้ ดังนั้นการจะพบเจอตัวละครที่เธอชอบนั้นมันยากเย็นแสนเข็นมากทีเดียว

“ขอบคุณนะอันนา..ข้าจะรีบไปเตรียมตัวเลย”

“ให้ข้าช่วยนะ ข้าจะทำผมให้เจ้าเอง”

จีเซลฉีกยิ้มกว้างให้อันนา

“เช่นนั้นมาผลัดกันทำ ข้าเองก็จะทำผมให้เจ้าด้วยเหมือนกัน”

หากว่าฉันมองไม่ผิด ฉันมองเห็นความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาของอันนาและคุณพ่อบ้าน..

แต่ทั้งสองคนดูเหมาะสมกันมากเลยนะ ฉันไม่รู้ว่าอันนาและจีเซลรู้จักกันมานานมากแค่ไหน แต่อันนาดีกับจีเซลด้วยใจจริงเลยล่ะ

 

................

 

“ข้าไม่ยักรู้มาก่อนเลยว่าจะมีงานเลี้ยงจัดขึ้น..”

ฟาเบียนกอดอกมองหน้าของพ่อบ้านคอลตัน

“ขออภัยด้วยนะครับที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า แต่ขุนนางเหล่านั้นอยากได้งานเลี้ยงเล็กๆ น้อยๆ อย่างเช่นการทานมื้อเย็นและพูดคุยกันไป เพื่อให้บรรยากาศที่ตึงเครียดของงานผ่อนคลายลง..”

ที่เขากำลังหงุดหงิดเพราะว่าเขาอยากจะให้งานวันนี้มันจบลงเร็วๆ ต่างหากเพราะมีเรื่องที่เขาอยากจะจัดการเร็วๆ รออยู่

“ให้ตายสิ ตาแก่พวกนั้นจะเอายังไงกันแน่..”

“ท่านดยุคก็จะมานะครับ ท่านดยุค นิกซ์” 

ฟาเบียนปรายสายตามองหน้าของคอลตัวอีกครั้ง

“...เอาเถอะ อย่างน้อยการได้พบเจอ    ดยุคหนุ่มใหม่ไฟแรงก็ถือว่าไม่เลวเหมือนกัน ไปเรียกสาวใช้มาเตรียมตัวให้ข้าสิ”

คอลตันก้มหน้าลง

“ข้าจะรีบไปเรียกจีเซลมากเลยครับ นายท่านรอสักครู่นะครับ”

“ดะ..เดี๋ยวก่อน!!”

ฟาเบียนรีบรั้งพ่อบ้านเอาไว้ในทันที

“ไม่เอาจีเซล ให้นางพักผ่อนไปเถอะ..เจ้ามาเตรียมตัวให้ข้าเถอะ”

คอลตันไม่อยากจะเชื่อหูเลยว่าเขากำลังได้ยินอะไรอยู่ นี่นายท่านสั่งให้จีเซลพักผ่อนอย่างนั้นหรือ?

“คะ..ครับ ได้เลยครับนายท่าน”

มันแปลกตั้งแต่ที่นายท่านไปหาจีเซลด้วยตัวเองแล้ว แปลกหนักมากกว่าเก่าตรงที่นายท่านใช้เวลาในบ้านพักของสาวใช้นานมากกว่าปกติ..

แสดงว่าระหว่างนายท่านและจีเซลน่าจะมีความสัมพันธ์อะไรที่มันลึกซึ้งมากกว่าที่เขาจะสามารถเข้าใจได้อย่างนั้นสินะ

เช่นนั้นเขาควรจะดูแลจีเซลให้ดีซะแล้วสิ เพราะหากว่านางได้ขึ้นมาเป็นนางบำเรอของนายท่านเมื่อไหร่ เขาจะได้ไม่ลำบากในหน้าที่และการงาน

 

.......................

 

ชุดสาวใช้เต็มยศที่ไม่เคยได้สวมใส่เลย หน้าที่ของจีเซลคือการตรวจดูความเรียบร้อยเท่านั้น เพราะเธอคือสาวใช้ประจำตัวของนายท่าน แม่บ้านและคนอื่นๆ ก็เลยไม่กล้าจะใช้งานเธอเท่าไหร่นัก แต่ถึงอย่างนั้นจีเซลก็ไม่อยากจะเอาเปรียบสาวใช้คนอื่นๆ เธอจึงมาช่วยจัดดอกไม้ระหว่างรอ..

“เจ้าเองก็มาช่วยด้วยสินะจีเซล หากให้ข้าเดาเจ้าน่าจะอยากมาเห็นท่านดยุคด้วยตาตัวเองใช่ไหมล่ะ”

จีเซลหัวเราะเบาๆ เมื่อคาริ สาวใช้อีกคนเดาเจตนาของเธอถูก

“ก็ชื่อเสียงของท่านดยุคนั้นโด่งดังมากเลยนี่ ข้าไม่เคยได้มีโอกาสพบเจอท่านสักครั้ง เพราะฉะนั้นข้าจึงอยากจะมาเห็นความหล่อเหลาในข่าวลือนั้นด้วยสายตาของตัวเองน่ะ แต่ข้าก็มาช่วยเจ้าด้วยนะไม่ได้มาดูอย่างเดียว”

คาริหัวเราะเสียงดัง

“ข้าไม่ได้จะว่าอะไรเจ้าสักหน่อย สาวใช้ที่อยู่ที่นี่ต่างก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกันนั่นคือการได้มีโอกาสเห็นใบหน้าของท่านดยุคสักครั้งหนึ่ง..”

อา..เดเมี่ยนลูกรักของเธอ เป็นที่รักของผู้อื่นมากขนาดนี้เลยอย่างนั้นสินะ มัมหมีปลื้มใจชะมัดเลย..ไม่เสียแรงที่เปย์จนกระเป๋าฉีก

“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าอาจจะไม่เชื่อ แต่หากมีการจัดงานที่คฤหาสน์อื่น สาวใช้ของที่อื่นก็จะมีปฏิกิริยาแบบเรา แต่ไม่ใช่กับท่านดยุคแต่เป็นกับนายท่านของเราต่างหาก”

คาริกระซิบกับจีเซลเบาๆ พร้อมกับอมยิ้ม แต่บอกตามตรงว่า      จีเซลไม่ค่อยอยากจะได้ยินชื่อนั้นสักเท่าไหร่

เพราะเมื่อชื่อของเขาถูกพูดถึงขึ้นมา เรื่องราวแสนเร่าร้อนที่เราทั้งคู่ทำด้วยกันมันก็ผุดขึ้นมาอีกรอบหนึ่ง..บอกตามตรงว่ามันทำให้เธอเสียสมาธิมากทีเดียว

“นั่นสินะ นายท่านของเราเองก็หล่อเหลาและงดงามไม่แพ้กัน เรื่องนั้นข้าเห็นด้วยกันเจ้าเลยนะคาริ”

ไม่ใช่แค่ความหล่อนะ..แต่เรื่องอื่นมันก็..น่าจดจำไม่ได้แพ้กัน