ไลค์​ก่อนค่อยเลิฟ

"ยัยมาย ฉันชอบนักร้องคนนี้จัง"

"ฉันไปขอคอนแทคให้เอามั้ย"

"จะดีหรอ"

"แหมมมม ลลิล"

วันนี้ฉันมาฉลองยอดไลค์และยอดซับสไครบของช่อง LALIL ครบหนึ่งแสน มีหนูมายกับยัยมินคนสำคัญของช่องมาร่วมฉลองให้กับฉันด้วย เพราะมีเพื่อนรักอย่างสองคนนี้คอยช่วยคิดคอนเทนต์ ช่วยคอมเมนต์ และหลายครั้งที่มาเป็นแขกรับเชิญให้กับฉันทำให้อีพีนั้นยอดวิวสูงสุดสุดเพราะความน่ารักสวยสดใสและเป็นธรรมชาติของพวกนางสองคน โดยร้านที่พวกเราเลือกมาก็มีเพื่อนอย่างติวเตอร์​เป็นเจ้าของ ถ้าเกิดฉันเมาเกินไปยังไงก็ปลอดภัยห่างห่วง

ที่จริงฉันก็มาร้านเตอร์​อยู่หลายครั้งหรือเรียกว่าเป็นขาประจำเลยจะดีกว่า แต่ยังไม่เคยเจอ นักร้องคนนี้เลย เขาเสียงแหบมีเสน่ห์ สูง ผิวสองสีกำลังดี ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำลงมาสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกแกร่งดูมีกล้ามแน่นๆ ซ่อนอยู่ ใส่ต่างหูสีดำหนึ่งข้าง ให้ลุคเพลย์​บอยนิดๆ เจ้าชู้หน่อยๆ สายตาคมกรุ่มกริ่มที่ส่งลงมาจากเวทีดูขี้เล่น แต่คงไม่ซุกซนเท่าสายตาของฉันที่มองเขาอยู่ตอนนี้ น้องลลิลอยากได้คนนี้... 

​​​​​

ติ๊ง

nava.nutthakorn : ทักครับ 😙

nava.nutthakorn : พี่นาวาคับผม

nava.nutthakorn : ไปหาที่เงียบๆ คุยกันมั้ยคับน้องลลิล

ฉันที่นั่งมองยัยหนูมายผู้มีจิตอาสาไปขอคอนแทคให้ฉันด้วยใจที่เต้นแรง ลุ้นว่าจะได้ไปต่อหรือจะต้องลาก่อน ก็เห็นเขาหันมามองแวบหนึ่งแล้วยื่นมือถือให้เพื่อนสาวของฉันไปกดอะไรสักอย่าง ก่อนที่ยัยมายจะโดนนายลากออกไปสงสัยคงกลัวยัยมายเมาเลยรีบมาพาออกไปเหมือนปกติแหละมั้ง แต่อยู่ๆ ข้อความส่วนตัวในไอจีของฉันก็ดังขึ้น ตัวฉันชาทันทีที่เปิดอ่านก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองทางเขาที่ยืนมองมาพร้อมอมยิ้มเบาเบาอยู่ก่อน เราจะดูไม่ดีมั้ยนะ แต่มาถึงขนาดนี้แล้วยัยลลิล ลองดูสักตั้งถ้าไม่ใช่ก็แค่ถอย ลุย! 

 

ผมออกมายืนรอเธอตรงลานจอดรถหน้าร้านที่ผมมารับจ๊อบร้องเพลงเล่นเล่น เพราะผมชอบเสียงดนตรีชอบร้องเพลง และนี่ก็เป็นร้านรุ่นน้องที่เล่นบาสด้วยกันอย่างไอ้เตอร์ ส่วนไอ้นายกับไอ้กายผมก็เคยเจอเคยคุยกันตามงานสังคมทั่วไป บางวันถ้าผมไม่มาร้องเพลงผมก็จะมานั่งเล่นในมุมประจำของผม มุมที่ทำให้เห็นใครคนหนึ่ง... 

และเธอ... สาวน้อยใจกล้าที่ส่งเพื่อนเธอมาขอคอนแทคผม เธอเป็นคนเดียวกับคนที่ทำให้ผมตามไปกินขนมเบเกอร์รี่ที่คาเฟ่เพื่อนของเธอ 'มินิมินนี่' และผมกลายเป็นลูกค้าประจำไปแล้ว เธอคือคนเดียวกับคนที่ผมชอบมานั่งมองที่นี่ในมุมโปรดของผม มองเธออยู่นานจนแน่ใจว่าเธอไม่มีใคร และเธอไม่น่าจะรู้ว่าจริงๆ แล้วผมคือหนึ่งในแฟนคลับเงาของเธอที่ติดตามมาตั้งแต่อีพีแรกที่ยังไม่มียอดไลค์ ไลค์​แรกของเธอคือผม คนแรกที่ผมกดไลค์​ให้คือ...เธอ

"ลลิลค่ะ" 

"ครับผม"

"ไปต่อกับพี่มั้ย"

"ไปกินข้าวต้มหรอคะ"

"หึ"

"ครับ วันนี้กินแค่ข้าวต้มก่อนก็ได้ครับ"

จุ๊บ

หัวใจของฉันแทบหยุดเต้นทันทีที่เขาก้มหน้ามามองตากลมของฉันใกล้ใกล้ ฉันไม่เคยอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนเท่านี้มาก่อน เขาทำให้ฉันเคลิ้มไปกับสายตาอันแพรวพราวระยิบระยับของเขาพาหัวใจสั่นไหวไปกับเขาได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะเลื่อนขึ้นไปใช้ริมฝีปากเรียวบางจูบที่หน้าผากมนของฉันเบาเบาหนึ่งที แล้วเอื้อมมือหนามาจับมือของฉันไปประสานนิ้วทั้งห้าไว้แน่นราวกับกลัวฉันจะเดินหนีและจูงฉันเดินไปที่รถสีฟ้าน้ำทะเลคันหรูของเขา ตายแล้วลลิลเอ้ย... 

 

"หนู ทานอะไรดีคะ"

"คะ หนู เอ่อ ลลิลให้พี่นาวาเลือกค่ะ"

"หึ พี่เลือกหนู"

"ห๊ะ!" 

"พี่เอาข้าวต้มสองถ้วยครับ"

"กับผัดแขนงหมูกรอบ ซุปเปอร์​ขาไก่"

"งั้นลลิลขอเพิ่มยำไข่เค็มปลาสลิดกับข้าวต้มหนึ่งค่ะ"

"หนูอิ่มหรอ"

"ดึกแล้ว ลลิลกลัวอ้วนค่ะ"

"เดี๋ยวหน้าบานเวลาอยู่ในกล้อง"

"ไม่เห็นอ้วนเลย พี่ว่าน่ารักดี"

"..." 

"พะ พี่นาวาพึ่งมาร้องเพลงที่นี่หรอคะ"

"ลลิลพึ่งเคยเจอ" 

"พี่มาหลายครั้งแล้วนะ แค่หนูไม่เห็น"

"... อ๋อ"

"สงสัยลลิลไม่ได้สังเกต"

ผมนั่งมองลูกแมวตัวน้อยของผมที่กำลังพยายามชวนผมเปลี่ยนเรื่องคุยด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อท่าทางเขินอายอย่างน่าเอ็นดู เพราะผมไม่ยอมปล่อยให้เธอมีโอกาสได้หยอดผมอย่างที่เธอใจกล้าเข้าหาผมก่อน ผมเลือกที่จะเป็นฝ่ายไล่ต้อนเธอเอง และเลือกที่จะอยากทำความรู้จัก​เธอให้มากขึ้นต่อจากนี้ เรานั่งกินข้าวต้มกันไปคุยกันไปพยายามให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเวลาอยู่ใกล้ผมมากขึ้น จนเธอสามารถแสดงความเป็นตัวเองช่างพูดช่างเจรจาด้วยท่าทางน่ารักสดใส รอยยิ้มตาสระอิ ทำผมหลงมองเพลินเคลิ้มไปกับเธอ เหมือนที่เธอตกผมได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเจอเธอผ่านหน้าจอ

หลังจากวันนี้ ผมจะกลับไปทำการบ้านให้มากขึ้นและจะเป็นฝ่ายเข้าหาเธอเอง เตรียมตัวไว้นะครับ 'น้องลลิลของพี่นาวา'

 

 

 

#น้องลลิลไหวมั้ยลูก

#อ่านเพลินๆ กันเหมือนเดิมจ้า♥️

 

​​​​​​