Share

บทที่5

last update Last Updated: 2025-01-30 21:23:19

จุ๊บ

พอมาถึงคอนโด เขาก็มาส่งฉันถึงหน้าห้องรอจนฉันปิดประตูถึงหันหลังเดินกลับไปแถมยังแอบมาขโมยจูบปากสีชมพูพีชของฉันแบบไม่ทันตั้งตัวอีก เขินชะมัดเลย ทำฉันยืนใจเต้นอยู่หลังประตูอยู่นานสองนาน ก่อนจะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนเป็นกระโปรงแขนยาวลายการ์ตูน แล้วมานั่งอ่านคอมเมนต์และทยอยไล่ตอบจนครบ ตอนนี้เราก็รู้จักกันครบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้ว เป็นวันเดย์ที่เหมือนฝันของฉันเลย ไม่เสียแรงที่ไปขอไหว้พระขอพรกับยัยมายแล้วก็มินนี่ พอนึกถึงยัยสองคนนั่นเสียงแจ้งเตือนในแชทของฉันก็ดังกระหน่ำไม่หยุด สงสัยจะเห็นรูปที่ฉันลงในสตอรี่แน่แน่เลย 

NooMine : ฉันรู้ ฉันเห็น

MiniMinnie​ : ยังไงไหนเล่า

NooMine : 🧐

MiniMinnie : 🫣

L.Lalil : อะไร อะไร

L.Lalil : 🤫

L.Lalil : เดทแรกของฉัน

L.Lalil : แต่สำหรับพี่เขาฉันไม่รู้

NooMine : งุ้ย จิกหมอนเว่อร์​

MiniMinnie : เขินจังแก 🤭

และความเล่นใหญ่โปรดไว้ใจเพื่อนสาวของฉัน เราคุยกันต่ออีกสองสามประโยคก็มีสายวิดิโอคอลมาจากเขาคนที่พึ่งแยกกันเมื่อชั่วโมงก่อน โชคดีที่มีเอฟเฟคฟิลเตอร์​ขั้นเทพไม่ต้องกลัวว่าหน้าสดจะน่ากลัว ฉันเลยจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยสักหน่อยก่อนจะกดรับ แต่พอมองไปที่หน้าจอก็เห็นแต่ภาพสีดำมืดมืดเหมือนปิดไฟแล้วก่อนจะได้ยินเสียงกีต้าร์​เริ่มเล่น เพลงอะไรฉันไม่แน่ใจ จนเขาเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยเสียงแหบเสน่ห์ทำฉันยิ้มเขินเคลิ้มไปกับเขาจนจบเพลง ฉันชวนเขาคุยต่ออีกนิดหน่อย ก่อนจะขอตัวไปนอนเพราะมีเรียนช่วงเช้าและพี่เขาก็มีงานเช้าเหมือนกันเห็นว่าต้องไปคุมกองถ่ายแบบคอลเลคชั่นใหม่ของร้านที่สตูดิโอแถวชานเมือง แต่เขากลับทำเสียงงุ้งงิ้งงอแงเหมือนเด็กไม่ยอมวางสาย ทำฉันกลั้นขำไม่อยู่หัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู และค้างสายไว้อย่างตามใจเขา หลับไปพร้อมกันมีเพียงเสียงลมหายใจสม่ำเสมอที่ดังให้ได้ยิน

 

"คนมีความรักมักจะดูเด็กลงไปนิดนึง"

"นิดนึง"

"แซวฉ่ำ"

ดีนะเมื่อคืนฉันตั้งนาฬิกาปลุกตรงหัวเตียงเอาไว้ ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันไม่ได้มาเรียนแน่เพราะตื่นขึ้นมาอีกทีจนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยถึงได้รู้ว่าโทรศัพท์แบตหมดเกลี้ยงก็ตอนเอื้อมไปหยิบจะใส่กระเป๋าเลยต้องหันหยิบเพาเวอร์แบงค์แบบไร้สายมาด้วย พอมาถึงมหาวิทยาลัย​ฯ ยัยสองสาวที่นั่งรออยู่ก่อนที่โต๊ะหินที่ประจำก็พากันจีบปากจีบคอร้องเพลงรับส่งเป็นลูกคู่หยอกล้อฉันกันอย่างสนุกสนาน จนฉันอดค้อนวงกว้างส่งให้พวกนางไม่ได้ ก่อนจะพากันขึ้นเรียนจนหัวฟูไปหมด ชาเย็นร้านยัยมินต้องเข้าด่วน! 

"ฮัลโหลค่ะ พี่นาวา"

"หนูเลิกเรียนยังคะ" 

"เลิกแล้วค่ะ ลลิลมานั่งเล่นที่คาเฟ่เพื่อนค่ะ" 

"พี่หิวข้าวจัง"

"หนูไปทานข้าวเป็นเพื่อนพี่ได้มั้ย"

"เดี๋ยวพี่ไปรับด้านหน้า"

"โอเคค่ะ เดี๋ยวลลิลออกไปรอ"

 

"มารับด้วย/งุ้ยยย" 

"ย่ะ ฉันไปก่อนนะ บ๊ายบาย"

เรื่องแบบนี้เหยี่ยวสาวสองคนที่นั่งข้างฉันไม่พลาดที่จะทำข่าวซุบซิบฉันแน่นอนอยู่แล้ว แต่เวลานี้ฉันต้องรีบออกไปรอพี่เขา เพราะรถจอดนานไม่ได้และลานจอดของคาเฟ่ก็เต็มทุกช่อง จนสายตามองเห็นรถสีฟ้าน้ำทะเลเปิดไฟกระพริบมาแต่ไกล ก่อนที่เขาจะขยับมาเปิดประตูจากด้านในให้ฉันรีบหย่อนสะโพกกลมลงไปนั่งที่เบาะหนังสีดำ

"สวัสดีค่ะ​พี่นาวา"

"ค่ะ"

"เหนื่อยมั้ยคะ"

"ไม่เหนื่อยค่ะ"

"หนู กระโปรงหนูสั้นไปรึป่าวคะ"

"อืม ไม่นะคะ ปกติลลิลใส่ประมาณนี้"

"แต่พี่ว่าสั้นนะ" 

"..."

"เดี๋ยวแวะซื้อตัวใหม่กัน"

"..."

"พี่นาวาอยากทานอะไรคะ"

"พี่ยังไม่ได้คิดเลยค่ะ"

"รู้แต่ว่าหิวมากวันนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย"

"ลลิลมีขนมทานรองท้องก่อนมั้ย"

"ลลิลป้อน"

"ดีจังเลยค่ะ"

แล้วผมก็พาเธอมาร้านอาหารตามสั่งง่ายๆ ใกล้ๆ ที่เธอเป็นคนเลือกเพราะกลัวผมจะปวดท้องโรคกระเพาะ เราสั่งกระเพราหมูกรอบไข่ดาวคนละจานกับต้มยำรวมมิตรทะเลหนึ่งชามมากินด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย​ แต่ด้วยอากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าวและรสชาดที่ค่อนข้างเผ็ดทำให้เธอต้องคอยซับเหงื่อให้ผมอยู่ตลอด ตอนที่ผมเห็นเธอยืนรอผมอยู่บนฟุตบาทหน้าคาเฟ่เพื่อนของเธออยู่ไกลไกล ผมก็สังเกตเธอในชุดนักศึกษาเพียงแวบเดียวก็รู้สึกได้ถึงความสั้นของกระโปรงทรงเอสีดำที่เธอใส่อวดเรียวขาขาวของเธ​อ แล้วยิ่งพอเธอก้าวขึ้นมานั่งเบาะหนังข้างผม ผมก็อดหงุดหงิดขึ้นมาไม่ได้กับกระโปรงที่ล่นขึ้นมาสูง ไม่รู้ที่ผ่านมามีใครแอบมองขาสวยสวยคู่นี้บ้าง ผมคงต้องพาเธอไปซื้อใหม่สักห้าตัวใส่ได้ทั้งสัปดาห์พอดี

"พี่นาวา ลลิลอยากไปกินไอติมร้านนี้ค่ะ"

"ไปกันมั้ยคะ"

"พี่นาวาอยากกลับไปพักรึป่าว"

"อยู่กับหนู ก็เหมือนพี่ได้พักแล้วค่ะ"

"..." 

และเราก็ลองชิมไอศครีมโฮมเมดที่ทางร้านแนะนำจนเกือบอิ่ม ก่อนจะเลือกได้สามรสที่ผมกับเธอชอบเหมือนกันอย่างดาร์กชอกโกแลต​บราวนี่ คอฟฟี่อัลมอนด์​ฟัดจ์ และชาไทย​ มานั่งกินด้วยกัน ผมนั่งไขว่ห้างมองสาวน้อยร่างบางตรงหน้าถ่ายคลิปสั้นๆ รีวิวรสชาดไอศครีมอย่างน่าเอ็นดูทำผมเผลอยิ้มไปกับเธอ จนผมต้องแอบเข้าไปส่องเลื่อนนิ้วไปกดไลค์และเลือกของขวัญกดส่งไปให้เธอ

 

 

 

 

#อ่านเพลินๆ อินไปกับความน่ารักของพี่นาวาและน้องลลิลกันนะคะ

 

 

 

 

​​​​

​​​​​

 

 

 

 

 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ไลค์​ก่อนค่อยเลิฟ   บทที่43

    หลังจากวันนั้นที่เราสองคนคุยกันเรื่องแต่งงาน ผมก็เข้าไปหาอนุญาตคุณพ่อคุณแม่ของขิมทันทีที่เดินทางถึงกรุงเทพ ซึ่งท่านทั้งสองคนก็อนุญาตและไม่รับเงินค่าสินสอด อยากให้เราสองคนเก็บเงินไว้สร้างครอบครัวกันมากกว่า แถมยังช่วยหาฤกษ์ให้เราสองคนได้รวดเร็วทันใจผมด้วย"บี๋คะ ลูกค้าเพิ่มข้าวหมูทรงคัตสึกลับบ้านสองที่นะ""ครับบี๋""บี๋เหนื่อยมั้ย"ฟอด"กำลังใจจากขิมค่ะ"จุ๊บ"ขอบคุณ​ครับ"ใช่ครับ หลังจากแต่งงานกันเธอก็ขอเรียกแทนกันว่าเบบี๋เพื่อให้ดูพิเศษกว่าตอนเป็นแฟนกันซึ่งผมก็ไม่ได้ติดกลับมองว่าน่ารักมากด้วยซ้ำ"บี๋ คิดเห็นเงินเสร็จยัง""สะ เสร็จแล้ว""ขอบคุณ​ที่มาอุดหนุนนะครับ""เชิญ""บี๋!""คืนนี้โดนแน่ตัวเล็ก""..."มีเมียน่ารักมันก็น่าหงุดหงิดหัวใจเหมือนกันนะ ผมเห็นไอ้ผู้ชายคนนี้มาฝากท้องที่ร้านของเราหลายวันแล้ว คอยส่งยิ้มหวานให้เมียผมตลอด สงสัยคงต้องเจอสลอดสักที 'หึ' คิดแล้วก็ของขึ้น! ได้แต่ทดโทษเอาไว้จัดการฟาดก้นกลมคนตัวเล็กสักทีสองทีในคืนนี้ ผมใช้เงินเก็บส่วนหนึ่งมาซื้อบ้านเก่าและรีโนเวทใหม่เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นสาขาที่สองของครอบครัวเธอ โดยที่สาขานี้มีผมเป็นพ่อครัวผ่านการฝึกฝนกับเจ้าของสูตรอย่

  • ไลค์​ก่อนค่อยเลิฟ   บทที่42

    "กรี๊ด/กรี๊ด"ฟิ้ววว ตุบ"เฮ้ย!""พี่ลันตามลลิลมาเร็วๆ นะคะ""..."ไปงานแต่งงานมาก็หลายงานแต่มาได้ช่อดอกไม้ที่งานแต่งของน้องสาวตัวเองอย่างไม่ได้ตั้งใจ ผมเลยต้องคว้ามากอดไว้ด้วยแขนล่ำๆ ของผมข้างหนึ่ง หันไปมองสาวข้างๆ ที่ผมล็อคมงไว้สักพัก กำลังยืนบิดไปบิดมาเอานิ้วชี้จิ้มเข้าหากันอย่างเขินอาย​ ​​​​​​หรือว่านี่จะเป็นสัญญาณบอกว่าถึงเวลาของผมกับเธอแล้ว ก่อนจะเอื้อมไปโอบเอวเล็กเข้ามากอดข้างกายและก้มลงไปกระซิบข้างหูหอมๆ"สงสัยต้องรีบตามลลิลไปจริงๆ แล้วสิ" "ไปไหน ปาร์ตี้หรอ ไปสิ""หึ" ฟอด"พี่ลัน ทำอะไรเนี่ย คนมองใหญ่แล้ว เห็นมั้ย""หมันเขี้ยว""อะไรเล่า""ไม่ต้องเลย ห้ามหมันเขี้ยวขิม""ไปกันเลยมั้ย""ขิมจะได้มีเวลาแต่งตัวเยอะๆ""อืม"มีเวลาอีกตั้งหลาย​ชั่วโมง​กว่าจะถึงงานปาร์ตี้​ริมหาดฉลองแต่งงานของคู่รัก เหลือมากพอที่จะให้ผมทำอะไรอะไรได้สองสามรอบให้หายหมันเขี้ยวคนตัวเล็กสักหน่อย ยิ่งวันนี้ชุดที่ตัวเล็กใส่เป็นชุดเดรสกระโปรงยาวผ้าซาตินแขนตุ๊กตาคอกว้างสีชมพูถึงจะเป็นชุดเรียบๆ แต่มันดูเซ็กซี่มากสำหรับผมพอดับเครื่องยนต์​ปุ๊บไฟข้างในของผมก็ติดปั๊บจนรู้สึกปวดหนึบ รีบจูงมือเล็กเดินไปยังห้องพักส่ว

  • ไลค์​ก่อนค่อยเลิฟ   บทที่41 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน

    "น่ารักแบบนี้นี่เอง พี่ลันถึงหวง""ไม่ยอมพามาเจอลลิลเลย""ลลิลก็สวยมากๆ""สวยกว่าพี่ลันอีก""แปลกๆ นะตัวเล็ก""ว่าแต่เป็นคนเดียวกันกับที่ลลิลแอบเห็นที่ทะเลรึป่าวคะพี่ลัน""ห๊ะ พี่ลันมีหลายคนงั้นหรอ""เฮ้อ อยู่ดีดีงานก็เข้า""หึ""ขำอะไรมึง"หลังจากฉันพาพี่ลันไปเปิดตัวกับครอบครัวฉันอย่างเป็นทางการ พี่ลันก็ผลันตัวเองจากลูกค้าขาประจำเป็นพนักงานเสิร์ฟมือโปร จนขึ้นแท่นเป็นพนักงานดีเด่นของร้าน ทำให้พี่ๆ พนักงานในร้านพากันแซวยกใหญ่ขออย่ามาแย่งงานกันเลย ทำเอาคุณพ่อคุณแม่หัวเราะชอบใจกันใหญ่ และเอ็นดูพี่ลันเพิ่มขึ้นอีกสิบเท่า แต่ขิมคนนี้จะไม่ยอมให้มาแย่งตำแหน่งลูกรักไปได้แน่นอน ขิมไม่ยอม! มาวันนี้ก็ถึงตาเขาบ้าง เขาพาฉันมาแนะนำให้รู้จักกับลลิลน้องสาวคนสวยอายุเท่ากันกับฉัน สวยมากอัธยาศัย​ดีมากด้วย ทำให้ความเกร็งที่ฉันมีหมดไปได้อย่างง่ายดายตั้งแต่ไม่กี่นาทีแรกที่เราเจอกันและเพราะเราอายุเท่ากันด้วยแหละเลยคุยกันถูกคอสนิทกันเร็วมาก แถมพี่นาวาแฟนลลิลก็หล่อมากดูเหมาะสมเข้ากันสุดสุดเราสี่คนพากันมาลองบุฟเฟ่ต์​ซีฟู้ดเจ้าดังที่บางแสน เพราะพี่ลันอยากกินปูนึ่งกับปลาหมึกกระดองย่าง ส่วนลลิลกับฉันก็อยากกินกุ้

  • ไลค์​ก่อนค่อยเลิฟ   บทที่40 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน

    สามเดือนแล้วที่ผมกับตัวเล็กเป็นแฟนกันแบบที่ผมยัดเยียดสถานะตัวเองให้เธอทุกวัน คิดแล้วก็ขำตัวเองเหมือนกันนะ แต่ผมอยากได้คนนี้และไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไปด้วย แค่นี้ผมก็คิดว่าเราเจอกันช้าเกินไปสำหรับผมด้วยซ้ำ"ครบโปรแล้ว ตัวเล็กพาพี่ไปเจอคุณพ่อคุณแม่ได้ยัง""พี่ลันก็ไปเจอคุณแม่ขิมทุกวันอยู่แล้วนี่""มันเหมือนกันมั้ย"ใช่ครับ...ที่เธอพูดไม่ผิด ผมไปเจอคุณแม่เธอทุกวัน ในฐานะลูกค้าประจำของร้านมื้อกลางวันบ้างมื้อเย็นบ้างกินจนครบทุกเมนู บางวันก็เจอคุณพ่อเธอด้วย แต่เราเพียงแค่ยิ้มทักทายกันเท่านั้นอันที่จริง ผมขอไปเจออยากจะแนะนำตัวเองในฐานะลูกเขยตั้งแต่วันแรกหลังจากที่ผมขอเธอเป็นแฟนแล้ว แต่เป็นเธอที่ไม่มั่นใจเพราะความสัมพันธ์​แบบก้าวกระโดด​ของเรา เลยกลัวว่าผมจะหมดโปรเหมือนกับเพื่อนๆ ของเธอที่เจอ ผมเลยพยายามทำให้เธอเห็นตามรับตามส่งอยู่ด้วยกันทุกวันห้องเธอบ้างห้องผมบ้างถ้าถามว่ามีงอนกันมั้ยก็ต้องยอมรับว่ามี มันเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งน่าจะเหมือนกับคู่อื่นๆ ส่วนใหญ่จะเป็นความดื้อเงียบของเธอมากกว่า แต่ที่งอนกันหลาย​ชั่วโมง​ที่สุดก็น่าจะเป็นต

  • ไลค์​ก่อนค่อยเลิฟ   บทที่39

    วันนี้ฉันเลิกเรียนเสร็จก็รีบแยกจากเพื่อนๆ นั่งรถมาหาคุณพ่อคุณแม่ที่ร้าน ไม่รู้ว่าวันนี้มีลูกค้าเยอะรึป่าวและก็คิดถึงกุ้งเทมปุระที่คุณพ่อทำด้วย เอากลับไปฝากพี่ลันด้วยดีกว่าพอมาถึงคุณแม่ก็ให้ฉันไปรับออเดอร์​จากลูกค้าในห้องวีไอพี เพราะพี่พี่พนักงานกำลังยุ่งอยู่กับการเสิร์ฟ​อาหารให้ลูกค้าสองสามโต๊ะ​ ฉันจึงรีบเอากระเป๋าไปเก็บในตู้และหยิบผ้ากันเปื้อนสีดำที่สีโลโก้ร้านขึ้นมาใส่ถือแท็บเล็ตไปรับออเดอร์ทันที"ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ" "ลูกค้ารับอะไรดีคะ""พะ พี่ลัน" "..." "ราเมนหนึ่งที่ค่ะ""ลันละคะ""ข้าวหน้าเนื้อ" "เพิ่มกุ้งเทมปุระกับเกี๊ยวซ่ามาแชร์กันมั้ยลัน""ได้""รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ""ชาเขียวเย็นสองค่ะ""กรุณารอสักครู่นะคะ" ลมหายใจของฉันแทบหยุดชะงักมันอึ้งจนทำตัวไม่ถูกไม่คิดว่าลูกค้าในห้องวีไอพีจะเป็นคนคุ้นหน้าที่นั่งหันหลังให้ ฉันจำเขาได้ทันทีทั้งกลิ่นน้ำหอมเสื้อผ้าแม้แต่ทรงผม เขาอยู่ฝั่งตรงข้ามกับสาวสวย สวยมากดูเหมาะสมกับพี่ลันมากๆ เลย แถมดูสนิทสนมกันด้วย ฉันพยายามตั้งสติแล้วเดินออกมาด้วยสีหน้าท่าทางปกติเพราะไม่อยากให้คุณแม่สงสัย พยายามทำตัวให้ยุ่งๆ ไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่านไปต่างต่าง

  • ไลค์​ก่อนค่อยเลิฟ   บทที่38 จังหวะหัวใจของผู้ชายชื่ออลัน

    "พี่ลันนน""อย่าวิ่ง เดี๋ยวล้ม"พรึ่บ ฟอด"ตัวเล็กหิวมั้ย""ไม่หิวค่ะ""งั้นไปนั่งรอพี่ทำงานอีกนิดนึงนะ""ได้ค่ะ"หลังจากวางสายจากเขาไม่นาน ฉันก็มาถึงสถานีจุดหมายปลายทางของวันนี้ ทันทีที่ฉันแตะบัตรโดยสารออกมาเรียบร้อย ฉันก็เห็นพี่ลันยืนใส่หูฟังไร้สายสีขาวสองมือล้วงกระเป๋ารออยู่ ผู้ชายอะไรขนาดแค่ใส่เสื้อฮู้ดสีดำกับกางเกง​ยีนส์​รองเท้าผ้าใบยังหล่อเท่ห์ชะมัดเลย แอบถ่ายรูปไว้หน่อยดีกว่าฉันยืนตกอยู่ในภวังค์​ความหล่ออยู่ไม่นาน ก็รีบวิ่งเข้าไปหาคนที่มายืนรอรับฉัน พอพี่ลันหันมาเห็นก็เอ็ดดุเบาเบาด้วยความเป็นห่วงนั่นแหละ ก่อนจะใช้แขนแกร่งคล้องคอฉันเข้าไปหาและก้มลงมาหอมผมสีน้ำตาลฟอดใหญ่ ทำหน้ากลมๆ ของฉันร้อนผ่าวใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างไม่ต้องสืบหาสาเหตุ ก้มหน้าก้มตาเดินไปกับเขาโดยที่แขนแกร่งยังคงโอบไหล่ฉันอยู่อย่างนั้นท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่มองมาทางเราสองคน"ตัวเล็ก​อยากฟังงานพี่มั้ย""ขิมฟังได้หรอ""ฟังได้""ถ้าเป็นตัวเล็ก พี่อนุญาต""..."เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เข้ามาห้องอัดเสียงแบบนี้ บรรยากาศต่างจากกองถ่ายที่ฉันเคยไปถ่ายโฆษณาโดยสิ้นเชิง กองถ่ายมีผู้คนพลุกพล่านแต่ที่นี่เวลานี้มีแค่เขาที่กำล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status